Ὁ ἐθνικὸς διχασμὸς καὶ ἡ γαλλικὴ κατοχὴ 1915-1920
τοῦ Χρήστου Δ. Βήττου – Ἐκδότης: Ὄλυμπος

[…] Στὴν παροῦσα μελέτη προσπαθήσαμε νὰ φέρουμε στὸ φῶς μερικὰ σοβαρὰ γεγονότα τοῦ Διχασμοῦ, τὰ ὁποία ἢ δὲν ἦσαν εὐρύτερα γνωστὰ ἢ εἶχαν ἀναφερθῆ πολὺ συνοπτικά, χωρὶς νὰ παρέχουν τὴν δυνατότητα στὸν ἀναγνώστη νὰ σχηματίσῃ σαφὴ καὶ ὁλοκληρωμένη εἰκόνα τῆς πραγματικότητος.

Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε ὅτι στὴν κατηγορία αὐτὴν ὑπάγονται τὰ ἔκτροπα τοῦ γαλλικοῦ στρατοῦ στὴν οὐδέτερη ζώνη, ἡ δημιουργία ἀνταρτικῶν ὁμάδων στὰ σύνορά του κράτους τῶν Ἀθηνῶν, τὰ ἔκτροπα τῶν στρατευμάτων τῆς «Ἐθνικῆς Ἀμύνης» στὴν Χαλκιδική, οἱ διώξεις τοῦ συνόλου σχεδὸν τῶν ἱεραρχῶν τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὰ στασιαστικὰ κινήματα μερικῶν μονάδων τοῦ στρατοῦ, ποὺ προορίζοντο γιὰ τὸ Μακεδόνικο Μέτωπο, οἱ δίκες τῶν Στρατοδικείων Λαμίας, Θηβῶν καὶ Κοζάνης μὲ ἐκτελέσεις ἀξιωματικῶν καὶ ὁπλιτῶν, ἡ ἰταλικὴ κατοχὴ τῆς Ἠπείρου καὶ ἡ ἀνακήρυξις ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς καὶ ῥουμανίζοντες τοῦ «Πριγκιπάτου τῆς Πίνδου», καθὼς καὶ οἱ δίκες τοῦ Ἐπιτελείου καὶ τῶν Νοεμβριανῶν.

Σὲ μερικὰ σημεῖα γίνεται ἐκτενέστερη ἐξιστόρησις τῶν ὅσων διεδραματίστησαν στὸν χῶρο τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας, διότι στὴν περιοχὴ αὐτὴ ἔχουμε μίαν ἰδιομορφία, ποὺ δὲν παρουσιάζεται στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, καθὼς στὸ νοτιοδυτικὸ τμῆμα αὐτῆς (ἐπαρχίες Γρεβενῶν καὶ Σερβίων), ποὺ ἀνῆκε στὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν, δημιουργήθηκε μία οὐδέτερη ζώνη ἐλεγχομένη ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὰ γαλλικὰ στρατεύματα.

Τὰ στρατεύματα αὐτὰ δὲν ἐτήρησαν ἀμερόληπτο στάση, ὅπως προέβλεπε ἡ συμφωνία, ἀλλὰ ἔθεσαν σὲ ἰσχὺ τὸν γαλλικὸ στρατιωτικὸ νόμο καὶ ἐφήρμοσαν ἀποικιοκρατικὴ πολιτικὴ μὲ ἀρκετὰ ἔκτροπα, φόνους καὶ βιαιότητες εἰς βάρος τῶν κατοίκων, ποὺ δὲν εἶχαν προσχωρήση στὴν βενιζελικὴ παράταξη.

Ἐπίσης δίνουμε ἔμφαση καὶ στὰ γεγονότα ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα οἱ «Σύμμαχοι» συμπεριεφέροντο σὰν κατακτητές, ταπείνωσαν ἐπανειλημμένα τὴν ἐπίσημο Ἑλλάδα καὶ ἔθιξαν τὸ φιλότιμο ἑνὸς ὑπερηφάνου λαοῦ.

Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἀπῄτησαν, σὲ ἔνδειξη συγγνώμης ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα γιὰ τὰ Νοεμβριανὰ (18-19 Νοεμβρίου 1916), νὰ παρελάσουν τὰ ἑλληνικὰ στρατεύματα ἐμπρὸς στὶς δικές τους σημαῖες, ἐδίωξαν τὶς διαπιστευμένες στὴν χώρα ξένες ἀποστολὲς χωρὶς τὴν ἔγκριση τῆς ἐπισήμου κυβερνήσεως, περιῴρισαν τὸν ἑλληνικὸ στρατὸ στὴν Πελοπόννησο ὑπὸ μορφὴν αἰχμαλωσίας, κατῆσχαν τὸν ἐλαφρὺ πολεμικὸ στόλο καὶ τὸ πολεμικὸ ὑλικό του στρατοῦ, συνελάμβαναν, φυλάκιζαν καὶ ἐξετόπιζαν ἀνεξέλεγκτα ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος Ἕλληνες πολῖτες, ἔθεσαν ὑπὸ ἔλεγχο τὰ Ταχυδρομεῖα, τὰ Τηλεγραφεῖα καὶ τοὺς Σιδηροδρόμους, ἐπέβαλαν ἀποκλεισμὸ στὰ λιμάνια, γιὰ νὰ λιμοκτονήσῃ ὁ λαὸς καὶ νὰ πιεσθῇ ἡ κυβέρνησις καὶ γενικὰ ἀπονεύρωσαν τὸν κρατικὸ μηχανισμὸ σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ παρέλυσε ἡ χώρα. […]

(ἀπὸ τὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου)

*~*~*~*~*~*

Εἰκόνα:
Γαλλικὴ Περίπολος πλησίον ὁδοῦ Πειραιῶς ἐπιβλέπει τὸν ἀποκλεισμὸ τῆς πόλεως πρὸ ἑκατὸ ἐτῶν – Φωτογραφία ἀπὸ τὴν τρίτη (!!!) Γαλλικὴ κατοχὴ τοῦ Πειραιῶς [1854-1916-1917].

Γιὰ τὴν μεταγραφὴ
Πανορμίτης Σπανὸς