Λίγο δύσκολο νὰ τὸ πιστέψουμε, ἀλλὰ ἡ ἱστορία μᾶς δείχνει τὸν δρόμο γιὰ τὴν κατάληξι τόσων καὶ τόσων ἐπιδόξων κατακτητῶν.
Τί κι ἐάν ἔφθασαν ἔως ἐδῶ;
Τί κι ἐάν κατάφεραν νά πατήσουν τό πόδι τους στήν Πατρίδα μας;
Τί κι ἐάν πίστεψαν πώς ναί, νίκησαν τόν Ἕλληνα…
Ἡ κατάληξίς τους πάντα ἦταν αὐτή:
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μεταξᾶς Ἰωάννης
Ὅταν οἱ σοσιαλΗστὲς ἦσαν φασίστες.
Το αρχικό καταστατικό του κόμματος που ίδρυσε ο Γεώργιος Μερκούρης.
Δέν ἰσχυρίζονται ὅλοι πώς ἡ δικτατορία εἶναι ἐχθρός τῆς δημοκρατίας;
Ἔ, θὰ ἀποδεκτῶ τὴν ἄποψί τους καὶ θὰ ἐπαναφέρω στὴν μνήμη μας, γεγονότα ποὺ ἔχουν ἤ ξεχαστῇ ἤ παραχαραχθῇ.
Ὁ Κόκκαλης, πατήρ, γιὰ παράδειγμα, ἦταν ἰατρὸς τοῦ ΔΣΕ. Ὁ διάδοχός του, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους καπιταλιστὲς τῆς χώρας μας.
Ὁ Παπακωνσταντίνου πατήρ, ἦταν γνωστὸς συνεργάτης τῶν Γερμανῶν. Ὁ διάδοχος γνωστὸς σοσιαλΗστής, ποὺ κατέστρεψε τὴν χώρα.
Ὁ Μερκούρης, θεῖος, ἦταν γνωστὸς φασίστας. Ἡ θυγατέρα του γνωστὴ σοσιαλΗστρια.
Ὁ Σημίτης πατὴρ ἦταν θαυμαστὴς τοῦ Μεταξᾶ, ἀλλὰ μετὰ «ἀπελευθερωτής». Ὁ διάδοχός του γνωστὸς σοσιαλΗστής, κι ἐπίσης καταστροφέας τῆς χώρας.
Ἀπό ποῦ νά τούς πιάσῃ κάποιος καί νά μήν λερωθῇ; Συνέχεια
Ἡ «περίεργος» σχέσις Γκαίμπελς-Μέρκελ.
Η επίσκεψη του Γιόζεφ Γκαίμπελς στη βίλα της οικογένειας Μέρκελ στην Αθήνα (31 Μαρτίου 1939). Η κυρία Μέρκελ τον υποδέχεται στην είσοδο, κρατώντας το κοριτσάκι της.
Ἐπεὶ δὴ οὐδὲν τυχαῖον γύρω μας… Κι ἐπεὶ δὴ οἱ συμπτώσεις, ἰδίως αὐτοῦ τοῦ ἐπιπεδου, παύουν νὰ εἶναι συμπτώσεις, κι ἐπεὶ δὴ βαρέθηκα νὰ εἶμαι καλοπροαίρετος ἄνθρωπος… ἄς κρατήσουμε κι αὐτὴν τὴν πληροφορία.
Γιατί; Μὰ διότι δὲν εἶναι ἡ Μέρκελ… δὲν εἶναι ὁ Γκαίμπελς… Δὲν εἶναι ὁ Κάιζερ… Εἶναι κάτι πολὺ περισσότερο, πολὺ βαθύτερο καὶ πολὺ παλαιότερο… Συνέχεια
Ὅταν ἡ πληροφορία εἶναι μισή…
Δὲν τὸ ἀποφεύγεις τὸ λάθος συμπέρασμα… Ἤ τὴν λάθος ἀπόφασιν… Ἤ τὸ λάθος …πήδημα!!!
Μὰ μὲ καμμίαν δύναμιν…
Ἕνας φίλος μου λοιπὸν τὴν ἐπάτησε ἄσκημα πρὸ μερικῶν ἡμερῶν…
«Βρὲ στάσου νὰ σοῦ πῶ… νὰ σοῦ ἐξηγήσω…» τοῦ ἔλεγα, σχεδὸν ἀπελπισμένη, ὅταν κατάφερα νὰ ξεπεράσω τὸν πρῶτο ἐκνευρισμό μου, διότι δὲν ἄκουγε…
Τίποτα αὐτός…
Εἶχε πάρει φόρα, φόρα κατηφόρα κι ἔτρεχε…
«Βρὲ ἔλα νὰ σοῦ πῶ κάτι ποὺ δὲν προέλαβα…»
Κουφὸς …Λούης ὁ φίλος μου…
Ποῦ νά τόν μαζεύσῃς; Καί πῶς νά τόν προλάβῃς; Προλαβαίνει κάποιος τήν …καταστροφή; Συνέχεια
Ποῦ εἶναι μωρέ ὁ λαός τοῦ «Ὄχι»;
Ποιός τούς ἔντυσε στό χακί; Τό ΚΚΕ;
Ὁ λαός τοῦ «Ὄχι» ἔγραψα;
Μᾶλλον κάτι δὲν ἔχω καταλάβῃ σωστά.
Μᾶς ψεκάζουν τώρα… Μᾶς ταΐζουν καὶ μετηλλαγμένα… Μᾶς ἔχουν ἀποχαυνώσῃ ἐπὶ πλέον μὲ τὴν ΤουΒοῦ καὶ τὰ λοιπὰ προπαγανδιστικὰ ἐγαλειάκια τους… Πάει λοιπὸν διὰ παντὸς ὁ λαὸς τοῦ «Ὄχι»…
Κοιμήθηκε γιὰ νὰ μὴ ξυπνήσῃ ποτέ…
Ἤ μήπως;
Μία ἐξέγερσις ποὺ ἀνέτρεψε μίαν κυβέρνησιν.
Το κράτος με τη μορφή ληστών και πάνοπλων χωροφυλάκων γυρίζει στην Κρήτη για την είσπραξη των φόρων από τους φτωχούς Κρητικούς. Γελοιογραφία του Ν. Καστανάκη τις ημέρες των κρητικών συλλαλητηρίων (“Η Πρωία”, 2 Φεβρουαρίου 1928)
Ὅταν μία κυβέρνησις τὸ παρατραβᾶ, γνωρίζει πὼς συντόμως ἤ θὰ πέσῃ, ἀπὸ κάποιο ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα, ἤ θὰ γκρεμοτσακισθῇ ἄνευ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος.
Ἡ ἱστορία εἶναι ἐκπληκτικὸς σύμβουλος, ἰδίως γιὰ ὅλα ὅσα συμβαίνουν σήμερα.
Καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἀρχίζαμε νὰ τὴν μελετοῦμε προσεκτικά… Ἔχει πολλὲς ἀπαντήσεις γιὰ τὰ …μελλούμενα!
Γιὰ τὴν ὥρα ἄς δοῦμε μία πτυχή της…
Συνέχεια