Θὰ ἔχετε παρατηρήσει στὶς ἀναρτήσεις αὐτοῦ τοῦ ἱστολογίου, μίαν βαθυτάτη …ἐμπάθεια γιὰ ὅσα ψευδῶς ἔχουμε μάθει ἀπὸ τὴν ἱστορία. Εἶναι ἄλλως τε γνωστότατο πὼς τὴν ἱστορία τὴν γράφουν ΜΟΝΟΝ οἱ νικητές. 

Κάποιες φορὲς, σὲ ἀνάλογες συζητήσεις μὲ φίλους, συνηθίζω νὰ ἐρωτῶ , περισσότερο ῥητορικῶς παρὰ οὐσιαστικῶς, τὸ ἐξῇς: «πῶς θὰ γνωρίζαμε σήμερα τὴν ἱστορία ἐὰν στὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εἶχε νικήσει ὁ Χίτλερ;» Δὲν θέλετε νὰ φαντασθεῖτε… Κρατῆστε μόνον τὴν πληροφορία τῆς ἀρίας φυλῆς… Αὐτὸ καὶ μόνον θὰ ἦταν ἀρκετό… 

Στὸν ἐμφύλιο πόλεμο ποὺ ἔζησε ἡ χώρα μας, μετὰ τὴν κατοχὴ οὐσιαστικῶς, κάποιοι ἐκέρδισαν καὶ κάποιοι ἔχασαν. Αὐτοὶ ποὺ ἐκέρδισαν ἔγραψαν τὴν ἱστορία. Κι αὐτοὶ ποὺ ἔχασαν μισοῦν αὐτοὺς ποὺ ἔγραψαν τὴν ἱστορία ὅπως ἤθελαν καὶ βολεύονται οἱ νικητές. 

Μία σημαντικὴ παρατήρησις ἐδῶ:

Διαχωρίζω ἀπόλυτα τὸν ῥόλο ποὺ ἔπαιξαν ἁπλοῖ καὶ  ἀγνοὶ Πατριῶτες ἀγωνιστές στὴν ἀντίστασι καὶ στὸν ἐμφύλιο. Ἂς μὴ κρυβόμεθα πίσω ἀπὸ τὸ  δάκτυλό  μας. Οἱ περισσότεροι ἦσαν ἀγνοὶ Πατριῶτες ποὺ ἐπαγιδεύθησαν (μὲ πράγματι θεαματικό τρόπο) στὴν «μοναδικὴ λύσι» τοῦ ΕΑΜ.  Ἡ προσωπική μου γνωριμία καὶ συναναστροφὴ μὲ ἀρκετοὺς ἀπὸ αὐτούς, γιὰ πολλὰ χρόνια, μὲ βοήθησε νὰ κτίσω εἰκόνες κι ἀντίληψι ξεκάθαρη. Τὸ ΚΚΕ καπέλωσε πολὺ ἔντεχνα τὴν Ἑλληνικὴ ἀντίστασι καὶ τὸν ἀγνὸ Ἕλληνα ἀγωνιστή. Οἱ κεφαλές του ἔγιναν πρωτεργᾶτες σὲ ἀμέτρητα ἐγκλήματα. Κι ὁ ἁπλὸς ἀγωνιστής, ἢ ἀποχωροῦσε διὰ παντός (ἀναλαμβάνοντας μεγάλο ῥίσκο γιὰ τὴν προσωπική του ἀκεραιότητα!!!), ἢ ἀκολουθοῦσε πειθήνια! Ἐγνώρισα κι ἀπὸ τὰ δύο εἴδη ἀγωνιστῶν. Ὅλους τοὺς ἀγάπησα πάρα πολύ διότι ἦσαν καθαροί ὡς ἄνθρωποι. Γιὰ ἐτοῦτο, τοὐλάχιστον ὅσοι ἀπεχώρισαν μετὰ τὰ Δεκεμβριανά, κατάφεραν κάπως νὰ καθαρίσουν τὴν συνείδησί τωνς σὲ προκεχωρημένα γεράματα. 

