Πετράκε, πὲς ἀλεύρι… Μία ὑπογραφή σου σὲ γυρεύει…

Ξέρετε ποιός εἶναι ὁ Πετράκος;
Βασίλειος Πετράκος. Γενικὸς Γραμματεὺς τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν.
Ποιᾶς Ἀκαδημίας;
Ἔ κι ἐσεῖς τώρα…  Αὐτῆς, τῆς γνωστῆς…
Διότι κάποτε ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν ἐλογίζετο γιὰ τὸν θεματοφύλακα τῶν γραμμάτων μας… Κάποτε… Κι ὅλοι τὴν ἐσέβοντο…
Ὅταν ἀκόμη ἐκεὶ μέσα ἦσαν ἄνθρωποι ποὺ πράγματι ἀγαποῦσαν τὰ γράμματα τὰ Ἑλληνικὰ καὶ τὴν ἀλήθεια…
Ἀπὸ τότε ὅμως ἔχουν περάσῃ πολλὰ χρόνια, καθὼς ἐπίσης καὶ πολλοὶ Ἀκαδημαϊκοί…
Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς βέβαια ἦταν κι ὁ Ξενοφὼν Ζολώτας, ποὺ ἔκανε κάτι ἐκπληκτικὲς διαλέξεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ἡ σημερινὴ Ἀκαδημία ντρέπεται… Οὔτε νὰ τὶς γνωρίζῃ, οὔτε νὰ τὶς θυμᾶται… Ἐὰν γίνεται νὰ τὶς ἐξαφανίσῃ διὰ παντός… Ἀλλὰ ἡ σημερινὴ Ἀκαδημία δὲν εἶναι ἡ τότε Ἀκαδημία… Καὶ ἡ τότε Ἀκαδημία δὲν πολεμοῦσε κατὰ τῆς Γλώσσης μας…

Κάποτε λοιπόν, ὅπως ἔγραφα, ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν προστάτευε τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα καὶ τὴν Γλῶσσα…  Ἐνδιαφερόταν, ἔκανε ἀνακοινώσεις καὶ ἀντιλαμβάνετο τὸν κάθε κίνδυνο, ποὺ ἀπειλοῦσε τὴν Γλῶσσα μας, πρὶν αὐτὸς ὁ κίνδυνος γίνῃ πρόβλημα… Μεριμνοῦσε λοιπὸν ἡ Ἀκαδημία… Ὑπῆρχε… Ἦταν ἐνεργή… Τότε… Κάποτε… Πρὸ …κάποιων ἐτῶν.
Ὄχι καὶ τόσο παλαιὰ βέβαια… Μόλις τὸ 2001.
Τότε λοιπὸν σαράντα ἕνας Ἀκαδημαϊκοὶ συνυπέγραψαν ἕνα κείμενον ποὺ ἔκρουε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ἀναφορικῶς μὲ τὶς ἐπεμβάσεις, ποὺ εἶχαν ξεκινήσῃ ἤδη νὰ ἐμφανίζονται, μὲ στόχο τὴν κατάργησι τῆς παραδοσιακῆς μας γραφῆς καὶ τὴν ἀντικατάστασί τοῦ ἀλφαβήτου μας ἀπὸ τὸ λατινικό… Οὐσιαστικῶς τότε ἡ Ἀκαδημία ἀνεγνώριζε πὼς πράγματι, ἡ γλῶσσα κινδυνεύει σοβαρά. Πρὸς τοῦτο λοιπὸν ἔκανε μίαν ἀνακοίνωσι στὸν τύπο, τὴν ὁποίαν ἀνακοίνωσι συνυπέγραφαν σαράντα ἐπισήμως, σαράντα ἕνας οὐσιαστικῶς, Ἀκαδημαϊκοί. Ὁ σαρακοστὸς πρῶτος ἦταν ὁ Ξενοφὼν Ζολώτας, ποὺ ἀπουσίαζε, ἀλλὰ ἔστειλε σημείωμα πὼς συμφωνεῖ ἀπολύτως μὲ τὴν ἀνακοίνωσι τῆς Ἀκαδημίας καὶ προσυπογράφει.
Κι ἐδῶ λοιπὸν εἶναι ἡ περίφημος ἀνακοίνωσις τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τὸ 2001 παρακαλῶ. Ὅταν ἀκόμη τὰ προβλήματα, ποὺ θὰ ἀντιμετώπιζε ἡ Γλῶσσα μας,  δὲν διεφαίνοντο ξεκάθαρα. Ἤ τοὐλάχιστον δὲν ἦταν τόσο πολλὰ ὅσα εἶναι σήμερα.

