Τους προδότες τους φυλακίζουν ή τους εκτελούν. Δεν τους τιμούν…

Ντροπή για την Ακαδημία, η οποία μην έχοντας έργο να επιδείξει, αποτελεί ένα δεκανίκι του συστήματος.
Υπενθυμίζουμε ότι λίγες ημέρες πριν ο προδότης Παπαδήμος αναλάβει πρωθυπουργός (όταν ανετράπη ο ΓΑΠ, ο οποίος είχε αρχίζει να διαμαρτύρεται και να καταλαβαίνει την καταστροφή που προκάλεσε στην χώρα του), δημοσίευσε στους Financial Times και στο ΒΗΜΑ (στις 23/10/2011 – περίπου 15 ημέρες πριν γίνει πρωθυπουργός), το παρακάτω άρθρο, όπου καυτηρίαζε το PSI (κούρεμα) και περιέγραφε το πόσο καταστροφικό θα ήταν. 

Λουκάς Παπαδήμος: Οι παγίδες που κρύβει το µεγάλο κούρεµα

«Αυτή τη στιγµή, η πιο αποτελεσµατική και συνετή οδός είναι να εφαρµοστεί η συµφωνία των ευρωπαίων ηγετών που επετεύχθη τον Ιούλιο και να ενισχυθεί κατάλληλα» τονίζει σε άρθρο του στο «Βήµα της Κυριακής» (και για τους «Financial Times») ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) κ. Λ. Παπαδήµος. Ο κορυφαίος σύµβουλος επί των οικονοµικών του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου προειδοποιεί για ενδεχόµενες σοβαρές επιπτώσεις ενός µεγάλου µη εθελοντικού κουρέµατος του χρέους για τις ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταµεία, την πραγµατική οικονοµία και τελικά τον Έλληνα φορολογούµενο. Κινούµενος µεταξύ Βοστώνης (όπου διδάσκει στο Πανεπιστήµιο Harvard), Φραγκφούρτης (έδρα της ΕΚΤ), Βρυξελλών και Αθήνας ο κ. Παπαδήµος έχει αναλάβει το τελευταίο διάστηµα έναν άτυπο αλλά ουσιώδη ρόλο εκπροσωπήσεως της Ελλάδας και εξισορροπήσεως των πιέσεων που ασκούνται από τα διεθνή κέντρα λήψεως αποφάσεων. Το κύρος και η αναγνωρισιµότητα που διαθέτει στην διεθνή σκηνή τον καθιστούν αξιόπιστο συνοµιλητή των Ευρωπαίων εταίρων, των παραγόντων του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείο και πολύ περισσότερο της ΕΚΤ.

Καθώς η ελληνική κρίση χρέους έχει πλέον κλιµακωθεί, το ίδιο συµβαίνει µε τα αιτήµατα αναδιαρθρώσεως του δηµοσίου χρέους της χώρας µε σκοπό την υποστήριξη της βιωσιµότητας του χρέους, την βελτίωση των προοπτικών µακροπρόθεσµης αναπτύξεως και την µείωση του ηθικού κινδύνου (moral hazard). Ωστόσο, στην πραγµατικότητα, τα πιθανά οικονοµικά οφέλη της αναδιαρθρώσεως του χρέους θα είναι πολύ µικρότερα από ό,τι συχνά προβλέπεται, ενώ η διαδικασία αυτή συνεπάγεται σηµαντικούς κινδύνους για την Ελλάδα και την ευρωζώνη.

Τα οφέλη της αναδιαρθρώσεως του χρέους από µια χώρα της ζώνης του ευρώ εξαρτώνται από την κατανοµή του χρέους ανάµεσα στους πιστωτές και τη δυνατότητα που έχουν να απορροφήσουν απώλειες τέτοιου είδους χωρίς κρατική στήριξη. Ωστόσο υπάρχουν επίσης χρηµατοδοτικοί περιορισµοί και διασυνδέσεις που απορρέουν από την λειτουργία της ευρωπαϊκής Νοµισµατικής Ενώσεως και την ενοποίηση των χρηµατοοικονοµικών αγορών και µπορούν να υποβαθµίσουν τα οφέλη και να δηµιουργήσουν συστηµικούς κινδύνους.

