Μὴ γελᾶτε εἴπαμε…
Μὴ γελᾶτε… Αὐτὰ δὲν εἶναι ἀστεῖα…
Διότι ἐσεῖς ἴσως νὰ γελᾶτε ἀλλὰ οἱ Ῥῶσσοι τὰ πιστεύουν καὶ τὰ διαδίδουν.
Καὶ μεταξύ μας…
Καλὰ κάνουν…
Τί; Θά ἀφήσουν τώρα ἄλλους νά τούς πάρουν τίς πρωτιές; Πλάκα κάνουμε;
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ῥῶσσοι
Γρίπες… Γρίπες… Πολλὲς γρίπες…
Γρίπες ἔφτιαξαν οἱ Ἄγγλοι, καὶ φτιάχνουν, ἀλλὰ δὲν τοὺς μαλώνουν…
Γρίπες ἔφτιαξαν, καὶ φτιάχνουν, τὰ ἀμερικανά, ἀλλὰ πάλι δὲν τὰ μαλώνουν…
Γρίπες ἔφτιαξαν, καὶ φτιάχνουν οἱ Ῥῶσσοι, ἀλλὰ δὲν τοὺς μαλώνουν…
Γρίπες ἔφτιαξαν, καὶ φτιάχνουν οἱ Γάλλοι, ἀλλὰ δὲν τοὺς μαλώνουν
Γρίπες ἔφτιαξαν, καὶ φτιάχνουν οἱ Ἰσπανοί, ἀλλὰ δὲν τοὺς μαλώνουν…
Γρίπες ἔφτιαξαν, καὶ φτιάχνουν οἱ Γερμανοί, ἀλλὰ πάλι δὲν τοὺς μαλώνουν…
Μόλις ὅμως ἔφτιαξαν καὶ οἱ Κινέζοι γρίπες ἔπεσαν νὰ τοὺς φᾷν!.
Ὅσοι φτιάχνουν γρίπες, ἀλλὰ γρίπες θανατηφόρες, ἔχουν ἄλλοθι. Πρέπει λέει νὰ τὶς φτιάξουν γιὰ νὰ μελετήσουν τὸ πῶς θὰ ἐξελίσσονταν ἐὰν τὶς ἀφήναμε ἥσυχες. Ἐπεὶ δὴ ὅμως δὲν τὶς ἀφήνουμε ἥσυχες, ἀλλὰ Συνέχεια
Εἶναι ὅλοι οἱ Εὐρωπαῖοι Ἕλληνες;
Ὅλοι οἱ Εὐρωπαιοι Ἕλληνες εἶναι καὶ μᾶς τὸ κρύβουν:
Τὸ 1857 στὸ Λονδίνο ἐξεδόθη τὸ βιβλίο τοῦ Ρ. Μόργκαν, στὸ ὁποῖο διαβάζουμε:
«Ἡ καταγωγὴ τοῦ Βρεταννικοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν Τροία καὶ τοὺς Τρῶες οὐδέποτε ἀμφισβητήθη, ἐδῶ καὶ δεκαπέντε αἰῶνες.
Οἱ γενεαλογίες ὅλων τῶν Βρεταννῶν βασιλέων ἀνάγονται στὸν Αἰνεία.»
Ἀπὸ τοὺς θρύλους τῶν Κελτῶν γράφω ἔνα μικρὸ ἀπόσπασμα:
«Λὲς κι ὁ οὐρανὸς βοσκὸς πίσω στὴν γῆ γύριζε τὸ κοπάδι. Οἱ θεοὶ προέβαλαν ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος τοὺς σκιεροὺς ναούς, καθὼς ἡ ὁμίχλη στροβιλίζετο καὶ ἐλαμπύριζε ἔτσι ἀπὸ ψηλὰ τὰ ἄστρα ἀφουγκραζόταν ἐπάνω ἀπὸ τὰ ἄδεια βάθη.»
Ὁ φύλαξ τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, Βλαντιμῆρ Πούτιν.
Τί νά σᾶς πῶ;
Πάντα, ἀπὸ τότε ποὺ ξεκίνησα νὰ διαβάζω ἑλληνικὴ ἱστορία, πίστευα πὼς οὐδὲ μία δύναμις ἤ ὑπερδύναμις θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς συμπαρασταθῇ οὐσιαστικῶς. Τότε βέβαια δὲν γνώριζα τοὺς λόγους. Μόνον μία πικρὴ γεύσι μοῦ ἄφηναν οἱ μελέτες μου. Πικρότατη.
Ὅταν ἔπιασα νὰ διαβάζω, σὲ σχολικὴ ἡλικία, τὰ περὶ τῶν βίων τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, τότε ἦταν ποὺ συνειδητοποίησα πὼς ὅλοι κάτι ἤθελαν. ΟΛΟΙ!
Ἡ χειροτέρα στιγμή μου ἦταν ὅταν μελέτησα τὰ ὀρλωφικὰ καὶ τὴν γενοκτονία ποὺ ὑπέστησαν οἱ Ἑλληνικοὶ Συνέχεια
Ἡ Λουΐζα Ῥιανκοῦρ.
Οἱ φιλέλληνες, ὅταν ἦσαν πραγματικοὶ φιλέλληνες, μόνον καλὸ ἔκαναν στὸν τόπο.
Ἐπισήμως πάντα, μία ἀπὸ αὐτοὺς ἡ κόμισσα Λουΐζα Ῥιανκοῦρ ποὺ οὐσιαστικῶς ἔζησε στὴν χώρα μας, ἀφιερώνοντάς της, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη της κι ἕνα σημαντικὸ τμῆμα τῆς περιουσίας της, σὲ δωρεές.
Πρὸς τιμήν της ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας δρόμος σήμερα ποὺ φέρει τὸ ὄνομά της.
Ἔρχονται οἱ διαστημάνθρωποι!!!
Ἑτοιμασθεῖτε λέμε!!! Ἔρχονται!
Μὴ στέκεστε. Ψήσετε καφέ…. Βγάλετε τὸ νεραντζάκι… Φορέσετε τὰ καλά σας… Στρώσετε τὸ καλὸ τραπεζομάντηλο… Ξεσκονίσετε παντοῦ, διότι εἶναι ἀλλεργικοὶ στὴν σκόνη… Ὑποχεχθεῖτε τους μὲ χαμόγελο. Μὴ καὶ καταλάβουν πὼς φοβᾶσθε… Δαγκώνουν τοὺς φοβητσιάρηδες!!!
Τί; Δέν μέ πιστεύετε;
Συνέχεια