Τότε λοιπὸν οἱ Ἀκαδημαϊκοί μας ἀνεγνώριζαν πὼς ἡ Γλῶσσα κινδυνεύει. Διέβλεπαν τὴν προσπάθεια κάποιων νὰ ἀντικαταστήσουν τὰ γράμματά μας μὲ τὰ λατινικά. Ἔκρουαν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ νὰ ἀποφευχθῇ τὸ ἀτόπημα. Καὶ δὲν ἀπεφεύχθῃ τὸ ἀτόπημα. Εἵμαστε ἤδη στὸ σημεῖον ἐκεῖνον ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε πὼς ἡ ἀντικατάστασις τοῦ ἀλφαβήτου μας, ἀπὸ τὸ λατινικό,  ἀπέχει  μίαν μόνον ἀνάσα…
Ἤδη τὰ φωνήεντά μας ἔχουν γίνῃ φωνήματα καὶ μειώθηκαν σὲ πέντε. Ἤδη χάσαμε τὸ ἑλληνικὸ ζῆτα. Ἤδη τὰ σύμφωνα διδάσκονται σὰν ἀκούσματα. Ἤδη τὰ φερόμενα ὡς λεξικά, καθὼς καὶ οἱ ἐπίσημες γραμματικὲς τοῦ δημοτικοῦ καὶ τοῦ γυμνασίου, εἶναι μόνον γιὰ …ἀνακύκλωσι. (Δὲν γράφω κάτι ἄλλο, ποὺ πράγματι ταιριάζει στὴν περίπτωσι, διότι πρέπει νὰ παραμένω κοσμία.)
Ἤδη καταργοῦν τὰ διπλὰ γράμματα. Ἤδη οἱ λέξεις ποὺ ἔχουμε δανειστῇ ἀπὸ ἄλλες γλῶσσες ἔχασαν τὴν ἱστορική τους ὀρθογραφία. Ἤδη ἀμέτρητες λέξεις τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης ἀντικατεστάθησαν ἀπὸ νέες, μὲ τὸ αὐτὸ ἄκουσμα, ἀλλὰ μὲ ἄλλον τρόπο γραφῆς, καταργῶντας οὐσιαστικῶς τὴν παραδοσιακὴ ὀρθογραφία τους. Κι ὅλα αὐτὰ διὰ χειρὸς «γλωσσολόγων», ποὺ οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ὁποίων διδάσκουν σὲ τμήματα ξένων γλωσσῶν, ἀποδεικνύοντας τὴν δική τους ἀδαοσύνη καὶ ἄγνοια ἤ καὶ τὴν ἐπικινδυνότητα. Διότι γλωσσολόγος ποὺ διδάσκει ἀγγλικὰ ἤ γαλλικὰ δὲν εἶναι γλωσσολόγος τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης ἀλλὰ τῆς ἀγγλικῆς καὶ τῆς γαλλικῆς ἁπλὸς δάσκαλος.
(Νὰ θυμηθοῦμε φυσικὰ τὴν περίφημο ἀναφορὰ στὴν ἀμερικανικὴ πρεσβεία τοῦ Μπαμπινιώτου, γιὰ τὰ τεκταινόμενα μέσα στὰ Πανεπιστήμιά μας… Ἀναφορὰ ποὺ ἀποδεικνύει πὼς μάλλον ἄλλος ἦταν τὸ ἀφεντικὸ τοῦ Μπαμπινιώτου κι ὄχι τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο, δῆλα δὴ ἐμεῖς…!!!)

