Ἤ ὄχι;

Οἱ καλλίτερες ἡμέρες γιὰ νὰ φαγωθοῦμε μεταξύ μας ἦσαν καὶ παραμένουν οἱ ἐπίσημες ἑορτὲς τῆς Λαμπρῆς καὶ τῶν Χριστουγέννων, καθὼς φυσικὰ καὶ κάποιες ἄλλες, μικροτέρας σημαντικότητος, χριστιανικὲς ἑορτές. Καλῶς ἢ κακῶς μεγάλο τμῆμα τῶν συμπατριωτῶν μας δηλώνουν χριστιαναὶ καὶ ἔχουν κάθε δικαίωμα νὰ τὸ κάνουν, ὅπως ἐπίσης, κάθε μὴ χριστιανὸς ἔχει ἐπίσης τὸ ἀντίστοιχον ἀναφαίρετον δικαίωμά του, νὰ πιστεύῃ ἐκεῖ ποὺ πιστεύει. Ἡ ἐλευθερία, ξέρετε, συμπεριλαμβάνει σαφῶς καὶ αὐτὸ τὸ δικαίωμα… Ἔ;

Ἄλλοι, ἀπὸ τὴν μία, χριστιανοί, ὑπερασπίζονται (καὶ ὀρθῶς) τὸ δικαίωμά τους στὸ ἐλευθέρως θρησκεύεσθαι.
Ἄλλοι, ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρά, μὴ χριστιανοί, ἄθεοι ἢ ἔνθεοι, κατακρίνουν ἢ κι ἐπιτίθενται κατὰ τῶν χριστιανῶν, τῶν ἐθίμων τους καὶ τῶν ὁποίων, ἀληθῶν ἢ ψευδῶν, δοξασιῶν τους.
Καὶ κάποιοι ἄλλοι, ποὺ ἀρνοῦνται πλέον νὰ ἐμπλακοῦν στὰ ἐν λόγῳ κοκκορομαχήματα, θλίβονται καὶ δακρύζουν γιὰ τὸ πόσο εὔκολο εἶναι τελικῶς κάποια προσχήματα νὰ μᾶς κρατοῦν ἀκόμη καὶ σήμερα, μετὰ ἀπὸ τὰ τόσα μας δεινά, στὴν …κοσμάρα μας.

Ὄχι ἀγαπητοί μου συμπατριῶτες. Κακῶς καταλάβαμε τὰ ὅσα καταλάβαμε.
Κακῶς ἀσχολούμεθα μὲ τὸ ἐὰν ἡ δική μας θρησκευτικὴ ἄποψις εἶναι ἡ μόνη ἀληθής, ἤ ὄχι ἐτοῦτες εἰδικῶς τὶς ἡμέρες (καὶ ὄχι μόνον!!!).
Κακῶς στιγματίζουμε ὅλους ὅσους ἐπιλέγουν, γιὰ τοὺς ὁποίους λόγους, νὰ πιστεύουν ἐκεῖ ποὺ πιστεύουν καί, ἰδιαιτέρως νὰ τοὺς στοχοποιοῦμε γιὰ τὰ ἔθιμά τους καὶ τὶς δοξασίες τους, εἰδικῶς αὐτὲς τὶς ἡμέρες τῶν ἑορτῶν τους, διότι καταλήγουμε χειρότεροι ἀπὸ κάθε εἴδους …«ταλιμπάν» τῆς ἱστορίας.

Τελικῶς, ἐὰν ἀναπαράγουμε τέτοιες συμπεριφορές, σὲ οὐδὲν διαφέρουμε ἀπὸ κάθε κάφρο, ποὺ κατὰ περίπτωσιν ἐπέβαλε διὰ τῆς βίας τὶς ὅποιες δικές του δοξασίες. Πολλῷ δὲ μᾶλλον ἐὰν εἰδικῶς ἐπὶ τῶν ἑορτῶν ἀποφασίζουμε νὰ στοχοποιήσουμε (μὲ ἢ χωρὶς στοιχεία) τὰ πιστεύω τῶν συμπατριωτῶν μας, ἐκνευρίζοντάς τους, προσβάλλοντάς τους καὶ ἀπαξιώνοντάς τους, τότε θὰ πρέπη νὰ τὸ κυττάξουμε βαθύτερα. Τὸ ἴδιο φυσικὰ πρέπει νὰ κάνουν καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ εἴτε πέφτουν στὴν παγίδα τοῦ νὰ ὑπερασπισθοῦν τά, κατ’ αὐτούς, ἀδιαπραγμάτευτα, ἀναπαράγοντας ὕβρεις καὶ στοχοποιώντας ἄτομα, ἐφ΄ ὅσον τελικῶς ὅλα αὐτὰ ξεκινοῦν καὶ καταλήγουν στὸ ζήτημα τῆς κοινωνικῆς μας διαιρέσεως.

