Λίγες στιγμές, κάθε ἡμέρα, καλούμαστε νὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν θὰ παραμείνουμε Ἄνθρωποι ἤ ἐὰν θὰ κατρακυλήσουμε κι ἐμεῖς στὸν βόρβορο τῆς ἀνυπαρξίας.
Καὶ ἡ ἀνυπαρξία δὲν εἶναι κάτι ποὺ μᾶς σώζει ἀπὸ τὸν θάνατο. Ἡ ἀνυπαρξία εἶναι θάνατος.

Ἡ ζωή, ὅσο δύσκολη κι ἐὰν εἶναι, πάντα ἐπιφυλάσσει γιὰ ὅλους μας ἐπιλογές.
Αὐτὲς οἱ ἐπιλογές, τὰ διλήμματα, μικρὰ ἤ μεγάλα, διασκορπισμένα στὴν καθημερινότητά μας, μᾶς μετατρέπουν ἤ σὲ κάφρους ἤ σὲ Ἀνθρώπους.
Εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ προσπεράσουμε τὴν δυστυχία…
Εἶναι πολὺ μεγάλο νὰ δόσουμε ἕνα χέρι βοηθείας, ἀφιερώνοντας λίγα δεπτερόλεπτα ἀπὸ τὸν χρόνο μας, ἀλλὰ ἀλλάζοντας τὴν πραγματικότητα, πρὸς τὸ καλλίτερο, αὐτῶν ποὺ τὸ ἔχουν ἀνάγκη.
Τί λέτε;

Φιλονόη