Θύματα παντοῦ!!! Ὁρατὰ καὶ μή. Ἐπίσημα κι ἀνεπίσημα.
Διότι τὴν σήμερον ἔνοχος εἶναι ὅποιος ἀρνεῖται νὰ παραιτηθῇ τοῦ φυσικοῦ του δικαιώματος στὴν ζωή.
Ἔνοχος εἶναι ὅποιος ἀρνεῖται νὰ ἀναγνωρίσῃ δικαίωμα ζωῆς καὶ θανάτου ἐπάνω του, σὲ ὅποιον ἐπιβουλεύεται τὴν ζωή του καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά του.
Ἔνοχος εἶναι ὅποιος δὲν παραδίδεται ἀμαχητὶ καὶ δὲν παραιτεῖται τῶν κόπων του μὲ χαρά…
Εἶναι βλέπετε καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ποὺ ὅμως ἀναγνωρίζονται μόνον στὰ μέλη τῆς αὐτῆς συμμορίας. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἴπαμε… Ἔνοχοι… Δίχως εἰσαγωγικὰ βεβαίως βεβαίως…!!!

Ἂν ἦταν παιδεραστής, βιαστής, πρεζόνι, θὰ ἦταν ἄκομα ἔνας «ἄτυχος» τῆς κοινωνίας ὁ ὁποῖος πυροβόλησε ἐπειδὴ ἀδικήθηκε ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ ὅλα αὐτὰ τοῦ βγήκαν σὲ ντελίριο. Παντοῦ μία δικαιολογία. Τώρα που ἔχει σώας τάς φρένας καὶ προσπάθησε νὰ σώσῃ ὅσα ἔχει ἀγοράση μὲ ἱδρῶτα δεκαετιῶν, ποὺ πλέον τὰ ξανὰ ἀγοράζει ὡς χρέος ἀναίτια σὲ κράτος-νταβατζὴ μὲ φορολογία-ΕΝΔΙΑ καὶ 1002 ἄλλα γιὰ νὰ ξεχρεώσῃ τὰ οἰκονομικὰ ἐγκλήματα πολιτικῶν λῃστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀκόμη διοικοῦν ἐνεργὰ ὡς δυνάστες σὲ αὐτὴν τὴν σάπια Δημ-ι-οκρατία, τὸ ἴδιο τὸ κράτος-φονιὰς, τὸν διῴκει τώρα γιὰ νὰ τὸν στραγγίσῃ οἰκονομικῶς καὶ νὰ τὸν μετατρέψῃ ἀπὸ θῦμα σὲ θύτη. Ἔχει ξεσπάση ἕνα ἀπίστευτο κυνήγι μαγισσῶν ἐδῶ καὶ τρεῖς (3) δεκαετίες, ποὺ ἔχει σκοπὸ νὰ ἐξαφανίσῃ νοητικῶς ὅποιο αἴσθημα δικαιοσύνης ἔχει ἀπομείνη ζωντανό, ἀφήνοντας τοὺς σάπιους καὶ τοὺς ἀνόμους νὰ ἀποτελοῦν τοὺς αὐλικοὺς ἀπὸ πρεζέμπορες μεγαλοεπιχειρηματίες, τζογαδόρους τσιμπημένων χρηματιστηρίων, μεγαλοεργολάβους πολυεθνικῶν καὶ ἀχυρανθρώπους ΝΑΤΟϊκῶν συνόρων.

Κράτος χωματερή, φτιαγμένο ἀπὸ πράκτορες καὶ δίποδα γενετικὰ ἀπόβλητα…!!!

