Βλέπουμε ποδόσφαιρον ἀλλὰ ὄχι …ἐμᾶς!!!

Τὸ κάθε ποδόσφαιρο (ἐσεῖς, μόνοι σας, θὰ πρέπη νὰ ἀποφασίσετε γιὰ τὸ …«ἄθλημα» ἢ γιὰ τὴν …«ἰδέα» ἢ γιὰ τὴν …θρησκεία» ποὺ πληροῖ τὰ χαρακτηριστικὰ) δρᾶ μὲ τέτοιον τρόπο ἐπάνω μας, ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει, ἀφ΄ ἑνὸς νὰ παραμένουμε ἐνεταγμένοι σὲ μίαν ὁμάδα «ὁμοϊδεατῶν», γιὰ νὰ αἰσθανόμεθα μέλη κάποιας (ἂς ποῦμε) κοινωνίας, ἀλλά, ἀφ΄ ἑτέρου, δρᾶ ἐπάνω μας μὲ τέτοιον τρόπο, ὤστὲ τὰ ὅποια παραβατικά μας χαρακτηριστικὰ νὰ μποροῦν νὰ ὑπηρετήσουν αὐτὴν τὴν ὁμάδα. Οἱ διάφοροι στρατοί, ἀναλόγως τοῦ μεγέθους τους καὶ τῆς γεωγραφικῆς τους ἐξαπλώσεως, ἐχρησιμοποιοῦντο διαρκῶς ὄχι φυσικὰ γιὰ ἐξυπηρετηθοῦ τὰ συμφέροντα τῶν στρατῶν, παρὰ μόνον γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθοῦν τὰ συμφέροντα αὐτῶν ποὺ ἤλεγχαν τοὺς ἑκάστοτε στρατούς.

Κι ἔτσι, γιὰ παράδειγμα, ἡ θρησκεία ἦταν ὁ κύριος μοχλὸς συγκρατήσεως τῶν Ἑλλήνων (καὶ τῶν λοιπῶν λαῶν) ἐπὶ ὀθωμανοκρατίας, σὲ μίαν σχετικῶς συμπαγῆ ὁμάδα, ποὺ ἐὰν ἡ ἀρχή της ἤθελε νὰ τὰ ἔχῃ καλὰ μὲ τὸν σουλτάνο, τὴν συντηροῦσε ἐν καταστολῇ.  Ἐὰν ὅμως εἶχε κάποιες ἀξιώσεις (γιὰ ἀπολύτως προσωπικά της ὀφέλη ἢ προνόμια) χρησιμοποιοῦσε τοὺς λαοὺς – στρατοὺς γιὰ νὰ δημιουργηθοῦν ταραχές, νὰ ἀποσπάσῃ πρὸς ὄφελός της τὰ προνόμια καὶ νὰ ἀφήσῃ τὴν πλέμπα νὰ …πληρώσῃ τὸ  μάρμαρον.

Τέτοιο παράδειγμα (ὄχι μὲ θρησκευτικῶς ξεκάθαρο μανδύα, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε μὲ φυλετικὸ) ἔχουμε μὲ τοὺς καλλέργηδες στὴν Κρήτη ἐπὶ Ἐνετοκρατίας. Μπορεῖτε νὰ δεῖτε ἐδῶ:

Οἱ Καλλέργηδες, οἱ Τσουδεροὶ καὶ ὁ περίεργός τους ῥόλος στὴν παγκοσμιοποίησι.

Συνεπῶς τὰ πρόσφατα γεγονότα εἶναι ἁπλῶς μία ἀκόμη ἐπανάληψις (σὲ ἐπίπεδον ἐκπεσμοῦ σαφῶς, ἀλλὰ τυπικὴ ἐπανάληψις!!!) αὐτῆς τῆς ἰδίας τακτικῆς, ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἐφαρμόζεται, μὲ μοχλὸ τοὺς λαοὺς καὶ πάντα ὑπὲρ ἀτομικῶν (ἢ εὑρυτέρων) συμφερόντων.

Συντηρῶντας κάποιος μικροὺς ἢ μεγάλους στρατούς, αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ ἐξυπηρετεῖ δὲν εἶναι οἱ (φανατικοὶ) στρατοί του, ἀλλὰ τὰ ἀτομικά του συμφέροντα. Σὲ ὅλες μάλιστα τὶς περιπτώσεις προσφέρει ἰδιαίτερα προνόμια (ψιχουλάκια ἐπὶ τῆς οὐσίας) στὰ μέλη τοῦ στρατοῦ του, πρὸ κειμένου νὰ τὰ φανατίζῃ ἀκόμη περισσότερο.