Στην περίπτωση της Ελλάδας στο τέλος Ιουλίου του 2011 η ονοµαστική αξία του χρέους της κεντρικής κυβερνήσεως ήταν 366 δισ. ευρώ. Σχεδόν το 30% ήταν σε ελληνικά χέρια, κυρίως στα χέρια τραπεζών, συνταξιοδοτικών ταµείων και ασφαλιστικών εταιρειών. Μια σηµαντική µείωση της ονοµαστικής αξίας του ελληνικού χρέους που κρατούν στα χέρια τους αυτά τα ιδρύµατα θα πρέπει να αντισταθµισθεί σε µεγάλο βαθµό από την οικονοµική στήριξη της κυβερνήσεως. Επίσης, οι απώλειες για τα ελληνικά νοικοκυριά και για όσους, εκτός των οικονοµικών ιδρυµάτων, κατέχουν δηµόσιο χρέος θα πλήξουν την οικονοµική δραστηριότητα και τα φορολογικά έσοδα. Άλλο ένα µεγάλο µέρος του ελληνικού δηµόσιου χρέους βρίσκεται στα χέρια επισήµων θεσµών. Στο τέλος Ιουλίου 2011 οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης, το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλοι επίσηµοι θεσµοί κατείχαν σχεδόν το ένα τρίτο του ελληνικού δηµόσιου χρέους. Για θεσµικούς, πολιτικούς και νοµικούς λόγους δεν µπορεί να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους που θα οδηγήσει σε απώλειες για τους επισήµους αυτούς θεσµούς. Εποµένως µόνο η αναδιάρθρωση του 40% περίπου του συνολικού δηµοσίου χρέους της Ελλάδας που βρίσκεται στα χέρια ξένων ιδιωτών επενδυτών θα µπορούσε να αποφέρει καθαρά οικονοµικά οφέλη. Ένα «κούρεµα» 50% θα µειώσει το συνολικό χρέος κατά περίπου 20%. Οι αρνητικές συνέπειες για την Ελλάδα µιας «σκληρής», µη εθελοντικής αναδιαρθρώσεως του χρέους και µιας χρεωκοπίας (sovereign default) δεν περιορίζονται στο κόστος της επανακεφαλαιοποιήσεως των εγχωρίων τραπεζών και της στηρίξεως των ασφαλιστικών ταµείων. Οι επιπτώσεις για την εµπιστοσύνη, για την ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήµατος και την πραγµατική οικονοµία θα είναι πιθανόν σηµαντικές, παρ’ ότι είναι δύσκολο να προβλεφθούν και να ποσοτικοποιηθούν. Επιπτώσεις τέτοιου είδους θα υπονοµεύσουν και την διαδικασία δηµοσιονοµικής σταθεροποιήσεως, ιδίως αν η αναδιάρθρωση του χρέους προκαλέσει πιστωτική κρίση. Η ΕΚΤ δεν θα δέχεται ως εγγυήσεις χρεόγραφα κρατών που έχουν υποβαθµιστεί σε καθεστώς χρεωκοπίας. Εποµένως, θα είναι απαραίτητο να παρασχεθεί «πιστωτική ενίσχυση» («credit enhancement») για να βελτιωθεί η ποιότητα των εγγυήσεων µε κόστος που θα επιβαρύνει τελικώς την ελληνική κυβέρνηση. Επιπλέον, αν υπάρξει µη εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους και χρεωκοπία µιας χώρας της ευρωζώνης, ο κίνδυνος µεταδόσεως των οικονοµικών επιπτώσεων και διαχύσεως των προβληµάτων σε τράπεζες ενδέχεται να είναι σηµαντικός και εκτεταµένος. Οι πρόσφατες απότοµες αυξήσεις των αποδόσεων για οµόλογα κρατών-µελών της ευρωζώνης στέλνουν δυνατά και καθαρά προειδοποιητικά σήµατα.

Αυτή την στιγµή η πιο αποτελεσµατική και συνετή οδός είναι να εφαρµοσθεί η συµφωνία των Ευρωπαίων ηγετών που επετεύχθη τον Ιούλιο και να ενισχυθεί κατάλληλα. Οι τράπεζες της Ευρώπης θα χρειασθεί οπωσδήποτε να επανακεφαλαιοποιηθούν. Αλλά θα ήταν επίσης απαραίτητο να αυξηθούν οι πόροι του Ευρωπαϊκού Ταµείου Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και να ενισχυθεί η ευελιξία του.