Καθ’ ὅσον λοιπὸν κάποιοι ἐμμένουν στὸ νὰ διαιωνίζουν τὸ μεταξύ μας μῖσος, καλὸ εἶναι νὰ ἀπομακρύνονται καὶ νὰ περιθωριοποιῶνται, διότι ἐὰν δὲν εἶναι ἀρκούντως ἠλίθιοι, τότε θὰ εἶναι ἀρκούντως ἔμμισθοι πρακτορίσκοι..
Ἔχουν ἅπαντες κάθε δικαίωμα νὰ πιστεύουν ἐκεῖ ποὺ θέλουν, μὲ τὸν τρόπο ποὺ θέλουν.
Ἔχουν ἅπαντες κάθε δικαίωμα νὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅποιες (ὑπάρχουσες ἢ μή) ἀποδείξεις θὰ τοὺς κατέῤῤιπταν τὰ πιστεύω τους.
Ἔχουνὅμως κι ἅπαντες τὸ δικαίωμα νὰ ἐμπλακοῦν ἢ νὰ μὴν ἐμπλακοῦν σὲ κοκκορομαχίες.
Στὴν ἐποχή μας ὅμως, ποὺ τὰ ἐθνικά μας προβλήματα εἶναι σαφῶς μεγαλύτερα ἀπὸ τὶς ὅποιες προσωπικές μας ἀπόψεις, εἶναι φρονιμότερον καὶ βέλτιστον νὰ νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ αὐτὲς τὶς κοκκορομαχίες καὶ νὰ ἀπέχουμε συνειδητῶς, μὴ δίδοντας τροφὴ καὶ χῶρο στὰ ὅσα μᾶς διαχωρίζουν καὶ μᾶς διασποῦν.

Ὁ σεβασμὸς στὴν προσωπικότητα τοῦ ἄλλου εἶναι ἀναγκαῖος, ἐὰν θέλουμε νὰ θεωρούμεθα ἄνθρωποι.
Πρώτιστο μέλημα τοῦ κάθε ἑνός, ποὺ διατυμπανίζει τὴν ἀνάγκη ἀπελευθερώσεώς μας, ὡς ἀνθρωπότητος, εἶναι ἡ ἀναγνώρισις τοῦ δικαιώματος τῆς ἐπιλογῆς στὸν συμπολίτη μας. Καλῶς ἢ κακῶς οἱ ὁπτικὲς ὅλων μας διαφέρουν ἀπὸ τὶς ὀπτικὲς ὅλων τῶν ἄλλων. Αὐτὸ εἶναι μὲν ἕνα σημαντικὸ «ἀγκάθι», ἀλλὰ θὰ μποροῦσε νὰ παρακαμφθῇ ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον ξεκινούσαμε ἀπὸ τὰ βασικά: τὸν σεβασμὸ πρὸς τοὺς γύρω μας καὶ τὴν ἀναγνώρισιν τῆς ἀνάγκης ἐθνικῆς ὁμοψυχίας. 

Θέλουμε εἰλικρινῶς καί ἄνευ δευτέρων σκέψεων (ἀλλὰ καὶ μὴ ὁμολογουμένων προθέσεων) νά …διαφωτίσουμε τούς (κατ’ ἐμᾶς) πεπλανημένους συμπολῖτες μας; Εὔκολο… Πληροφορία, γνῶσις, ἔρευνα ποὺ θὰ διακινῶνται μὲ ὅλες τὶς εὐκαιρίες καὶ πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους. Ἡ μὴ ἐπιθετικότης ὅμως, ἡ μὴ προσβολὴ καὶ ἡ μὴ δεικτικὴ ἀντιμετώπισις τῶν ἐθίμων συνιστᾶ πράγματι ἕναν καλὸ πυλῶνα σεβασμοῦ, γιὰ νὰ ἀποκαταστήσουμε τὶς μεταξύ μας ἰσοῤῥοπίες καὶ τὴν ἐπικοινωνία. Τὸ νὰ θέτουμε ἐν ἀμύνῃ τοὺς συμπατριῶτες μας, γιὰ κάτι τόσο προσωπικὸ ὅσο τὸ θρησκεύεσθαι, καταντᾶ ὀξύμωρον καὶ  ἀποδεικνύει πὼς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ τὸ κάνουν, δὲν στοχεύουν στὸ νὰ διαλύσουν τὰ ὅποια ἀγκάθια ἐπικοινωνίας, γνώσεως ἢ κι ἐπανελληνίσεως, παρὰ μόνον στὸ νὰ τὰ πολλαπλασιάσουν. (Γιὰ ἀγνώστους λόγους καὶ μὲ ἄγνωστα κίνητρα…!!!)
Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα εἶναι γιὰ νὰ λέμε…

Φιλονόη

Υ.Γ1. Κανονίζουν ὅμως κάποιοι νὰ τὰ φᾶμε τὰ κεφάλια μας… Ἔ;

Υ.Γ.2. Κατ’  ἐμέ, πλέον, ὅλοι ὅσοι εἰδικῶς σὲ ἑορταστικὲς περιόδους, ἔνθεν κακεῖθεν, προκαλοῦν τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τῶν συμπολιτῶν μας, ἐὰν δὲν εἶναι σκέτο ἠλίθιοι, τότε εἶναι ἐμφανῶς ἔμμισθοι πρακτορίσκοι. Μποροῦν θαυμάσια νὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ἐρευνοῦν καὶ νὰ παρουσιάζουν τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐρευνῶν τους, δίχως νὰ προσβάλουν καὶ νὰ θίγουν τοὺς γύρω τους. Ἐὰν δὲν τὸ κάνουν, τότε εἶναι καλλίτερον νὰ ἀναζητήσουμε τὰ ἀληθῆ τους κίνητρα.

Υ.Γ.3. Χορτάσαμε λοιπόν αἷμα (χωρὶς εἰσαγωγικά)… Ἤ ὄχι;

εἰκόνα