Τελικὸ Σχέδιο Ἄτσεσον:
Ἡ συνέχισις τῶν συνομιλιῶν καὶ ἡ μὴ ἀποδοχὴ τοῦ σχεδίου 2 ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκία ὁδήγησαν τὸν Ἄτσεσον στὴν ὑποβολὴ τοῦ τελικοῦ του σχεδίου, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖτο ἀπὸ 15 σημεῖα. Σ’ αὐτὰ περιλαμβάνοντο τὰ ἀκόλουθα:
- Ἄμεσος Ἕνωσις τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀναγνώρισις τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας.
- Ὁρίζετο ὡς ὑπουργὸς ὁ Γενικὸς Διοικητὴς ὁ ὁποῖος θὰ ἦταν μέλος τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως.
- Ἡ βάσις πρὸς τὴν Τουρκία θὰ ἐκμισθώνετο γιὰ 50 χρόνια καὶ ἡ ἔκτασίς της δὲ θὰ ὑπερέβαινε τὸ 4,5% τοῦ ἐδάφους τῆς Κύπρου. Τὰ κυριότερα ἑλληνικὰ χωριὰ θὰ ἑξαιροῦντο τῆς περιοχῆς καὶ στὴν ὑπὸ ἐκμίσθωση περιοχὴ ἀνεγνωρίζετο ἡ ἑλληνικὴ κυριαρχία.
- Οἱ ἐπαρχίες τῆς Κύπρου δὲ θὰ ὑπερέβαιναν τὶς ὀκτὼ καὶ σὲ δύο ἀπὸ αὐτὲς θὰ διορίζοντο Τουρκοκύπριοι ἔπαρχοι.
- Ἐδημιουργεῖτο θέσις Συμβούλου ἐπὶ Μουσουλμανικῶν Ὑποθέσεων.
- Γιὰ τοὺς Τουρκοκυπρίους καθορίζετο εἰδικὸ μειονοτικὸ καθεστὼς ἀνάλογο μὲ αὐτὸ τῆς δυτικῆς Θρᾴκης.
- Μονίμως ἐγκατεστημένος στὴν Κύπρο ἐκπρόσωπος τοῦ ΟΗΕ θὰ ἐπέβλεπε τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ μειονοτικοῦ καθεστῶτος.
- Ἀναγνώρισις στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκία τοῦ δικαιώματος ἀτομικῶν προσφυγῶν, βάσει τῆς Συμβάσεως τῆς Ῥώμης γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου.
- Ἐδημιουργεῖτο κοινὸ ἀμυντικὸ ὄργανο Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας γιὰ συνεργασία στὸ στρατιωτικό, πολιτικὸ καὶ τουριστικὸ τομέα.
- Ἡ Τουρκία θὰ ἀνελάμβανε τὴν ὑποχρέωση νὰ δεχθῇ τὴν ἐπανεγκατάσταση τῶν ἀπελαθέντων ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἄλλες τουρκικὲς πόλεις Ἑλλήνων, καθὼς καὶ νὰ τηρήσῃ τὶς διεθνεῖς της ὑποχρεώσεις γιὰ τὴν Ἴμβρο καὶ τὴν Τένεδο.
Δυστυχῶς… Δὲν τὸ ἀποδεχθήκαμε…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Ἀγαπητὲ κ. Δημητριάδη, Σᾶς παρακολουθῶ ἐπισταμένως καὶ χαίρομαι ἰδιαίτερα, ἐπειδὴ εἴσαστε ἕνας ἀπὸ τοὺς πολὺ λίγους ποὺ ὀρθῶς ἀποτίμησαν τὸ σχέδιο Ἄτσεσον. Οὐχ ἧττον, σφάλλετε, ὅταν λέτε πὼς “… δὲν τὸ ἀποδεχθήκαμε”. Ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, στὸ βιβλίο του Democracy at Gunpoint. The Greek Front, λεπτομερῶς ἐξιστορεῖ τὸ πῶς ἔσπευσε νὰ κατεβῆ στὴν Κύπρο, προκειμένου νὰ συμπαρασταθῆ στὸν Μακάριο, ὁ ὁποῖος εἶχε ἤδη υἱοθετήσει ἀρνητικὴ στάση ὡς πρὸς τὸ ἐν λόγῳ σχέδιο. Ἀλλὰ -σύμφωνα μὲ ἄλλο βιβλίο, σχετικὸ μὲ τὸν Δ. Βεζανῆ, ποὺ ἔχει ἀπὸ καιρὸ ἐκδοθῆ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις “Πελασγὸς” του Ἰ. Χρ. Γιαννάκενα- ἡ παρέμβαση τοῦ Ἀ.Παπανδρέου οὐσιαστικῶς ἤτανε περιττή, δεδομένου ὅτι ὁ Μακάριος εἶχε κιόλας πάρει τὶς σχετικὲς ἐντολὲς ἀπὸ τὸν -ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς- Μιχάλη Ράπτη/Pablo, διάδοχο τοῦ Τρότσκυ στὴν ἡγεσία τῆς 4ης Διεθνοῦς.
Συνεπῶς, ἡ διατύπωση “δὲν τὸ ἀποδεχθήκαμε” συσκοτίζει τὰ γεγονότα καὶ καλύπτει προστατευτικῶς τοὺς ὑπεύθυνους.
Ὅλα τὰ ἀνωτέρω εἶναι τεκμηριωμένα, δημοσιευμένα καὶ εὐχερῶς ἐπαληθεύσιμα. Νὰ σᾶς πῶ τώρα καὶ τὴ δική μου ἄποψη; Σᾶς τὴ λέω: Αὐτοὶ ποὺ στὴν Κύπρο ἀλάλαζαν ὑπὲρ τοῦ Μακάριου καὶ στὴν Ἑλλάδα ὑπὲρ τοῦ Ἀ.Παπανδρέου δὲν ἔχουνε καμία εὐθύνη; Δὲν ἔβλεπαν ὅτι Μακάριος σὺν Παπανδρέου σὺν Λυσσαρίδης σὺν Ράπτης/Pablo σταθερῶς καὶ ἐπιμελῶς μετέτρεπαν τὸ Κυπριακὸ σὲ μία Endless Absurdity (= Διαμάχη χωρὶς νόημα καὶ χωρὶς τέλος); Ὁ -ὅποιος- λαὸς δὲν εἶναι ἀνεύθυνος, κ. Δημητριάδη! Ἐφ’ὅσον ψηφίζει, ἔχει τὴν εὐθύνη τῆς ψήφου του. Ὅθεν -καὶ θλίβομαι, ποὺ τὸ λέω- οἱ βασικοί, κύριοι καὶ -ἴσως- ἀποκλειστικοὶ ὑπεύθυνοι γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ 1974 εἶναι οἱ Ἑλληνοκύπριοι.