Ἀκούγεται ὅτι ἀνευρέθη μεγάλο κοίτασμα φυσικοῦ ἀερίου στὴν Κύπρο. Εἶναι πολὺ πιθανὸν δὲ ἀνάλογα κοιτάσματα νὰ ὑπάρχουν καὶ στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο.

Στὰ πρῶτα χρόνια της κρίσεως, ἄνθρωποι τῆς δικῆς μου ἐμβελείας, ταγμένοι στὸ μνημονιακὸ στρατόπεδο, ὅταν κάποιος ἔλεγε κάτι ἀνάλογο χαρεκτηρίζετο, πάραυτα ἀπὸ ἐμένα καὶ τοὺς ὁμοίους μου, ὡς «ψεκασμένος καὶ ἠλίθιος».

Μὲ δεδομένη τὴν ἐνεργειακὴ ἀδυναμία τῆς Γερμανίας, ἰσχυρίζοντο ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ὅτι ἡ μαμὰ (τῶν λελέδων) ἡ Γερμανία εἶχε βάλη στὸ μάτι τὰ πιθανὰ μεγάλα κοιτάσματα.

Καθὼς τὰ χρόνια περνοῦν καὶ καθὼς ἡ μαμὰ τῶν λελέδων κάνει «δωράκι» στὸν Τσίπρα τὴν ἀναστολὴ τῆς μειώσεως τῶν συντάξεων, γιὰ νὰ δώσῃ τὸ ὄνομα στὰ Σκόπια, χωρὶς νὰ λαμβάνῃ ὑπ’ ὄψιν του τὸ δημοσιονομικὸ κόστος, ἀρχίζω καὶ ἐγὼ νὰ προβληματίζομαι.
Γιατί εἶναι μαγκιὰ νὰ ἀποκαλῇς κάποιον ψεκασμένο, ἀλλὰ εἶναι καλό, ποῦ καὶ ποῦ, νὰ ψάχνεσαι καὶ νὰ ἀναρωτιέσαι μήπως τελικὰ εἶσαι ἐσὺ ὁ ψεκασμένος.

Ἡ μεγαλυτέρα ἀρετὴ βέβαια τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ εἶσαι εἰλικρινὴς μὲ τὸν ἑαυτό σου καὶ δευτερευόντως νὰ κανῃ καὶ αὐτοκριτική.

Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ βασική μου διαφορὰ ἀπὸ τοὺς λέλ.

Ἕνας

εἰκόνα