Ἐδῶ καὶ λίγες ἡμέρες ὁ φίλος Γεώργιος Μεταξᾶς ξεκίνησε ἀπεργία πείνης, γιὰ τὴν Μακεδονία μας. Μὲ ἔνα μικρό του κείμενο ἀνεκοίνωσε τὶς προθέσεις του καὶ τὸν σκοπό του.

Φίλες καὶ φίλοι,

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, εἶχα τὴν εὐκαιρία καὶ τὸν χρόνο νὰ σκεφθῶ ὅσο πιὸ καθαρὰ γινόταν κάποια σοβαρὰ θέματα. Ἔτσι, κατέληξα στὸ νὰ πάρω κάποιες ἀποφάσεις, ποὺ θεωρῶ σημαντικές. Γιὰ κάποιους εἶναι εἴτε ἠλίθιες, εἴτε ἀδιάφορες. Δεκτό! Γιὰ μένα ὅμως εἶναι σημαντικές.

Ἐδῶ κι ἕνα χρόνο, τὰ πολιτικὰ ῥεμάλια, ἀπεφάσισαν ἀπὸ κοινοῦ τὴν ἄνευ ὅρων παράδοση τῆς Μακεδονίας μας. Μία ἀπόφασις ποὺ ὑλοποιήθηκε μὲ τὴν αἰσχρὴ «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν».

Ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, ἀντὶ νὰ ἑνωθοῦμε καὶ νὰ πολεμήσουμε γιὰ τὰ πάτρια ἐδάφη, περιορισθήκαμε σὲ στημένες συγκεντρώσεις ποὺ κάποιοι καπηλεύτηκαν γιὰ προσωπικό τους πολιτικὸ ὄφελος. Μεταξὺ αὐτῶν κι ὁ γνωστός μας Μίκης Θεοδωράκης.

Τὸ ἀνάλγητο, ἀνθελληνικό, φασιστικό, παράνομο καὶ ἀντισυνταγματικὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν, μὲ τὴν πανάκεια τοῦ κυνοβουλίου, ὄχι μόνο ὑπερψήφισε τὴν αἰσχρὴ αὐτὴ συμφωνία μὲ τὴν σιωπηρὴ ἀποδοχὴ τῶν κομμάτων τῆς ἀντιπολιτεύσεως, ἀλλὰ καὶ τὴν πανηγύρισε καταργῶντας τὶς ποινὲς γιὰ ὅσους ἔβλαψαν μὲ τὶς πράξεις τοὺς τὴν Χώρα.

Ἡ συνείδησςι μου, δὲ μοῦ ἐπιτρέπει νὰ παραμείνω ἀμέτοχος σὲ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. Ἡ Μακεδονία μας εἶναι μία καὶ εἶναι Ἑλλάς!!!

Γι’ αὐτὸ ἀπὸ σήμερα, κατεβαίνω -μὲ πλήρη συνείδηση τῆς ἀποφάσεώς μου αὐτῆς- σὲ ἀπεργία πείνης μέχρι τελικῆς πτώσεως.

Ἀπαίτησις τῆς διαμαρτυρίας αὐτῆς, ἡ κατάργησις τῆς αἰσχρῆς «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν»!

Νίκη ἢ Θάνατος!

Μεταξᾶς Γεώργιος

Μὲ τὸν Γιῶργο γνωριζόμεθα χρόνια καὶ ἀλληλο-ἐκτιμούμεθα. Μὲ σέβεται καὶ τὸν σέβομαι, παρὰ τὶς κάποιες, κατὰ καιρούς, διαφωνίες μας. Ἐκτιμῶ βαθύτατα τὸν πατριωτισμό του καὶ στέκομαι δίπλα του σὲ ἀποφάσεις καὶ πράξεις του.
Παρ’ ὄλα αὐτά, ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου, ἀπεφάσισα νὰ τὸν μαλώσω, ἐφ΄ ὅσον πιστεύω πὼς εἶναι σημαντικότερον τὸ νὰ ζήσῃ ἀπὸ τὸ νὰ θυσιασθῇ ἄνευ ἀντικρύσματος. Τοῦ τὰ εἶπα ἀλλὰ εἶναι ἀμετάπειστος καί, φυσικά, ὑποχρεοῦμαι  νὰ σεβασθῶ τὶς ἀποφάσεις του, μὰ καί, ὅσο μπορῶ, νὰ τὶς ὑποστηρίξω..

