Ἀναμονή…

Ἀναμονή...
Ἡ ἄσφαλτος ζεστὴ σὰν κτυπημένο κόκκινο μάγουλο
-Μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπὸ ντροπή-
Ἡ ἀναμονή

Οἱ ταξειδιάρηδες ἔρωτες ἐπιβάτες στὸ πλοῖο τῆς γραμμῆς

Κι᾿ ἐσύ, μία σταγόνα τῶν πεφταστεριῶν κι᾿ ἐσύ.
Κι᾿ ἐσύ, τὸ ὁλοφώτεινο πρόσωπο τῆς σελήνης
Κι᾿ ἐσύ, ἡ ῥοὴ τοῦ γέλιου σου, γίνεσαι καταῤῥάκτης
Κι᾿ ἐσύ
Κι᾿ ἐσὺ φώναξες νὰ μὴν φύγω
Σ᾿ ἄκουσα
Στὰ βατόμουρα τῆς ψυχῆς μου σκαλώσαν τὰ ὄνειρα
Ἂ καὶ νὰ ἐρχόσουν ἀπ᾿ τὸ πετροκάραβο!
Μὲ ἄνεμο σιρόκο
Στὴν Πόλη-Ἀδελφὴ νὰ μᾶς ταξειδέψει
 
Ξέρω
Εὑρίσκεσαι ἀνάμεσα στὴν ἀπόληξη τοῦ χάους
 
Κι᾿ ἂν προσπαθῶ χωρὶς προσπάθεια
Κι᾿ ἂν στρεψόδικος στὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου
Κι᾿ ἂν μὲ κεντᾷ ἡ σκληρὴ ἀκτίδα τοῦ μεσημεριοῦ
Καὶ ἄν,… καὶ ἄν,… καὶ ἄν,…
Ξέρω
Ντρέπομαι γιὰ τὸ καινούργιο μου πρόσωπο
 
Αὔριο δίπλα σου θὰ στέκομαι
Αὔριο τὸ δάκτυλό σου στὴν πληγή μου θ᾿ ἀκουμπῶ
Αὔριο τῶν πιτύλων θὰ πιάνω τὴν κορφή
Αὔριο ξυπνῶντας θὰ ᾿δῶ τὸ ἄρωμά σου
Αὔριο μὲ τὸν ὄλβο θὰ χορέψω τὸν χορὸ τῆς ἀμφιλύκης
Ξέρω
Θὰ εἶμαι εὐτυχισμένος
 
Ὅμως σήμερα ἄφησέ με
Ψάχνω ἀνάμεσα στὴν ἀπόληξη τοῦ χάους
Καὶ ἡ ἀναμονή, ζεστή
Σὰν κτυπημένο κόκκινο μάγουλο!
 
-Δὲν εἶναι ἀπὸ ντροπή-
 
Πορεία ἀνάμεσα ἀπὸ τὸν Βόγγο τῆς ἀμπώτιδος καὶ τὰ βήματα τῆς Εὐθαλίας
Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply