Σήμερα δὲν εἶμαι στὰ καλλίτερά μου γιὰ νὰ γράψω κάτι.
Σήμερα αἰσθάνομαι πὼς πρέπει νὰ καταθέσουμε τὴν σιωπή μας… Νὰ ἀναλογισθοῦμε… Νὰ σκεφθοῦμε… Τὰ λάθη μας καὶ τὰ σωστά μας…
Αὐτὰ ποὺ ἀφήσαμε πίσω μας, δίχως νὰ τοὺς δίδουμε σημασία, τὰ ὁποῖα ὅμως εἶναι τὰ σημαντικότερα γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ παραμένουμε ἐλεύθεροι…
Σήμερα λοιπὸν δὲν ἤθελα νὰ γράψω… Μόνον νὰ στραφῶ μέσα μου… Συνέχεια
Ἀντὶ στεφάνι δάφνινο, ἕνας συνάδελφός σας
γράφει δυὸ λόγια φτωχικὰ γιὰ τὸ μνημόσυνό σας.
Ἐσεῖς θυσιαστήκατε γιὰ τὴν γλυκιὰ πατρίδα,
εἴχατε πίστη στὸν Θεὸ καὶ στὴν καρδιὰ ἐλπίδα.
Σὰν λεοντάρια πέσατε μέσ᾿ στὴ σκληρὴ τὴ μάχη,
στὴν ἔνδοξη πατρίδα μας τὴν λευτεριά της νἄχει. Συνέχεια
Η απελευθέρωση της Β. Ηπείρου
Η μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης φάνηκε να φτάνει οριστικά τον Δεκέμβριο του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε την Κορυτσά. Οι Χιμαριώτες υπό τον Σπυρομήλιο είχαν ήδη κερδίσει με επανάσταση την ανεξαρτησία τους. Μέσα σε τρεις μήνες (Μάρτιος 1913) ολόκληρη η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία.
Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από πέντε αιώνες που η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν ξανά στην αγκαλιά της πατρίδας και ένας άκρατος ενθουσιασμός επικρατούσε παντού. Γάλλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την υποδοχή του διαδόχου Γεωργίου από τους Βορειοηπειρώτες γράφει: «Επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικα φαναράκια, σημαίες, μαντίλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται… Επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα μουσουλμανικά φέσια. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο Διάδοχος! Ζήτω ο Βασιλεύς Συνέχεια
Μιχαήλ Καραολής – Ανδρέας Δημητρίου
Ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου υπήρξαν οι πρώτοι αγωνιστές του Κυπριακού Αγώνα που καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν από τους άγγλους δυνάστες.
Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933 στο Παλαιοχώρι Πιτσιλιάς και ήταν το τέταρτο παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας Καραολή. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον στίβο ως αθλητής του ΑΠΟΕΛ. Εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα με την ομάδα του Πολύκαρπου Γεωρκάτζη.
Κάποτε αὐτὸς ὁ τόπος, πρὶν καταλήξῃ νὰ λέγεται Ἑλλαδοκαφριστάν, διατηροῦσε ὑψηλὴ συνειδητότητα τῆς εὐθύνης του. Ἄνθρωποι, σὲ κάθε βαθμίδα τῆς διοικήσεως, ἀπὸ τὴν ἁπλὸ στρατιώτη ἔως τὸν ἀρχιστράτηγο, πολεμοῦσαν καὶ νικοῦσαν στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Ἀλβανίας τὸν φασίστα δικτάτορα καὶ τὶς ὀρδές του.
Μαζὺ μὲ αὐτὸν πολεμοῦσαν τὸν Ἀλβανό, ποὺ ἀνεθάρρησε μὲ τὸν ὄγκο τῶν στρατευμάτων τῆς Ἰταλίας καὶ προετοιμαζόταν νὰ πολεμήσῃ τὴν ἄλλην πολεμικὴ μηχανὴ τῶν ναζί.
Συνέχεια
Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1974 ἦταν ἡ τελευταῖα ἡμέρα ἀνταλλαγῆς αἰχμαλώτων, μετὰ ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ τῶν μογγόλων στὴν Κύπρο. (Θὰ ἔπρεπε πάντα νὰ συμπληρώνουμε δίπλα στὴν εἰσβολὴ καὶ τὰ ὅσα τὴν ἀφοροῦν, τὶς μεθοδεύσεις τοῦ ΝΑΤΟ, Συνέχεια
