Κράτος, βάσει ἐτυμολογίας, σημαίνει κρατῶ, ἐπικρατῶ. Κι αὐτὸ τὸ «κρατῶ», ὅταν εἶμαι κράτος, θὰ τὸ κάνω μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τρόπους.
Θὰ τὸ κάνω μὲ τὸ καλό, μὲ τὸ ἄσχημο, μὲ τὸ πονηρό…

Τί χρειάζεται ἕνα κράτος γιά νά ὑπάρξῃ;
Κατ’ ἀρχὰς χρειάζεται πολῖτες. Δίχως πολῖτες δὲν ὑφίσταται λόγος δημιουργίας κράτους.
Στὴν συνέχεια χρειάζεται ὁρισμένα σύνορα καὶ στρατό. Δίχως στρατό, ποὺ θὰ ὑπερασπισθῆ αὐτὰ τὰ σύνορά του, κράτος δὲν νοεῖται.
Χρειάζεται ἀστυνομία ἐπίσης ἀλλὰ χρειάζεται καὶ νόμους, ποὺ θὰ ὁρίζουν δικαιώματα, ὑποχρεώσεις, βαθμοὺς ἐξουσίας, βαθμοὺς ἐλευθερίας, κοινωνικὲς δομὲς καὶ συλλογικοὺς προγραμματισμούς.
Κράτος δίχως νόμους ἐπίσης δὲν νοεῖται.

Φυσικὰ ἕνα κράτος χρειάζεται κι ἔσοδα, γιὰ νὰ ἐπιβώσῃ. Αὐτὰ τὰ ὀνομάζει φόρους. Τὸ ἐὰν οἱ φόροι εἶναι ἐπίσης ἀνταποδοτικοί, ἤ ὄχι, εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις. Μὰ καὶ ὁ μηχανισμὸς ὑφίσταται καὶ ὁ φόρος, σὲ κάθε …ὀργανισμό, ποὺ θέλει νὰ λέγεται κράτος.
Καὶ φυσικὰ σὲ ἕνα κράτος χρειάζεται μία  κυβέρνησις. Κυβέρνησις ποὺ θὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν προάσπισιν τοῦ κράτους καὶ κατ’  ἐπέκτασιν τῶν πολιτῶν.
Ἐὰν ἡ κυβέρνησις στρέφεται κατὰ τῶν πολιτῶν, τότε εἶναι ἁπλῶς πρὸς …ἀνατροπήν, διότι ἀσκεῖ μόνον τὴν βία τοῦ κράτους, δίχως νὰ παρέχῃ, ἀνταποδοτικῶς, πρὸς τοὺς πολῖτες, αὐτὰ ποὺ δικαιοῦνται.
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Ἕνας πολίτης ἀποφασίζει νὰ παραμείνῃ ὡς πολίτης, σὲ κάποιο κράτος, διότι ἡ ὁποία ἀνταποδοτικότης δικαιωμάτων καὶ ὑποχρεώσεων τὸν καλύπτει. Ἐὰν ΔΕΝ τὸν καλύπτῃ ἤ ἀποχωρεῖ ἤ ἀγωνίζεται γιὰ νὰ ἀνατρέψῃ τὴν κυβέρνησιν.

Αὐτὰ ὅμως εἶναι θεωρητικά.
Ἐμεῖς ἐδῶ, στὸ σήμερα τοῦ Ἑλλαδοκαφριστάν, ἔχουμε νὰ παρατηρήσουμε σημαντικὲς ἐλλείψεις καὶ στὴν ἔννοια τοῦ κράτους, μὰ ἀκόμη περισσότερο, στὴν ἔννοια τοῦ πολίτου. Τοὐλάχιστον ἔτσι πιστεύουμε…
Τὸ τὶ ἔπρεπε νὰ εἶναι πολίτης, θεωρητικῶς, τὸ γνωρίζουμε. (Τὸ ἐὰν εἴμαστε, ἤ ὄχι πολῖτες, εἶναι ἄλλο θέμα!!!)
Τὸ τὶ ἔπρεπε νὰ εἶναι κράτος ἐπίσης τὸ γνωρίζουμε.
Τὸ τὶ εἶναι ὅμως τὸ κράτος σήμερα εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει.
Εἶναι, ἤ ὄχι, κράτος αὐτό πού ἔχουμε; Κι ἐάν ναί, εἶναι τό κράτος ταὐτόσημο μέ αὐτό πού ἐννοοῦμε ὡς Πατρίδα; Ἤ ὄχι;
Καὶ τελικῶς, ἡ ὅποια κυβέρνησις, ποὺ …«ἐπιλέγουμε» εἶναι ἱκανή νά διαχειρισθῇ τό κράτος; Ἤ ὄχι;
Δυστυχῶς, γιὰ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς, εἶναι πολλὰ αὐτὰ ποὺ ΔΕΝ θέλουμε (ἤ καὶ δὲν μποροῦμε) νὰ συνειδητοποιήσουμε-ἀποδεχθοῦμε!.