Γιατί διεφώνησα μαζύ του; Μά, διότι ὁ στρατιώτης γιὰ νὰ φέρῃ ἀποτέλεσμα πρέπει νὰ εἶναι ζωντανός. Ὁ νεκρὸς τὸ πολὺ πολὺ νὰ καταλήξῃ ὡς …ἥρως, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ προσφέρῃ ἐπὶ  τῆς οὐσίας ἔργο. Κι ἐμεῖς αὐτὴν τὴν στιγμὴ χρειαζόμεθα τὸν κάθε ἀποφασισμένο στρατιώτη, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε νὰ ἐξέλθουμε τοῦ τέλματος.

Ὁ Γιῶργος ἀναφέρεται σὲ ἀποφάσεις τῆς (φερομένης ὡς) κυβερνήσεως τῶν Ἀθηνῶν. Ὅμως…
Ἡ (φερομένη ὡς) κυβέρνησις τῶν (κάθε λογῆς καὶ «ἰδεολογίας») σαπροφύτων, ἐπισήμως καὶ μόνον εἶναι καὶ «νομότυπος» καὶ «νόμιμος», ἐφ΄ ὅσον αὐτὴ «νομοθετεῖ», ἐλέῳ τοκογλύφων καὶ πολυεθνικῶν. Κατ’ ἐμὲ δὲν τίθεται θέμα πειθοῦς καὶ  πιέσεως αὐτῶν τῶν σουργέλων ἀλλὰ καταργήσεώς τους. Γιὰ νὰ καταργηθοῦν ὅμως ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς «φοροῦν» ὡς «νομότυπα» καὶ «νόμιμα» ἐμεῖς πρέπει νὰ τὸ ἀποφασίσουμε. Πόσο ἔτοιμοι ὅμως εἴμεθα νά τό πράξουμε ἐν τῷ συνόλῳ μας; Καί τί ἀξία ἔχουν μερικοί γραφικοί (καλὴν ὥρα ὅπως ὁ Γιῶργος) ἐμπρός σέ μίαν πλειοψηφία πού ἀποδέχεται ὡς κάτι ἀδιαπραγμάτευτον ὅλο αὐτό τό ὑβριστικό καθεστώς; Μήπως τελικῶς ἡ ἄρνησίς μας νά τούς ἀναγνωρίσουμε ἐξουσίες θά ἐπιφέρη ταχύτερα ἀποτελέσματα; Καί πῶς θά μποροῦσε νά προκύψῃ κάτι τέτοιο;

Ὁ Γιῶργος, πολὺ σωστά, ἀναφέρεται στὸ «ἀνάλγητο, ἀνθελληνικό, φασιστικό, παράνομο καὶ ἀντισυνταγματικὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν». Γιὰ τὸ «παράνομον» ὅμως ἔχω πολλάκις τοποθετηθῆ, διαφωνῶντας μαζύ του, ἐφ΄ ὄσον κατ’ ἐμὲ τὸ «ἐπίχρισμα νομιμότητος» δὲν συνιστᾶ νομιμότητα. Καλὸ  θὰ ἦταν λοιπὸν νὰ μάθουμε τὸ τί εἶναι ἡ νομιμότης καὶ μετὰ νὰ τὴν πολεμήσουμε.
Ἄλλο τὸ νὰ μᾶς ἔχουν πείσῃ γιὰ τὴν νομιμότητά τους λοιπὸν καὶ ἄλλο τὸ ἐὰν εἶναι πράγματι νόμιμον (καί, κατ’ ἐπέκτασιν, παράνομον) τὸ καθεστὼς τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ δική μας ἄποψις (καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἀνοχὴ) γιὰ αὐτὸ τὸ μόρφωμα τοῦ δίδει πιστώσεις χρόνου καὶ ὄχι ἡ φύσις τοῦ μορφώματος.
Ἐπὶ τοῦ παρόντος ὅμως καὶ μόνον, μὰ κι ἐφ΄ ὄσον ἔτσι πιστεύουμε, οὐδόλως παράνομον εἶναι τὸ μόρφωμα-κράτος τῶν Ἀθηνῶν.