Ὁπωσδήποτε ἡ σκέτη ἱκανοποίησις, ὡς …ἀμοιβή, ἐπιδρᾶ ἐπάνω στοὺς ὁπαδοὺς τόσο, ὅσο νὰ παραμένουν φανατικοί.  Τὸ ἐὰν αὐτὰ θὰ εἶναι …«ἰδεολογικὰ» (βλέπε κομματικοὺς στρατοὺς) ἢ …«ποδοσφαιρικὰ» (βλέπε διακρίσεις ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων) ἢ …«θρησκευτικὰ» (βλέπε θρησκευτικοὺς πολέμους), δὲν ἔχει σημασία. Σημασία ἔχει πὼς πέραν τῆς προσκαίρου ἠθικῆς ἱκανοποιήσεως, μίας ἠδονῆς δῆλα δή, ποὺ ἀπολαμβάνουν τὰ μέλη ἑνὸς στρατοῦ, ἐὰν ἐπιτύχουν κάποιαν νίκη, ὑπάρχουν καὶ ἄλλα, δευτερεύοντα καὶ οὐδόλως ἐπουσιώδη κίνητρα, ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ἐξουσία καὶ τὸ χρῆμα. Κι αὐτὰ τὰ δύο οὐδεὶς τὰ ἀγνοεῖ ἢ τὰ περιφρονεῖ, ἰδίως ἐὰν πρόκειται γιὰ ἄτομον χαμηλοῦ ἠθικοῦ διαμετρήματος. Πρὸς τοῦτον καὶ τὸ πλιάτσικο ἢ ἡ λεηλασία «ἐπιτρέπονται» σὲ ἐθνικοὺς στρατοὺς ἐνᾦ οἱ διορισμοὶ «ἐπιτρέπονται» στοὺς κομματικοὺς στρατούς.

Δὲν ἔχει λοιπὸν σημασία τὸ τί πιστεύει ἢ αἰσθάνεται τὸ κάθε μέλος αὐτοῦ τοῦ στρατοῦ, παρὰ μόνον τὸ ἐὰν θὰ εἶναι πιστὸ ὁπαδάκι αὐτοῦ τοῦ στρατοῦ. Τὰ μέσα διαχειρίσεως τῶν μαζῶν πανομοιότυπα ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ἐνᾦ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ὁποιονδήποτε ἐπεμβάσεων αὐτῶν τῶν «στρατῶν» ἐμφανῆ, ἰδίως σήμερα, στὴν καθημερινότητά μας. 

Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Δημοκρατικὰ Τάγματα» 

Ἔτσι λοιπὸν καὶ τώρα ἁπλῶς διαπιστώσαμε πὼς οἱ πανάρχαιες αὐτὲς τακτικὲς εἶναι ἀκόμη καὶ σήμερα, στὴν ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἀπολύτως χρήσιμες μὰ καὶ ἐξακολουθητικές, διότι ἔτσι ἔχουν μάθη τὰ σαπρόφυτα, παγκοσμίως, νὰ χειραγωγοῦν τὶς μάζες. Πρὸς τοῦτον καὶ χρηματοδοτῶνται ἀθρόως ἀμέτρητα κομματικὰ ἢ «ἰδεολογικὰ» ἢ συνδικαλιστικὰ μαγαζάκια. Πρὸς τοῦτον καὶ ὁ κάθε ἀνόητος σπεύδει νὰ ἐνταχθῇ σὲ κάποιο ἀπὸ αὐτὰ πρὸ κειμένου νὰ «ἐκτονώσῃ» τὶς ἐμμονές του. Πρὸς τοῦτον καί, ἐπὶ τοῦ παρόντος, αὐτὸ ποὺ συνέβη μὲ τὸν ΠΑΟΚ δὲν εἶναι κάτι ἄσχετον μὲ τὴν ὑπόλοιπο πραγματικότητά μας. 

