Σήμερα σκεπτόμουν νὰ γράψω κάτι γιὰ τὴν γενοκτονία, ἀλλὰ δὲν μποροῦσα.
Τὸ μυαλὸ μου τριγύριζε διαρκῶς σὲ ἐκεῖνον τὸν ἀπίστευτον Νᾶσο Θεοδωρίδη, ποὺ δὲν χάνει εὐκαιρία νὰ προσβάλλῃ τὴν μνήμη μας καὶ τοὺς νεκρούς μας
Καὶ νὰ ἦταν μόνον αὐτός…
Ἡ Μαρία Ῥεπούση τί εἶναι; Ἡ Θάλεια Δραγώνα τί εἶναι; Ἡ Φραγκουδάκη; Ὁ Λιᾶκος; Ὁ Βερέμης; Ὁ κάθε ἀναρχοάπλυτος τί εἶναι; Μήπως δέν εἶναι ἕνας ἀμφισβητίας τῆς μνήμης; Τῆς ἱστορίας; Τοῦ πόνου;
Μήπως δέν εἶναι ἕνας ἀρνητής τῆς ἀληθείας; Τοῦ αἵματος; Τῆς ἀπελπισίας;
Δὲν εἶναι ποὺ δὲν μὲ πονᾶ κάθε φορὰ ἡ ἀνάμνησις τῶν τρομερῶν ἐκείνων στιγμῶν.
Δὲν εἶναι ποὺ δὲν μὲ ἀναστατώνει ἡ συνειδητοποίησις τῆς καταστροφῆς ποὺ ὑπέστησαν τόσων χιλιάδων ἐτῶν ῥίζες Ἑλληνικές!
Δὲν εἶναι οὔτε τὰ ψεύδη, οὔτε οἱ ἀνακρίβειες, οὔτε ἡ παραπληροφόρησις, οὔτε ἡ λήθη…
Εἶναι τὸ ἐὰν δικαιούμαστε πλέον νὰ θεωροῦμε ἑαυτοὺς ὥς ἀπογόνους τέτοιων προγόνων.
Πολιτισμὸς βλέπετε! Ἐξέλιξις! Προοδευτικότης!
Μᾶς πῆρε καὶ μᾶς …σήκωσε ὁ ἀέρας του!
Ἡ κοινωνία πάει ἐμπρός κι ἐμεῖς θά μένουμε προσκολλημένοι στό χθές; Τί εἴμαστε; Ὀπισθοδρομικοί;
Κι ὅμως…. Κι ὅμως… Κι ὅμως, κάτι ἔχουμε καταλάβει λᾶθος.. Κι αὐτὸ τὸ λᾶθος μας πρέπει νὰ ἀνακαλύψουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε.
Πάσχισα ἐντίμως λοιπὸν νὰ πετάξω ἀπὸ τὴν σκέψιν μου ὅλα αὐτὰ τὰ σκουπίδια καὶ νὰ προχωρήσω.
Κι ἄν τί νὰ γράψω γιὰ τὴν γενοκτονία, ἀπεφάσισα νὰ γράψω κάτι γιὰ …ἐμάς!
Πρὶν συνεχίσω, μία μεγάλη συγγνώμη σὲ ὅσους ξεχάσαμε!
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐτούτην τὴν ἡμέρα τὴν χρωστᾶμε στοὺς 353.000 νεκρούς μας.
Ἐλαχίστη τιμή… Ἐλαχίστη…
Εἰλικρινῶς, ξέρω ξεκάθαρα πλέον γιατὶ πρέπει νὰ θυμόμαστε, ὅσα μᾶς πονοῦν…
Ἀλλὰ ξέρω ἐπίσης καὶ γιατί, κατ’ αὐτούς, πρέπει νὰ ξεχάσουμε.
Θυμᾶμαι ποὺ πρὸ ἐτῶν διάβαζα γιὰ τὶς καταστροφές, κι ὄχι μεγάλες σὲ ἔκτασιν σφαγές, ποὺ διέπραξαν οἱ Πέρσες ὅταν πάτησαν τὸ 480 π.α.χ. τὴν Ἀθήνα.
Οἱ Ἀθηναῖοι γιὰ πολλὰ χρόνια ἠρνήθησαν νὰ ἀποκαταστήσουν τὶς ζημιὲς τῶν Περσῶν, ἰδίως στοὺς ναοὺς καὶ στὰ μνημεῖα τους, καὶ συνήθιζαν νὰ πηγαίνουν τὰ παιδιά τους βόλτα στὰ ἐρείπια.
