Ο Χίτλερ στην Πράγα στις 15 Μαρτίου του 1939

«…Οργάνωσε έτσι το σχέδιο επιθέσεως στην χώρα και όρισε ημερομηνία εισβολής τις 15 Μαρτίου 1939. Μία ημέρα πριν, στις 14 Μαρτίου, ο Χίτλερ αποκαλύπτει το σχέδιο εισβολής στον πρόεδρο Jozef Tiso, ζητάει την παράδοση της χώρας και ο δεύτερος αποδέχεται τους όρους παραδόσεως στους Γερμανούς. Την επόμενη ημέρα, οι Γερμανικές δυνάμεις εισέρχονται στην Τσεχοσλοβακία χωρίς να συναντήσουν καμμία αντίσταση….»

Κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας

Αμέσως μετά τη προσάρτηση της Αυστρίας στην Γερμανία τον Μάρτιο του 1938, ο Χίτλερ ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα. Αυτή την φορά το έπαθλο ήταν μεγαλύτερο. Ήταν η Τσεχοσλοβακία, χώρα πλούσια σε φυσικό πλούτο και με ανεπτυγμένη βιομηχανία. Ο στρατός της και η αεροπορία της ήταν αρκετά ισχυρή, αλλά παρόλα αυτά δεν ήταν σε θέση να αντισταθούν στην Γερμανική πολεμική μηχανή. Η Τσεχοσλοβακία ήταν δημοκρατική χώρα και γι΄αυτό τον λόγο αποτελούσε σταθερό στόχο των Γερμανών. Αφορμή για την κατοχή θα αποτελούσε η Σουδητία, μια περιοχή στα σύνορα της Τσεχοσλοβακίας, στην οποία κατοικούσαν Γερμανοί, η οποία ταυτόχρονα είχε και ιδιαίτερη στρατηγική σημασία για τον Χίτλερ. Ήταν η παραγωγικότερη περιοχή της χώρας (το 70% παραγωγής σιδήρου και ηλεκτρικής ενέργειας παραγόταν εκεί), διέθετε βιομηχανίες όπλων (Skoda) καθώς και ισχυρά αμυντικά έργα στα σύνορά της με την Γερμανία. Ο Χίτλερ ήταν έτοιμος να ζητήσει να του παραδοθεί η περιοχή των Σουδητών, αλλά η διεκδίκηση αυτή δεν ήταν απηλλαγμένη από κινδύνους. Η Γαλλία είχε αναλάβει επίσημες υποχρεώσεις έναντι της ακεραιότητας της Τσεχοσλοβακίας (Συνθήκη του Λοκάρνο) και η Σοβιετική Ένωση είχε υπογράψει επίσης συμφωνία αμοιβαίας στρατιωτικής βοήθειας

Κατά την διάρκεια της ανοίξεως και του καλοκαιριού του 1938, ο Χίτλερ άρχισε συστηματικά την προπαγανδιστική προετοιμασία, ενάντια της Τσεχοσλοβακίας. Απεφάσισε να διαπραγματευθεί τα δικαιώματα των Σουδητών, απαιτώντας από την κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας, ισότητα μεταξύ αυτών και των Τσεχοσλοβάκων, πράγμα που ο πρόεδρος της χώρας Edvard Beneš αρνήθηκε

Τα γεγονότα ακολούθησαν και οι δύο μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης. Ο Τσάμπερλεν στις 15 Σεπτεμβρίου του 1938 συμφώνησε μη επίσημα στην εκχώρηση της Σουδητίας στην Γερμανία και λίγες μέρες αργότερα, το ίδιο έκανε και ο Daladier εκ μέρους της Γαλλίας. Στις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, Τσάμπερλεν, Daladier, Μουσολίνι και Χίτλερ συναντώνται στο Μόναχο και υπογράφουν επίσημα την Συμφωνία του Μονάχου. Με την συμφωνία αυτή, η Τσεχοσλοβακία ήταν υποχρεωμένη να συνθηκολογήσει και να παραχωρήσει την Σουδητία στην Γερμανία μέσα σε 10 ημέρες. Η υπόλοιπη χώρα θα παρέμενε στην κυριαρχία της Τσεχοσλοβακίας, καθώς ο Χίτλερ είχε υποσχεθεί αρχικά να μην εισβάλει στο εσωτερικό. Στις 5 Οκτωβρίου ο πρόεδρος της χώρας Edvard Beneš παραιτείται και τον διαδέχεται ο Jozef Tiso. Η κρίση στην Ευρώπη φάνηκε να έχει περάσει

Ο επόμενος στόχος του Χίτλερ ήταν η Πολωνία, αλλά θα έπρεπε πρώτα να εξουδετερώσει οριστικά την Τσεχοσλοβακία. Οργάνωσε έτσι το σχέδιο επιθέσεως στην χώρα και όρισε ημερομηνία εισβολής τις 15 Μαρτίου 1939. Μία ημέρα πριν, στις 14 Μαρτίου, ο Χίτλερ αποκαλύπτει το σχέδιο εισβολής στον πρόεδρο Jozef Tiso, ζητάει την παράδοση της χώρας και ο δεύτερος αποδέχεται τους όρους παραδόσεως στους Γερμανούς. Την επόμενη ημέρα, οι Γερμανικές δυνάμεις εισέρχονται στην Τσεχοσλοβακία χωρίς να συναντήσουν καμμία αντίσταση.

ἱστορία τοῦ β΄ παγκοσμίου πολέμου