Μία Εὐρώπη σὲ κρίση.

Μία Εὐρώπη σὲ κρίση.

 

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
«Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό.»
Bertolt Brecht
(σ.σ. Όταν είδε τον κόσμο στις πλατείες των πόλεων να πανηγυρίζει για το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου).

«Υπάρχει μεγάλη υποστήριξη για τη δημιουργία μιας ουσιαστικής δημοσιονομικής και τελικά πολιτικής ένωσης. Κατά την άποψή μου, η ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Όπως και ο Churchill, θεωρώ ότι η Βρετανία δεν θα πρέπει να είναι μέρος της, αλλά θα πρέπει να παραμείνει στενός σύμμαχος με την ομοσπονδιακή ευρωζώνη, με την οποία θα συνεχίσει να μοιράζει την κοινή αγορά, την κοινή εμπορική πολιτική και, ελπίζω, μια κοινή ατζέντα για θέματα ασφάλειας» τόνισε η Ευρωπαία επίτροπος Viviane Reding, αρμόδια για θέματα δικαιοσύνης, σε ομιλία της τον Φεβρουάριο στους καθηγητές της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Cambridge. Η Reding επανέλαβε την έκκληση του Winston Curchill για τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης στην περίφημη ομιλία του στη Ζυρίχη το 1946, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τον ευρώ-σκεπτικισμό και την ευρώ-φοβική πολιτική της βρετανικής πολιτικής σκηνής.
Οι επερχόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, οι σημαντικότερες από το 1979, βρίσκουν την Ευρώπη σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Αδιαφορία από τους Ευρωπαίους πολίτες που βάλλονται από την οικονομική κρίση, ευρώ-σκεπτικισμό σε κατάλληλες δόσεις από τους πολέμιους της ευρωπαϊκής ένωσης προκειμένου να ικανοποιηθούν τα κατάλληλα πολιτικά παιχνίδια από την άκρα δεξιά μέχρι και την άκρα αριστερά, αδυναμία από τις πολιτικές ηγεσίες των κρατών μελών της Ευρώπης να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των κοινωνιών και ένα ντόμινο αποσχιστικών τάσεων που ξεκίνησε από την Κριμαία και κινδυνεύει να γκρεμίσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ένα ευρωπαϊκό οικοδόμημα που ίσως να μην είχε στέρεες βάσεις από την εποχή της δημιουργίας του. Συνέχεια

Παραχώρησις τῆς Θεσσαλονίκης στοὺς Ἐνετούς κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πολιορκίας της ἀπὸ τοὺς Τούρκους…

Τὰ βυζαντινὰ τείχη τῆς Θεσσαλονίκης

      Τὶ ἀναφέρουν τὰ ἀρχεῖα τῆς Βενετίας γιὰ τὴν παραχώρηση τῆς Θεσσαλονίκης στοὺς Ἐνετούς κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πολιορκίας της ἀπὸ τοὺς Τούρκους;

      Σὲ ψήφισμά της ἡ ἐνετικὴ γερουσία μὲ χρονολογία «1423 Ἰουλίου 7» ἀναφέρει ὅτι ἀγγελιοφόρος ἀπὸ τὴ διοίκηση τῆς Εὐβοίας ἔφερε ἐπιστολὲς ποὺ καθιστοῦν γνωστὴ στὴ γερουσία τὴν ἐπισφαλεστάτη κατάσταση τῆς πόλεως τῆς Θεσσαλονίκης ποὺ εὑρίσκετο πολιορκούμενη ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ συγκεκριμένα, ὁ δεσπότης τῆς Θεσσαλονίκης Ἀνδρόνικος Παλαιολόγος, διεβίβασε ἐπιστολὴ στὴν ἐνετική διοίκηση τῆς Εὐβοίας ἐξ ὀνόματός του καὶ ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ τῆς πόλεως, μὲ τὴν πρόταση νὰ τεθῇ ἡ πόλις κάτω ἀπὸ τὴν ἐνετικὴ προστασία, μὲ μοναδικὰ αἰτήματα νὰ διοικηθῇ ἡ πόλις σύμφωνα μὲ τὰ καθιερωμένα ἤθη καὶ ἔθιμα καὶ οἱ Ἕλληνες νὰ διατηρήσουν τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ἐξουσίες τους καὶ τέλος νὰ εἶναι ἐλεύθεροι νὰ μείνουν ἢ νὰ ἀναχωρήσουν κατὰ τὴν ἀρέσκειά τους ἀπὸ τὴν πόλη. Συνέχεια

Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγώνας τῆς Κύπρου.

Ο Γεώργιος Γρίβας με αγωνιστές της ΕΟΚΑ

Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.

Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.

Συνέχεια

Ἡ συμμετοχὴ τῆς Ἀλβανίας στὴν ἐπίθεσι κατὰ τῆς Ἑλλάδος τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940

(Σημ. Φιλίστωρος: Από σήμερα θα ξεκινήσω ένα μικρό αφιέρωμα για την σημαντικότερη Εθνική επέτειο της σύγχρονης Ιστορίας μας, της 28ης Οκτωβρίου. Το αφιέρωμα αυτό θα περιλαμβάνει το εξαιρετικό και εμβριθές κείμενο του κ. Νικολάου για τον ρόλο της Αλβανίας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, θα έχει ένα σχετικό μικρό απόσπασμα από το ημερολόγιο του Σεφέρη που είδαμε στα «24 γράμματα», θα παραθέσω για πρώτη φορά σε πλήρες κείμενο την ομιλία Μουσολίνι στην οποία απειλούσε ότι θα «σπάσει τα πλευρά της Ελλάδος» αλλά και την απάντηση του Μεταξά και στο τέλος θα αναρτήσω κάτι ενδιαφέρον που έγραψα το Σάββατο για την στάση της Χιτλερικής Γερμανίας έναντι της Ελλάδος λίγο πριν και λίγο μετά της ιταλική εισβολή. Καλή ανάγνωση και χρόνια πολλά σε όλους)

Ποιος ο ρόλος της Αλβανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Του Χαράλαμπου Νικολάου
Ταξίαρχου ε.α., τ. καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας ΣΣΕ

Ο «Βασιλιάς» της Αλβανίας Ζώγου

Το 1939 τα ιταλικά στρατεύματα, υπό τον στρατηγό Γκουτσόνι, αποβιβάσθηκαν στο Δυρράχιο, το πρωί της 7ης Απριλίου. Ο βασιλιάς Ζώγου δεν αιφνιδιάστηκε δεδομένου ότι είχαν προηγηθεί, πριν από έναν μήνα και πλέον, εντατικές διπλωματικές συνομιλίες. Υφίστατο το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τις ξένες κυβερνήσεις, εκτός της Γερμανίας και ίσως της Γιουγκοσλαυΐας. Δεν προβλήθηκε κάποια σοβαρή αντίσταση κατά των Ιταλών. Ο αλβανικός λαός στην πλειοψηφία του υποδέχθηκε τους Ιταλούς στρατιώτες ως «ελευθερωτές». Συνέχεια

Ἡ «περίεργος» σχέσις Γκαίμπελς-Μέρκελ.

Η επίσκεψη του Γιόζεφ Γκαίμπελς στη βίλα της οικογένειας Μέρκελ στην Αθήνα (31 Μαρτίου 1939). Η κυρία Μέρκελ τον υποδέχεται στην είσοδο, κρατώντας το κοριτσάκι της.

Ἐπεὶ δὴ οὐδὲν τυχαῖον γύρω μας… Κι ἐπεὶ δὴ οἱ συμπτώσεις, ἰδίως αὐτοῦ τοῦ ἐπιπεδου, παύουν νὰ εἶναι συμπτώσεις, κι ἐπεὶ δὴ βαρέθηκα νὰ εἶμαι καλοπροαίρετος ἄνθρωπος… ἄς κρατήσουμε κι αὐτὴν τὴν πληροφορία.
Γιατί; Μὰ διότι δὲν εἶναι ἡ Μέρκελ… δὲν εἶναι ὁ Γκαίμπελς… Δὲν εἶναι ὁ Κάιζερ… Εἶναι κάτι πολὺ περισσότερο, πολὺ βαθύτερο καὶ  πολὺ παλαιότερο… Συνέχεια

3η Σεπτεμβρίου 1843. Ἡ μετάβασις στήν συνταγματική μοναρχία

Η απολυταρχική διακυβέρνηση του Όθωνα, η πτώχευση του ελληνικού Δημοσίου το 1843 και η εκβιαστική τακτική των ξένων δανειστών, συνέτειναν στην επιδείνωση της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης  στη χώρα.

Η στρατιωτική εξέγερση υπό τον συνταγματάρχη Καλλέργη με την προτροπή του Μακρυγιάννη, την ενθάρρυνση των ξένων πρεσβειών και τη συμπόρευση των πολιτικών ηγετών, ανάγκασαν τον Όθωνα να δεχτεί τη συγκρότηση συντακτικής εθνοσυνέλευσης η οποία ψήφισε το Σύνταγμα του 1844.  Συνέχεια