Ξέρετε γιατί; Λέτε νά ἄρεσε στούς Ἀθηναίους νά βλέπουν τά ῥημάδια καί νά θυμοῦνται τήν καταστροφή πού ἄφησαν πίσω τους οἱ βάρβαροι; Λέτε νά τούς ἄρεσε ἡ Ἀθήνα ἔτσι ὅπως τήν κατήντησε ἡ ἀσιατική λαίλαπα;
Φαντάζομαι πὼς δὲν θὰ τοὺς ἄρεσε κάτι τέτοιο.
Τὸ ἔκαναν μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ διατηρήσουν ζωντανὴ τὴν μνήμη ὅλων τους.
Μήπως αὐτοί ἤξεραν κάτι περισσότερο ἀπό ἐμᾶς; Ἤ ὄχι;
Γιατί τό ἔκαναν; Μήπως γιά νά ἐκδικηθοῦν κάποιαν στιγμή στό μέλλον; Ἤ μήπως γιά νά γνωρίζουν τό τί τούς περιμένει ἐάν δέν παραμένουν ἐτοιμοπόλεμοι;
Τὸ πρῶτο σημεῖον ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἀνακαλύψουμε, δυστυχῶς ἤ εὐτυχῶς ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, εἶναι τὸ ποιοὶ ἐμεῖς εἴμαστε.
Ὄχι τὸ ποιοὶ ἦταν οἱ πρόγονοί μας. Οὔτε τὰ ἔργα τους! Οὔτε τὸ ἐὰν Ἑλλὰς ἦταν ὅλος ὁ πλανήτης. Ὄχι… Αὐτὸ εἶναι ἄλλο θέμα καὶ θὰ τὸ βροῦμε ἀργότερα.
Ἐμεῖς ποιοὶ εἴμαστε! Ἑμεῖς τὶ πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ ἐμᾶς καὶ γιὰ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα! Ἐμεῖς ποὺ ὀφείλουμε νὰ φθάσουμε, μὲ ἤ χωρὶς συντροφιά!
Τί εἶναι ὁ Ἕλλην; Ποιός εἶναι; Γιατί τόση φασαρία γιά τό ὄνομά του; Γιατί δέν ὑπάρχει φυλή στόν πλανήτη, καὶ ἰδίως στήν Εὐρώπη, πού νά μήν ἀποζητᾶ νά συνδέσῃ τήν ἱστορία της μέ τήν ἱστορία τοῦ Ἕλληνος;
Παραδείγματα; Ἄφθονα!!!
Οἱ Ἀμερικανοὶ θεωροῦν ἐαυτοὺς μοναδικοὺς κληρονόμους τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς ἐπιστήμης!
Οἱ Γερμανοὶ γεννοῦν Χίτλερ γιὰ νὰ συγκαλύψουν τὴν σφοδρή τους ἐπιθυμία νὰ γίνουν ἀρία φυλή. Ἀφῆστε δὲ τὴν ἑλληνικὴ γραμματεία καὶ τὰ γραμμάτια ποὺ τοὺς πληρώνουμε!
Οἱ Σκοπιανοὶ θεωροῦν ἑαυτοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀλεξάνδρου!
Οἱ Βούλγαροι τῶν Θρακῶν!
Οἱ Ἀλβανοὶ τοῦ Πύρρου!
Οἱ Ἀγγλοσάξωνες ἁπλῶς κλέβουν μνημεῖα, βιβλία, ἀρχεῖα γνώσεως…
Οἱ Ἰταλοὶ κατάγονται ἀπὸ τὸν Αἰνεία.
Οἱ Ῥῶσσοι διαθέτουν ἐπίσης ἑλληνικὲς πόλεις στὴν δική τους ἐπικράτειαν.
Οἱ δὲ Τοῦρκοι τὸ ἔχουν κάνει πανηγύρι τὸ θέμα τῆς ΔΙΚΗΣ μας καταγωγῆς…
Ἀμέτρητα τὰ παραδείγματα. Ἀμέτρητα καὶ τὰ καταστροφικὰ ἔργα τους.
Καὶ οἱ μόνοι, τῶν ὁποίων ἡ ἐπίσημος πολιτεία ἀρνεῖται νὰ ἀναγνωρίσῃ τὸ αὐτονόητον, ἐμεῖς!