Ἀπὸ τὴν ἄλλην. Κατ’ ἐμὲ (μὰ καὶ κατὰ τὸν Γιῶργο) τὰ συλλαλητήρια ἔγιναν γιὰ νὰ ἐκτονωθῇ τὸ μένος τοῦ κόσμου, ἦσαν ἐξ ἀρχῆς χειραγωγούμενα καὶ καπελωμένα καὶ τελικῶς ἦσαν μόνον …παρηγορία, ἐνᾦ, τελικῶς, κρίνοντας ἐκ τῶν …μὴ ἀποτελεσμάτων τους, διαπιστώνουμε πὼς κάποιοι ἔπαιξαν μὲ τὸν κόσμο πολὺ βρώμικα.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἐὰν τὸ καλό-ἐξετάσουμε, μέσα ἀπὸ τὰ συλλαλητήρια, ἀλλὰ καὶ τὶς διάφορες διαμαρτυρίες ἢ ἀκόμη καὶ τὶς ὁποιεσδήποτε νομικὲς κινήσεις, ἔνα προκύπτει: ὅλοι μας, μὰ ὅλοι μας, θεωροῦμε ὡς νόμιμο τὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν καί, ἀφ΄ ἑνός, μέσῳ τῆς συμμετοχῆς μας στὶς ἐκλογὲς καὶ τὸ νομιμοποιοῦμε καὶ τοῦ δίδουμε παρατάσεις (ἐφ΄ ὄσον τοῦ ἀναγνωρίζουμε ἐμμέσως μὰ σαφῶς νομιμότητα) ἀλλά, παραλλήλως, ἐλπίζουμε πὼς εἴτε μὲ τὰ παρακάλια εἴτε μὲ τὶς πιέσεις εἴτε ἀκόμη καὶ μὲ δικαστικὰ δεδικασμένα θὰ ἀνατρέψουμε κάποιες ἀποφάσεις του ἢ θὰ μειώσουμε τὶς ἐπιπτώσεις κάποιου ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα εἰς βάρος μας ἐγκλήματα. Δῆλα δή… Καὶ  τοῦ ἀναγνωρίζουμε νομιμότητα, ἂν καὶ τὸ ἀντιλαμβανόμεθα ὡς …δήμιό μας, μὰ καὶ περιστρεφόμεθα διαρκῶς γύρω του παρακαλῶντας το νὰ μὴν μᾶς …πονέσῃ πολὺ κάθε φορὰ ποὺ θὰ μᾶς ξεσκίζη τὶς σάρκες.
Ἔτσι δέν εἶναι;

Μήπως ὄμως ὅλο αὐτό τό ἀντιλαμβανόμεθα τελικῶς σέ λάθος βάσεις; Μήπως ξεκινᾶμε ἀπό λάθος ἐκτιμήσεις καί καταλήγουμε, σέ λάθος συμπεράσματα;

Τί ἐπιχειρεῖ ὅμως ὁ Γιῶργος μέ ὅλο αὐτό; Νά ἀφυπνίσῃ κάποιους; Ὡραία, ἂς ὑποθέσουμε πὼς θὰ τὸ ἐπιτύχη ἄμεσα, πρὸ κειμένου νὰ μὴν κινδυνεύσῃ ἡ ζωή του, ἀπὸ τὴν συνειδητή του ἀποχὴ ἀπὸ τροφή. Μά ἐάν δέν καταφέρῃ νά τούς ἐνεργοποιήσῃ τί; Θά χάσουμε τόν Γιῶργο; Ἀξίζει;
(Καί, σαφῶς δὲν θέτω τὴν ζωὴ τοῦ Γιώργου ἐπάνω ἀπὸ τὴν -κάθε- Μακεδονία μας. Ὅλων μας οἱ ζωὲς θὰ ἔπρεπε νὰ τίθενται πάντα, ἀπὸ ἐμᾶς, δίχως δεύτερες σκέψεις, θυσία γιὰ τὴν Ἐλευθερία!!! Πιστεύω ὅμως βαθύτατα πὼς οἱ Γιώργηδες τοῦ κόσμου μας χρειάζονται ζωντανοί, εἰδικῶς αὐτὴν τὴν περίοδο, πρὸ κειμένου νὰ θέσουν τὰ ἀναγκαία θεμέλια γιὰ νὰ ἀπελευθερώσουμε ὄλες τὶς Μακεδονίες τοῦ κόσμου μας ἀπὸ ὄλες τὶς ἐκδοχὲς τῶν δικτατοριῶν τῶν σαπροφύτων!!!)

Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Ἐὰν πράγματι ὁ Γιῶργος ἐπιτύχῃ νὰ …«ξύσῃ πληγὲς» καὶ νὰ συσπειρώσῃ γύρω του συμπατριῶτες μας, μὲ τὰ αὐτὰ ὁράματα. Γιατί ὅμως ὅλοι αὐτοί νά ξυπνήσουν …πατριῶτες ὑπό τό βάρος τῆς ἀπειλῆς γιά τήν ζωή τοῦ Γιώργου; Τί ἔκαναν ἔως ἐχθές οἱ ἴδιοι; Γιατί χρειάζονται Γιώργηδες γιά νά ξεκινήσουν καί δέν τό ἔκαναν μόνοι τους;

Τελικῶς, θέλω δὲν θέλω, αὐτομάτως προβληματιζομαι γιὰ τὰ αὐτονόητα… Ἐὰν χρειαζόμεθα Γιώργηδες γιά νά ἐνεργοποιηθοῦμε, τότε μήπως τελικῶς δέν δικαιούμεθα νά θεωροῦμε ἑαυτούς Ἕλληνες μά, κυρίως, Ἐλευθέρους ἀνθρώπους; Μήπως τελικῶς αὐτή ἡ λεπτομέρεια κρίνῃ τό ἐάν μᾶς πρέπῃ, ἢ ὄχι, νά ἀπελευθερωθοῦμε; Μήπως τελικῶς γιά νά …«πάρουμε ἐμπρός» ἀπαιτεῖται ἀπέραντος πόνος; Μήπως μόνον ἐάν πάθουμε πολύ ἔχουμε πιθανότητες νά μάθουμε κάτι λίγο;
Μά, ἐάν ἰσχύῃ αὐτό, τότε ποῖο τό νόημα τῆς ἀποφάσεως τοῦ Γιώργου; Τὰ δέ, ὁποιαδήποτε, ἀποτελέσματα, ἐὰν προκύψουν, πόσο ἀποτελέσματα θά εἶναι; Πόσο θά μποροῦν νά ἐγγυηθοῦν κάτι καλό γιά ὅλους μας (ὄχι μόνον ἄμεσα μὰ καὶ μελλοντικῶς) ἐάν …«ἐκβιάζονται» ἀπό τήν ἀπεργία πείνης;

Ἡ Θρᾴκη μας, ἡ Μακεδονία μας, ἀλλὰ καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρός μας, ἡ Κρήτη μας, ὅλα τὰ νησιά μας μὰ καὶ ὅλη ἡ ἠπειρωτικὴ χώρα, χρειάζονται ἀποφασισμένους Γιώργηδες γιὰ νὰ «ξύσουν» τὶς ἐπικαλύψεις τῶν φόβων μας, τῶν πεποιθήσεών μας καί, κυρίως, νὰ ἐπιδράσουν στὸ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὶς λάθος ἀπόψεών μας. Χρειάζονται ὅλοι αὐτοὶ γιὰ νὰ ἐμψυχώνουν καὶ νὰ ἐμπνέουν. Μὰ χρειάζονται ζωντανοί. Τί νά τούς κάνουμε ὡς …νεκρούς ἥρωες;
Λίγοι εἶναι οἱ Κατσίφες τοῦ κόσμου μας ποὺ μποροῦν νὰ …ἐπιδράσουν ἐπάνω μας ἀκόμη καὶ νεκροί!!!