Καὶ δὲν συζητᾶμε φυσικὰ μόνον γιὰ τὴν ἀνορθογραφία, τὴν ὁποία ἐπιμελῶς ΔΙΔΑΣΚΕΙ τὸ σημερινὸ ἀ-πεπαιδευτικὸ σύστημα.
Δὲν συζητᾶμε γιὰ τὴν λεξιπενία. Ἡ «γενεὰ τῶν ἑξακοσίων λέξεων» εἶναι μία πραγματικότης. Τὴν συναντοῦμε μέσα στὰ σπίτια μας, στὶς οἰκογένειές μας, στὰ παιδιά μας τὰ ἴδια… Τὰ ὁποῖα βέβαια παιδιὰ ἀδυνατοῦν, στὴν πλειοψηφία τους, νὰ εἶναι ὀρθογραφημένα, διότι ἡ γλῶσσα πλέον δὲν διδάσκεται μὲ τὶς σωστές της μεθόδους καὶ τοὺς κανόνες της, ἀλλὰ ὑποχρεώνει τὰ παιδιὰ σὲ ἀπομνημόνευσι. Ἡ καλὴ μνήμη ὅμως δὲν εἶναι ἴδιον ὅλων τῶν ἀνθρώπων γύρω μας. Συνεπῶς, πανεύκολα, ἐκεῖ ποὺ εἴχαμε, πολῖτες ποὺ γνώριζαν θαυμάσια ὀρθογραφία, κι ἄς εἶχαν τελειώσῃ μόνον τὶς τρεῖς τάξεις τοῦ Γυμνασίου, καταντήσαμε νὰ ἔχουμε ἀποφοίτους Πανεπιστημίου ποὺ στὴν λέξι πατάτα κάνουν τρία ὀρθογραφικὰ λάθη*.
Οὔτε  συζητᾶμε φυσικὰ γιὰ τὰ γκρίκλις… Κοντεύουν νὰ γίνουν …ἐπίσημος γραφὴ τοῦ κράτους.

Ἄς μὴν ἐπεκταθῶ ὅμως περισσότερο. Τὸ πρόβλημα διαρκῶς μεγεθύνεται ἀλλὰ ἐμεῖς παραμένουμε ἀδαεῖς. Οἱ «εἰδικοί», αὐτοὶ ποὺ τέλος πάντων γνωρίζουν, δὲν διαπιστώνουν τὰ ὅσα διαπιστώνουμε ἐμεῖς. Ξέρουν βλέπετε καλλίτερα.
Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς εἰδικούς, ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, Βασίλειος Πετράκος.
Αὐτὸς ὁ κύριος, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, διαπιστώνει πὼς οὐδὲ ἕνα πρόβλημα ὑφίσταται μὲ τὴν Γλῶσσα μας. Ὅλα ἔχουν καλῶς. Δὲν κινδυνεύει ἀπὸ κάποιον ἤ ἀπὸ κάποιους. Ἐπίσης ἰσχυρίζεται  πὼς ὁ Ἀντώνιος Κουνάδης, ἐπίτιμος Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Γλωσσικῆς Κληρονομιᾶς καὶ Ἀκαδημαϊκός, ἀντιλαμβάνεται λάθος.
Ἰσχυρίζεται, ἐν ὁλίγοις, ὁ κύριος αὐτός,  πὼς στὴν χώρα μας δὲν ὑφίσταται λεξιπενία καὶ πὼς ἡ γλῶσσα μας ἐμπλουτίζεται διαρκῶς**. Φαντάζομαι λοιπόν, κατὰ πῶς μᾶς τὰ λέει ὁ κύριος Πετράκος, πὼς τὰ παιδιά μας, ποὺ χρησιμοποιοῦν μόλις ἑξακόσιες λέξεις, ἔχουν ἐμπλουτισμένο λεξιλόγιον, ἀλλὰ δὲν θέλουν νὰ τὸ χρησιμοποιήσουν ἤ διότι βαριοῦνται ἤ διότι δὲν τοὺς χρειάζεται… (Ἡ πιθανότης νὰ τὸ ἀγνοοῦν δὲν ὑφίσταται!!!)
Ἔχουν ὅμως αὐτὰ τὰ παιδιὰ γνώσι… Ἀντιλαμβάνονται… Ἀλήθεια, ἐάν κάποιος ἀντιλαμβάνεται, γιατί δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ τά αὐτονόητα; Ποιός τόν ἐμποδίζει; Ἡ τεμπελιά του, πού δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά χρησιμοποιήσῃ μερικές ἀκόμη λέξεις, ἤ ἡ ἄγνοια αὐτῶν τῶν λέξεων;