Καὶ καλά, ἡ ἐπίσημος πολιτεία εἶναι μία κλίκα ἀπὸ προσκυνημένους, λοβοτομημένους, ἀμορφώτους καὶ ἀνθέλληνες. Πάει καλά… Αὐτοί οἰ πανεπιστημιακοί; Οἱ προοδευτικούληδες τοῦ κερατᾶ; Αὐτοί οἱ ἀναθεωρητές; Ἀπό ποῦ μᾶς προέκυψαν;
Τί κάναμε ἐμεῖς γιά νά τούς παύσουμε;
Δυστυχῶς ΤΙΠΟΤΑ!!!
Παρατηρητὲς πάντα τῶν γεγονότων, δίχως μεγάλο μένος κατὰ τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ἀκυρώσεως τῆς μνήμης…. Τοὺς ἀκολουθήσαμε, τοὺς ἀνεχτήκαμε, τοὺς δοξάσαμε! Αὐτοὶ γίναμε!
Κι ὅμως… Κάτι ἔχει ἀρχίσει πλέον νὰ ἀλλάζῃ… Ἀλλά εἶναι ἀρκετό;
Ἀναρωτιόμουν συχνὰ στὸ παρελθὸν γιὰ τὴν ἀπόφασιιν τῶν Ἀθηναίων νὰ μὴν ἐπιδιορθώσουν τὰ ἐρείπια ποὺ ἄφησαν πίσω τους οἱ Πέρσες. Τί τούς ὁδηγοῦσε σέ αὐτό; Ἡ ἐκδίκησις σίγουρα δὲν ἦταν.
Ἄλλως τε, οἱ Ἀθηναῖοι, καθῶς καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι Ἕλληνες, πλὴν Ἀλεξάνδρου, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἐκινήθησαν ἐπιθετικῶς κατὰ ὁποιουδήποτε γείτονα.
Γιὰ ἄλλους λόγους τὸ ἔκαναν… Κι αὐτὸ ἔχει νὰ κάνῃ ὄχι μόνον μὲ τὴν γνώσιν τῆς ἱστορίας, οὔτε μόνον μὲ τὴν αὐτογνωσίαν. Ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὸ ἑτοιμοπόλεμον!
Λαὸς ποὺ δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερασπίζεται τὴν ἐλευθερία του, χάνεται, σβήνει, τελειώνει!
Κι αὐτὸς ἦταν κατ’ οὐσίαν ὁ στόχος τῶν Ἀθηναίων.
Ὄχι νὰ καλλιεργοῦν καὶ νὰ διατηροῦν μῖσος! Ἀντιθέτως μάλιστα!
Ἄλλως τε, οὔτε κἄν καταδέκτηκαν νὰ κυνηγήσουν τοὺς ἀντιπάλους τους!
Τὸ θεωροῦσαν ἀνόητον!
Στὸ πεδίον τῆς μάχης τοὺς ἰσοπέδωσαν… Τί ἀνάγκη εἶχαν νά τούς ἐξαφανίσουν; Καμμίαν φυσικά!
Συνεπῶς τὸ ζητούμενον ἦταν νὰ καταδείξουν τὰ καταστροφικὰ ἔργα ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ διαπράξῃ ὀ ἐχθρός, ἐὰν τὸν ἄφηναν νὰ πλησιάσῃ πολὺ κοντά. Κι αὐτό, κατ’ ἐπέκτασιν ὁδηγοῦσε στὴν ἀνάγκη τῆς διαρκοῦς ἐξασκήσεως σὲ πολεμικὰ ἔργα.
Σήμερα ὅμως ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τέτοια…
Ξεκίνησε ἡ ἅλωσις ἀπὸ τὰ σχολεῖα μας, τὰ κατ’ ἐξοχὴν φυτώρια ἀμνημοσύνης.
Ἐάν δέν κάνῃ κάποιος τά παιδιά ἀμνήμονες, ποιούς θά κάνῃ; Τούς λιγοστούς ἐναπομείναντες ἥρωες τῆς Ἀλβανίας;
Δὲν γίνονται αὐτά…
Τὸν σπόρο καταστρέφεις, ἐὰν φυσικὰ θέλῃς νὰ καταστρέψῃς ἕνα γένος.
Κι ἔτσι ξεκίνησαν! Τὴν μνήμη ἀλλοιώνουν! Τὴν καταστρέφουν! Τὴν καταργοῦν!
Μά ἐάν δέν ἔχουμε μνήμη, τότε πῶς θά μπορέσουμε καί νά παραδειγματιστοῦμε ἀλλά καί νά παραμένουμε ΠΑΝΤΑ ἐτοιμοπόλεμοι καί ἐλεύθεροι; Πῶς θά μπορέσουμε νά ἀντιμετωπίσουμε ἀνᾲ πάσᾳ στιγμή, τόν ὁποιονδήποτε ἐχθρό; Μέ εὐχολόγια; Μέ προσευχές; Ἤ μέ ἐλπίδες;
Δὲν εἴμαστε πλέον εἰς θέσιν νὰ λεγόμαστε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι φίλοι μου!
