Ο ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ ΕΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Ἐχθές, μετὰ τὴν ἀναχώρησή μου ἀπὸ τὴν Ἀμφίπολι, ἀνέβηκα ἔως τὴν εἴσοδο τῆς ἀνασκαφῆς καὶ συναντήθηκα, συμπτωματικῶς, μὲ μίαν ὁμάδα τουριστῶν, ποὺ ἀνέβηκε νὰ δῇ τὸν περίβολο. Περίμεναν, προφανῶς, νὰ δοῦν τὴν θέα τῆς δευτέρας φωτογραφίας, ὅπου, ἀπὸ τὸ ἴδιο σημεῖον, φαινόταν ὁ περίβολος. Εἶδαν ὅμως τὴν θέα τῆς πρώτης φωτογραφίας, ὅπου ὁ λόγος, μετὰ τὴν κατάχωση τοῦ περιβόλου, ἔγινε ὅπως ἦταν πρὸ τῆς ἀνασκαφῆς. Ἡ ἀπορία τους ἦταν μεγάλη κι ἐγὼ τοὺς ἐξήγησα πώς, κατὰ τὸν ἀρχιτέκτονα, κινδύνευε ἡ στατικότητα τοῦ μνημείου καὶ γιὰ αὐτὸ ὑπέγραψε τὴν κατάχωση. Τοὺς εἶπα ἀκόμη ὅτι, κατ’ ἐμέ, ἡ δικαιολογία ἦταν ἀστεία καὶ ὅτι ἐὰν πράγματι ἦταν ἔτσι, δὲν θὰ προχωροῦσαν νύκτα στὴν πράξη. Οὐδεὶς τοὺς πῆρε εἴδηση, μὰ οὔτε καὶ οἱ συνένοχοι δημοσιογράφοι ἔγραψαν κάτι.
Συνέχεια →