Ἰσχυρίζεται ἐπίσης ὁ κύριος Πετράκος πὼς ὁ «ἀνεξάντλητος θησαυρὸς τῆς ἀρχαίας κληρονομιᾶς» δὲν ἀνταποκρίνεται, πάντα, στὶς σημερινὲς ἀνάγκες καὶ τὸ σημερινὸ γλωσσικὸ αἴσθημα. Ναί, θὰ συμφωνήσω… Ἔχει ἀπόλυτον δίκαιον. Μήπως θά μποροῦσε νά μᾶς ἐξηγήσῃ ὅμως τό γιατί ἡ Ἐπιστήμη τῆς Γενετικῆς, γιὰ παράδειγμα, χρησιμοποιεῖ σχεδόν κατ’ ἀποκλειστικότητα Ἑλληνικές λέξεις; Ἤ θά καλυφθῇ πίσω ἀπό τήν ἄγνοιά του γιά τίς Ἐπιστῆμες;
Μήπως τότε νά μᾶς ἐξηγοῦσε γιατί γενικῶς ΟΛΕΣ οἱ Ἐπιστῆμες παγκοσμίως ἐπιλέγουν ἀπό τήν Ἑλληνική γλῶσσα τά ὀνόματα γιά τίς παλαιές καί τίς νέες ἀνακαλύψεις τῶν ἐρευνητῶν τους; Ἤ κι αὐτό ἀδυνατεῖ; Κι ἐδῶ δὲν ἀπαιτοῦνται εἰδικὲς ἐπιστημονικὲς γνώσεις. Μίαν ἁπλῇ ἐπίσκεψι στὰ σχολικὰ βιβλία του θὰ τὸν πείσουν γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.
Κι ἐάν οἱ Ἐπιστῆμες, παγκοσμίως, ἀναζητοῦν λύσεις κι ἀπαντήσεις, ἀλλὰ κυρίως ὀνόματα, στήν Ἑλληνική γλῶσσα, γιατί ἐμεῖς τήν ἀχρηστεύουμε; Γιατί ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νά τήν κατανοήσουμε; Ἤ, ἀκόμη χειρότερα, γιατί δέν ἀνταποκρίνεται ὁ «ἀνεξάντλητος θησαυρὸς τῆς ἀρχαίας κληρονομιᾶς» στίς ἀνάγκες τῆς καθημερινότητός μας; Μήπως χάσαμε τό Ὑδ(ω)ρ-αγωγεῖον; Τό Ὑπο-βρύχιον; Τήν Πυρ-οσβεστική;
Σαφῶς καὶ δὲν τὰ χάσαμε… ἁπλῶς εἶναι κάπως …περιττά, γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς μας!!! Καὶ οἱ σημερινοὶ νέοι δὲν χρειάζονται τέτοιου εἴδους ἀναφορές… Μποροῦν νὰ ἐπικοινωνήσουν μόνον μὲ τὶς ἑξακόσιες λέξεις τους… Σὰν τὶς …μαϊμοῦδες.

Ἄλλα μᾶς ἔλεγε ὅμως ὁ κύριος Πετράκος τὸ 2001. Ἐν τελῶς διαφορετικά.
Τότε ἀνησυχοῦσε γιὰ τὶς πιέσεις ποὺ ἐδέχετο ἡ Γλῶσσα μας… Κι ὄχι μόνον ἀνησυχοῦσε ἀλλὰ συνυπέγραφε κείμενα διαμαρτυρίας.


