Διαβάζοντας κάποιος τίς ἀναρτήσεις τῶν ἀγανακτισμένων καὶ σὲ πανικὸ εὑρισκομένων συριζόπληκτων εἰσπράττει μὲ ἀπογοήτευση ἕνα καὶ μόνον πρᾶγμα. Ὅτι δὲν ἔχουν καταλάβει οὔτε κατ΄ἐλάχιστον τοὺς λόγους ποὺ ὁδήγησαν τὸν Σύριζα στὴν ἐξουσία.

Δὲν εἶναι ὅτι δὲν ἔχουν δίκιο, ὅταν περιγράφουν τὴν ἀπελπιστικὴ κατάστασι τῆς χώρας, τὴν κακοδιοίκησι, τὴν ὀλίσθησι σὲ καταστάσεις τριτοκοσμικές, τοὺς κινδύνους ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν. Ἔχουν καὶ παραέχουν. Ἁπλᾶ δὲν ἔχουν καταλάβει πῶς καὶ γιατί φθάσαμε σὲ αὐτην τὴν ἐξέλιξι. Πῶς φθάσαμε νὰ κυβερνώνεθα ἀπὸ ἰδεοληπτικούς, ἀσχέτους καὶ μπαχαλάκηδες.

Ἀδυνατοῦν οἱ ἐπικριτὲς τοῦυ Σύριζα νὰ κατανοήσουν ὅτι πέρα ἀπὸ τοὺς μισθούς, τίς συντάξεις καὶ τὰ προνόμια, πού, πράγματι, πολλοὶ ἐνόμισαν ὅτι θὰ διατηρήσουν ψηφίζοντας τὸν γενναιόδωρο ἐπαναστάτη Τσίπρα, ὑπῆρχε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχῃ ἀκόμη κάτι βαθύτερο καὶ θεμελιωδέστερο. Ἦταν ἡ ἀπαίτησις γιά την κολασμὸ τῆς προηγουμένης ὕβρεως, ἡ ὁρμέμφυτος ἀνάγκη γιὰ δικαιοσύνη, ἡ ἐπιθυμία γιὰ τιμωρία αὐτῶν ποὺ ἀσέλγησαν ἐπάνω στὸ σῶμα τῆς χώρας.

Φθάνει νὰ δῇ κάποιος τίς ἀπεχθεῖς μορφὲς στὴν πρώτη σειρὰ τῶν συμμετεχόντων στὸ συνέδριο τῆς ΝΔ γιὰ νὰ ἀντιληφθῇ γιατί ἔγινε ἐξουσία ὁ Σύριζα. Καὶ ὅμως ἐλάχιστοι κυττοῦν ἐκεῖ καὶ ἐλπίζουν νὰ διώξουν τὸ κακό, προτείνοντας ὡς ἐντολοδόχους τῆς καθάρσεως αὐτοὺς ἀκριβῶς ποὺ τὸ προεκάλεσαν. Αὐτοὺς ποὺ ὁ κόσμος ἤθελε μὲ κάθε κόστος νὰ διώξῃ.

Ἡ ἀντοχή του Σύριζα ὀφείλεται ἀκριβῶς σὲ αὐτό. Μπορεῖ ἡ διάψευσις σὲ ὅλα τὰ πρακτικὰ ζητήματα νὰ εἶναι κραυγαλέα, μπορεῖ ἡ ἀπογοήτευσις νὰ εἶναι πρωτόγνωρος, ἀλλὰ ὁ λαὸς δὲν μπορεῖ ἀκόμη νὰ χωνέψῃ ὅτι γιὰ νὰ σωθῇ θὰ πρέπει νὰ ἐπιστρέψῃ ταπεινωμένος σὲ αὐτὸ ποὺ τόσο πολὺ ἐμίσησε. Σὲ αὐτὸ ποὺ ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ τὸ 2015 ἐψήφισαν τὸ ἐψήφισαν μὲ σιχασιὰ καὶ ἀπὸ ἀνάγκη.