Κωνσταντῖνος Φρέρης

Κράτος χωματερή; Μπᾶ… κάτι χειρότερον… Κράτος φυλακή… Ἔτυχε νὰ εἶναι 88χρονος τώρα… Αὔριο θὰ εἶναι ὁ κάθε ἕνας ποὺ κρατᾶ, νομίμως, ὅπλο. Μεθαύριο ὅλοι ὅσοι θὰ ἀντιστέκονται στοιχειωδῶς… Κοινῶς; Ὅλοι ὅσοι ἀκόμη θὰ σκέπτονται ἀκόμη…
Γιατὶ τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἡ νόμιμος ἄμυνα ἀλλὰ ἡ ἴδια ἡ ἄμυνα. Εἴπαμε… Κοττοῦλες πρέπει νὰ εἴμαστε. Μόνον κοττοῦλες… Γιατί ἄλλως τέ νά ἀνεκάλυψαν, ἔτσι στὸ ξαφνικὸ (ὅπως πάντα) τά μποῦλινκ καί τούς παιδικούς ἐκφοβισμούς; Τόσο πολύ κόβονται γιά τά ἀνρθώπινά μας δικαιώματα ἤ μήπως ἀλλοῦ προσβλέπουν;

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ ἀντιδράσῃ μόνο του!!!
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ μάθῃ νὰ προστατεύῃ μόνο του τὸν ἑαυτόν του.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὴν βία μὲ ὅλα του τὰ μέσα….
Πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ νὰ ἀπευθυνθῇ σὲ κάποιον ἄλλον… περισσότερο ὑπεύθυνο καὶ ὁπωσδήποτε περισσότερο ἀρμόδιον…
Νὰ ζητήσῃ βοήθεια, προστασία, ἀσφάλεια σὲ κάτι ἄλλο, ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του…
Οὐσιαστικῶς ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΘῌ νὰ αὐτοπροστατεύεται… Οὔτε κἄν νὰ τὸ διανοηθῇ!!!
Μποῦ θὰ ἀκούῃ καὶ …μπουχὸς θὰ γίνεται… Ἔτσι;
Αὐτό ὀνειρευόμασταν γιά τά παιδιά μας; Νά καταντήσουν ΚΟΤΤΕΣ καὶ ΧΕΣΤΕΣ;

Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ μᾶς ἐκπαιδεύουν γιὰ νὰ γινόμαστε …κόττες!!!

Γιατί; Γιατί;

Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε ότι εάν ένα έγκλημα (π.χ φόνος) τελεστεί σε κατάσταση αμύνης, ο δράστης δεν τιμωρείται. Ο Ποινικός Κώδικας ορίζει ρητά άλλωστε ότι «δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση αμύνης». Η ρύθμιση αυτή είναι αυτονόητη συνέπεια της αισθήσεως αυτοσυντηρήσεως και της ανάγκης του καθενός να προστατεύσει τον εαυτό του ή και τρίτους από επιθέσεις.
   Ο νομικός ορισμός της αμύνης είναι ο εξής : Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου, στην οποία προβαίνει κάποιος, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους….

