Ὥρα νά τά …«σπάσουν» τά συνεταιράκια;

Ὅλους ἐκείνους τοὺς ἐπὶ μέρους (καὶ πραγματικοὺς) λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους «συνέπλευσαν» ἐν συνόλῳ τὰ τσιπροκαμμένα, μεταξύ τους, ἐπισήμως, δὲν θὰ τοὺς μάθουμε, ἐκτὸς κι ἐὰν τοὺς πιάσουμε ἕναν πρὸς ἕναν καὶ τοὺς …ὑποχρεώσουμε νὰ «ξεράσουν» τὶς ἐντολὲς ποὺ ἔλαβαν. (Κάτι πού, γιὰ τὴν ὥρα, δὲν ἔχει καὶ τόση σημασία…)
Γιὰ νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια, ποσῶς ἐνδιαφέρον εἶναι τελικῶς κάτι τέτοιο, ἐφ΄ ὅσον τὸ κάθε κουδουνισμένο, πέραν τῶν προσωπικῶν του ὀνειρώξεων, διαθέτει καὶ τὰ ἀρκετὰ ἀτομικά του βαρίδια, καθὼς φυσικὰ καὶ ἱκανοποιητικὰ ἐπίπεδα ἀνοησίας, ποὺ παρέα μὲ κάτι (ἀοράτους συνήθως) …«εἰδικούς» λογαριασμοὺς ἐσόδων, πάντα ἔξω ἀπὸ τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητος, λειτουργοῦν συνδυαστικὰ γιὰ νὰ ἐνδώσῃ ταχύτατα σὲ κάθε εἴδους …«ἄνωθεν ἐντολές».

πηγὴ

Αὐτὸ ποὺ μαθαίνουμε ὅμως μὲ βεβαιότητα, μὰ πάντα ἐκ τῶν ὑστέρων, εἶναι πὼς δὲν ὑπάρχουν ὅρια στὸ πόσο μεγάλοι καραγκιόζηδες καὶ ἐθνικοὶ μειοδότες θὰ καταλήξουν, γενικῶς κι ἀδιακρίτως, ὅλα τὰ εἴδη καὶ οἱ ἐκδοχὲς τῶν κουδουνισμένων, ἀνεξαρτήτως «ἰδεολογίας» καὶ «συμφερόντων». Δὲν ξέρω ἐὰν φταίῃ τὸ εἶδος τους ἐκ φύσεως ἢ τὸ ἴδιο τὸ κτίριο τῆς βο(υ)λῆς τους, ποὺ ἐπιδρᾶ …κάπως ἐπάνω τους, ἀλλὰ τὸ ἀποτέλεσμα, διαχρονικῶς, καταλήγει νὰ εἶναι διαρκῶς τὸ ἴδιον, μὲ ἐλάχιστες παραλαγές.

Ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου ὅμως. Ὁσονούπω, λέει, διαλύεται ἡ «συμμαχία» καὶ αὐτῶν τῶν μειοδοτῶν-βιτρίνα. Λέει…
Σάλος, λέει, σηκώθηκε καὶ χαλασμός… Θρῆνος καὶ ὀδυρμός. Ἐσωτερικοὶ τριγμοὶ καὶ ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις.
(Ἐπισήμως πάντα) τὰ μὲν συμφέροντα συγκρούονται μὲ τὰ δέ. Οἱ μὲν …«ἐπενδύσεις» μὲ τὶς δέ. Οἱ ἀπὸ πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ ἐντολὲς μὲ τὶς ἀπὸ πέραν τοῦ Εἰρηνικοῦ ἐντολές. Οἱ «
ἀντεθνικὲς συνειδήσεις» μὲ τὶς «ἐθνικὲς συνειδήσεις». Τὰ «ἰδεολογικὰ χάσματα» καταπίνουν τοὺς συνεταίρους…
…ἤ, ἄλλως, οἱ μὲν προσωπικοὶ λογαριασμοὶ ἀπειλῶνται ἀπὸ στασιμότητα, ἐνᾦ οἱ δὲ ἀπὸ …ἐπεκτάσεις. (Τὸ ποιοὶ λογαριασμοὶ θὰ μείνουν στάσιμοι καὶ ποιοὶ θὰ …ἀναπτυχθοῦν εἶναι ἄλλο ζητηματάκι!)
Ἄλλα λόγια νὰ ἀγαπιόμαστε…
(Ἀλήθεια… στό καφενεῖον τῆς βο(υ)λῆς τους κάθονται ὅλοι αὐτοί σέ διαφορετικά τραπεζάκια;)