Δὲν μποροῦμε, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἀποδεχθοῦμε πὼς καὶ αὐτή καὶ ἡ προηγουμένη καὶ ἡ πρὸ προηγουμένη καὶ ἡ ἐπομένη καὶ ἡ μεθεπομένη καὶ ἡ παρα-μεθεπομένη κυβέρνησις εἶναι ἁπλῶς μία ἀπὸ τὰ ἴδια, ποὺ στόχο ἔχουν μόνον νὰ ἀσκοῦν τὰ δικαιώματα τοῦ κράτους, μὲ σκληρὴ βία, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὶς ὑποχρεώσεις τους πρὸς τοὺς πολῖτες. Κύριον  σύνθημα ὅλων αὐτῶν τό: «πρῶτα οἱ τοκογλύφοι»!!!

Πρῶτα οἱ …τοκογλύφοι!

Ἐπίσης ὅλες αὐτὲς οἱ κυβερνήσεις κύριόν τους μέλημα ἔχουν τὸ νὰ κρατοῦν ἐν ὑπνώσει τὸν (Ἑλληνικὸ ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου) λαό, ἀντιμετωπίζοντάς τον ὡς μὴ ὑπάρχοντα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπιτρέπουν κάθε προσπάθεια καταστροφῆς τῶν κοινωνικῶν δομῶν, κάθε λεηλασία καὶ κάθε δολιοφθορά. Μερικὲς «ἐκφράσεις» φυσικὰ αὐτῶν τῶν συμπεριφορῶν εἶναι οἱ Σκουριές, ἡ Κερατέα, τὸ Γραμματικό, ἡ καταστροφὴ τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν, ἡ λεηλασία τῶν εἰσοδημάτων ΟΛΩΝ τῶν πολιτῶν, ἡ διάλυσις τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος, ἡ καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος γενικότερα, ἡ μόλυνσις, ἡ «πράσινη ἀνάπτυξις» τῶν τοκογλύφων, τὰ μεταλλαγμένα, ἡ φθορίωσις καὶ χλωρίωσις τῶν ὑδάτων ἀλλὰ καὶ ἀμέτρητες ἄλλες δολιοφθορές, ἀπολύτως συνειδητές, ποὺ καταστρέφουν ὁλόκληρες περιοχές, κοινωνίες καὶ δομές, μὲ τὴν ἀπολύτως συνειδητὴ ἀδιαφορία καὶ συνεργία τῶν κυβερνήσεων.
Καὶ φυσικά, δυστυχῶς μας, ὅλο αὐτὸ τὸ σκηνικὸ προστατεύεται καὶ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν …τετάρτη ἐξουσία, τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως καὶ παραπληροφορήσεως. Δῆλα δὴ ὑποστηρίζεται ἀπὸ Πρετεντέρηδες, ποὺ γιὰ 700.000 εὐρῶ κατ’ ἔτος, ποὺ λαμβάνουν, (πάλι ἀπὸ τὶς δικές μας τσέπες) εἶναι ἱκανοὶ νὰ μᾶς πείσουν ἀκόμη καὶ νὰ …αὐτοκτονήσουμε!!!

Ἡ κυβέρνησις θά μαζέψη χρῆμα ἀπό τούς τηλεοπτικούς σταθμούς;

Τελικῶς ἐμεῖς ἔχουμε κράτος; 
Κράτος ἔχουμε. Ἔχουμε νόμους, κυβέρνησιν, στρατό, φόρους (καὶ ἐξοπλιστικά), σύνορα, νόμους, ἀστυνομία, δικαστές….
Τὸ ἐὰν κάτι ἀπὸ αὐτὰ λειτουργῇ σωστά, ἤ ὄχι, εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς τὸ κράτος εἴπαμε πὼς σημαίνει κρατῶ, ἐπικρατῶ… Δῆλα δὴ διὰ τῆς (ὁποίας) βίας ἀσκῶ ἐξουσία. Αὐτὸ τὸ ἔχουμε. 
Καὶ εἶναι ἀδιάφορον στὴν ἑκάστοτε κυβέρνησιν τὸ ἐὰν μᾶς ἀρέσῃ, ἤ ὄχι, ὁ τρόπος ἀσκήσεως τῆς ἐξουσίας της.
Τὸ Κράτος ΔΕΝ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ ἐὰν οἱ πολῖτες του εἶναι εὐχαριστημένοι ἀλλὰ γιὰ τὸ ἐὰν οἱ πολῖτες του παραμένουν ἐν ἡσυχίᾳ. Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο προανέφερα πὼς θὰ ἀσκήση ἕνα κράτος τὴν ἐξουσία του μὲ τὸ καλό, τὸ κακὸ ἤ τὸ …πονηρό.
Οἱ κυβερνήσεις λοιπόν, ποὺ τὰ τελευταῖα χρόνια ἀναλαμβάνουν τὴν διακυβέρνησιν τῆς χώρας, ἁπλῶς ἀσκοῦν καὶ ἐξαντλοῦν, ἐπάνω μας, τὸ δικαίωμα τοῦ κράτους στὴν ἐξουσία του …ἐπάνω μας.
Τώρα μᾶς …ἐπεξεργάζονται καὶ ἔως πρὸ μερικῶν μηνῶν μᾶς ἔσπαγαν τὰ κεφάλια. Ἐξουσία ἀσκοῦν ἐπάνω μας.Ὁ τρόπος διαφέρει ἀλλὰ ὁ στόχος εἶναι ὁ ἴδιος.

Μπράβο ΜΑΤ! Νενικήκατε! Τσακίσατε τὰ ΑμεΑ! Ἄξιος ὁ μισθός σας!

Τί ἄλλο ἔχουμε;
Ἔχουμε νόμους. Τὸ ἐὰν θὰ ἔπρεπε ὁ νόμος νὰ εἶναι ἱερότερος τῆς ζωῆς μας, καὶ τῶν βο(υ)λευτῶν, ἤ ὄχι, εἶναι μία ἱστορία, ποὺ πλέον δὲν χωρᾶ συζητήσεις. Ὁ Σωκράτης (διὰ χειρὸς Πλάτωνος) ποὺ τὰ ἔλεγε αὐτά, ἀπὸ …νόμους πῆγε!!!
Ὁ νόμος ὑπάρχει ὄχι γιὰ νὰ ὠθῇ-πείθῃ τοὺς πολῖτες στὸ νὰ τὸν σέβονται, ἀλλὰ γιὰ νὰ προστατεύσῃ τὴν ἐξουσία τοῦ κράτους. Δῆλα δὴ τώρα πιὰ (ἀπροκάλυπτα) ὁ νόμος εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς, γιὰ τὸ ὁποῖον ἐδημιουργήθη. Γιὰ τὸν ὁρισμὸ καὶ καθορισμὸ τῶν δικαιωμάτων τοῦ κράτους καὶ γιὰ τὶς ὑποχρεώσεις τῶν πολιτῶν. Ὄχι τὸ ἀνάποδον!!! (Ἀσχέτως ἐὰν ἐμεῖς θέλουμε ἄλλα νὰ πιστεύουμε!!!)
Ὁ στρατός, ἡ ἀστυνομία, οἱ φολοεισπρακτικοὶ μηχανισμοί, τὰ δικαστήρια, τὰ Μέσα ἀποχαυνώσεως καὶ οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι ὑπάρχουν μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ προστατεύουν τὴν ἐξουσία τοῦ κράτους ΕΠΑΝΩ μας!!!
(Τὸ ἐὰν εἶναι ὅμως εὐνομούμενον τὸ κάθε καθεστώς, καὶ ἰδίως τὸ σημερινόν, ἤ ὄχι, εἶναι ἄλλης συζητήσεως θέμα.) 