1. καταρχάς θα πρέπει η εναντίον μας επίθεση να είναι άδικη και παράνομη, έτσι π.χ κάποιος που πυροβολεί τον δικαστικό κλητήρα, που έρχεται να του κατασχέσει πράγματα, δεν είναι σε άμυνα, διότι ο κλητήρας λειτουργεί στα πλαίσια του Νόμου και κατόπιν εντολής
2. έπειτα θα πρέπει άμυνα και επίθεση να ταυτίζονται χρονικά ή τουλάχιστον να είναι πολύ κοντά, έτσι π.χ αν κάποιος μας πυροβολήσει και φύγει, δε νοείται να τον βρούμε μετά από μία ..εβδομάδα στο καφενείο και να τον πυροβολήσουμε εξ επαφής, ενώ αν π.χ ο δράστης κυνηγάει το θύμα επί ώρες, η άμυνα είναι δυνατή, για όσο χρόνο υφίσταται αυτή η κατάσταση, διότι εδώ η επίθεση έχει διάρκεια! Επίσης αν το θύμα π.χ καταφέρει να αφοπλίσει τον επίδοξο δράστη, η επίθεση λογικά έχει τελειώσει, οπότε αν στην συνέχεια τον σκοτώσει, θα έχει πρόβλημα.
3. τρίτον και βασικότερο, η άμυνα οφείλει να είναι η αναγκαία, όπως λέει ο Νόμος και εδώ είναι ένα λεπτό σημείο, που μπορεί και δημιουργεί στην πράξη προβλήματα στον αμυνόμενο, διότι αν έχουμε υπέρβαση του αναγκαίου ορίου και μέτρου, η πράξη αμύνης μπορεί να κριθεί ως άδικη και να τιμωρηθεί! Έτσι π.χ αν μας επιτεθεί κάποιος με ύβρεις, η άμυνα με ..πυροβολισμό, προφανώς υπερβαίνει το μέτρο και θα τιμωρηθούμε για ανθρωποκτονία με πρόθεση (ίσως με ελαφρυντικό). Τα όρια βέβαια δεν είναι πάντα τόσο ευδιάκριτα, αλλά συχνά πολύ λεπτά, γι’ αυτό ο Νόμος αναφέρει ορισμένα κριτήρια, με βάση τα οποία θα κριθεί το αναγκαίο μέτρο της αμύνης και αυτά είναι: η επικινδυνότητα, το είδος, ο τρόπος και η ένταση της επιθέσεως, η βλάβη που επεδίωκε ο επιτιθέμενος και οι λοιπές περιστάσεις.

• Όποιος υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο αμύνης, τιμωρείται, αν η υπέρβαση έγινε με πρόθεση, με ποινή ελαττωμένη, ενώ αν έγινε η υπέρβαση από αμέλεια, με την ποινή, που προβλέπεται για το αντίστοιχο έγκλημα εξ αμελείας.
• Αν όμως η υπέρβαση οφείλεται στον φόβο και την ταραχή, που του προκάλεσε η επίθεση, τότε μένει ατιμώρητος! Έτσι π.χ. αν διαπιστώσει κάποιος έντρομος μέσα στην νύκτα ότι έχει μπει διαρρήκτης στο σπίτι του και τον πυροβολήσει, ακόμα και αν ο επίδοξος ληστής ήταν άοπλος, τότε με βάση τις περιστάσεις, θεωρώ ότι ο αμυνόμενος, θα πρέπει να κριθεί ατιμώρητος, (σ.σ. άλλο τι πρέπει και άλλο τι θα γίνει στην πραγματικότητα – δικάζουν άνθρωποι, όχι μηχανές) διότι ήταν προφανώς φοβισμένος και δεν μπορούσε μέσα στο σκοτάδι να διακρίνει αν ο εισβολέας οπλοφορούσε ή όχι!
• Να σημειωθεί τέλος ότι αν κάποιος προκαλέσει με πρόθεση την επίθεση του άλλου, για να τον πλήξει δήθεν σε κατάσταση αμύνης, τότε θα τιμωρηθεί κανονικά για το έγκλημα.

πηγὴ

Δέν καταλάβαμε ἀκόμη; Τί ἄλλο περιμένουμε;
Σέ τί χρησιμεύει ἡ τόσο βαρειά κατηγορία σέ ἕναν 88χρονο, πού οὔτως ἤ ἄλλως, λόγῳ ἡλικίας, δέν γίνεται νά ἐφαρμοσθῇ;
Μὰ φυσικὰ ὡς μοχλὸς γιὰ νὰ ὑποτάξῃ τὸ δικό μας μυαλό… Στὴν δική μας ἀντίληψιν προσβλέπει… Στὸ δικό μας ἠθικὸ σημαδεύει ἡ (κατασκευασμένη καὶ τραβηγμένη ἀπὸ τὰ μαλλιά) ποινικὴ δίωξις…

πηγὴ

Ἐμᾶς, τῶν ὑπολοίπων, ποὺ ἀκόμη, λίγο, στοιχειωδῶς, ἀντιλαμβανόμεθα… Σωστά;

Καί τό Δημόσιον Αἴσθημα; Ἡ ὀργή πού σηκώνεται σάν σκόνη παντοῦ; Ὁ θυμός; Ἡ ἀγανάκτησις;
Μπᾶ… δὲν σκιάζονται… Ξέρουν πολὺ καλὰ πὼς τὸ μαστίγιον εἶναι ἰσχυρότερον τοῦ καρότου κι ἐδῶ.  Εἶναι πολλοὶ περισσότεροι αὐτοὶ  ποὺ θὰ ἀρνηθοῦν νὰ ἀντισταθοῦν σὲ ἀνάλογες περιπτώσεις, παρὰ αὐτοὶ ποὺ θὰ …παρακούσουν.
Καί, μετά, ὡς …καροτάκι, θὰ παραμείνη (λογικὰ καὶ νομίμως) ἐλεύθερος ὁ 88χρονος, ἀλλὰ στὸ μεταξὺ ἡ τρομοκρατία θὰ ἔχη ἀφήση τὰ ἴχνη της. Ἴχνη στὸ μυαλό μας… Μόνιμα καὶ ἀνεξίτηλα…

Θύματα …«ἔνοχα» ποὺ μετατρέπονται σὲ πρότυπα πρὸς …ἀποφυγήν!
Σκᾶσε, βούλωσέ το, προσκύνα… Αὐτὴ εἶναι ἡ γραμμή. Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος.
Καθεστὼς τρομοκρατίας ὁπουδήποτε καὶ μὲ κάθε ἀστεῖο ἢ «νομότυπο» τέχνασμα.
Σκοπὸς ἡ ἀπόλυτος ὑποταγὴ τῶν πάντων, μὲ ὅλα τὰ μέσα, σὲ μίαν καὶ μόνον ἀρχή: τὴν τοκογλυφική, ἡ ὁποία ὅμως οὔτε φαίνεται μὰ καὶ οὔτε ἀμφισβητεῖται… Κρύβεται ἐντέχνως πίσω ἀπὸ τσιτάτα, «κοινωνικοποιήσεις» καὶ ἔμμισθη «ἀλληλεγγύη»…

Εἴτε μὲ τὸν τρόμο, εἴτε μὲ τὴν πείνα, εἴτε μὲ τὸν ἀποκλεισμό, σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερά, ἡ σκιὰ τῆς ἐξουσίας τους ἐξαπλώνεται.
Σταλινικὲς καὶ χιτλερικὲς τακτικὲς τὰ πρότυπα…

Χρησιμοποιεῖ χιτλερικές μεθόδους τὸ ὑπουργεῖον ἀ-παιδείας;

Ἀξίζει τὸν κόπο, ἐὰν αὐτοὶ ποὺ τὰ ἐφαρμόζουν θεωροῦν πὼς μὲ τὸ μαστίγιο εἶναι ἀποτελεσματικότερον τοῦ …καρότου!!!
Ἕνα κράτος ποὺ ἐπισήμως ἀρνεῖται στοὺς πολῖτες του τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιαχειρίσεως, τῆς αὐτοπροστασίας καὶ τῆς ἀμύνης, δὲν εἶναι κράτος γιὰ ἀνθρώπους ἀλλὰ γιὰ κτήνη. Κτήνη ποὺ οὐδὲν δικαίωμα διαθέτουν πλέον καὶ ποὺ ὁρίζεται ἡ τύχη τους ἀπὸ τοὺς ἑκάστοτε προβληματικοὺς καὶ σαπροφυτικοὺς μηχανισμούς του. Μὰ εἶναι ἐδῶ, φαίνεται νὰ κυριαρχῇ καὶ τελικῶς νὰ ἐπιτυγχάνῃ τοὺς στόχους του: τὸ μυαλό μας!!!
Αὐτὸ εἶναι ὁ στόχος… Τὸ μυαλό μας.

Ναί, τὸ μυαλό μας εἶναι ὁ στόχος. Τὸ μυαλό μας καὶ ἡ κοινή, κοινοτάκη λογικὴ ποὺ χάσαμε…
Ὄχι βέβαια ἀπὸ σεβασμὸ κι ἀπὸ ἀγάπη… Ἀπὸ μισανθρωπισμὸ μόνον… Ἀπόλυτον, καθολικό, ὁλοκληρωτικὸ μισανθρωπισμό.

Φιλονόη

Σημειώσεις

Γιατί Κατερίνα Γώγου; Διότι, ἀνεξαρτήτως τῶν ἰδεολογικῶν της τοποθετήσεων, εἶχε ἀπόλυτον δίκαιον: τὸ μυαλὸ εἶναι ὁ στόχος.

Χμμμ… Ἔχεις προσέξη πατριώτη τούς ἀστέγους; Δέν ἀπορεῖς πού παραμένουν ἄστεγοι, ἐνᾦ τόσες καί τόσες Μ.Κ.Ο. λυμαίνονται τήν χώρα, ἀκόμη καί μέ πρόσχημα τίς ἐπανεντάξεις τῶν ἀστέγων; Δέν σέ προβληματίζει πατριώτη πού ὑπάρχουν τόσοι ἄστεγοι γύρω μας, παρά τίς ὅλο σοσιαλισμό κοινωνικές ἐφαγγελίες τῶν (φερομένων ὡς) κρατούντων; Δέν σέ ἀπασχολεῖ μήπως κι αὐτοί χρησιμοποιῶνται ὡς μοχλός γιά νά μᾶς ἐπιδεικνύουν πώς ἡ ἀπειλή τῆς δικῆς τους εἰκόνος παραμένει πρῶτος καί κύριος λόγος ὑπάρξεώς τους, γιά ὅλους τούς ὑπολοίπους;

Ἔχεις προσέξη πατριώτη τούς πλειστηριασμούς ἀκόμη καί σέ …καλύβες; Ναί, τὸ μυαλὸ εἶναι ὁ στόχος, διότι ἂν καὶ ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἀποδειχθῆ ἀντισυνταγματικά, παράνομα καὶ ἀνεφάρμοστα, ἐν τούτοις ἐξακολουθοῦν συστηματικά, ἀγνοώντας κάθε δημόσιον αἴσθημα, κάθε δικαστικὴ ἀπόφασιν καὶ κάθε εὐρωπαϊκὸ δίκαιον…

Εἴπαμε… τὸ μυαλὸ εἶναι ὁ στόχος… Τὸν νοῦ μας!!!

Εἰδικὴ Σημείωσις

Τὸ μυαλὸ εἶναι ὁ στόχος. Τὸ μυαλό. Πρὸς τοῦτον καὶ ὁ πραγματικὸς στόχος τους εἶναι τὰ παιδιά.Διότι τὰ παιδιὰ εἶναι οἱ αὐριανοὶ ἐνήλικες καί, κατ’ ἐπέκτασιν, οἱ αὐριανὲς κοινωνίες. Συνεπῶς;

Τὸ νέον ἀνθρώπινον εἶδος πρέπει νὰ εἶναι ἀπολύτως ὑποτεταγμένο καὶ σιωπηλό, μὰ κι ἀπολύτως εὐτυχισμένο ποὺ θὰ ἔχη ἀποφύγη τὶς κακοτοπιὲς ἐπιβιώνοντας. Μόνον ποὺ δὲν θὰ σκέπτεται. Δὲν θὰ ἀντιδρᾶ. Θὰ χειροκροτᾶ πανευτυχισμένο καὶ  πανηλίθιο κάθε παπαρολογία, ξεπερνώντας σὲ ὑποταγὴ ἀκόμη καὶ τὰ χιτλερλοσταλινικὰ προκάτοχά του. Αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενον.
Μὰ ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενον αὐτομάτως τίθεται καὶ τὸ ἐρώτημα τοῦ πότε ἀκριβῶς θὰ …καταῤῥεύση κι αὐτὸ τὸ μύθευμα, ὅπως κι ὅλα τὰ ἀντίστοιχά του στὸ παρελθόν!!!