Στὸ κενὸ ἀνάμεσα στὸ φαινόμενο καὶ τὴν πραγματικότητα, βιοτέχνες της ὀφθαλμαπάτης καὶ μεταποιητὲς τῶν νοημάτων, νεροκουβαλητὲς τῆς πολιτικῆς εἰρωνίας, εἴρωνες τῶν εἰρώνων: οἱ δημοσιογράφοι.
Εἶναι τὸ χαμόγελο τῆς Μόνα Λίζα ἡ παράστασις μιᾶς γυναικός ποὺ χαμογελᾶ εἰρωνικά, ἢ ἡ εἰρωνικὴ ἀπεικόνισις μιᾶς γυναίκας ποὺ χαμογελᾶ ἀνόητα, χωρὶς συναίσθησι τῶν πραγμάτων; Ἁπλοϊκότης ἢ ἀνόητος ἱκανοποίησις; Σκόπιμος ἐμπαιγμὸς ἢ ἀσυναίσθητος εἰρωνία; Τί γνωρίζει ὁ πλέον σοφὸς τῶν ἀνθρώπων Σωκράτης ποὺ οὐδὲν λέγει ὅτι γνωρίζει;
Ὅταν ἡ κοροϊδία παίρνῃ τὴν μορφὴ τῆς μιμήσεως τῶν ἐλαττωμάτων ποὺ προσώπου ποὺ ἐμπαίζεται, ἤ, πάλι ποὺ προσποιεῖται ὅτι ἐμπαίζει… Οὐσιαστικὸ χαρακτηριστικὸ τῆς εἰρωνείας ἡ διάστασις ἀνάμεσα στὸ φαινόμενο καὶ τὴν πραγματικότητα, εἴτε στὴν πλευρὰ τοῦ θύματος ποὺ εἶναι βέβαιος ὅτι τὰ πράγματα εἶναι ὅπως τὰ ἐννοεῖ, ἀγνοῶντας πόσο στ’ ἀλήθεια εἶναι διαφορετικά, ἢ στὴν πλευρὰ τοῦ θύτου, τοῦ εἴρωνος ποὺ λέει ἕνα πρᾶγμα ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἐννοεῖ ὅτι λέγει κάτι ἐντελῶς διαφορετικό.
Εὑρισκόμεθα, σαφῶς, στὴν περιοχὴ τῆς πολιτικῆς: στόχος τῆς εἰρωνείας, ‘butt of the joke’ ὁ πολίτης, στὴν «μακαρία ἄγνοια» τοῦ ὁποίου στηρίζεται τὸ αἰώνιο παιχνίδι τῆς τρέλλας καὶ τῆς φρονιμάδος: εἴτε ὁ εἴρων (πολιτικὸς) παρουσιάζει ἕνα φαινόμενο καὶ ὑποκρίνεται ὅτι ἀγνοεῖ μιὰ πραγματικότητα (π.χ. τὸ μὴ δυνατὸν τῆς ἀναπτύξεως, εἰδικὰ μετὰ ἀπὸ τὰ «ἀναπτυξιακά» του μέτρα) ἐνῶ τὸ θῦμα ἐξαπατᾶται ἀπὸ τὸ φαινόμενο, ἀγνοῶντας τὴν πραγματικότητα: ὅτι τὰ «ἀναπτυξιακὰ μέτρα» ἀποφασίζονται γιὰ τὸ φαίνεσθαι μονάχα, γιὰ νὰ ἀποκρυβῇ ἡ πραγματικός ὅτι οὔτε θὰ φέρουν αὐτὰ τὸ παραμικρὸ ἀποτέλεσμα, οὔτε οἱ πολιτικοὶ τὰ ἐννοοῦν σὰν τέτοια.
Στὸ κενὸ ἀνάμεσα στὸ φαινόμενο καὶ τὴν πραγματικότητα, βιοτέχνες της ὀφθαλμαπάτης καὶ μεταποιητὲς τῶν νοημάτων, νεροκουβαλητὲς τῆς πολιτικῆς εἰρωνίας, εἴρωνες τῶν εἰρώνων: οἱ δημοσιογράφοι. Κι ἂς μοῦ θυμώσῃ καὶ πάλι, ὁ φίλος δημοσιογράφος, ὅπως καὶ γιὰ τὸ κείμενό μου γιὰ τὰ Παπιονέα, ὅτι δὲν εἶναι στίγμα εἰρωνείας ὁ δημοσιογράφος ποὺ «κρίνοντας» τοὺς πολιτικοὺς τελικὰ ἐπιβραβεύεται ἀπὸ αὐτοὺς μὲ τιμητικὴ ἐργοδοσία: καλὸς τώρα, ἀλλὰ γιὰ ἀπὸ πότε, καὶ μὲ ποιό τρόπο; (ναί, Βίκτωρα Παπαγαλόπουλε, καὶ γιὰ ἐσένα πάει αὐτό!) Ὅτι δὲν συνιστᾶ τὴν πιὸ ἐμπαικτικὴ εἰρωνία ἡ ἀποκάλυψις τῆς ἀντιστροφῆς τῶν ὅρων, ὅταν ἡ κριτικὴ τῆς παραστάσεως ἀποδεικνύεται …παράστασις κριτικῆς.
Μὲ πολιτικό, εἰρωνικά, τὸ χειροκρότημά της!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.