Αὐτὸ ποὺ ἔγινε ἐχθὲς δὲν περιγράφεται μὲ λόγια…
Ἡ κτηνωδία τῶν ὀργάνων καταστολῆς δὲν περιγράφεται.
Θὰ κάνω μία μικρὴ πτωχὴ ἀποτίμησι ὅσων ἔζησα ὡς μάρτυς, μαζὺ μὲ 500.000 συνανθρώπους μου.
Στὴν κατάμεστη Ἑρμοῦ, κόσμος καὶ μὲ τὰ παιδάκια του. Κάποιοι κατέβαιναν γιατί ἔφαγαν τὰ πρῶτα χημικὰ στὴν Πλατεῖα. Πολὺς ὅμως ἀνέβαινan.
Σκέπτομαι ὅτι εἶναι καλὸ αὐτὸ γιατί θὰ ὑπάρχει ἀνανέωσις.
Σκεπτόμουν ἀφελῶς.
Διμοιρία ΜΑΤ περνᾶ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!! φωνάζοντας καὶ κτυπῶντας. Μὲ τὸ ποὺ περνοῦν πετοῦν χημικὰ πίσω τους! Κόσμος σπρώχνει, σπρώχνεται καὶ λιποθυμᾶ.
Δὲν τὸ πίστευα ὅτι θὰ συνέβαινε κάτι τέτοιο στὴν Ἑρμοῦ ποὺ πρὶν ἔβλεπα πατέρα μὲ τὸ παιδάκι του στοὺς ὤμους. Δὲν εἶχα φορέσει κἂν τὴν μάσκα μου γιατί δὲν τὸ περίμενα!
Πίσω μου μία κοπέλλα λιποθυμοῦσε ἀπὸ τὸν πανικὸ καὶ τὴν αἴσθηση ἀσφυξίας. Τὴν κράτησα μία φορὰ μαζὺ μὲ τὸν φίλο της νὰ μὴ ποδοπατηθῇ. Κάνουμε μερικὰ βήματα ἀκόμη κλαίγοντας καὶ ξερνῶντας, λιποθυμᾶ καὶ πάλι. Τὴν κρατᾶμε, προσπαθῶντας νὰ κάνουμε ἕναν κλοιὸ προστασίας ἀπὸ τὸ πλῆθος ποὺ ἄτακτα ὑποχωροῦσε.
Τὴν τρίτη φορὰ δὲν ἄντεξα, ἤμασταν μέσα στὸ νέφος, μετὰ βίας τους διέκρινα. Τοὺς ἄφησα καὶ ἀνάμεσα σὲ καρέκλες τραπέζια προχώρησα νὰ πάρω μίαν ἀνάσα πρὶν τὰ φτύσω καὶ ὁ ἴδιος.
Στὸ ἑπόμενο στενὸ μετρούσαμε ἀπώλειες. Ὅλοι φώναζαν μὲ ὀργή. Φώναζα πίσω ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ματατζῆδες εἶναι γείτονές σας! ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ καὶ ἀποκαλύψτε ποὺ μένουν!
Μετὰ ἀπὸ ἕνα σύντομο πέρασμα ἀπὸ τὴν κατάμεστη Κλαυθμῶνος εὑρισκόμαστε Φιλελλήνων.
Μάχες στοὺς δρόμους μὲ τοὺς ἐπίορκους μπάτσους. Δὲν μιλᾶμε γιὰ μπάχαλα. Μιλᾶμε ὅτι καὶ ἁπλὸς κόσμος πέταγε μάρμαρα καὶ πέτρες.
Ἕνας ἀμερικανὸς/γερμανὸς δημοσιογράφος μέσα στὸν κόσμο λέει ἐξυπνάδες. Λέει ὅτι οἱ Ἕλληνες μισοῦν τὴν χώρα τους. Δὲν ἤμουν μπροστὰ νὰ τὸν ἁρπάξω, τὸν ἅρπαξαν ὅμως οἱ ἄλλοι. Ἔτρεχαν πανικόβλητοι νὰ μποῦν στὸ ξενοδοχεῖο ἐνῶ 2-3 ἐξοργισμένοι ἄνθρωποι τοὺς κυνηγοῦσαν βρίζοντας νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν.
Πανικὸς καὶ δικαιολογημένος.
Φίλοι μας Γερμανοί, Γάλλοι, παγκόσμιοι ἐπιχειρηματίες ποὺ θὰ ἔλθετε στὴν ΕΥΔΑΠ καὶ ΕΥΔΑΘ καὶ τὴ ΔΕΗ μας νὰ τὶς «ἀναμορφώσετε» πρὸς τὸ καλλίτερον (ὄφελός σας), ἔτσι θὰ σᾶς γαζώσουμε. Στοὺς δρόμους.
Καιρὸς νὰ δοκιμάσουμε πάλι Σύνταγμα. Ὅλως περιέργως ἐλεύθερο τὸ πεδίο. Ἤμουν στὸ κέντρο ἀπὸ τίς 6:00 καὶ κατάφερα 3-4 ὧρες μετὰ νὰ φθάσω ἐπί τέλους στὸ θεωρητικὸ πολυπόθητο σημεῖο. Συναντιώμαστε μὲ μία ὁμάδα δικηγόρων. Κανεὶς δὲν φοράει μάσκα. Τοὺς λέω σὲ 5 λεπτὰ θὰ μᾶς τὴν πέσουν τὸ νοιώθω. Δυστυχῶς εἶχα δίκιο.
Τὰ χημικὰ ἦταν ἀπὸ παντοῦ! Ὁ κόσμος ἔλεγε ἤρεμα, ἤρεμα, ἀλλὰ ἤξερα ὅτι τὸ νέφος δὲν εἶχε φτάσει ἀκόμη. Μὲ τὸ ἄγχος τῆς ἀσφυξίας πάλι ὁ κόσμος κατέβαινε τὰ σκαλιά. Προσωπικὰ τράβηξα τὸν φίλο μου καὶ πήγαμε στὸ πλάϊ στὰ κάγκελα. Πέσαμε ἐπάνω στοὺς ματατζῆδες. Ἀφοῦ ἄδειασε ἡ σκάλα, μέσα ἀπὸ τὴν ὁμίχλη κατεβήκαμε καὶ ἐμεῖς νὰ μὴ τίς ἁρπάξουμε ἀπὸ τοὺς θρασυδείλους.
Βεβαίως αὐτὸ δὲν ἔφθανε. Οἱ ἐπίορκοι ἔριχναν χημικὰ μέσα στὴν πλατεῖα στὸν κόσμο ἀφ’ ὑψηλοῦ! Τὴν κάνουμε πρὸς Μ. Βρετανία καὶ Πανεπιστημίου. Λάθος. Τὰ ΜΑΤ ἔπαιζαν πετροπόλεμο ἐκεῖ μὲ τοὺς «μπαχαλάκηδες». Τώρα ποιός εἶναι τὸ μπάχαλο πλέον τὸ ἀπαντᾶ γιὰ τὸν ἑαυτό του. Μία μολότωφ σκάει στὰ μὰτ καὶ στὴν εἴσοδο τοῦ Μετρὸ πέφτει κρότου λάμψεως στὸ πόδι μου. Ὄχι δίπλα, ἐπάνω στὸ πόδι μου!)
Χαριτολογῶντας λέω οἱ ἑρπύστριες τῶν τᾶνκ!
Κουκουλοφόροι κτυποῦσαν τίς προστατευτικὲς γρίλιες τῶν τραπεζῶν ῥυθμικά. Μόνο ποὺ δὲν ἦταν μόνο αὐτοί. Σὲ λίγο Ὅλοι, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ χωρὶς μάσκες, χωρὶς κουκοῦλες κτυποῦσαν τίς λαμαρῖνες τῶν τραπεζῶν καὶ τῶν πολυεθνικῶν ῥυθμικὰ μὲ χέρια καὶ πόδια, σφυρίζοντας καὶ φωνάζοντας! Ὁ πολεμικὸς θόρυβος ἀντηχοῦσε σὲ ὅλο τὸ κέντρο καὶ στὴ Βουλή!
