Περὶ τῆς Ἁλώσεως!

Πάλι μὲ χρόνια καὶ καιρούς … πάλι δική μας θά ‘ναι.

Ἡ «ΠΟΛΙΣ» θὰ εἶναι δική μας ὅταν ξυπνήσῃ ὁ Μαρμαρωμένος «ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ».
Ὁ Πολίτης θὰ εἶναι Ἐ-λεύθερος καὶ Ε-ὐδαίμων στὴν Πλατωνικὴ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ὅταν ἡ Φλόγα τῆς Ζωῆς σμίξῃ μὲ τὴν Φλόγα τῆς Γνώσεως καὶ δώσουν πάλι σάρκα καὶ ὀστᾶ στὸν Παλαιὸ Λόγο τοῦ Ἀγαθοῦ καὶ τοῦ Καλοῦ, σὲ ἀντίθεσι μὲ τὸν Σύγχρονο Λόγο τῆς Δυνάμεως χωρὶς Ἠθική.

Συνέχεια

Ἡ πόλις ἐάλω, ἀλλὰ ζεῖ!

            

11 Μαϊου 330 μ.Χ.
Γίνονται τα εγκαίνια της Κωνσταντινουπόλεως από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και την μητέρα του Ελένη…

29 Μαϊου 1453,η Κωνσταντινούπολη, στην τελευταία ημέρα της αυτοκρατορίας της κι αυτοκράτορας πάλι  Κωνσταντίνος και μητέρα του η Ελένη..

Ύστερα από ένα και πλέον αιώνα στενής πολιορκίας της αυτοκρατορίας, από τους Οθωμανούς,πέφτει τελικά και  η Πόλις στα χέρια τους…
Η αποφράς ημέρα…
Συνέχεια

Μᾶς χωρίζει τὸ παγκόσμιον δίκαιον!

(Αὐτὸ τὸ ἔγραψε ἡ Σοφία πρὸ χθές. Δὲν προέλαβα νὰ τὸ δημοσιεύσω.. Εἶναι ὅμως πάντα ἐπίκαιρον! 
Φιλονόη.)

Σήμερα τιμοῦμε τὴν Μνήμη τῶν 353.000 Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, ποὺ ἐσφαγιάσθησαν ἀπὸ τίς ὀρδὲς τῶν νεοτούρκων καὶ τὰ τάγματα ἐκκαθαρίσεως τοῦ Σφαγέως κεμὰλ κατὰ τὴν περίοδο 1916 -1923… Συνέχεια

Οἱ καστροηρώισσες τοῦ Αἰγαίου!

Ἡ Μαρούλα τῆς Λήμνου μᾶς ἔχει ἀπασχολήσει ἐπίσης στὸ παρελθόν (ἐδῶ). 

Τὶς ὑπόλοιπες ὅμως ἡρωΐδες μας τὶς παρουσιάζει μὲ μοναδικὸν τρόπο ὁ Γιῶργος Λεκάκης. 

Τὸν εὐχαριστοῦμε ἀπὸ καρδιᾶς. Συνέχεια

Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Χιμάρας. (5 Νοεμβρίου 1912)

Μέσα στὴν ταχύτητα μὲ τὴν ὁποίαν προσλαμβάνουμε πλέον πληροφορίες μᾶς διέφυγε μία σημαντικὴ ἐπέτειος. Αὐτὴ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Χιμάρας. 

Τό λιγότερον ποὺ ὀφείλουμε εἶναι μία στιγμή μας. Μία σκέψις μας. Κι ἕνα εὐχαριστῶ μας. Συνέχεια

Τὰ «Σεπτεμβριανά».

Γιὰ τὸ ζήτημα τῶν «Σεπτεμβριανῶν» σήμερα θὰ ἀναφέρω μόνον τρεῖς καταγραφές.
Ἡ πρώτη ἀφορᾷ στὴν ἱστορικὴ πλευρὰ καὶ στὶς πληροφορίες ἀπὸ τὸ «Σὰν σήμερα»:
Τα «Σεπτεμβριανά»

Με τον όρο «Σεπτεμβριανά» εννοούμε το πογκρόμ που εξαπέλυσε ο τουρκικός όχλος, υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές, εναντίον της πολυπληθούς και ευημερούσας ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955. Αποτέλεσμα, οι 100.000 Έλληνες που ζούσαν εκείνη την περίοδο στην Πόλη να συρρικνωθούν σταδιακά και σήμερα μόλις και μετά βίας να ξεπερνούν τις 2.000.

Συνέχεια