Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στό μεγαλύτερο μαθηματικό τοῦ 20οῦ αἰῶνος Κωνσταντῖνο Καραθεοδωρῆ, πού σάν σήμερα (2 Φεβρουαρίου τοῦ 1950) πέθανε. Τόν μαθηματικό πού ἐνέπνευσε καί καθωδήγησε τόν Αἰνστάιν.
Ὁ Καραθεοδωρῆς, δέν μπόρεσε νά προσφέρῃ στήν πατρίδα πού τόσο ἀγαποῦσε, ὅπως ὅλοι οἱ ἰκανοί Ἕλληνες.
Βασικὰ δὲν θὰ τὸν ἤθελαν διόλου…
Ἀλλὰ μία καὶ ὑπάρχει, καλὰ θὰ ἦταν νὰ ἀλλάξῃ ὄψι.
Ἄλλως τὲ τὸ ἔχουν ἀποδείξῃ ἤδη στὸ παρελθὸν πὼς δὲν ἔχουν κανένα πρόβλημα νὰ τὸν μετατρέψουν, κατὰ τὶς ὀρέξεις τους σὲ ὅ,τι κατεβάσει ἡ παράνοιά τους.
Βέβαια τὸν ἔχουν κάνει κι ἔτσι…
Γεώργιος Αἰνιάν – Λόγος στὴν Κηδεία τοῦ Γ. ΚαραϊσκάκηἈπό: Ἑκατονταετηρὶς τοῦ στρατάρχου Γεωργίου Καραΐσκάκη 1827-1927, Κωνστ. Ράδου (ἐπιμ.), Ἐκδ. Γρυπαετός, Ἀθῆναι 1927.
Ὁ Καραϊσκάκης ἐκηδεύθη τὴν ἑπομένην τοῦ θανάτου του ἐν Σαλαμῖνι, κατὰ ῥητὴν παραγγελίαν του. Ἡ κηδεία του ὑπῆρξε πάνδημος, ἐτελέθη δὲ ἐν βαθυτάτῃ συγκινήσει. Λόγον ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γεώργιος Αἰνιάν, ἀδελφὸς τοῦ Δ. Αἰνιᾶνος, γραμματέως καὶ βιογράφου τοῦ Καραϊσκάκη. Ὁ λόγος οὗτος εὑρίσκεται ἐν τῷ ἀρχείῳ τῶν χειρογράφων τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης ὅθεν καὶ παρελάβομεν αὐτόν.
«Φωνὴ ἐν Ραμὰ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς, Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς καὶ οὐκ ἤθελε παραμυθῆναι».
Ἕλληνες!
Τί εἶναι αὐτὴ ἡ σκυθρωπότης ὅπου εἶναι ἐζωγραφισμένη εἰς τὰ πρόσωπά σας; τί σημαίνουν αὐτοὶ οἱ διακεκομμένοι ἦχοι τῆς βαρυφθόγγου καμπάνας καὶ αὐταὶ αἱ μελαναὶ καὶ πένθιμοι στολαὶ εἰς τοὺς δρόμους; τί τρέχουν τεθορυβημένοι ἄνδρες, γυναῖκες καὶ μικρὰ παιδιά; Ὁ Καραϊσκάκης ἀπέθανε. Τοῦτο ἦταν ἡ θλίψις τῶν ἀνδρῶν, τοῦτο ὁ ὀδυρμὸς τῶν γυναικῶν, τοῦτο ὁ στεναγμὸς τῶν μικρῶν παιδίων, τοῦτο τὸ κοινὸν πένθος τῶν Ἑλλήνων.
Δίκαιον ἔχει ὁ λαὸς νὰ κάμῃ νὰ ἀντηχῇ εἰς τὴν πόλιν τῆς Σαλαμῖνος θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· δίκαιον εἶναι νὰ κλαίῃ ἡ Ἑλλὰς ὡς ἄλλη Ῥαχὴλ τὸ τέκνον της, τὸν γνήσιον υἱόν της, ἐπειδή, δὲν ἔχει πολλοὺς τούτους κάρρονας.
Ὁ ἀξιοθαύμαστος οὗτος ἀνὴρ—ἀποσιωπῶμεν τὰς πρὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος ἐπισήμους ἀνδραγαθίας του—, μόλις εἶδεν ἠνεωγμένον τῆς ἑλληνικῆς ἐλευθερίας τὸ στάδιον, καὶ ἰδοὺ παρουσιάζεται ὡς Συνέχεια
Νὰ σᾶς πῶ…
Ἐὰν ἡ Ἀθήνα εἶχε αὐτὴν τὴν εἰκόνα θὰ τὴν σεβόμουν καὶ μαζὺ μὲ ἐμέναν θὰ τὴν ἐσέβοντο ὅλοι οἱ κάτοικοί της.
Ἀλλὰ ἡ Ἀθήνα δὲν ἔχει αὐτὴν τὴν εἰκόνα.
Οὔτε αὐτὰ τὰ χρώματα… Οὔτε αὐτὲς τὶς μυρωδιές… Οὔτε αὐτὲς τὶς γεύσεις… (Μὴ γελιέσθε… Αὐτὲς οἱ φωτογραφίες εἶναι ὁλοζώντανες… Καὶ μυρωδιὲς ἀναδύουν καὶ χρώματα καὶ γεύσεις ἀφήνουν….)
Ἡ Ἀθήνα πλέον εἶναι ἕνα τέρας. Εἶναι ἕνα τέρας ποὺ αὐτοκαταστρέφεται καὶ καταστρέφει ὅλους τοὺς κατοίκους Συνέχεια
Ἕλληνες ἤ Αἰγύπτιοι;
Κι ἐάν τίς ἔκτισαν Αἰγύπτιοι γιατί δέν μποροῦσαν νά μετρήσουν τό ὕψος των;
Μήπως τελικῶς ἀκόμη καί ἡ Αἴγυπτος ἦταν μία ἐπαρχία Ἑλληνική;
Μήπως κι αὐτή ἐλάμβανε τά φῶτα της ἀπό τήν Ἑλλάδα;
Τί μαρτυροῦν τά τοπωνύμια;
Συνέχεια
Μιχαήλ Καραολής – Ανδρέας Δημητρίου
Ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου υπήρξαν οι πρώτοι αγωνιστές του Κυπριακού Αγώνα που καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν από τους άγγλους δυνάστες.
Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933 στο Παλαιοχώρι Πιτσιλιάς και ήταν το τέταρτο παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας Καραολή. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον στίβο ως αθλητής του ΑΠΟΕΛ. Εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα με την ομάδα του Πολύκαρπου Γεωρκάτζη.
