Πρίν ἀπό πολλά χρόνια (πόσα; δέν θυμᾶμαι)  εἶχα φύγει μέ τούς γονεῖς μου ἀπό τήν πόλι τήν ὁποία εἶχα γεννηθεῖ καί μετακόμισα στό “κλεινόν ἄστυ”. Μόνον κλεινόν πού δέν εἶναι. Ἡ χειρότερη πόλις τῆς Ἑλλάδος. Τί νά ἔκανα ὅμως; Ἄλλοι εἶχαν τόν ἔλεγχο τότε. Κάθε χρόνο, κυρίως τό καλοκαίρι, γυρίζαμε, βλέπαμε τούς συγγενεῖς, τούς φίλους, τελειώναμε κάποιες δουλειές καί ἐπιστρέφαμε στήν βρωμούπολι. Ἕνα καλοκαίρι πῆγα χωρίς τούς γονεῖς μου. Εἶχα μεγαλώσει πιά! Πῆρα τό λεωφορεῖο νά πάω στήν παραλία γιά ἕνα μπανάκι. Αὐτό ἦταν. Δέν πίστευα σ΄αὐτό πού ἔβλεπα. Μέσα σέ πολύ λίγα χρόνια εἶχε ἀλλάξει τελείως ὁ τόπος πού γεννήθηκα. Στήν μιά πλευρά τοῦ δρόμου ὑπῆρχαν ξενοδοχεῖα, ἐνοικιαζόμενα δωμάτια, μαγαζιά πού πουλοῦσαν “greek art”, καφετέριες, μπαράκια, ταβέρνες, ἐστιατόρια, “greek salade” καί στήν ἄλλη, ἀπό τήν μεριά τῆς παραλίας, πισίνες, ξαπλῶστρες, τραπεζάκια, ὀμπρέλλες καί ἄνθρωποι, πάρα πολλοί ἄνθρωποι, κάθε χώρας καί φυλῆς, ἐκεῖ ὅπου κάποτε ὑπῆρχαν δέντρα, ἀμμουδιές, βράχια, κῆποι, χωράφια, σπίτια παραδοσιακά…οἱ ἄνθρωποι οἱ δικοί μου, τά μέρη πού ἔζησα καί μεγάλωσα δέν ὑπῆρχαν πλέον. Εἶχαν “καταληφθεῖ”. Ὁ κόσμος ξύπνησε. Ἄρχισε νά ἀσχολεῖται μέ τόν τουρισμό. Μέ τόν εὔκολο τρόπο γιά νά βγάζη χρήματα καί τά μάτια του μαζί. Ἀπογοητεύθηκα. Ντράπηκα. Νόμιζα πώς μέ εἶχαν βιάσει. Βούρκωσαν τά μάτια μου.  Θύμωσα. Θύμωσα πολύ. Γύρισα στήν Ἀθήνα καί πέρασαν 3 χρόνια γιά νά ξαναπάω. Πολλές φορές ἡ καταστροφή εἶναι τόσο μεγάλη πού ἡ κατάστασις μοιάζει μή ἀναστρέψιμη. 

Τουρισμός: Ἀνάπτυξις ἤ ὑποτέλεια;                                                                                                                                                                                                Και να που κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να μας χτυπούν από εκατό πλευρές, να μας βάζουν το δάχτυλο άλλοι τόσοι, κι εμείς να δυσανασχετούμε επειδή κάποιος μας κοίταξε δήθεν λίγο περίεργα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μας ενοχλεί που μας έκανε αλοιφή; Που υποχρεωτικά δεν έχουμε σύνορα;

 

Είναι τρελλό, να μας έχουν διαλύσει εντελώς κι εμείς να λέμε παραδείγματος χάριν, ότι δεν θα επιτρέψουμε στα Σκόπια να μπουν στην Ε.Ε. Μα είναι έξω από την Ε.Ε., γι’ αυτό και κάνουν ό, τι κάνουν.. Εμείς που είμαστε μέσα; Εμείς που τώρα είμαστε «φίλοι» με τους πρώτους σφετεριστές της Μακεδονίας;    

Μηδίσαμε.. μηδίσαμε χωρίς επιστροφή. Για επιδότηση ενός κιλού πατάτες, για να πηγαίνει ο ελληναράς στο καφενείο και να το παίζει μαχαραγιάς. Για να διαφημίζουμε στις παραλίες μας ταβέρνες και ψησταριές «Ο Μήτσος»

Ο Μήτσος ναι, που βρήκε τον τρόπο να κάνει εύκολη αρπαχτή και με δυό μήνες δουλειά το καλοκαίρι να ξαπλάρει όλο το χειμώνα. Τι κι αν γνωρίζει το μύθο περί μέρμηγκα και τζίτζικα;

Φανταστείτε μόνο κάθε ταβέρνα και κάθε ψησταριά να ήταν μια μικρή βιοτεχνία, πόσο διαφορετικά θα ήμασταν. Αλλά η βιοτεχνία θέλει χρόνο, θέλει κόπο, και δεν σηκώνει χαλαράααα τραλαλάααα..

