Σήμερα ἀντί κειμένου δικοῦ μου, θὰ δημοσιεύσω τὰ σχόλια ἑνὸς ἄλλου κειμένου.

Σχόλιο ἀναγνώστου στό κείμενον τῆς  Simone Le Baron ποὺ μᾶς ἐγνωστοποίησε ἡ  Simone στὸ δικό μας κείμενον Ἕνα ἔθνος πεθαίνει. 

Εἰλικρινῶς ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ στὴν Simone ποὺ ζεῖ, σκέπτεται καὶ δρᾶ ὡς Ἑλληνίδα. 

Φιλονόη.

Κυρία  Σιμόν Λεμπαρόν

Μελέτησα την επιστολή σας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και το μόνο που έχω να σάς πώ είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη τής καρδιάς μου για τον δημόσιο και ένθερμο λόγο σας υπέρ όλων των συμπατριωτών μου που δοκιμάζονται πάρα πολύ αυτόν τον καιρό,  λόγω τής οικονομικής κρίσης.

Κυρία μου

Δέν σας γνωρίζω ούτε εξ όψεως ….  Γνωρίζω όμως πολύ καλά το ύφος και τον τρόπο  σκέψης σας αλλά και την μέθοδο με την  οποίο εκφράζετε τον λόγο σας  Μου είναι πάρα πολύ οικείος αφού και εγώ έχω διαβάσει μεγάλους Γάλλους διανοητές τής Ελευθερίας Είναι ασφαλώς ο ίδιος των μεγάλων εκείνων προτύπων τής ελεύθερης σκέψης  του 18ου αιώνα αλλά και τής Γαλλικής Επανάστασης που διακήρυξαν στην οικουμένη την Ελευθερία την Ισότητα και την Αδελφοσύνη..

Νόημα βαθυστόχαστο που έγινε γνωστό τουλάχιστον 2500 χιλιάδες χρόνια πριν εδώ στην πατρίδα μου όπου  τέθηκαν οι βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος  Είμαι σίγουρος ότι σε όσα διάβασα αναγνωρίζω απόλυτα το πάθος και την φλόγα εκείνων των Ευρωπαίων διανοητών πολύ από τους οποίους κατάγονταν από την πατρίδα σας και οι οποίοι  εγκατέλειψαν τα πάντα στην πατρίδα τους και ήρθαν σε ένα τόπο που γνώριζαν μέχρι  τότε μόνο από τα βιβλία τής ιστορίας για  να αντιπαρατεθούν μαζί με τους συμπατριώτες μου εναντίον ενός αντιπάλου που διέθετε τα πάντα  ….
Οικονομική δύναμη στρατό και επιρροή στην Ευρώπη την εποχή τής Ιεράς συμμαχίας…. Ήταν τότε λίγο μετά την δικής σας Επανάσταση εναντίον τής απόλυτης μοναρχίας όταν άρχιζε το δικός μας αγώνας …. το 1821

     Σας παρακαλώ δεχθείτε τις πλέον θερμές μου ευχαριστίες για την πηγή ζωής και ελπίδας που μάς δίνετε στις δύσκολες αυτές στιγμές μας  ….. Είμαι σίγουρος ότι η Πατρίδα μου δεν θα ξεχάσει την αγνή αυτή προσφορά σας

Με Βαθύτατη Εκτίμηση

Κύριε Σπύρο,

Τι να απαντήσω παρα μόνον ότι με περιγράφεται σαν να με γνωρίζετε πολύ καλά. Το πνεύμα μου είναι όντως ακριβώς το ίδιο με εκείνο του συμπατριώτη μου από την Βρετανη, τον Chateaubriand, ο οποιος είχε γράψει ένα γράμμα στον ελληνικό λαό το 1826.
Θα έχει βεβαια συνεχεια αυτή η συμβολή μου και είναι ο σκοπός μου. Για πιο λόγο όμως να την κάνω αυτή την συμβολή; για να με ξέρουν οι Έλληνες; για να έχω το όνομα μου στο διαδίκτυο; για να με κολακεύουν; στη σημερινή εποχή που τα υλικά και το χρήμα είναι κυριότητα τον περισσοτερων ήθελα να αποδείξω ότι, χάρις τον αρχων που έμαθα από τον ελληνικό λαό, μπόρεσα να επιβιώσω μονη μου με το γιο μου, χωρίς σχεδόν λεφτά, χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους.
Πέρυσι το καλοκαίρι  ο Pascal (ο γιος μου, 30 χρόνον) παντρεύτηκε εδώ στην Γαλλία με μια πολύ καλή γαλλίδα ιταλικής καταγωγής. Ένα μηνα πριν από το γάμο, με σύστησε στα πεθερικά του με αυτά τα λόγια: “η μάνα μου θυσιάστηκε 29 χρονια για εμενα, θα μπορούσε να είχε ξαναφτιάξει τη ζωή της με έναν άντρα αφού είναι και πολύ ωραία ( !!), όμως προτίμησε να με συνοδεύσει εμενα ως που να παντρευτώ. Καιρός είναι πια να αρχίσει να σκέφτεται τον εαυτό της και να ξανά πάει εκεί που είναι η θέση της, στην Ελλάδα.”
Μια εβδομάδα πριν το γάμο μου είπε: “μαμά, θέλω μια τελευταία φορα να φάμε οι δυο μας στο σπίτι. Θα τα πληρώσω όλα εγώ, θέλω να μου μαγειρέψεις ένα ελληνικό φαγητό, μοσχάρι κοκκινιστό όπως μου έκανες τόσες φορες όταν ήμουν μικρός (είναι Chef σε ιταλικό εστιατόριο, και γι’ αυτό έπαψε να τρώει στο σπίτι μαζί μου εδώ και 10 χρονια)”. Συγκινημένη δεν του απήντησα αλλα σκέφτηκα μέσα μου: αγοράκι μου γλυκό, καλά έκανα επί 29 χρονια και δεν άκουσα ποτε αυτούς που ήθελαν να με απελπίσουν, να γράψουν εκείνοι την ιστορία της οικογενειας μας. Σε μεγάλωσα με τις
ελληνικές αρχές, σου μετεβίβασα την ελληνική κληρονομιά, το θησαυρό του ελληνισμού. Θυμάσαι τις σπάνιες φορες που μπόρεσα να σου αγοράσω κρέας, και ξέχασες ότι στην πραγματικότητα, είχαμε μονο αγάπη να βάλουμε στο τραπέζι…
Αυτό το απλό μάθημα θέλω και να ξαναμάθουν οι Έλληνες, και να μάθουν οι καταναλωτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποιοι δεν ακούνε πια τα πουλια να κελαηδούν, το αντιμάμαλο τον κυμάτων πάνω στα βράχια, τη μουσική της φύσης, δεν βλέπουν έναν ουράνιο τόξο μετά από μια ανοιξιάτικη καταιγίδα, δεν αισθάνονται τις ευωδιές μιας καλοκαιρινής βραδιάς στην εξοχη. Η θάλασσα, ο ουρανός, τα πουλια και τα λουλούδια υπάρχουν από τον Όμηρο, και θα υπάρχουν ακόμα όταν εμείς θα έχουμε περάσει… Είναι τόσο απλό να ξέρουμε ότι το μονο που θέλουμε είναι να περάσουμε
όμορφα αυτή τη ζωή με τους δικούς μας ανθρώπους, αγάπη και φιλία. Τίποτε άλλο δεν μας χρειάζεται.
Πιστεύω στους Έλληνες και θα τα καταφέρουμε διότι η ιστορία της κομματοκρατίας δεν είναι ελληνική αλλα η ιστορία τις δημοκρατίας είναι μόνον ελληνική. Μαζί σας γύρισα τη σελίδα της δικτατορίας, μαζί σας θα γυρίσω τη σελίδα της κομματοκρατίας.

Αδελφικά.

Simone

Σχετικὰ κείμενα:

Εὐχαριστῶ τὸν Ἑλληνικό λαό. 

 Μία Ἑλληνίδα, πιό ….Ἑλληνίδα ἀπὸ τὶς Ἑλληνίδες!