Janus Bifrons,
ἐκ τοῦ bis (διπλός), ἐξ οὗ καὶ τὸ «μπιζάρισμα» καὶ τοῦ frons, γεν. frontis (τὸ μέτωπον).
Νεοελληνιστί, Ἰανὸς ὁ διμούτσουνος… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: φίλοι
Βράδυ Καθαροδευτέρας…
Μὲ τὸν ἀείμνηστον πατέρα μου, μετὰ τὴν ἐνηλικίωσίν μου, εἴχομεν μιὰν ἄκρως ἐλευθεριάζουσαν ἐπικοινωνίαν περὶ τὰ ἐρωτικά θέματα.
Ὁ ἴδιος, ἄκρως ἐμβριθὴς εἰς τὰ τῆς θεραπείας τῶν γυναικῶν, συχνάκις ἀπήντα εἰς τὰς τρομερὰς ἀπορίας μου καὶ παρεῖχεν ἀφειδῶς τὸν συμβουλευτικὸν του πλοῦτον, ὅστις ἐφάνη μοι χρήσιμος, ἂν ὄχι εἰς τὸ νὰ ἀποφύγω, τοὐλάχιστον εἰς τὸ νὰ μετανοῶ μεθ᾿ ἑκάστην ἐρωτικὴν μου ἀνοησίαν…
Εἰς τὰ πλαίσια ταῦτα, συχνάκις ἀπελαμβάναμε καὶ τὰς ἐρωτικὰς κινηματογραφικὰς ταινίας τοῦ συρμοῦ …τότε. Συνέχεια
Θεμελειώδεις νόμοι τῆς νοήσεως. Ἀρχὴ τοῦ ἐπαρκοῦς ἤ ἀποχρῶντος λόγου.
Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαῆλ Ἀλεξανδρῆ δίχως τὴν ἄδειά του!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβαστεῖτε το…
Εὐχαριστῶ.
ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ: ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΚΟΥΣ Ή ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ (principum rationis sufficientis)
Ὁ ἐπαρκὴς ἢ ἀποχρῶν λόγος εἶναι ὁ τέταρτος καὶ τελευταῖος νόμος τῆς νόησης. Σύμφωνα μ’ αὐτὸν κάθε πρᾶγμα καὶ φαινόμενο ἔχει τὴν αἰτία του, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ νόηση γιὰ κάθε πρᾶγμα νὰ βρίσκει τὴν αἰτία καὶ γιὰ κάθε διανόημα τὸν λόγο ποὺ τὸ στηρίζει.
Στὴν πραγματικότητα κάθε πρᾶγμα καὶ κάθε φαινόμενο συνδέεται μὲ σχέση αἰτίου καὶ αἰτιατοῦ, ὅπως τὸ διανόημα συνδέεται μὲ σχέση λόγου καὶ ἀκολουθίας. Τὸ τεῖχος (πρᾶγμα) εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς αἰτίας καὶ ἡ βροχή (φαινόμενο) εἶναι αἰτιατὸ μιᾶς ἄλλης αἰτίας. Συνέχεια
Νὰ ψάξουμε στὸν οὐρανὸ γιὰ τὸ δικό μας ἀστέρι, καὶ νὰ τὸ ἀκολουθήσουμε.
Χθὲς ξενύκτησα καὶ πάλι γιὰ χάριν τῶν ἀστεριῶν.
Ἕνα φανταστικὸ θέαμα, ἀπὸ μεγάλες φωτεινὲς μπάλες, ποὺ καθὼς τὶς ἔβλεπα νὰ πέφτουν αἰσθανόμουν μιὰν ἀθῴα χαρὰ καὶ μιὰν οὐρανία γαλήνη, σὰν ὅλα ὅσα ἤθελα νὰ εἶχαν ἐκπληρωθῆ. Συνέχεια
Ἕλληνες στήν Κίνα;
Ἕλληνες στην Κίνα πρὶν χιλιάδες χρόνια:
Τὸ Γιουνὰν εἶναι μιὰ ὀνομασία Ἑλληνική, ἐδῶ καὶ μερικὲς χιλιάδες χρόνια.
Ἐκτὸς αὐτῶν, σύμφωνα μὲ τὰ δημοσιεύματα τῆς ἐποχῆς, βρήκαν καὶ ἀνάγλυφες παραστάσεις μὲ μαιάνδρους, ἀμφορεῖς ἑλληνικοὺς καὶ μὲ ἀναπαραστάσεις ἀπὸ τὰ ὁμηρικὰ ἕπη. Συνέχεια
Ἔτη πολλὰ τοῖς φιλτάτοις καὶ φιλτάταις, Ἀντωνίοις καὶ Ἀντωνίαις.
Antonius zur Predigt
Die Kirche findt ledig.
Er geht zu den Flüssen
und predigt den Fischen;
Ἔτη πολλὰ τοῖς φιλτάτοις καὶ φιλτάταις, Ἀντωνίοις καὶ Ἀντωνίαις.
Κάθε τέτοιαν ἡμέραν, Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου, ἐκείνου τοῦ ἐναρέτου ἀναχωρητοῦ ἀλλὰ καὶ κοινοβιάρχου (τοῦ ὁποίου τὰ ὁράματα πάντοτε τὰ ἐζήλευα…), ἡ σκέψις μου στρέφεται εἰς ἕναν ἄλλον ἅγιον Ἀντώνιον. Ὄχι δικὸν μας. Ἕνα «φράγκον» Ἀντώνιον καὶ μάλιστα θερινῶς ἑορτάζοντα.. Συνέχεια