Ἐχθὲς τὸ βράδυ, συνομιλῶντας τηλεφωνικῶς μὲ τὸν Γιῶργο, τοῦ ἐδήλωσα πὼς σήμερα θὰ σχολιάσω τὶς ἀποφάσεις του, ποὺ μὲ ἀνησυχοῦν καὶ πώς, σὲ γενικὲς γραμμές, θὰ δηλώσω, δημοσίως, πὼς διαφωνῶ μὲ αὐτές. Ὄχι διότι δὲν θὰ ἐπιφέρουν κάποιο ἀποτέλεσμα, ἀλλὰ διότι δὲν γνωρίζω τὴν «ποιότητα» αὐτοῦ τοῦ ἀποτελέσματος, μὰ καὶ τὴν μονιμότητά του. Ὄχι διότι διαφωνῶ μὲ τὴν τὴν ἀνάληψιν τῆς εὐθύνης τοῦ χρέους ἀπὸ ὅλους μας, ἀλλὰ γιατί, ἀκόμη, σὲ μεγάλον βαθμό, νομίζω πὼς δὲν ἔχουμε ὄλοι μας τὸν ἴδιον δείκτη ἐκτιμήσεως αὐτῆς τῆς εὐθύνης. Ὄχι διότι διαφωνῶ μὲ τὴν ἀνάγκη λήψεως πρωτοβουλιῶν, ἀλλὰ διότι οἱ πρωτοβουλίες τοῦ κάθε ἐνὸς ἐξ ἡμῶν πρέπει νὰ «πατοῦν» ἐπάνω σὲ κοινὲς ἐκτιμήσεις κι ὄχι σὲ πιέσεις.

Οὔτως ἢ ἄλλως εὔχομαι ἀπὸ καρδιᾶς τὸ καλλίτερον ἀποτέλεσμα γιὰ τὶς ἀποφάσεις του.
Ὀρθῶς τὰ λέει, σὲ γενικὲς γραμμές. Μόνον ποὺ γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε, ἀπὸ καθαρὰ ἱστορικῆς ἀπόψεως, τὸ ἐὰν ὅλα αὐτὰ ἰσχύουν, τὸ πῶς μᾶς πρέπει νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε μά, κυρίως, τὸ τί πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ δεσμά μας, χρειάζονται ἄλλα. Ὀφείλουμε, γιὰ παράδειγμα, νὰ μελετήσουμε ἱστορία, μόνοι μας, πρὸ κειμένου νὰ ἀντιληφθοῦμε ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν τὴν ἀναγκαιότητα τῆς συμπράξεώς μας μὲ τὸν κάθε Γιῶργο τοῦ κόσμου μας.
Οὔτως ἢ ἄλλως ὅμως, γιὰ νὰ συμπράξουμε μὲ τὸν κάθε Γιῶργο τοῦ κόσμου μας ἀπαιτεῖται πρῶτα καὶ κύρια νὰ τὸ θέλουμε ἐμεῖς. Ἀπαιτεῖται νὰ ἔχουμε ἤδη «καταθέση διαπιστευτήρια» σὲ ἐμᾶς καὶ μετὰ νὰ ἐξέλθουμε τοῦ κόσμου μας πρὸς ἀναζήτησιν συντρόφων. Ὁ Γιῶργος τὸ ἔχει ἤδη αὐτό. Οἱ ἄλλοι ὅμως;

Τέλος, κατ΄ ἐμὲ πάντα, ὅλα ὄσα κατὰ καιροὺς ἔχουν ὑπογραφῆ ἀπὸ τὰ γνωστά μας σαπρόφυτα, ποὺ ἐνίοτε τὸ παίζουν (ἐλέῳ τοκογλύφων) καὶ κυβερνῶντες, ἦσαν, εἶναι καὶ θὰ παραμείνουν ἄκυρα. Τὸ ποιὸς θὰ ἀναγνωρίση αὐτὴν τὴν ἀκυρότητα ὅμως ὡς (ἐπὶ τῆς οὐσίας) ἀναγκαία νομιμότητα, δὲν γίνεται νὰ ἐκβιασθῇ ἀπὸ Γιώργηδες, ἀλλὰ ἀπαιτεῖται νὰ προκύψῃ ὡς καθολικὴ ἀπόφασις ὅλων μας.
Πῶς; Πότε; Ἔ, αὐτὸ εἶναι στὸ χέρι μας νὰ τὸ ἀνακαλύψουμε.  

Φιλονόη