Διότι, ἀρχικῶς, ἐὰν ΔΕΝ μποροῦμε νὰ σωθοῦμε ΜΟΝΟΙ μας, ΔΕΝ ἀξίζουμε καὶ σωτηρία.
Ἀλλὰ πέραν αὐτῆς τῆς ἀναγκαίας ἀρχῆς, ἄς ἐρευνήσουμε καὶ μερικὲς ἀκόμη πολὺ σημαντικὲς λεπτομέρειες.
Οἱ Ῥῶσσοι εἶναι χριστιανοί. Ἄρα καὶ φίλοι μας… Ἀδέλφια μας… Παραδοσιακῶς λέμε… (Θὰ θέλαμε, ἀλλὰ …ΔΕΝ!!! Ξεχνᾶμε τὰ ὀρλωφικά, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα, παρόμοια!!!)
Μὲ τοὺς Τούρκους ἔχουμε ἕνα θεματάκι, ἀλλὰ ἐφ΄ ὅσον εἶναι οἱ Ῥῶσσοι στὴν μέση, ὅλα καλῶς ἔχουν. Συνέχεια
Τὸ βιβλίον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ βασισθῶ σήμερα, εἶναι τὸ «τὰ μυστικὰ τοῦ Βοσπόρου» τοῦ Μοργκεντάου.
Ὁ Μοργκεντάου ἦταν πρέσβυς τῶν ΗΠΑ στὴν Κωνσταντινούπολιν, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐτῶν 1913-1916.
Ἡ μαρτυρία του εἶναι σημαντική, διότι ἐκτὸς ἀπὸ καλὸς παρατηρητής, ἦταν καὶ φίλος μὲ τὸν ἄλλον σημαντικὸ πρέσβυ τῆς Κωνσταντινουπόλεως: τὸν Βάγγεχαϊμ.
Ὁ Μοργκεντάου μᾶς ἐξιστορεῖ πολλὲς πτυχές, ἄγνωστες στὸν πολὺ κόσμο, ἀναφορικῶς μὲ τὰ αἴτια τοῦ Πολέμου, τῶν γενοκτονιῶν καὶ τοῦ ἐπερχομένου παντουρκισμοῦ. Μὰ ἐπίσης μᾶς κάνει γνῶστες παραμέτρων ποὺ ΔΕΝ θὰ μᾶς ἐγίνοντο γνωστὲς ἀπὸ τοὺς συνήθεις παραχαράκτες τῆς ἱστορίας μας. Συνέχεια