Εἶναι καί οἱ πραιτωριανοί ἄνθρωποι;

Ὁ νόμος ἰσχύει, εἶναι πράγματι ἀνώτερός μας, βάσει τῶν ἀρχῶν ποὺ διέπουν τὴν ἔννοια κράτος καὶ δὲν θὰ ἐρωτηθοῦμε γιὰ τὸ ἐὰν συμφωνοῦμε στὴν ὕπαρξίν του. Τὸ κράτος θὰ ἀσκήση ὅλην τὴν βία του γιὰ νὰ μᾶς ἐπιβάλῃ τὴν δική του θέλησιν, ποὺ τὴν ὀνομάζει νόμο.
Γιὰ νὰ μᾶς …«πείσῃ» τὸ κράτος νὰ ἐφαρμόσουμε τὸν νόμο, θὰ ἀσκήση ἐπάνω μας ὅλες τὶς μορφὲς τῆς ἐξουσίας του, μέσῳ τῶν μηχανισμῶν ποὺ ἐλέγχει. Μορφὲς ἐξουσίας ποὺ ἐμεῖς ἀντιλαμβανόμεθα …κατόπιν ἑορτῆς καὶ ἐφ΄ ὅσον πρῶτα …πονέσαμε ἀρκούντως (γιὰ νὰ τὸ θυμόμαστε!!!).
Ποιούς μηχανισμούς χρησιμοποεῖ;
Τὰ ΜΜΕ, τὴν ἀστυνομία, τὸν στρατό, τὴν παραπληροφόρησιν, τὴν προπαγάνδα, τὶς ὑποσχέσεις, ἀλλὰ κι ἕναν σωρὸ ἄλλα κολπάκια, ποὺ θὰ μειώνουν τὴν ὅποιαν στοχοποίησιν κατὰ τῶν κυβερνώντων καὶ θὰ μεγιστοποιοῦν τὶς ἀσάφειες.
Ὅλα, λογικὰ καὶ παράλογα, θὰ τὰ χρησιμοποιήση μὲ ὅλους τοὺς λογικοὺς καὶ παραλόγους τρόπους, συνήθως μὴ ἠθικούς, γιὰ νὰ μᾶς ἀδρανοποιήσῃ…
Τὰ πάντα λειτουργοῦν ὑπὲρ τοῦ κράτους, σὲ ἕνα κράτος καὶ ΠΟΤΕ ὑπὲρ τοῦ πολίτου…
Ἄλλως τέ…
Ἔχουν εἰδικευθεῖ οἱ κρατοῦντες στὸ νὰ ἀσκοῦν ἐξουσία τόσους αἰῶνες καὶ τοὺς μηχανισμούς, τώρα πιά, τοὺς παίζουν στὰ δάκτυλα.

Καί ποιό εἶναι τό δικό μας κράτος βρέ παιδιά; Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε τό ποιά κυβέρνησις θά ἀσκῆ τήν ἐξουσία; Ἤ ὄχι;
Ἔχουμε λόγο σέ αὐτό;; Ἥ κι αὐτό εἶναι μία ἀκόμη …ψευδαίσθησις;

Τὸ ἑβραϊκὸ λόμπι καὶ ἡ ἐξουσία του στὴν χώρα μας. (ἀνανέωσις)