Κι ὅλα αὐτὰ μόνον σὲ ἐπίπεδον δημοσιοκαφρικῆς καταναλώσεως, ἐφ΄ ὅσον ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἀναμέναμε αὐτὸν τὸν καιρὸ τὸ ἐπίσημον τέλος τῆς συνεργασίας τους. Ὄχι γιατὶ ἔπιασε τὰ ΑΝΕΛικὰ ἐκτρώματα κάποιο πατριωτικὸ κόψιμο (ποῦ νά τόν εὕρουν τό πατριωτισμό ἄλλως τέ τά κουδουνισμένα;), ἀλλὰ γιατὶ ὁ ῥόλος ποὺ τοὺς ἀνετέθη ἔφθασε στὸ πέρας του καὶ ἀναζητᾶται ἐναγωνίως ἐπίσημος δικαιολογία γιὰ νὰ ἀποχωρήσουν καί, φυσικά, νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ περισσότερο …προθύμους!!!

Διαβλέποντας προφανῶς ὁ Καμμένος καὶ τὴν πτώση τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, καθὼς καὶ τὴν δική του ἀποχώρηση συντόμως, προχώρησε στὴν πρόταση αὐτήν. Μὰ ὅλα αὐτά, τὰ ἐνδοκυβερνητικὰ ζητήματα τῶν τσιπροκοτζιάδων καὶ τῶν καμμένων, ποὺ φαίνεται ὁλοένα καὶ πιὸ ἐμφανῶς πὼς θὰ ἀνακύψουν, οὐδόλως μὲ ἀπασχολοῦν καὶ οὔτε ποὺ θέλω νὰ ἀσχοληθῶ ἰδιαιτέρως. Αὐτὸ ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ εἶναι μόνον τὰ Ἑλληνικὰ Ἐθνικὰ Συμφέροντα. Ἡ ἀναφορὰ λοιπὸν ἔγινε μόνον γιὰ νὰ καταναλαβαίνουμε τοὺς λόγους τῆς βίας Καμμένου.

Ὑπάρχουν σοβαρὲς ἐξελίξεις στὸ «σκοπιανό»!!!

Ὅλοι αὐτοὶ φυσικὰ καὶ δὲν θὰ ἀποχωρήσουν μὲ σκοπό, λέει, νὰ διασωθῇ τὸ ἀπόκομμα καμμένου ἤ, μὲ σκοπὸ νὰ διασωθῇ ἡ Μακεδονία μας. Ἐγγεγραμμένα τὰ ἔχουν αὐτὰ τὰ …ζητηματάκια καὶ θὰ ἀποδειχθῆ παρακάτω…
Γιὰ τὰ …πανηγύρια μόνον οἱ τέτοιου τύπου παραστάσεις πλέον…

Ὁ σκοπὸς τῆς ἀποχωρήσεώς τους (μὲ τὶς ὁποίες …«διαῤῥοές»-τύπου κουΐκ-κουΐκ)…

εἰκόνα

…προσδοκᾶ μόνον στὸ νὰ εἶναι …«ὑπέρ-κομματικό» τὸ ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας, ἐνᾦ παραλλήλως οὐδεὶς θὰ εἶναι ὑπεύθυνος, ὡς συνήθως…
Ἀφῆστε ποὺ ὅλοι μας πρέπει νὰ δηλώνουμε πλέον σκέτο ἀντί-τΣΥΡΙΖΑ, μὲ σκοπὸ νὰ ἐνδυναμωθῇ τὸ μητσοτακεϊκὸ ἀπόκομμα, πρὸ κειμένου νὰ …«αἰτιολογηθῇ» στὰ μάτια τῶν πολλῶν ἡ (μὲ ἴσως λιγότερο ἐπωδύνους ὅρους) ἐξεχώρησις τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας. Διότι, βάσει τῶν ἐπισήμων κομματικῶν γραμμῶν, δὲν ὑπάρχει θέμα Μακεδονίας, παρὰ μόνον θέμα …τσοπάνου!!! Κι ἂς φωνάζουν οἱ Ἕλληνες γιὰ τὰ ἀντίθετα…