Τριακοστὸς στὴν σειρὰ τῶν ὑπογραφῶν…
Συμφωνοῦσε λοιπὸν τότε ὁ κύριος Πετράκος γιὰ τοὺς κινδύνους ποὺ ἐλόχευαν.
Μόλις δώδεκα χρόνια ἀργότερα ὅμως τὰ πάντα ἐτακτοποιήθησαν!!! Δώδεκα χρόνια χρειάστηκαν στὸν κύριο Πετράκο γιὰ νὰ ἀνακαλύψῃ πὼς τελικῶς προχωρήσαμε, προοδεύσαμε, βελτιωθήκαμε… Σήμερα ἡ λεξιπενία δὲν ὑφίσταται! Σήμερα δὲν ὑπάρχει πρόβλημα καὶ κίνδυνοι γιὰ τὴν Γλῶσσα. Σήμερα τὰ λύσαμε ὅλα…

Κάπου τὸ βασίζει ὅλο αὐτό, ἀλλὰ ἀδυνατῶ νὰ παρακολουθήσω τὸ σκεπτικό του.
Μήπως μπορεῖτε νά μέ βοηθήσετε;

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἡ παρουσία ὅλων αὐτῶν τῶν προσωπικοτήτων, ποὺ ἐπὶ τῆς οὐσίας ἀνέδειξαν τὴν σημαντικότητα τῆς ἐκδηλώσεως, τὴν ἐγκυρότητα ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπέρ-σοβαρότητα δὲν ἐνοχλεῖ τὸν κάθε πετράκο. Ἔ;
Ἀλήθεια… Αὐτός πού ἦταν; Ἔ;

Κι ἐδῶ τὸ κείμενον τοῦ Πετράκου ποὺ ἀκυρώνεται ἀπὸ τὴν παραπάνω ὑπογραφή του. Καὶ εἰς ἀνώτερα νὰ λέμε…

Δεν αποτελούν απόψεις της Ακαδημίας...Το τριήμερο συνέδριο για τη «γλώσσα» δεν οργανώθηκε από την Ακαδημία αλλά από την Τοπική Αυτοδιοίκηση (κύριοι Σγουρός και Ασκούνης). Η Ακαδημία διέθεσε μόνο την ανατολική αίθουσα για τη διεξαγωγή του… Η Τάξη των Γραμμάτων σε συνεδρία της απέρριψε την πρόσκληση συμμετοχής της και η άρνησή της αυτή τονίζεται περισσότερο από το ότι μόνον 13 τακτικά μέλη της Ακαδημίας παρακολούθησαν την εναρκτήρια συνεδρία, του Προέδρου συμπεριλαμβανομένου για λόγους τυπικούς. Στα λοιπά 12 μέλη μόνο δύο της Τάξης των Γραμμάτων περιλαμβάνονται ως ακροατές, υποθέτω εκ λόγων αβρότητος.
Ο κ. Κουνάδης, ανήκει ως μηχανικός στην Τάξη των Θετικών Επιστημών. Επιστημονικώς δεν έχει αρμοδιότητα και τις αναγκαίες γνώσεις για να ασχολείται με ζητήματα της γλώσσας… Επειδή στις επιφυλλίδες διαφαίνεται με σαφήνεια μομφή κατά της Ακαδημίας για το ξένο προς αυτήν συνέδριο και για παλαιότερους λόγους ή γραπτά Ακαδημαϊκών, πρέπει να παρατηρήσω ότι τις γλωσσικές απόψεις της Ακαδημίας (και όχι ενός Ακαδημαϊκού) δεν τις αποτελούν σοβινιστικοί αστήρικτοι ισχυρισμοί αλλά τα όσα δημοσιεύουν και ανακοινώνουν οι φιλόλογοι και οι ποιητές και λογοτέχνες της Τάξης και πράττει το «Κέντρο Ερεύνης των Νεοελληνικών Διαλέκτων και Ιδιωμάτων» όπου, από το 1926 έως σήμερα, συντελείται επιστημονικό έργο με τα δημοσιεύματά του, τους τόμους του Ιστορικού Λεξικού, τη συνεχή συλλογή γλωσσικού υλικού απ’ όλη την Ελλάδα, πολύτιμου και απαραίτητου για τη γλωσσολογική και φιλολογική μελέτη και γνώση της σημερινής ελληνικής. Αυτή η γλώσσα, η σημερινή, ενδιαφέρει κυρίως την Ακαδημία καθώς και η επιστημονική μελέτη της, της οποίας μεγάλο μέρος έχει αναλάβει και εκτελεί από πολλές δεκαετίες. Τα όσα ατομικώς λέγονται για τη «γλωσσική πενία της νέας γενιάς, παρά τον ανεξάντλητο (!) θησαυρό της αρχαίας κληρονομιάς» δεν αποτελούν «γλωσσικά πάρεργα της Ακαδημίας Αθηνών», όπως από, συγγνωστή, σύγχυση του επιστημονικού έργου της Ακαδημίας και των ανεδαφικών απόψεων μη ειδικού Ακαδημαϊκού γράφεται στο φύλλο της 18.8.2013… Δεν υπάρχει για την Ακαδημία καμία γλωσσική πενία ή, πιο μίζερα, λεξιπενία στην Ελλάδα και στους Ελληνες. Αντίθετα η ελληνική πλουτίζεται και αυξάνεται κάθε μέρα, όπως γινόταν πάντοτε και τον πλούτο αυτόν τον δημιουργεί ο λαός ο οποίος και τον μεταχειρίζεται γιατί τον γεννά η ανάγκη να εκφράζει τα διανοήματά του τα οποία βέβαια δεν είναι όμοια με των αρχαίων Ελλήνων. «Ο ανεξάντλητος θησαυρός της αρχαίας κληρονομιάς» δεν ανταποκρίνεται, πάντα, στις σημερινές γλωσσικές ανάγκες και το σημερινό γλωσσικό αίσθημα.
…Οσο για «τα γλωσσικά πάρεργα», επαναλαμβάνω ότι δεν είναι «της Ακαδημίας». Ομως αυτά συντηρούνται, όπως στην εδώ περίπτωση, επειδή είχε τελικώς ο κ. Μαρωνίτης το κέφι, όπως λέγει, να καταπιαστεί με αυτά. Αν ακολουθούσε την οδό της λήθης δεν θα σας απασχολούσα και εγώ με τα «πάρεργα» Ακαδημαϊκού.
Τα πράγματα είναι σαφή. Αλλο ένας αναρμόδιος για τη γλώσσα Ακαδημαϊκός, άλλο η Ακαδημία. Αυτή η διευκρίνιση υπήρξε η αιτία του γράμματός μου τούτου. Ακόμη, σχετικά με την εδώ περίπτωση, όπως ειπώθηκε για άλλη παρόμοια, «Ο κόπος του αδαούς δεν έχει καμιάν αξία». Γιατί να του αφιερώνουμε επιφυλλίδες; Ισως όμως υπάρξει η απάντηση: «Για να μη παγιδεύονται οι αφελείς». Συμφωνώ.
Με τιμή,

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Χ. ΠΕΤΡΑΚΟΣ,
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

βῆμα

* Ἀστεῖο τῆς φίλης Ἑλένης γιὰ τοὺς ἀνορθογράφους.

** Λέξεις ὅπως τὸ «γκουγκλάρω», «σερφάρω», «τσιπάρω», καθὼς ἐπίσης καὶ ἐκατοντάδες ὅμοιές τους,  εἶναι, κατὰ πῶς ἀντιλαμβάνομαι, ἐμπλουτισμὸς τῆς γλώσσης μας… Σωστά;

σχετικὰ κείμενα

Ἀμερικανοὶ κι Ἄγγλοι συνέγραψαν τὸ βιβλίον τῆς «γραμματικῆς»!

Ποιοί «γλωσσολόγοι» εἶναι γλωσσολόγοι;

Οἱ «γλωσσολόγοι» ἐπεστράτευσαν ἐφεδρεῖες!!!

Βρὲ καλῶς τοὺς «γλωσσολόγους»!!!!

Ὁδηγίες προς δημοσιογράφους!

Μά καλά, ἕνας ἔντιμος «γλωσσολόγος» δέν βρέθηκε;

Σχετικὰ μὲ τοὺς «γλωσσολόγους».

Βρὲ καλῶς τοὺς «γλωσσολόγους»!

Τελικῶς ὁ Μπαμπινιώτης δίδει ἀναφορά στήν Ἀμερικανική πρεσβεία;

Μπαμπινιώτης καὶ Μπαμπινοποίησις τοῦ Ἕλληνος Λόγου

Συγγραφεῖς τῆς «γραμματικῆς»; Μά ποιοί εἶναι τέλος πάντων;

Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς ὑπουργὸ Ἀρβανιτόπουλο.

Ἡ νέα «γραμματικὴ» τῆς Ε’ καὶ Στ’ Δημοτικοῦ.

Ἡ νέα «γραμματική».

Κι ὅμως, ἡ φωνητικὴ γραφὴ διδάσκεται στὰ σχολεῖα μας ἤδη!!!

Ἀνοίξαμε ἀλληλογραφία μὲ τὸ ὑπουργεῖον ἀπαιδείας.

Φωνητικὴ γραφὴ καὶ στὰ Γυμνάσια!!! Ἰδίως σὲ αὐτά!

Τώρα ἡ ἐκκλησία ἐπιβραβεύει τόν Μπαμπινιώτη γιά τήν καταστροφή τῆς γλώσσης μας;

Νὰ τελειώνουμε τέλος πάντων μὲ τοὺς «γλωσσολόγους».

Νέο βιβλίο γραμματικῆς.

Συγκριτικὴ γλωσσολογία κι ἀσύγκριτη Ἑλληνικὴ γλῶσσα.

Γιατὶ τὸ τραῖνο γράφεται τραῖνο κι ὄχι τρένο.

Ποιός ἔδωσε ἐντολή νά ἀποτολμηθῇ τέτοιο ἀνοσιούργημα;

Σημεῖα καὶ τέρατα στὴν Παιδεία

«Φοινικικό ἀλφάβητο»; Ἡ μεγαλυτέρα ἱστορικὴ ἀπάτη!

Γλῶσσα, σκέψις, φῶς οἱ κατ’ ἐξοχὴν διαμορφωτὲς τοῦ DNA!

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

0 thoughts on “Πετράκε, πὲς ἀλεύρι… Μία ὑπογραφή σου σὲ γυρεύει…

  1. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα κινδυνεύει ἀπὸ ἐσᾶς πρώτιστα, ἀγαπητή κυρία, ποὺ μέχρι καὶ τὸ “λάθος” τονίζετε λάθος. Φθάνει πλέον, οὔτε ἕναν κανόνα τονισμοῦ δὲν ἀκολουθεῖτε σωστά, εἶναι προσβλητικὀν νὰ μᾶς βασανίζετε μὲ τὶς νουθεσίες σας καὶ τὸν κοπετό σας γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἐν ᾧ ἀγνοεῖτε καὶ τὶς στοιχειωδέστερες ἀρχές της καὶ μᾶς ἀφήνετε ἐκτεθειμένους σὲ αὐτήν σας τὴν ἄγνοια.

    • Τὸ νὰ μοῦ ξεφύγῃ ἕνας τόνος ἀγαπητέ, εἶναι ἀνθρώπινον. Ἔχετε νά μοῦ καταλογίσετε κάτι ἄλλο πέραν τῆς κακοπροαιρέτου ἐπισκέψεώς σας;
      Καὶ λυποῦμαι ποὺ σᾶς κακοκαρδίζω, ἀλλὰ ἐτοῦτο τὸ σύστημα δὲν μοῦ τὴν ἐδίδαξε. Πασχίζω νὰ τὴν μάθω μόνη μου, μὲ τὰ λάθη μου καὶ τὰ σωστά μου. Πάντως δὲν αἰσθάνομαι ἄσχημα ὅταν μὲ διορθώνουν, διότι μαθαίνω. Ἐσεῖς; Αἰσθάνεστε ἄσχημα ὅταν σᾶς διορθώνουν; Διότι ἐξ ὅσων ἀντιλαμβάνομαι σᾶς ἀρέσει νὰ σᾶς θαυμάζουν. Τὸ σχόλιόν σας εἶχε ἤδη, πρὶν ἐγκριθῇ, ἕνα χεράκι θαυμασμοῦ… Μήπως νά ὑποθέσω πώς… Ἀφῆστε καλλίτερα. Νὰ μὴν γίνομαι κακούλα… Δὲν μοῦ πάει…

Leave a Reply