Ο τουρισμός μας έχει γίνει πια βιομηχανία μετατροπής ανθρώπων σε υποτελείς και δούλους, κι ας λένε πως «τα αρπάζουν» από τους τουρίστες. Είναι ο προθάλαμος στον αφανισμό. Έχει γεμίσει η Ελλάδα ταβέρνες, λες και είναι μέσο διασκέδασης ή ψυχαγωγίας.. Τι σημαίνει αυτό; Διασκεδάζουμε με τη μάσα; Διότι τι άλλο είναι παρά μάσα; Μήπως μαζί με το στομάχι γεμίζει και το μυαλό; Η ψυχή;

Κοιλαράδες έλληνες, που σβήσαμε από τη μνήμη το αρχαίο ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και αισθανόμαστε μεγάλοι και τρανοί με τον σερβιτόρο να υποκλίνεται βαθιά «τι θα πάααρετε;;;;». Είναι αυτό πολιτισμός; Δεν είναι δουλοπρέπεια; Δεν είναι ξεπεσμός; Μας έκαναν πρώτα χαλαρούς.. μετά τεμπέληδες και τέλος ανήθικους. Μένει μόνο να γίνουμεπουτάνες. Και βλέπεις λοιπόν ανθρώπους νέους, που μόλις ξεκίνησαν οικογένεια και ακούς τις συζητήσεις τους.. Και περιμένεις να ακούσεις έστω ένα σχόλιο για τα μύρια κακά που βρήκαν τη χώρα μας.. Αντί αυτού επιδίδονται ώρες επί ωρών σε κουβέντες για τα ζώδια.. οι καρκίνοι και τα λιοντάρια.. Κακό είναι θα μου πεις; Όχι, δεν είναι κακό.. Ωστόσο δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς, εδώ ο κόσμος καίγεται κι αυτοί μιλούν για ζώδια;

Και όχι, δεν είναι κακός ο τουρισμός… προβάλλοντας όμως την ιστορία μας, τα αρχαία μας, προπάντων τον καθημερινό ευγενή τρόπο ζωής μας, και όχι τις ταβέρνες.. Οι πρόγονοι μας που κατασκεύασαν τα απαράμιλλα μνημεία δεν πουλούσαν τουρισμό, ούτε «γκρικ μουζάκα».. Δημιουργούσαν πολιτισμό μέσα από παραγωγή αγαθών,  όπως για παράδειγμα αμφορείς που φρόντιζαν να τους διακοσμούν κατάλληλα με όλη τους την τέχνη. Έτσι δημιουργείται ο πολιτισμός, ζώντας και παράγοντας για τις καθημερινές ανάγκες, με έρωτα ώστοσο για όλα τα γενόμενα. Αυτό τον πολιτισμό φουσκωμένοι σαν παγώνια παρουσιάζουμε εμείς σήμερα.. ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟ. Γιατί εμείς δεν έχουμε τίποτε δημιουργήσει από τότε, γιατί βολευτήκαμε στα αρχαία μας τα κάλλη και σιγά σιγά γίναμε παράσιτα που τρέφονται από το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας.

Ο πολιτισμός δεν είναι κάτι που γίνεται χαλαρά – χαλαρά και όπου πάει. Δυστυχώς δεν μοιάσαμε στους προγόνους μας, δεν καταφέραμε όχι να τους ξεπεράσουμε μα ούτε καν να τους προφτάσουμε.. Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε και μόνο που τους μνημονεύουμε.

Η χώρα που παράγει αγαθά, εξαρτά άλλους λαούς από την ύπαρξη της, η χώρα που πουλά αέρα κοπανιστό είναι καταδικασμένη να εξαρτάται αιώνια από τρίτους. Τι παράγουμε εμείς; Τουρισμό!! Δηλαδή αν δεν έρθει εδώ το καλοκαίρι να φάει και να πιει ο σκανδιναβός, ο γερμανός, ο βρετανός, ο ρώσος, ο τούρκος, ακόμη και ο σκοπιανός, εμείς τελειώσαμε! Άντε όμως να καταφέρεις το τζίτζικα να μοιάσει στο μυρμήγκι!  

hellasontheweb 

Φίλοι