Ἀναμέναμε δὲ αὐτό, τὸ ἐπίσημον τέλος τῆς «συμμαχίας» τῶν τΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ἀφ’ ᾖς στιγμῆς ἡ ἀπὸ κοινοῦ τους προδοσία τῆς Μακεδονίας ἔλαβε χώρα. Διότι ἡ προδοσία τῆς Μακεδονίας καὶ ἡ παράδοσις τοῦ ὀνόματός της, ἀνεξαρτήτως τοῦ τὶ λέγεται, ἔγινε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ πραγματοποιεῖται καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς τῶν ἐν λόγῳ συνεταίρων, ἐφ΄ ὅσον, ἐὰν πράγματι ὑπῆρχε διαφωνία, θὰ εἶχαν πρὸ πολλοῦ χωρίση τοὺς δρόμους τους, ἐπισήμως, ὁδηγώντας (θεωρητικῶς) τὴν χώρα σὲ ἐκλογές. Ἡ ἀπώλεια τῆς δεδηλωμένης πάντα εἶναι σημαντικὸ ἐργαλεῖον, στὰ χέρια τῶν κουδουνισμένων, ἀλλὰ ἐφαρμόζεται, ὡς ἐναλλακτική, μόνον ὅταν δοθοῦν ἐντολὲς ἄνωθεν.
Λὲς καὶ ἡ «συμφωνία» τῶν Πρεσπῶν, ἀπὸ μόνη της, δὲν ἦταν ἀρκετὸς λόγος γιὰ νὰ ἀπωλεσθῇ ἡ δεδηλωμένη.
(Ὅπως βλέπετε δὲν ἀναφέρομαι στὰ τῶν μνημονιακῶν -ἀπὸ κοινοῦ- τακτικῶν τους, διότι πίστευα καὶ πιστεύω τὰ ἐθνικά μας θέματα πολὺ σπουδαιότερα τῶν οἰκονομικῶν μορφῶν χειραγωγήσεώς μας!)

Τὸ «Μακεδονικὸ ζήτημα» πλέον ὅμως λαμβάνει ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις, γιὰ τοὺς ὁποίους λόγους. (Καί, ὄχι, δὲν εὐθύνεται γιὰ αὐτὲς τὶς ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις ἡ ΝουΔουλάρα. Ἀντιθέτως μάλιστα προσπαθεῖ ἐναγωνίως νὰ τὸ ἐκμεταλλευθῇ πρὸς ὄφελός της!!!)

Εἴτε λοιπὸν διότι ἐπιδρᾶ ἐπάνω μας ὁ ἔμφυτος πατριωτισμὸς τῶν λαῶν εἴτε διότι, εἰδικῶς γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες (ποὺ τὰ τελευταία ὀκτὼ μνημονιακὰ χρόνια), ἡ ἔνδοια μᾶς ἔπνιξε καὶ τὸ «ποτήρι ξεχείλισε» ἐξ αἰτίας τῶν τόσων ψεμμάτων, μειοδοσιῶν καὶ ἀσυδοσίας, γνωρίζουν πὼς δὲν ἔχει πλέον περιθώρια ἐπιβιώσεως καὶ τὸ ἐν λόγῳ (φερόμενον ὡς) κυβερνητικὸν μόρφωμα.
Διαπιστώνουμε δὲ τὰ (δικά τους) ἀδιέξοδα μὲ πολλοὺς τρόπους, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ διεχειρίσθησαν τὶς πρόσφατες διαμαρτυρίες στὸ Πισοδέρι καὶ στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου μαζὺ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα μέσα προπαγάνδας καὶ καταστολῆς, κατέληξαν (στὴν Θεσσαλονίκη) νὰ φθάσουν στὸ νὰ συμπεριλάβουν ἀκόμη καὶ τὸν 6ον Ἀμερικανικὸ στόλο στὶς δυνάμεις καταστολῆς μας

Λαοπρόβλητος ποὺ βλέπει λαὸ καὶ …τρέμει!!! (β)