Ὁ δρόμος γεμᾶτος ὁδοφράγματα. Πυροσβεστικὰ προσπαθοῦσαν νὰ σβήσουν τίς φλόγες ἀπὸ κτίρια, ἐνῶ ΜΑΤ ἦταν στὴν εἴσοδο τοῦ Πανεπιστημίου. «Μπεῖτε μέσα ἀγράμματοι νὰ μάθετε ἀνάγνωση, γουρούνια!» φώναζε ὁ κόσμος στοὺς μπρουτζόβλαχους ταγματασφαλῖτες.
Πιὸ δίπλα πλιάτσικο σὲ μαγαζὶ μὲ σπαθιὰ καὶ ἀεροβόλα! Ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ αἰχμηρὰ ἀντικείμενα εὑρῆκαν τὸν δρόμο τους πρὸς τὰ ἐπερχόμενα ΜΑΤ. Στὴν πλατεῖα σκάει βόμβα. Ὄχι μολότωφ, κάτι μεγαλύτερο.
Ἀφοῦ ξεπροβοδίσαμε κάποιους τὴν κάνουμε γιὰ Σύνταγμα μέσα ἀπὸ τὴν βομβαρδισμένη πόλη. Περνᾶμε μέσα ἀπὸ τὰ ΜΑΤ, χωρὶς νὰ φορᾶμε μάσκες. Ἦταν καταβεβλημένοι. Κάποιος ἀπὸ τοὺς μπάτσους ἔλεγε ὅτι πωρώθηκε καὶ πετοῦσε πέτρες πίσω. Σκέπτομαι, «αὐτὰ τὰ κουτορνίθια, καταλαβαίνουν τί θά πάθουν ὅταν θὰ πάρῃ ὅλος ὁ κόσμος τήν δικαιοσύνη στά χέρια του; Ἐμεῖς περνούσαμε μέσα ἀπὸ τίς διατάξεις τους καὶ ἦσαν ἀφύλαχτοι σὰν κόττες ἔξω ἀπ’ τὸ κοττέτσι.
Σύνταγμα πλέον 11+ καὶ ὁ κόσμος ἀρκετὰ πιὸ λίγος. Κάποιος παίζει σὲ τρομπέτα τὸν ἐθνικὸ ὕμνο. Ὄχι ἐπιτυχημένα. Κάμερα τὸν πλησιάζει καὶ αὐτὸς γυρνᾶ καὶ λέει τὸ Θεϊκό: «μήπως θέλεις νὰ σοῦ παίξω καὶ τὸ Strangers in the Night»;
Τὰ ΜΑΤ (μὲ τίς μπλὲ ὄχι τίς πράσινες στολὲς) παρατεταγμένα ἐμπρὸς ἀπὸ τὴν βουλή. Γυναῖκες τοὺς φωνάζουν ὅτι θὰ τοὺς καθαρίσουν. Ἕνας τύπος λὲς καὶ κάνει ἐπιθεώρησι λόχου, περνᾶ ἀπὸ ἐμπρός τους, ἐπάνω κάτω καὶ τοὺς ἐξυβρίζει, ἐνῶ φωνάζει «τραβέλια μέσα!».
«Οὔτε 20, οὔτε 15, οὔτε κἂν 10 εὐρῶ. Τζάμπα τραβέλια μέσα, καὶ ἕνα μ@νί ἡ Καϊλή.»
Στὸ πεζοδρόμιο στὸ ραδιόφωνο ἀκοῦμε τὴν ψηφοφορία.
Ὁ Πετσάλνικος ἐρωτᾶ: «εἶναι κανεὶς ποὺ δὲν ἄκουσε τὸ ὄνομά του;»
ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΌΛΟΙ ΕΜΕΙΣ!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.