Νὰ τὸ ξαναποῦμε ἀκόμη πιὸ δυνατά. Εἶναι ὁ φόβος τῆς ταπεινώσεως καὶ ἡ πικρὴ γεύσις τῆς ἥττης, μὲ τὴν ἀναγκαστικὴ καὶ ἐκβιαστικὴ ἐπιστροφὴ σὲ αὐτὸ ποὺ τόσο πολὺ ἐμισήθη. Ὅποιος δὲν μπορεῖ νὰ ἀνιχνεύσῃ αὐτὸ τὸ συναίσθημα, ἕνα συναίσθημα ποὺ ἀναστέλλει κάθε ἀμυντικὸ μηχανισμὸ καὶ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν παραίτησι καὶ στὴν ἀποδοχὴ ἀκόμη καὶ τῆς καταστροφῆς δὲν ἔχει καταλάβει τίποτα.

Μιὰ ματιὰ στὰ μείζονα ζωντανὰ ἱστορικὰ παραδείγματα αὐτῆς τῆς χώρας εἶναι ἀρκετὰ πειστική. Μιλοῦν σχεδὸν ὅλα γιὰ ὁλοκαυτώματα, ἀπελπισμένες ἐξόδους αὐτοκτονίας, ἀνατινάξεις, τελετουργικὰ ἅλματα στὸ κενὸ καὶ στὸν θάνατο. Μιλοῦν γιὰ ἀνορθολογικὲς λύσεις καὶ ἐπιλογές, κάτω ἀπὸ πίεσι ἀδιεξόδων. Σπανίζουν τὰ περιστατικὰ λογικῆς.

Πιέζουμε λοιπὸν αὐτὸν τὸν λαὸ γιὰ ἀκόμη μιὰ ἱστορικὴ ἔξοδο. Τοῦ λέμε ὅτι μόνον ὡς ταπεινωμένος δοῦλος μπορεῖ νὰ συνεχίσῃ νὰ ἐπιβιώνῃ. Δοκιμάζουμε τίς ἀντοχές του. Τοῦ ἀφήνουμε ὡς μόνες ἐπιλογὲς ἢ τὸ μῖσος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αὐτοκαταστροφὴ ἢ τὴν ἐξευτελιστικὴ παραίτησι, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀναμενομένη ὑποτέλεια, ποὺ μὲ τοση ἀφέλεια θέλησε νὰ ἀποτινάξῃ, προκρίνοντας ὡς ἐργαλεῖο τοὺς ἀνισοῤῥόπους, ποὺ παριστάνουν τοὺς κομμουνιστές. Καὶ περιμένουμε.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου

***********************************

ΥΣ. σὲ σχέσι μὲ τὴν προτελευταία παράγραφο, γιὰ τὰ ἱστορικὰ παραδείγματα, ἂς δοῦμε τί λέει στὸ περίφημο Ἆσμα του ὁ Ἐλύτης:

[…] Τοὺς πῆρε μαῦρο σύγνεφο ― δὲν εἶχαν πίσω τους αὐτοί
Mάννα ποὺ νά ‘χῃ σφάξει μὲ τὰ χέρια της
ἢ μάννα μάννας ποὺ μὲ τὸ βυζὶ γυμνό
Xορεύοντας νά ‘χει δοθεῖ στὴ λευτεριὰ τοῦ Χάρου!

Kείνοι ποὺ ἐπράξαν τὸ κακὸ ― τοὺς πῆρε μαῦρο σύγνεφο
Mα κεῖνος ποὺ τ’ ἀντίκρυσε στοὺς δρόμους τ’ οὐρανοῦ
Ἀνεβαίνει τώρα μοναχὸς καὶ ὁλόλαμπρος! […]

Τὸ λέει ἄλλωστε καὶ τὸ λαϊκό μας ἆσμα, πολὺ πιὸ ἁπλᾶ.

«Σίγουρα θὰ πᾶμε, μιὰ καὶ φτάσαμε ὡς ἐκεῖ, ἐσὺ στὸ χῶμα καὶ γὼ στὴν φυλακή»

εἰκόνα