Ἄλλως τε…
Ἡ χώρα πολλάκις ἔχει κοπῆ στὰ δύο (ἢ καὶ στὰ τρία!!!) διότι ἡ τάδε συνδικαλιστικὴ στρατιὰ ἔτσι ἐγούσταρε ἢ διότι ἡ δείνα κομματικὴ στρατιὰ ἔτσι ἤθελε ἢ διότι ἡ δεινοτάδε θρησκευτικὴ στρατιὰ ἔτσι ἀπεφάσισε. Ἐὰν ἐξετάσουμε στὶς ἐπὶ μέρους λεπτομέρειες τὸ κάθε γεγονὸς θὰ διαπιστώσουμε τὸ πασιφανές: μόλις ὁ (ἢ οἰ) ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ὁποιασδήποτε στρατιᾶς ἱκανοποιήσῃ τὸ αἴτημά του, αὐτομάτως ὅλα ἔχουν καλῶς, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν ἡ στρατιὰ θὰ λάβῃ ἢ ὄχι κάποιο οὐσιαστικὸ ἀντάλλαγμα.
Τὸ κακὸ λοιπὸν εἶναι μὲ ἐμᾶς, πού, ὡς μάζες, συνηθίζουμε νὰ προσφέρουμε ἑαυτοὺς αὐτοβούλως στὴν ὑπηρεσία τέτοιων σαπροφύτων, μετέχοντας τῶν στρατῶν τους.

Λοιπὸν λοιπόν…
Ἐὰν θυμηθοῦμε πὼς ἐπισήμως (μόνον ἐπισήμως παρακαλῶ!!!) ὁ Ἐθνικὸς Διχασμὸς μᾶς προέκυψε ἀπὸ τὰ βενιζελικὰ καὶ βασιλικὰ στρατόπεδα, γιὰ νὰ «μονιμοποιηθῇ» ὁ διχασμὸς τῶν Ἑλλήνων ὡς κατάστασις ποὺ θὰ ἐξυπηρετῆ ἐγχώρια καὶ διεθνῆ συμφέροντα, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ χρησιμοποιῶνται αὐτὰ τὰ στρατόπεδα ἐνίοτε γιὰ νὰ ἐκβιάζουν καὶ νὰ ἀποσποῦν ἴδια ὀφέλη, εἰς βάρος τῶν πολλῶν… 

Ἐὰν συνυπολογίσουμε πὼς γιὰ λόγους συμφερόντων τῶν τοκογλύφων τὸ βενιζελικὸ στρατόπεδον, μὲ τὸν δικό του, ἀπολύτως …«ἰδεολογικὸ» στρατὸ (πού, ἐνίοτε, ᾐμείβετο πλουσιοπάροχα!!!) ἦταν κι ἐκεῖνο ποὺ ἐνισχύθη τόσο, ὅσο νὰ ἐπικρατήσῃ καὶ κατόπιν μᾶς ἐπέβαλε πολιτικές, «ἰδεολογίες» καὶ «ἐθνικοὺς σκοποὺς» πού, ἀφ΄ ἐνὸς ἐξετόπισαν τὴν τότε νόμιμο καὶ συνταγματικὴ ἐξουσία καί, ἀφ΄ ἑτέρου μᾶς ὑπεχρέωσαν, ὡς λαό, νὰ ἐνασχολούμεθα διαρκῶς μὲ τὸ ἐὰν θὰ ἐπικρατήση τὸ μὲν ἢ τὸ δὲ στρατόπεδον, τὴν ὤρα ποὺ τὸ αἷμα τῶν δικῶν μας παιδιῶν ἐπότιζε τὴν χερσόνησον τοῦ Αἴμου καὶ τὴν Μικρᾶ Ἀσία…
Ἐὰν προσθέσουμε σὲ ὅλα αὐτὰ πὼς ὁ ἔλεγχος αὐτοῦ τοῦ κράτους (μόρφωμα κράτος, ἐν τάξει…!!!), μὲ μοχλὸ τὸν βενιζελικὸ στρατὸ καὶ ἐνισχύσεις ἀπὸ τὰ στρατόπεδα τῶν «συμμάχων μας», μᾶς ἐπέβαλε τὴν εἴσοδό μας στὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο…
Ἐὰν ἐννοήσουμε πὼς ἡ «Μεγάλη Ἰδέα» τοῦ Κωλέττου ἐκληροδοτήθη στὰ βενιζελικὰ σαπρόφυτα γιὰ λόγους παραπλανήσεως τοῦ λαοῦ, ἀποπροσανατολισμοῦ του καί, τελικῶς, παγιδεύσεώς του σὲ κατ’ ἐξακολούθησιν γενοκτονίες, ἧττες καὶ καταληκτικῶς ἀπόλυτο συμβιβασμό…
Ἐὰν συνειδητοποιήσουμε πῶς αὐτὸς ὁ -βιτρίνα τῶν τοκογλύφων- βενιζελικὸς στρατός, ποὺ ἔκοψε τὴν Ἑλλάδα στὰ δύο πραγματικά, γενοκτονῶντας καὶ ἐκτοπίζοντας κάθε ἀντίλογο, πρὸ κειμένου νὰ ἐπικρατήσῃ εἶναι ὁ «πατερούλης» τοῦ σημερινοῦ «πολιτικοῦ προσωπικοῦ τῆς χώρας»…