Δὲν τὸ δικαιούμαστε! Ὄχι ἀκόμη τοὐλάχιστον!
Δὲν εἶναι μόνον τὸ ἔγκλημα ποὺ διεπράχθῃ μέσῳ τῶν σχολείων, εἰς βᾶρος μας, γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ σημερινὸν ἐπίπεδον! Τὸ ἄλλο τμῆμα τοῦ ἐγκλήματος διεπράχθῃ ἀπὸ τὴν ἴδιαν τὴν κοινωνία. Ἀπὸ ἐμᾶς!
Πότε σηκωθήκαμε νά φωνάξουμε γιά τά ψεύδη πού διδάσκουν στά παιδιά μας; Γιά τίς «ἐκπτώσεις» τύπου συνωστισμοῦ, τῆς Ῥεπούση; Γιά τήν ἀποκοπή μας ἀπό τήν γλώσσα μας μέσῳ τοῦ μονοτονικοῦ;
Ἀντιθέτως, ἀντὶ νὰ φωνάξουμε, νὰ τοὺς τιμωρήσουμε, ἐμεῖς τοὺς ἀνεβοκατεβάζαμε στὴν ἐξουσία γιὰ σχεδὸν τέσσερις δεκαετίες.
Καὶ πίσω μας ἀφήσαμε διὰ παντὸς τὸ αἷμα νὰ ξεραθῇ, νὰ ξεχαστῇ.. Ἔτσι, γιὰ νὰ μὴν στοιχειώνουν τὰ ὄνειρά μας οἱ ἀδικοχαμένοι νεκροί!
Ἀσχοληθήκαμε μὲ τὸ κόκκινο γκάμπριο τοῦ Σάκη, τὴν πράσινη (ἀνύπαρκτη) φουστίτσα τῆς Νίτσας, τὸ τετραώροφο τῆς Μαρίκας. Καὶ ἀποφασίσαμε πὼς θὰ θέλαμε νὰ τοὺς μοιάσουμε! Θέλαμε καὶ γκάμπριο, καὶ Νίτσες, καὶ πολυώροφα κτίρια. Ἕτσι, διότι ἀποκτῶντας ἀγαθά, (ναί, καὶ τὰ ἀνθρώπινα ὄντα νοοῦνται γιὰ κάποιους ὤς ἀγαθά!!!) λαμβάνουμε ἀξία! Κι ὅταν λαμβάνουμε ἀξία, τότε μᾶς σέβονται! Κι ὄταν μᾶς σέβονται, γιὰ ὅλα αὐτά, ἐμεῖς ἔχουμε χάσει πρὸ πολλοῦ τὸν αὐτοσεβασμό μας!
Ἔφθασε ὅμως πλέον ἡ στιγμὴ νὰ κλείσῃ κι αὐτὸς ὁ κύκλος!
Εἴμαστε οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ ζούσαμε ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν ἐδῶ γύρω. Εἶτε θέλουμε νὰ τὸ παραδεκτοῦμε, εἶτε ὄχι!
Ποτὲ δὲν φύγαμε, ποτὲ δὲν ἀλλάξαμε προτιμήσεις, ποτὲ δὲν πάψαμε νὰ πολεμᾶμε γιὰ τὴν ἐλευθερία μας!! ΠΟΤΕ!
Ἀκόμη καὶ τώρα, ποὺ μᾶς ἔχουν ἐν τελῶς ἀχρηστεύσει ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆς κοινωνίας μας, ἀκόμη καὶ τώρα αὐξάνονται οἱ φωνὲς ἐκείνων ποὺ καθημερινῶς ἀντιλαμβάνονται ὅλο καὶ περισσότερα!
Ἀκόμη καὶ σήμερα γεννᾶμε ἥρωες… Κι ἄς μὴν τοὺς προβάλλῃ τὸ ΜΕΓΑ καὶ ὁ ΣΚΑΙ.
Θὰ τοὺς προβάλλῃ ἡ ἱστορία, ὅταν θὰ φθάσῆ ἡ ὥρα τῆς δικαιώσεως.
Εἴμαστε τὰ ἴδια ὄντα ποὺ ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν διδάξαμε τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν αὐτογνωσία!
Τὸ χάσαμε, κατὰ ἕνα πολὺ μεγάλο μέρος ὅλο αὐτό.. Ναί, εἶναι ἀλήθεια!
Ἀλλὰ καὶ πάλι καλούμαστε νὰ περάσουμε μέσα ἀπὸ Συμπληγᾶδες καὶ νὰ ἀποδείξουμε τὸ Ἀδύνατον!
Ναί, ἔχουμε ξεχάσει νὰ πολεμᾶμε! Ἔ καί; Θὰ ξαναμάθουμε!
Ναί, ἔχουμε χάσει τὴν μνήμη μας! Ἔ καί; θά τήν ἀνακτήσουμε!
Ναί, ἔχουμε χάσει ἐν τελῶς τὴν ἐλευθερία μας! Ἔ καί; Ἀκριβῶς αὐτὸ καλούμαστε νὰ πράξουμε, νὰ τὴν κερδίσουμε!
Σήμερα τιμῶ τὴν ἡμέρα μνήμης τῶν νεκρῶν μας!
Ἐλάχιστον δεῖγμα τιμῆς.. Ἐλάχιστον!
Ἀλλὰ βλέπω, ὀσμίζομαι, διαισθάνομαι πὼς αὐτὰ τὰ χρόνια, τὰ πέτρινα, θὰ εἶναι τὰ τελευταῖα τῆς Ἀνθρωπότητος σὲ κατάστασιν δουλείας!
Ξεκινήσαμε… Ἀναζητοῦμε τὸ σταυροδρόμι ποὺ χάσαμε τὸν ἐαυτόν μας, ὄσο πίσω κι ἐὰν ἀπαιτηθῇ νὰ ταξειδέψουμε, καὶ νὰ τὸ ξαναπιάνουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή!
Ἡ Πατρίδα δὲν χάνεται ΠΟΤΕ ἀκόμη κι ἐὰν ἔχουν ἐξοριστεῖ ὅλοι οἱ πολῖτες της. Θυμηθεῖτε τὸν Θεμιστοκλῆ!
Ἡ Πατρίδα εἴμαστε ἐμεῖς, ποὺ ἀνακτοῦμε τὴν μνήμη μας!
Θὰ λυσσάξουν, πράγματι!
Θὰ πασχίσουν νὰ μᾶς ἐξαφανίσουν!
Ἀλλὰ ὅσο κι ἐὰν προσπάθησαν νὰ μᾶς ἀφανίσουν, δὲν κατάφεραν τίποτα. Καὶ οὔτε θὰ καταφέρουν φυσικά!
Πρὸς τοῦτο κι ὅλη αὐτὴ ἡ ἀγωνία τους νὰ προλάβουν! (Ἀλήθεια, γιατί βιάζονται τόσο;)
Ὁ σπόρος, ὁ πραγματικὸς σπόρος, ἦταν πάντα ἐδῶ! Περίμενε τὴν κατάλληλον στιγμὴ γιὰ νὰ γίνῃ δέντρο καὶ καρπός!
Καὶ ναί, ὁ σπόρος αὐτὸς ὑπῆρχε μέσα μας, στὸν γενετικό μας κώδικα, στὴν ἀνάσα μας, στὸν ἥλιο μας!
Δὲν γινόταν νὰ μείνῃ σιωπηλός!
Σήμερα, ἀφορμῆς δοθείσης ἀπὸ τὴν ἄλλην γενοκτονία, ἄς κάνουμε μίαν νέα ἀρχή !
Μίαν ἀναγέννησιν Μνήμης! Μίαν ἀνατροπὴν τῶν ὅσων μάθαμε νὰ μᾶς βολεύουν! Μίαν Ἐπανάστασιν!
Μεγαλυτέρα τιμὴ μνήμης ἀπὸ αὐτὴν δὲν θὰ ὑπάρξῃ! ΠΟΤΕ καὶ γιὰ κανέναν λαό!
Γιατί ἄλλως τε νά τιμοῦμε τήν ἐπανάστασιν τοῦ 1821; Γιά νά χαιρόμαστε πού εἴχαμε τέτοιους ἤρωες ἤ γιά νά παραδειγματιζόμαστε;
Ἄς παραδειγματιστοῦμε λοιπὸν καὶ σήμερα…
Ποτὲ ἄλλες γενοκτονίες!
Ποτὲ ἄλλες γενοκτονίες μνήμης!
Μόνον ἐλευθερία!
Μόνον ἐλευθερία!
Υ.Γ. Ἐλευθερία ἤ Θάνατος φίλοι μου! Ἡ καλλίτερη καὶ ἐντιμότερη κατάθεσις μνήμης! Ἐλεθερία ἤ Θάνατος!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.