Μεγάλωσα σὲ μίαν οἰκογένεια ποὺ ἔχασε ἀρκετὰ μέλη της στὸν ἐμφύλιο. Ὁ παπποῦς μου σκοτώθηκε στὸν Προμαχώνα. Δὲν ἦταν τόσο ἡ ἀπουσία του ἀπὸ τὴν ζωή μου ποὺ μὲ ἐσημάδευσε, ὅσο ἡ παρουσία τοῦ πατέρα μου, ποὺ τὸν εἶχε σὲ βᾶθος στιγματίσει αὐτὴ ἡ ἀπουσία. Τόσο ἀνεξίτηλα τὰ σημάδια, ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα, 63 ὁλόκληρα χρόνια ἀργότερα, τὸ κουβαλῶ κι ἐγώ. Σὰν νὰ ἢμουν παρούσα. Ἢ σὰν κληρονομιά….

Οἱ ἡττημένοι τοῦ ἐμφυλίου, τὸ ΚΚΕ καὶ τὸ ΕΑΜ ἢ Δημοκρατικὸς Στρατὸς, ἀπὸ ἕνα σημεῖον καὶ μετά, διέφυγαν κυρίως. Ὅσοι παρέμειναν ὑπέστησαν ἀμέτρηστες διώξεις καὶ ταλαιπωρίες. Κάποιοι πέθαναν, κάποιων ἡ ὐγεία κατεστράφη καὶ κάποιοι «ἄλλαξαν» ἢ ὑπέγραψαν γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν. 

Θὰ σταθῶ σὲ τρία σημαντικὰ σημεῖα πρὶν ξεκινήσω τὴν σειρὰ παρουσιάσεων ποὺ ἔχω ἑτοιμάσει.

Τὸ ἔνα σημεῖον εἶναι ἡ λέξις «πόλεμος» καὶ πιὸ συγκεκριμένα, ὀ ἐμφύλιος πόλεμος. Ἕνας πόλεμος δὲν χαρακτηρίζεται ἀπὸ λογικὴ ἢ ἀπὸ ἐκδηλώσεις τρυφερότητος. Ἔως αὐτοῦ τοῦ σημείου, ὅσο κι ἐὰν δὲν συμφωνῶ μὲ τὸ πεπραγμένον, μπορῶ νὰ ἀναγνωρίσω κάποια «πολεμικὰ ἐλαφρυντικὰ» στὴν βία ποὺ ὑπέστησαν μεγάλες μερίδες τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ. Ἰδίως πολίτες. 

Τὸ δεύτερον σημεῖον εἶναι ἡ λέξις «ἀνισοῤῥοπία». Ἡ ἀνισοῤῥοπία ὡς κατάστασις φροντίζει νὰ ἐπισκέπτεται ἄτομα ποὺ ἔχουν χάσει συνήθως τὸ μέτρο. Στὴν σημερινὴ σημείωσι (καὶ σὲ ὅσες ἀνάλογες ἀκολουθήσουν)  ἡ ἀνισοῤῥοπία θὰ σημαίνῃ μόνον ἕνα πρᾶγμα: «τὸν σφαγιασμὸ ἀθώων θυμάτων.» Ὅταν κάποιοι ἔσφαζαν βρέφη, παιδιὰ, γυναῖκες, γέρους καὶ γριές, τοὺς θεωρῶ κτήνη! Ἀνισόῤῥοπα κτήνη! Κι ἐπεί δὴ τὰ αἴσχη συνέβησαν κι ἀπὸ τὶς δύο πλευρές, θεωρῶ καὶ τὶς δύο πλευρές κτηνώδεις σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖον. 

Ἀντιλαμβάνομαι τὴν ἀνισοῤῥοπία ὡς (προσωρινὴ) κατάστασι κάποιου ποὺ βιώνει τόσο ἀκραῖες συνθῆκες. Δὲν τὴν κατανοῶ, ἀλλὰ τὴν ἀντιλαμβάνομαι. Δὲν ἀντιλαμβάνομαι ὅμως τὴν ἀνισοῤῥοπία σὲ ἀξιωματικοὺς καὶ πολιτικοὺς ἀρχηγούς.  Ἀπὸ αὐτοὺς ΑΞΙΩΝΩ σεβασμὸ στὴν ἀνθρώπινο ζωή! Καὶ θεωρητικῶς τοὐλάχιστον, ἔχουν κάποιαν καλλιτέρα παιδεία γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχουν.

Τυχαίως ἕνας στρατιώτης ἢ κάποιος κατώτερος ἀξιωματικὸς ἴσως νὰ ἐκφρασθῇ ἀνισόῤῥοπα. Ἀλλὰ ἐὰν αὐτὸ εἶναι ἀποτέλεσμα μεθοδεύσεως ἀνωτάτων ἀξιωματικῶν ἢ ἄλλων κέντρων ἐξουσίας, τότε ὄχι, δὲν τὴν ἀντιλαμβάνομαι. Ὅπως δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὴν ἀπουσία τιμωρίας.  Δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὴν προσπάθεια ἐπαναλήψεως τῶν καταστροφικῶν ἐκείνων γεγονότων. Δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὴν ἐκδικητικότητα. Δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὶς σφαγές. Δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὶς ἐκκαθαρίσεις καὶ τὶς γενοκτονίες. Δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὰ παιδομαζώματα. Δὲν ἀντιλαμβάνομαι τοὺς βιασμούς. Δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὸ γιατί πρέπει νὰ πληρώνουν ἄμαχοι ἀδίκως, ἀπὸ ἀνθρωποειδῆ-χασάπηδες, ποὺ ἀπολαμβάνουν τὸ νὰ μοιράζουν ἀπέραντο πόνο. Δὲν ἀντιλαμβάνομαι τὸν λόγο λήψεως τῶν ὅπλων, ὡς μέσων ἐπιλύσεως διαφορῶν, ὅταν οἱ διαφορὲς εἶναι πολιτικές.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ χάνεται ἡ ἱκανότης ἐπικοινωνίας κι ἐπιλύσεως προβλημάτων μέσῳ τοῦ διαλόγου, τότε οἱ μετέχοντες νοσοῦν καὶ χρήζουν ἰατρικῆς βοηθείας. 

Τέλος, σημαντικότατον σημεῖον εἶναι ὁ τρόπος ποὺ προσεπάθησε τὸ ΚΚΕ νὰ ἀποσπάσῃ ἐδάφη ἀπὸ τὴν μητέρα Πατρίδα ὅλων μας. Τὸ μεγαλύτερο λᾶθος τοῦ ΚΚΕ, ποὺ δὲν νομίζω νὰ κατανοήσω κάποτε, ἦταν (καὶ δυστυχῶς παραμένει) ἡ συμμαχία μὲ ξένη δύναμι, μὲ στόχο τὴν ἀπόσπασι ἐδαφῶν. Αὐτὸ καί μόνον τὸ θεωρῶ προδοσία.  Καὶ τὸ ἔπραξε πολλὲς φορές! Καὶ μὲ τὴν Τουρκία (ἐπισήμως ἐμμέσως, ἀλλὰ ὁ Λένιν ἦταν ἀπὸ τοὺς κυρίους ἀνεφοδιαστὲς τοῦ Κεμᾶλ), καὶ μὲ τὴν Βουλγαρία (ὑπόθεσις Ἀκροναυπλίας), καὶ μὲ τὴν Γιουγκοσλαυΐα-Ῥωσσία μὲ στόχο τὴν ἀπόσκισι Μακεδονίας Θράκης, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν Ἀλβανία.

Ἂκόμη σὲ ἕναν βαθμὸ μέσα μου, θεωρῶ τὸ ΚΚΕ (καὶ τὴν ἀριστερὰ γενικότερα) σὲ διάφορα ζητήματα ἐθνικῆς, πολιτικῆς καὶ κοινωνικῆς φύσεως, ἀπολύτως ξενοκινήτους. Γιὰ τοὺς αὐτοὺς λόγους θεωρῶ καὶ τὴν (φερομένη ὡς) δεξιὰ (μὰ καὶ τὸ «κέντρο») ἀπολύτως ξενοκινήτους κι ἐξηρτημένους. Τὸ πρόβλημά μας πάντα ἦταν ἡ ἀπουσία ἐθνικῆς συνειδήσεως στὰ πρόσωπα ποὺ διεχειρίζοντο (καὶ διαχειρίζονται) τὴν ἐξουσία. Ὑπ΄ αὐτὸ τὸ πρίσμα, θεωρητικῶς καὶ μόνον, δικαιολογεῖται ἡ δημιουργία στρατῶν-χασάπηδων, ὡς μέσου πιέσεως κι ἐκβιασμοῦ. Ναί, ἀλλά ποῦ εἶναι ἡ ἀτομική βούλησις; Ποῦ ἡ συνείδησις; Ποῦ τό ἦθος; Μόνον ὄχλους διαθέτουμε;

Κάποιους ἀριστεροὺς ποὺ γνωρίζω προσωπικῶς, τοὺς σέβομαι καὶ τοὺς ἐκτιμῶ. Ὄχι ὅλους, ἀλλὰ κάποιους. Τὸ αὐτὸν καὶ κάποιους δεξιούς, ὅπως καὶ κεντρώους. Ἡ κύριος παράγων-κριτήριον γιὰ νὰ ἐκτιμήσω κάποιον εἶναι ἡ ἱκανότης ἐπικοινωνίας του καὶ ἡ εἰλικρινὴς ἀνθρωποκεντρική του θεώρησις. Ὅταν τὸ βασικό κριτήριο διαβιώσεως κάποιου εἶναι τὸ καλὸν τοῦ συνόλου κι ὄχι τὸ ῤουσφέτι του ἢ τὸ κόμμα ἢ τὸ κόμμα του, τότε ναί. Αὐτὸς ξεχωρίζει. Ὅταν ἀλλάζουν τὰ κριτήρια, τότε συζητᾶμε μὲ ὐπαλλήλους τοῦ κόμματος κι ὄχι μὲ Ἕλληνες.

Ἀλλὰ ἂς περάσουμε στὶς περιγραφές. Μεταφέρω ἀπὸ τὸ πολιτικὸ καφενεῖο :

Aποσπάσματα από την έκθεση του Aρχηγού Ες Ες σχετικά με την χρησιμοποίηση αστυνομικών δυνάμεων στην Eλλάδα (2/11/1944). Oι συνθήκες για δράση στην Eλλάδα δεν ήσαν ευνοϊκές. Σαν επακόλουθο και των εσωτερικών πολιτικών συνθηκών μπόρεσαν να αναπτυχθούν ο κομμουνισμός στις πόλεις και ο συμμοριτισμός στα βουνά. Kατ’ αυτών πάλιν δεν πάρθηκαν έγκαιρα -αλλ’ ούτε αρκετά ριζικά- μέτρα.

Eπειδή οι δικές μας δυνάμεις δεν επαρκούσαν για την εκπλήρωση των καθηκόντων πάρθηκαν τα ακόλουθα μέτρα:

Πρώτον, αναδιοργάνωση της Eλληνικής Aστυνομίας και της Xωροφυλακής σε μια συνολική δύναμη από 1.741 αξιωματικούς, 557 ανθυπασπιστές, 15.913 υπαξιωματικούς και άνδρες. Το έργο αφορούσε συγκρότηση, επανεξοπλισμό, εκπαίδευση και χρησιμοποίηση σε επιχειρήσεις.

Tελική εκτίμηση: H ησυχία και η τάξη διατηρήθηκαν γενικά σε ικανοποιητικό βαθμό.

Δεύτερον, συγκρότηση τμημάτων Eλλήνων Eθελοντών σε μια συνολική δύναμη από 16.625 άνδρες. Tελική εκτίμηση: τα τμήματα Eλλήνων Eθελοντών ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργό καταπολέμηση των συμμοριών.

Τρίτον, συγκρότηση των Eυζωνικών Tμημάτων (σε αγαστή σύμπνοια με την ελληνική κυβέρνηση) σε συνολική δύναμη από 532 αξιωματικούς, 656 υπαξιωματικούς και 4.537 άνδρες. Tελική εκτίμηση: Πολέμησαν τον κομμουνισμό και τις συμμορίες του EΛAΣ με αξιοσημείωτη επιτυχία.

Ἐδῶ ὅμως ἐμένα μοῦ δημιουργοῦνται σημαντικά ἐρωτήματα. 