Σαφῶς καὶ ΔΕΝ ἔχουμε λόγο.
Τὸ σημερινό μας κράτος λέγεται «Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις» καὶ τὸ Ἑλλαδοκαφριστὰν εἶναι ἁπλῶς μία …ἐπαρχία του.
Οἱ φερόμενοι ὡς κυβερνῆτες λαμβάνουν πάντα τὴν ἔγκρισιν-εὐλογία τῶν «περιουσίων» ἀφεντικῶν τους (ἤ καὶ συγγενῶν τους, συνήθως) πρὸ κειμένου νὰ ἀποκτήσουν τὸ δικαίωμα νὰ θέσουν «ὑποψηφιότητα». Ἅπαξ καὶ λάβουν τὴν ἔγκρισιν, μετὰ ἀναλαμβάνουν οἱ παπαγάλοι τους. Ἐὰν εἶναι τῆς ἀπολύτου ἐγκρίσεώς τους, θὰ βγῆ καὶ μὲ τὰ τσαρούχια ὁ …«ἐκλεκτός»..!!!
Σὲ κάθε ἄλλην περίπτωσιν τὸν …ξεχνᾶμε!!!
Οἱ νόμοι ἀποφασίζονται (ἐπιβάλλονται μέσῳ ἐπίσης …ἀσαφῶν μηχανισμῶν) ἀπὸ τὸ κεντρικὸ μαγαζάκι τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί, θεωρητικῶς, πρέπει νὰ ἐπικυρωθοῦν ἀπὸ τὸ ἐδῶ …ὑποκατάστημα, ποὺ λέγεται βο(υ)λή.
Θεωρηρικῶς… διότι σὲ κάποιες περιπτώσεις, λόγῳ …ὄγκου ὑπογραφῶν, οὔτε αὐτὸ συμβαίνει!!!

Τώρα τὰ ΦΕΚ συντάσσονται καὶ ὑπογράφονται στὸ Βερολίνο!!!

Καί πῶς τό ἀντιμετωπίζουμε ὅλο αὐτό τό κτῆνος πού λέγεται κράτος καί οὐσιαστικῶς εἶναι ἐχθρός μας;;;;
Γιὰ τὴν ὥρα ΔΕΝ ἀντιμετωπίζεται.
Οἱ μηχανισμοὶ ποὺ στηρίζουν τὸ κράτος ἔχουν βαθύτατες ῥίζες καὶ θέλει πολὺ χρόνο, κόπο, πόνο γιὰ νὰ καταῤῥεύσουν.
Σαφῶς καὶ θὰ καταῤῥεύουν, μὰ ὁ ἀγὼν εἶναι μακρύς, ἐπίπονος καὶ θὰ κρατήση πολὺ καιρό.
Δὲν θὰ μᾶς χαρισθῆ κάτι.
Ὀφείλουμε καὶ πρέπει νὰ τὸ κερδίσουμε.

Κι ὅσο γιὰ τὸ ἐὰν ὀφείλουμε, ἤ ὄχι, στὸ πέρας αὐτῆς τῆς διαδρομῆς, νὰ συγκροτήσουμε ἕνα νέο εἶδος κράτους  εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις.
Γιὰ τὴν ὥρα, δίχως νὰ ἀκυρώνῳ γενικῶς τὴν ἀνάγκη ὑπάρξεως τοῦ κράτους, πιστεύω πὼς ὀφείλουμε νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ νὰ ἀλλάξουμε-ἀνατρέψουμε ΟΛΕΣ τὶς μορφὲς ἐξουσίας του καὶ νὰ τὸ κτίσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Τὸ ἐὰν θὰ τὸ κτίσουμε ἔτσι, ὡς ἔχει, ἤ ἀλλοιῶς, εἶναι μία ἱστορία ποὺ ἀκόμη δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ καταπιαστοῦμε γιὰ νὰ τὴν γράψουμε.

Φιλονόη

Σημείωσις

Κράτος χωρὶς τὸ ἀδελφάκι του, τὸ παρακράτος, δὲν ὑπάρχει.
Πρὸς τοῦτο καὶ ὅταν δὲν περνᾷ ὁ λόγος (λέμε τώρα…!!!)  περνᾶ ἡ …προπαγάνδα καὶ ἡ ….τρομοκρατία!!!Ὁ Πανούσης, ἡ τρομοκρατία τῆς ἀριστερᾶς καὶ ἡ …«ἀξιοκρατία» της.

Ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἕνας…!!!

φωτογραφία