Καὶ αὐτὴν τὴν ἐγκληματικὴ βιαιότητα, ποὺ στόχο της εἶχε τὴν ἀπόλυτο τρομοκρατία μας (ἡ ὁποία, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, συμπεριέλαβε ἀκόμη καὶ τὴν εἰς βάρος γερόντων καί, κυρίως, μικρῶν παιδιῶν, ἀκραία καὶ βρωμερὴ προπαγάνδα), ὡς γνωστόν, τὴν διέπραξαν ἀπὸ κοινοῦ τὰ συνεταιράκια. Δὲν ἦταν μόνο του τὸ ἀλεξέι σὲ αὐτό… Δίπλα του, κολλητά, εἶχε καὶ τὸ πανούλι, ποὺ ὄχι μόνον συναινοῦσε ἀλλὰ συνέπραττε μαζύ του, ἀνεξαρτήτως τῶν ὅσων προσεπάθησαν νὰ μᾶς δείξουν τὰ δημοσιοκαφρικὰ προπαγανδιστικὰ κέντρα.

Στὴν πραγματικότητα λοιπὸν οὐδέποτε τὰ «ἔσπασαν» μεταξύ τους καὶ οὐδέποτε θὰ τὰ «σπάσουν», διότι τὸ «σπάσιμο» ἦταν, εἶναι καὶ θὰ παραμείνη καθαρὰ προπαγανδιστικὸς τρόπος ἐλέγχου τῶν χαχόλων (δῆλα δὴ ἡμῶν!), πού, πέραν τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε», ὡς τακτικῆς ἐλέγχου τῶν μαζῶν, περιλαμβάνει τὸν παράγοντα τῆς συγχύσεώς μας, πρὸ κειμένου νὰ πολυ-σκοτιζόμεθα μὲ ἀνοησίες καὶ νὰ ἀδυνατοῦμε νὰ διακρίνουμε τὶς ἀλήθειες, μὰ κυρίως τὶς τακτικές τους, πού, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, παραμένουν πανομοιότυπες. Τὸ πανούλι δὲν μᾶς προέκυψε πατριώταρος οὔτε καὶ …ἐπνίγη ἀπὸ τὴν ἀδικία. Ἴδιο πρᾶγμα ἦταν καὶ παραμένει, τὰ ἴδια ἀκριβῶς ἐφαρμόζει μὲ ὅλες τὶς εὐκαιρίες, πρὸς ὄφελός του καὶ ἐξακακολουθεῖ νὰ παραμένῃ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλῶν ἐκδοχῶν καὶ «ἰδεολογιῶν» ὑπόλοιπα ὑπανθρωπίδια, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν συμμορία τῶν 300.  Τὸ πανούλι ἀπὸ τότε ἀκόμη ποὺ ὡς ΝουΔουλικὴ καὶ καραμανλικὴ οὐρά, ἀλλὰ καὶ διαρκῶς, καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τοῦ κουδουνσιμένου βίου του, καθὼς φυσικὰ καὶ προσφάτως, ὡς …«ἐπαναστατικὴ προοπτική» τῆς κωλοτούμπας, παρεπλανοῦσε ἀπελπισμένους ψηφοφόρους.
Πιὸ …κουδουνισμένος κωλοτούμπας οὐδέποτε…

Μὰ καὶ τώρα ἀκόμη τὸ πανούλι, μὲ τὰ γεγονότα τῆς «συμφωνίας» τὰ ὅμοια ἐπαναλαμβάνει.
Δὲν παρητήθη, γιὰ παράδειγμα, κάποιο κουδουνισμένο ἀπὸ τὶς ὁμαδοῦλες του, οὔτε φυσικὰ καὶ ὁ ἴδιος, ἔως σήμερα, ἐνᾦ, ἐπὶ πλέον, μὲ κάθε εἴδους γελοιότητα, ποὺ ὁ κάθε ἀνεγκέφαλος ἐξαπέλυε καὶ ἐξαπολύει εἰς βάρος μας, προσεπάθησε κι αὐτός, ὅπως καὶ κάθε ἄλλο (φερόμενον ὡς) κυβερνητικὸν ἀνδρείκελον, νὰ μᾶς καθυστερῇ ἐξαπατώντας μας μὲ κορῶνες, ἂν καὶ ἐμπράκτως ἁπλῶς ἐπιδιώκει τὸ νὰ ἐξυπηρετῇ τὰ συμφέροντα τῆς ὁμαδούλας ποὺ τὸν ἀνέδειξε.

