Ἐγὼ θεὸς ἤ ἀδέκαστος κριτὴς δὲν εἶμαι.
Ἔχω καὶ προκαταλήψεις καὶ ἀγάπες καὶ μίση… Ἄνθρωπος εἶμαι. Οὔτε καλόγηρος στὸ Ἅγιον Ὅρος, οὔτε λελὲς (ἂν ἤθελα νὰ γίνω καλὸς ἄνθρωπος θὰ γινόμουν καλόγηρος κι ὄχι παληανθρωπᾶκος φιλελέφτ…. Μεταξύ μας).
Παρηκολούθησα τὴν δήλωση Βαρβιτσιώτου, ἡ ὁποία βέβαια δὲν εἶναι ἀκριβῶς ὅπως παρουσιάζεται.
Αὐτὸ ποὺ εἶπε αὐτὸ τὸ φρικιὸ εἶναι ἀπολύτως κατανοητό…
Εἶπε δηλαδὴ ἐν ὀλίγοις, «ξέρω ὅτι εἶναι βάρος νὰ φιλοξενῶνται λαθρομετανάστες στοὺς δήμους, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ κάποιοι δήμαρχοι νὰ ἑξαιρεθοῦν καὶ ἡ κεντρικὴ ἐξουσία ἔχει τρόπους νὰ ἐπιβάλῃ τὴν θέλησή της».
Συνέχεια