Δουλοποιώντας κάθε ἀνθρώπινον ὄν

11 Ὀκτωβρίου 2017 ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη

Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος. Κι ὁ στόχος δὲν πραγματοποιεῖται ἔτσι, τυχαίως, ἄνευ σχεδιασμοὺς σὲ βάθος κι ἂνευ προγράμματος. Δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῇ ἐὰν δὲν ἔχουν τοποθετηθῇ, ἀπὸ καιρό, τὰ «κατάλληλα» ἄτομα, στὶς «κατάλληλες» θέσεις.

Ξεκίνησε μὲ τὸ λαθρομεταναστευτικό, ἐπισήμως, γιὰ τὰ μάτια τῶν πολλῶν, εἰδικῶς γιὰ τὰς Ἡνωμένας χώρας τῆς Ἑβραιώπης μας. Στὴν πραγματικότητα ὅμως ξεκίνησε μὲ τὸ σοσιαλιστΡικὸ πρόγραμμα ἁπάντων τῶν «ἐναλλακτικῶν» σὲ κάθε χώρα. Κι αὐτὸ ἔγινε σταδιακῶς, σιγὰ σιγά, μεθοδικὰ καὶ ὕπουλα, μὲ «ἡγέτες» φυτευτούς, προερχομένους ἀπὸ τὰ καλλίτερα σχολεία τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων, τὰ ὁποία, ὑπὸ οἱεσδήποτε συνθῆκες, ἐλέγχονται ἀπολύτως ἀπὸ τοὺς «ἀγαπημένους» μας τοκογλύφους. Συνέχεια →

Παίζοντας πραγματικὴ μπάλα ὅταν κι ὅποτε χρειάζεται

9 Ὀκτωβρίου 2017 ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη

Ὁ Βασίλης Τσιάρτας ἔστησε τὴν μπάλα στὰ εἰκόσι ὀκτὼ μέτρα, πῆρε φόρα μόλις τρία βήματα ποὺ διένυσε ῥάθυμα, ζύγισε τὰ φάλτσα, μέτρησε τὴν δύναμη, σημάδεψε, χάιδεψε τὸ τόπι μὲ τὰ τρία πρῶτα δάκτυλα τοῦ ἀριστεροῦ τοῦ πλασὲ καὶ ἐξετέλεσε τὴν πολιτικὴ ὀρθότητα ἀδίστακτα, ἀκριβῶς σὰν νὰ ἦταν στὰ Φιλαδέλφεια μὲ ἀντίπαλο τὴν Ῥεὰλ Μαδρίτης τῶν γκαλάκτικος ξανακτυπώντας ἐκεῖνο τὸ θρυλικὸ φάουλ. Συνέχεια →

Ὁ κόσμος καίγεται κι αὐτοὶ …«κτενίζονται»!!! (β)

28 Σεπτεμβρίου 2017 ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη

Κι ἐκεῖ ποὺ σύσσωμος ἡ κοινωνία φθάνει στὸν οἰκονομικό, ἠθικό, πολιτειακό της πάτο…
…ἐκεῖ ἔρχονται τὰ σημερινὰ κουδουνισμένα νὰ μᾶς ὑποδείξουν, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, πὼς δὲν ἔγινε καὶ κάτι σπουδαῖο, ποὺ τὸ 30 (+) % τοῦ συνόλου τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ὑπάρχει ἀκόμη λόγῳ τῶν συσσιτίων καὶ τῶν ἐπιδομάτων…
Ἐκεῖ ἀκριβῶς μᾶς ὑποδεικνύουν πὼς κακῶς ἐμεῖς κυττᾶμε τοὺς συμπολῖτες μας ποὺ εἶναι ἄστεγοι, ῥακένδυτοι, πεινασμένοι, περιφρονημένοι, κυνηγημένοι καὶ τελικῶς ὑπὸ ἐξαφάνισιν…
Ἐκεῖ ἀκριβῶς μᾶς κουνοῦν τὸ δάκτυλο, λέγοντάς μας πὼς δὲν πρέπει νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τοὺς ἐν δυνάμει ἀστέγους, ποὺ χάνουν τὰ σπίτια τους ἀπὸ τοὺς ἠλεκτρονικοὺς πλειστηριασμούς.
Ἐκεῖ ἀκριβῶς μᾶς ἀποσποῦν τὸ βλέμμα ἀπὸ τοὺς νῦν ἀνέργους, πρώην ἐπιχειρηματίες, ποὺ οἱ μνημονιακὲς πολιτικὲς (ποιός ἦλθε;) τοὺς μετέτρεψαν σὲ ἰσοβίους δούλους, ποὺ οὐδέποτε θὰ σηκώσουν κεφάλι μέσα στὸ φορολογικό μας Νταχάου..
Ἐκεῖ ἀκριβῶς μᾶς καταδεικνύουν πὼς κακῶς θεωροῦμε κάτι σημαντικότερον αὐτῶν ποὺ οἱ τοκογλῦφοι ἐπιβάλλουν.
Ἐκεῖ ἀκριβῶς ἔρχονται νὰ τονίσουν πὼς δὲν ἔχει ἀξία ὁ ἀνθρώπινος παράγων, παρὰ μόνον ἡ ἀτζέντα τῶν ἀφεντικῶν τους, ποὺ καθορίζει πλέον ἐπισήμως μίαν νέα ἱεραρχία ἀναγκῶν, δικῆς τους ἐμπνεύσεως, ποὺ οὐδὲ μίαν σχέσιν ἔχουν μὲ τὴν δική μας πραγματικότητα ὅμως. Συνέχεια →