Ἂς ξεχάσουμε λοιπὸν τὶς ἀποχωρήσεις καὶ τὶς συγκρούσεις καὶ τὶς διαφωνίες. Δὲν ὑφίστανται. Μέρος τῆς παραστάσεως εἶναι καὶ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει, διότι ἡ ἡμερομηνία λήξεως τῆς σημερινῆς (φερομένης ὡς) κυβερνήσεως ἐσήμανε καί, πέραν τοῦ ὁποίου (σὲ ἀτομικὸν καὶ μόνον ἐπίπεδον) πανικοῦ τῶν κουδουνισμένων, γιὰ τὸ τὶ μέλλει γενέσθαι μὲ τὰ ἀπωλεσθέντα εἰσοδήματά τους, ἐνυπάρχει καὶ πανικὸς τῶν ἐργοδοτῶν τους, γιὰ τὸ ποιὸς θὰ ἐπιτύχη, πρὸς ὄφελός του, γιὰ περισσότερο διάστημα, τὸν ἔλεγχο τῶν Ἑλλήνων.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, τὸ εἴπαμε καὶ τὸ τονίσαμε: τὸ (κάθε λογῆς καὶ ἐπιπέδου) «
χρέος», ὁ κατ’ ἐξοχὴν παράγων χειραγωγήσεώς μας, εἶναι ἐκτὸς ἀπὸ πλαστό, ἐπισφαλὲς πλέον, σὲ προπαγανδιστικὸν ἐπίπεδον, ὡς μέσον ἐλέγχου μας.
Τὸ βλέπουν, τὸ βιώνουν καί, ὁσονούπω, θὰ τὸ διαπιστώσουν κι ἐμπράκτως.

Ἡ νομιμοποίησις τῆς τοκογλυφίας

Ἡ φερομένη (ἐπισήμως) ὡς δυσαρέσκεια τοῦ κόσμου (ὅμως οὐσιωδῶς πρῶτα βήματα ἐπανασυνειδητοποιήσεως καὶ ἐπαναπροσδιορισμοῦ, σὲ ὅποιον βαθμὸ ἀντιστοιχεῖ στὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς), ἐντὸς κι ἐκτὸς σύνόρων, ἂν καὶ ἐπισήμως-πάντα ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν διαρκῶς διογκουμένη πτωχοποίησιν τῶν πληθυσμῶν, λόγῳ ἀνεξελέγκτων «δανεισμῶν», ἐν τούτοις, (σὲ καθαρὰ διαισθητικά, γιὰ τὴν ὤρα, ἐπίπεδα) ὅλο καὶ περισσότεροι, παγκοσμίως, ἀρνῶνται νὰ παραμείνουν δέσμιοι τῶν τοκογλύφων.
Αὐτὸ εἶναι μία πραγματικότης ποὺ πλέον δὲν ἀλλάζει, ὄχι μόνον διότι ἡ Ὕβρις ἐπερίσσευσε, ἀλλὰ διότι, ὅλοι οἱ Φυσικοὶ Νόμοι πλέον συνεργοῦν στὸ νὰ ἀποδομηθοῦν πλήρως οἱ (πλαστοὶ καὶ καταχρηστικοί) πυλῶνες ἐλέγχου τοῦ κόσμου μας.

Ἡ βασιλεία τῶν δημαγωγῶν ὁσονούπω φθάνει κι ἐπισήμως στὸ πέρας της καί, τελικῶς, σιγὰ σιγὰ κάτι στὸν πλανήτη ἀλλάζει.
Πανούληδες καὶ ἀλεξέια δὲν ἔχουν χῶρο σὲ αὐτὴν τὴν ἀλλαγή…
…μὰ αὐτὸ εἶναι μία ἄλλη ἱστορία, ποὺ θὰ ἔχουμε, ἀργότερα, ὅλον τὸν χρόνο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ τὴν διερευνήσουμε.

Φιλονόη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply