Φαντασίωσις ἤ ἐφιάλτης;

Τὸ σύμφωνο συναινέσεως γιὰ σὲξ ποὺ προτείνει ἡ Καλογεροπούλου εἶναι τὸ ἀπόλυτο wet dream τοῦ δικηγόρου καὶ τοῦ συμβολαιογράφου.

Δύο πανισχύρων ἐπαγγελματικῶν καστῶν ποὺ ἐπέχουν θέση ἱεροφαντῶν τῆς ἀστικῆς κοινωνίας. Ἡ φαντασίωσίς τους εἶναι ἕνα πυκνό, σὰν περσικὸς τάπης μὲ ἕνα (1) ἑκατομμύριο κόμβους ἀνὰ τετραγωνικὸ μέτρο, πλέγμα νόμων καὶ κανονισμῶν ποὺ θὰ καλύπτη ἐξαντλητικὰ καὶ τὴν τελευταία ἀνθυπολεπτομέρεια τοῦ κοινωνικοῦ βίου. Τὸ συνεχὲς τῶν βιοτικῶν σχέσεων θὰ κατακερματισθῆ σὲ μία ἀπειρία αὐτονόμων μοριακῶν τμημάτων, τὸ κάθε ἕνα μὲ τὴν δική του ξεχωριστὴ συμβατικὴ ῥύθμιση. Ἡ ὑπογραφὴ συμφώνων συναινετικῆς συνουσίας εἶναι μόνο ἡ ἀρχή· θὰ ὑπογράφουμε χαρτιὰ γιὰ νὰ δώσουμε ἕνα φιλί, νὰ χαϊδέψουμε τὰ μαλλιὰ ἑνὸς παιδιοῦ, νὰ προτείνουμε μία χειραψία, νὰ κτυπήσουμε φιλικὰ στὴν πλάτη ἕναν συνάδελφο, νὰ κυττάξουμε ἀπ’ εὐθείας στὰ μάτια μία κοπέλλα στὸ μετρὸ ἢ νὰ τῆς ἀπευθύνουμε τὸν λόγο γιὰ ὁ,τιδήποτε, ἀκόμη καὶ γιὰ τὸ πιὸ ἀνώδυνο καὶ τετριμμένο πράγμα, λόγου χάριν ποιὸ βιβλίο διαβάζει ἢ σὲ ποιὰ στάση νὰ κατεβοῦμε γιὰ νὰ πᾶμε στὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως.

Ἕνας διεστραμμένος τζοϋσικὸς ἐφιάλτης, σὰν τὴν περίπτωση ποὺ περιγράφει ὁ Πασκὰλ Μπρυκνὲρ σὲ κάποιο βιβλίο του, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ κατέγραψε μὲ σκιζοφρενικὴ σχολαστικότητα, σὲ ἕναν ὀγκώδη τόμο 1000 σελίδων, ὅλα ὅσα ἔκανε στὴν διάρκεια μίας μόνον ἡμέρας: ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ φόρεσε τὰ ῥοῦχα του μέχρι τὶς μικρὲς νευρικὲς κινήσεις τῶν δακτύλων του ἢ τὸ πόσες φορὲς ἐπέρασε τὴν κτένα στὰ μαλλιά του ἢ πόσο νερὸ ἀκριβῶς κατενάλωσε, ἀπὸ ποιὰ βρύση, μὲ τί ταχύτητα ἔτρεχε τὸ νερό, τὴν ἀναλογία ζεστοῦ-κρύου, πόσες φουσκάλες ἔκανε ἡ σαπουνάδα ποὺ ἔπλυνε τὰ χέρια του, πόσες σταγόνες ἔπεσαν στὸ μάρμαρο τοῦ νιπτήρος καὶ πόσες στὸ ξύλινο ἔπιπλο τοῦ μπάνιου, πόσα λεπτὰ ἔκανε νὰ ἐξατμισθῇ καὶ τὸ τελευταῖο ἴχνος ὑδρατμῶν στὸν καθρέπτη του.

Ὅλα εἶναι βία, χωρὶς καμμιὰ ἐξαίρεση. Ἡ ὁμιλία, οἱ χειρονομίες, τὰ βλέμματα, οἱ μηχανικὲς κινήσεις τοῦ σώματος, τὸ περπάτημα ποὺ ἴσως συνθλίψῃ κάποιο μικροσκοπικὸ μαμούνι, ἡ ἴδια ἡ ἀναπνοή μας ποὺ μὲ τὴν κάψα της θὰ σκοτώση χιλιάδες ἀδιοράτους μικροοργανισμούς. Τὸ ἴδιο τὸ φαινόμενο τῆς ζωῆς εἶναι βίαιο καὶ ἀναπαράγεται ἀπὸ τὴν βία. Αὐτὲς οἱ ἰδέες δὲν εἶναι κάτι καινούργιο. Θὰ ἦσαν μᾶλλον αὐτονόητο νὰ ποῦμε ὅτι ὅλο αὐτὸ κατατείνει στὴν ἀρχὴ τοῦ Νιρβάνα, τὴν ἐκμηδένιση τῆς ὑπάρξεως καὶ τὴν ἕνωση μὲ τὸ Πάν.

Ἐξοργισμένος Ἕλλην

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply