Τὸ παρακάτω κείμενον εἶναι τοῦ καλοῦ μου φίλου Δημήτρη Δεσποτάκη. Δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ κείμενον. Εἶναι ἕνα κείμενον ποὺ ἔλαβε τὸ τρίτο βραβεῖο στὸν διεθνὴ διαγωνισμὸ τοῦ ΝΟΣΤΟΣ, μὲ ἕδρα τὴν Ἀργεντινή καὶ θέμα τὰ κλαπέντα ὑπό τοῦ Ἔλγιν μάρμαρα. (Λεπτομέρειες μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ἐδῶ.)

Τὸ κείμενον εἶναι συγκλονιστικόν! Προσωπικῶς , ἄν καὶ δὲν ἔχω διαβάσει τὰ ὑπόλοιπα, εἶμαι βεβαία πὼς ἐὰν δὲν ἔγραφε μὲ τὸν τρόπο ποὺ γράφει ὀ Δημήτρης, τότε θὰ εἶχε λάβει τὸ πρῶτο βραβεῖο. Δῆλα δή, ἐὰν ὁ Δημήτρης δὲν ἦταν ὁ ἀπόλυτος ἐκφραστὴς τοῦ Ἔρωτος στὸν γραπτὸ λόγο σήμερα, θὰ ἦταν σαφῶς «πιό συμπαθής» στὸ σύστημα. 

Ὁ Δημήτρης μας, γιὰ ὅσους τὸν γνωρίζουν, εἶναι ἕνα περίεργο πλᾶσμα, ποὺ Συνέχεια →