Γιά ποιάν εἰρήνη συζητοῦν κάποιοι; Τήν τουρκοπροσκυνημένη;
Γιά ποιάν προσπάθεια τῆς χώρας νά παραμείνῃ ἀπέχουσα ἀπό πολεμικές συῤῥάξεις; Αὐτήν πού δηλώνει ὑποταγή στά μογγόλια;
Μήπως ὅλο αὐτό πού ζοῦμε δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά μόνον ἡ ἔκφρασις τοῦ δικοῦ τους φόβου γιά τά τομάρια τους;
Καὶ οἱ προσκυνημένοι δὲν μποροῦν νὰ συνδιαλαγοῦν. Τρέμουν! 
Κι ὅταν κάποιος τρέμῃ, τότε ἀπλούστατα, τὰ κάνει ἐπάνω του!
Κι ἐπεὶ δὴ ἐδῶ μέσα ἔχουμε γεμίσει Ἐφιᾶλτες, ΝΑΙνΑΙκούς  καὶ προσκυνημένους, ἔβγαλαν τὰ τσιράκια τους παγανιά, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς ὑπαγορεύσουν πὼς πρέπει νὰ κάτσουμε ἥσυχα ἥσυχα στὰ αὐγουλάκια μας καὶ νὰ τὰ κλωσσίσουμε. 
Διότι κόττες μᾶς ἔχουν κάνει τόσες δεκαετίες. Κι ὄχι μόνον δὲν τὸ ἔχουμε ἀντιληφθεῖ, ἀλλὰ πιστεύουμε πὼς εἴμαστε καὶ λέοντες… Μὴν γελάσω…. 

Συνέχεια →