Τὸ παρακάτω ἔλαβα ἀπὸ τὸν Δημήτρη. Εἰλικρινῶς μὲ τάραξε!
Ἀπὸ τὰ σημαντικότερα κείμενα ποὺ ἔχω διαβάσει ἔως σήμερα. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Θερμοπῦλαι
Εἰς τὸν κάμπο τοῦ Μαραθῶνος
Ἀλληγορικὴ παράστασις: «Νὰ θυμᾶστε τὸν Μαραθῶνα».
Ὁ Μιλτιάδης ἐμφανίζεται σὲ Τοῦρκο στρατιώτη, προαναγγέλλοντας τὴν νίκη τῶν Ἑλλήνων.
Πηγή : JOLY, Alexis Victor. Vues de la Grèce moderne, Lithographiées par A.J., accompagnées d’un texte descriptif, par E.L., Παρίσι, Imprimerie de Dondey-Dupré, MDCCCXXIV [=1824].
Σημαντικὴ (προσωπικὴ) σημείωσις, ἀπὸ βίωμά μου σὲ χωριὸ τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς τῶν Θηβῶν. Συνέχεια
Οἱ 700 Θεσπιεῖς.
Ὅταν ἢμουν παιδάκι, στὸ σχολεῖο, πρωτοδιάβαζα γιὰ τὴν μάχη τῶν Θερμοπυλῶν. Ἀπὸ τότε μοῦ «ἔμεινε» ἡ μεγάλη θυσία. Μοναδική, ἐὰν ἀναλογιστῇ κάποιος τὰ δεδομένα.
Ὅλοι ἔφυγαν πλὴν Θεσπιέων καὶ Λακεδαιμονίων. Οἱ Λακεδαιμόνιοι ὅμως δὲν μποροῦσαν νὰ φύγουν. Οἱ Θεσπιεῖς;
Δὲν μειώνω τὴν ἀξία τῆς θυσίας. Ἀλλὰ εἶναι ντροπή μας νὰ «μειώνουμε» τὴν ἄλλην θυσία. Ποὺ ἴσως εἶναι μεγαλυτέρα.
Οι 700 Θεσπιείς
Πριν 2487 χρόνια, το έτος 480 π.Χ, οι Έλληνες αντιστάθηκαν στους Πέρσες του Ξέρξη. Στη μάχη στα στενά των Θερμοπυλών αντιτάχτηκαν ηρωϊκά και θυσιάστηκαν 700 παλληκάρια από τις Αρχαίες Θεσπιές μαζί με 300 παλληκάρια από τη Λακεδαίμονα και 200 Θηβαίοι.
Η Ελληνική πολιτεία, η παγκόσμια κοινότητα, οι ιστορικοί που με πρώτο τον Σιμωνίδη που έγραψε στο επίγραμμα, «Ω ξείν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»,… οι σύγχρονοι (2007) εκπρόσωποι της τέχνης, όπως ο Zack Snyder με το νέο του έργο «300», προβάλλουν μόνο τους Λακεδαιμονίους και αγνοούν ή αποσιωπούν την εθελοθυσία των 700 Θεσπιέων. Ακόμη και το μνημείο που ανήγειραν στο τόπο της μάχης είναι αφιερωμένο στους Λακεδαιμόνιους και τον αρχηγό τους Λεωνίδα. Για τους 700 Θεσπιείς του Δημόφιλου (Demophilus), χάραξαν μόνο ένα απλό επίγραμμα. Σχετικά με την αποσιώπηση της θυσίας των Θεσπιέων, χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω λόγια του πρώην (1997) Σπαρτιάτη δημάρχου κ. Δ.Π. Συνέχεια
Ὁ Ἀθανάσιος Διᾶκος καὶ ἡ μάχη τῆς Ἀλαμάνας!
Ὁ Ἀγαπητὸς Φιλίστωρ ἔχει κάνει μίαν ἐξαίρετο ἐργασία-ἀφιέρωμα στὸν Ἥρωα Ἀθανάσιο Διᾶκο! Μία ἐργασία ποὺ παρουσιάζει πολὺ συνοπτικὰ τὴν σύντομη ζωὴ τοῦ ἥρωος.
Ἡ ἐπέτειος τῆς μάχης σήμερα. 190 χρόνια μετὰ ὀφείλουμε μίαν στιγμή μας στὸ παλληκάρι ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ νὰ εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι!
Τὸν σκότωσαν μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς φρικτοτέρους τρόπους ποὺ μπορεῖ νὰ διανοηθῆ ἄνθρωπος! Κι ὅπως μᾶς μεταφέρει ὁ Τάκης Λάππας, ἔως τὴν στιγμὴ ποὺ ἔσβησε, σιγοτραγούδαγε…
«γιὰ δὲς καιρό ποὺ διάλεξε,
ὁ Χάρος νὰ μὲ πάρῃ,
Ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἔχουμε σχεδὸν τὴν ἴδια ἱστορία.
Όλοι οι Έλληνες έχουμε σχεδόν την ίδια ιστορία να πούμε
Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό της Μακεδονίας , τα πρώτα μου χρόνια τα έζησα εκεί με μια γιαγιά αντρογυναίκα και εναν παππου ρυτιδιασμένους από τον ήλιο στα χωράφια και κάλους στα χέρια αγράμματους .
Την θυμάμαι λες και είναι τώρα την γιαγια όταν με έβαζε στον λαιμό της και με πήγαινε λίγο έξω από το χωριό να μου δείξει κάτι πέτρες χορταριασμένες και θαμμένες στην λάσπη .
Συνέχεια