Γνωρίζουμε πὼς οἱ  Γερμανοὶ κατὰ τὴν ἀποχώρησίν των, συνυπέγραψαν μὲ τὸ  ΕΑΜ διάφορες συμφωνίες, ὡςτε νὰ καταφέρουν νὰ διαφύγουν ἀσφαλεῖς. (Λεπτομέρειες στὸ Συμφωνίες ΕΑΜ καὶ Γερμανῶν.) Δὲν ἢθελάν νὰ παραδόσουν τὴν Ἑλλάδα στὰ τἀγματα ἀσφαλείας, τὰ ὁποῖα ὅμως ἐκεῖνοι συνεκρότησαν καὶ συντήρησαν .

Δὲν εἶναι πράγματι περίεργο;  Τὰ τάγματα ἀσφαλείας ἐχρησιμοποιήθησαν ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς σὲ πολλὲς ἐπιχειρήσεις. Μία ἀπὸ αὐτὲς ἦταν τὰ Καλάβρυτα. Γιατί ὅμως ξαφνικὰ οἱ πρώην ἔμπιστοι γίνονται ἐχθροί; 

Τὸ θεωρῶ ἀξιοπερίεργον. Καὶ  εἰλικρινῶς, ἀναρωτιέμαι γιατί δὲν ἔχουμε ἀναζητήσει δεύτερες συμφωνίες πίσω ἀπὸ τὶς συμφωνίες.

Σαφῶς τὸ ΕΑΜ διέθετε ὑπολογίσιμες μονᾶδες. Ἀλλὰ ἐξακολουθοῦσαν νὰ εἶναι ἄτακτοι. Ἄρα ὄχι ἱκανοὶ νὰ ἀντιμετωπίσουν κάποιαν κανονικὴ μάχη!

Σαφῶς ἐπίσης τὸ ΕΑΜ θὰ μποροῦσε νὰ δημιουργήσῃ μπελᾶδες στοὺς ἀναχωροῦντες. Ἀλλὰ πόσο σοβαροὶ θὰ ἦταν αὐτοί; Θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι τόσο σοβαροὶ γιὰ νὰ ὁδηγήσῃ τοὺς δύο δεδηλωμένους ἐχθροὺς σὲ μίαν τέτοια συμμαχία;

Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅμως καὶ τὸ σύμφωνον Ρίμπεντροπ-Μολότωφ. Μία συμφωνία μεταξὺ Στάλιν-Χίτλερ. Μία συμφωνία ποὺ κατ’ οὐσίαν ὑπέγραφαν δύο σύμμαχοι. (Γενικὲς πληροφορίες στὸ Βικιπαίδεια) Τοὐλάχιστον ἔως τῆς στιγμῆς ποὺ οἱ  Γερμανοὶ ἐστράφησαν κατὰ τῆς Ἑλλάδος, ἐπισήμως οἱ  δύο σύμμαχοι ἐξακολουθοῦσαν νὰ εἶναι σύμμαχοι.  Μάλιστα ὑπῆρξαν καὶ κάποιοι κομουνιστὲς ποὺ ἤθελαν νὰ συμμαχίσουν  καὶ νὰ συμπράξουν μὲ τοὺς Γερμανούς. Καὶ δυστυχῶς μὲ τὸ θέμα τῆς Ἀκροναυπλίας εἴδαμε καὶ τέτοια ἔκτροπα. (Μία ἀνάλογος στάσις τοῦ ΚΚΕ, περιγράφεται θαυμάσια σὲ ἀπόσπασμα βιβλίου τοῦ Γιάννη Καψῆ. Τίτλος σημειώσεως: Ὑπάρχει εὐθύνη ΚΚΕ γιὰ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή;)

Τί ἐμεσολάβησε;

Τί ἄλλαξε;

Γιὰ ὅσους δὲν τὸ γνωρίζουν, οἱ Γερμανοὶ ἔκαναν συμφωνίες, ὅπως κι ὅλοι οἱ «σύμμαχοί» μας, μὲ  ὅσους τοὺς ἐξυπηρετοῦσαν καλλίτερα. Σὲ ἐκείνη τὴν φάσι τῆς ἀποχωρήσεως, τὸ ΕΑΜ ἦταν σωτήριο. Ἀλλὰ τὰ τάγματα ἀσφαλείας; Γιατί ἠγνοήθησαν; 

Ξέρετε τί πιστεύω; Πὼς πίσω ἀπὸ τὴν Γιάλτα ἐπίσης ὑπῆρχε μία ἄλλη Γιάλτα. Καὶ ἡ δευτέρα Γιάλτα, δὲν ἔλεγε γιὰ μίαν «Ἑλλάδα ἀνήκουσα εἰ τὴν Δύσιν». Ἀλλὰ γιὰ μίαν Ἑλλάδα διῃρεμένη καὶ ἀνήκουσα ταὐτοχρόνως καὶ στὴν Δύσι καὶ στὴν Ἀνατολή. Ἕνα σχέδιον ποὺ οὐδέποτε ἔπαυσε νὰ ἀναμένῃ τὴν κατάλληλο στιγμὴ τῆς ἐφαρμογῆς του. Τὸ τυχαῖον γεγονὸς τῆς  ῥήξεως τῶν σχέσεων  Στάλιν Τίτο, ἀνέβαλε τὴν ἐφαρμογή τοῦ σχεδίου. Ἤδη ὅμως ἀρχίζουμε νὰ διακρίνουμε τὶς «νέες τάσεις»… Μεγάλη πίττα… Καὶ θέλουν νὰ φᾷν πάρα πολλοί!

Αὐτὸ ὅλο ὡς μίαν εἰσαγωγή.

Θὰ προσπαθήσω νὰ παρουσιάζω τὰ γεγονότα κατ’ ἀντιστοιχίαν, σὲ έπόμενες ἀναρτήσεις,  ἀλλὰ σιγά σιγά. Συγκεντρώνω ἀκόμη δεδομένα…

Ὅλες αὐτὲς οἱ  ἀναρτήσεις ποὺ σκέπτομαι νὰ κάνω, ἴσως νὰ μὴ  σημαίνουν κάτι  γιὰ τοὺς περισσοτέρους. Δυστυχῶς ὅμως, ὅλοι εἴμαστε δέσμιοι τοῦ παρελθόντος  μας. Δῆλα δή, σήμερα εἴμαστε αὐτὸ ποὺ κτίσαμε μίαν ζωή ἀπὸ ἐμπειρίες, πεποιθήσεις καὶ μεταφερόμενες ἰδέες. Πολλὲς φορὲς ἔχουμε πρίσματα πολύχρωμα. Ἐὰν ὅμως θέλουμε νὰ μάθουμε πράγματι τοὺς ἑαυτούς μας, τὸν τόπο μας καὶ νὰ κτίσουμε ἕνα αὔριο μὲ γερὲς βάσεις γιὰ τὰ παιδιά μας, θὰ πρέπῃ νὰ ἀφαιρέσουμε κομμάτι κομμάτι ὅλα τὰ πρίσματα ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους. Εἶναι ἀπαραίτητον.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Εἰλικρινῶς, ὁ στόχος μου εἶναι νὰ μάθω ὅλη τὴν ἱστορία. Ἀπὸ ὄλες τὶς πλευρές. Κι ὁ δεύτερος στόχος μου εἶναι νὰ καταλάβουμε ΟΛΟΙ μας πὼς προκοπὴ μὲ μισὰ πράγματα δὲν θὰ δοῦμε ΠΟΤΕ!!! Μισὴ ἱστορία, μισὲς γνώσεις, μισὲς πολιτεῖες, μισὰ (ὀρθότερα μισητά) κόμματα… Τὸ ΚΚΕ καὶ ἡ Δεξιὰ (ὡς χῶροι καὶ τὰ δύο) συμβολίζουν πολλά. Ἀλλὰ παραμένουν τμῆμα τοῦ προβλήματος! Στασιμότης! Ὁ Ἕλλην χρειάζεται ἐλευθερίες γιὰ  νὰ λειτουργῇ. Κι αὐτὲς μπορεῖ νὰ τὶς ἀποκτήσῃ μόνον μέσα ἀπὸ ἕνα νέο πολίτευμα, ἄγνωστο στὸν σύγχρονο κόσμο ἀλλὰ δοκιμασμένο καὶ ἐπιτυχές. Ποιό εἶναι; Αὐτὸ ποὺ θὰ κτίσουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες μαζύ!