Η συµφωνία που επετεύχθη για την συµµετοχή του ιδιωτικού τοµέα (PSI) στην χρηµατοδότηση του ελληνικού χρέους θα πρέπει επί της ουσίας να διατηρηθεί. Πιθανές τροποποιήσεις για την βελτίωση της βιωσιµότητας του χρέους µε την ενθάρρυνση ενός µεγαλύτερου «κουρέµατος» στην προβλεπόµενη ανταλλαγή οµολόγων θα αποφέρουν πιθανώς ήπια ελάφρυνση του χρέους. Οι όποιες αλλαγές στο PSI δεν πρέπει να θέτουν σε κίνδυνο τον εθελοντικό χαρακτήρα του και δεν πρέπει να οδηγήσουν σε πιστωτικό γεγονός (credit event). Σε περίπτωση χρεωκοπίας η ενίσχυση των τειχών προστασίας των τραπεζών και της δυνάµεως πυρός του EFSF θα πρέπει να είναι σηµαντικά µεγαλύτερη για να περιφρουρηθεί η χρηµατοπιστωτική σταθερότητα.

∆εν υπάρχουν δωρεάν γεύµατα για τους οφειλέτες ούτε εύκολες λύσεις για τους πιστωτές. Μια µη εθελοντική αναδιάρθρωση του ελληνικού δηµόσιου χρέους είναι πιθανόν ότι θα οδηγήσει σε περιορισµένα (καθαρά) οικονοµικά οφέλη και θα συνεπάγεται σηµαντικούς κινδύνους που θα απειλήσουν σοβαρά την χρηµατοπιστωτική σταθερότητα και τις οικονοµικές επιδόσεις της ευρωζώνης στο σύνολό της. Αν γίνουν πραγµατικότητα αυτοί οι κίνδυνοι, θα οδηγήσουν τελικώς σε µεγαλύτερη επιβάρυνση για τους Ευρωπαίους φορολογουµένους, θα έχουν ανεπιθύµητες επιπτώσεις για την συνοχή και τη σταθερότητα της ευρωζώνης και θα υπονοµεύσουν την αξιοπιστία του ευρώ. Για όλους αυτούς τους λόγους ένα ολοκληρωµένο και πειστικό πακέτο πολιτικών το οποίο θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της εµπιστοσύνης των αγορών όσο και των Ευρωπαίων πολιτών είναι επειγόντως αναγκαίο για την επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσεως χρέους.

τὸ βῆμα

Στην συνέχεια ανέλαβε Πρωθυπουργός για να αναλάβει την υλοποίηση αυτού που κατηγορούσε.
Τον τοποθετούμε ακόμη πιο χαμηλά και από τον Τσολάκογλου.
Η ιστορία θα τον φτύσει.

Ἕλληνες φορλογούμενοι

Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών εξελέγη ο Λουκάς Παπαδήμος

Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών για το έτος 2016 εξελέγη ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, κατά την πρόσφατη Συνεδρία της Ολομέλειας την Παρασκευή, 4 Δεκεμβρίου 2015. Πρόεδρος της Ακαδημίας για το ίδιο έτος θα είναι ο κ. Θανάσης Βαλτινός.

O κ. Λουκάς Παπαδήμος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε στο Massachusetts Institute of Technology (ΜΙΤ), απ’ όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα (PhD) στις Οικονομικές Επιστήμες.

Από το 1975 έως το 1984 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Το 1988 εξελέγη τακτικός καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2011 επελέγη ως ο πρώτος κάτοχος (inaugural professor) της έδρας Μίνως Ζομπανάκης του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Συστήματος στο Πανεπιστήμιο Harvard.

Διετέλεσε Οικονομικός Σύμβουλος (1985-1993), Υποδιοικητής (1993-1994) και Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (1994-2002). Από το 2002 έως το 2010 ήταν ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου τη ΕΚΤ.

Τον Νοέμβριο του 2011 εκλήθη να αναλάβει την προεδρία της Κυβερνήσεως Συνεργασίας και διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδος έως τον Μάιο του 2012.

Έχει συμμετάσχει σε πολλές επιτροπές και διοικητικά συμβούλια, μεταξύ των οποίων το Financial Stability Board και η Οικονομική και Δημοσιονομική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό επιστημονικών εργασιών σε διεθνή περιοδικά και βιβλία για θέματα μακροοικονομικής θεωρίας, χρηματοπιστωτικών αγορών και νομισματικής πολιτικής, καθώς και σχετικά με την άσκηση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη.

Το 1999 του απενεμήθη ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας. Εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 2006.

τὸ βῆμα