Ἐὰν λοιπὸν συνδυάσουμε τὰ παραπάνω μὲ τὶς πρόσφατες ἐξαγγελίες τῶν ὁπαδῶν τοῦ ΠΑΟΚ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἔντονο ἀναπαραγωγή τους ἀπὸ τὰ Μέσα Μαζικῆς ”Εξαπατήσεως, τότε εὔκολα (καὶ μόνον διότι πρόκειται γιὰ ποδοσφαιρικὲς ὁμάδες!!!) δυνάμεθα νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ παράλογον. Τί θά γινόταν ὅμως ἐάν τό πρόσχημα ἦταν ἄλλο ἤ ἐάν ὁ ὁπαδικός στρατός εἶχε ἄλλην ταὐτότητα; Θά χωριζόμασταν πάλι στά δύο (ἤ στὰ τρία) ἀναλόγως τῶν «ἰδεολογικῶν» μας ἀπόψεων; Καί μήπως δέν τό κάνουμε ἤδη;
Καὶ εἶναι ἀστεῖον νὰ βλέπουμε τοὺς ὁπαδοὺς μόνον, ποὺ κι αὐτοὶ ὡς μικρός, ἰδιωτικὸς στρατός, χρησιμεύουν γιὰ νὰ «κτυπηθοῦν» ἀνταγωνιστὲς τοῦ κάθε ποδοσφαιράρχου, ἀλλὰ ὄχι τὸ τί ἀναπαράγουν καί, κυρίως, τὸ ἐὰν ἐμεῖς ἐπίσης κατὰ καιροὺς ἐπαναλαμβάνουμε τὰ ἴδια, μὲ ἄλλα ἴσως προσχήματα.
Ἐὰν λοιπὸν κυτταχθοῦμε στοὺς καθρέπτες μας, τότε πολὺ εὔκολα θὰ μπορούσαμε νὰ κατανοήσουμε πὼς τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι τὸ ποδόσφαριον, ἀλλὰ ἐμεῖς ποὺ σπεύδουμε νὰ ἐνταχθοῦμε/ὑπαχθοῦμε στοὺς ἑκάστοτε στρατούς, ἀρνούμενοι νὰ ἐννοήσουμε πόσο ἠλίθιοι εἴμαστε.

Ὁ ἐχθρὸς ἀγαπητοί μου δὲν εἶναι στὸ ἀντίπαλον (ποδοσφαιρικό, «ἰδεολογικὸ» ἢ «θρησκευτικὸ») στρατόπεδον, παρὰ μόνον πίσω ἀπὸ τὶς βιτρίνες – κυβερνήσεις καὶ λέγεται τοκογλύφος.
Ὁ ἐχθρός μας εἶναι τὸ «πολιτικὸ προσωπικὸ» τῆς χώρας, ποὺ ὡς δεσμοφύλακες, διῳρισμένοι ἀπ’ εὐθείας ἀπὸ τοὺς τοκογλύφους, μᾶς κρατᾶ διαρκῶς ἐν καταστολῇ.
Ὁ ἐχθρός μας εἶναι τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως, ποὺ ὠς ὄργανα τῶν τοκογλύφων, παπαγαλίζουν μόνον ἐκεῖνα ποὺ θὰ μᾶς φανατίσουν πρὸς τὴ μίαν ἢ τὴν ἄλλην πλευρά.
Ὁ ἐχθρός μας εἶναι καὶ τὰ κομματικὰ μαγαζάκια, ποὺ χρησιμοποιῶνται ἐνίοτε γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθοῦν τὰ μὲν ἢ τὰ δὲ συμφέροντα, ἀλλὰ μονίμως στέλνουν μόνον σὲ ἐμᾶς τὸν λογιαριασμό.
Ὁ ἐχθρός μας ὅμως εἶναι καὶ τὰ διάφορα σαπρόφυτα ποὺ ἐκμεταλλευόμενα τοὺς ἀνοήτους καὶ ἀγαθιάρηδες γιὰ νὰ ἐκβιάσουν πρὸς ἴδιόν τους ὄφελος αὐτὲς τὶς (φερόμενες ὡς) κυβερνήσεως, ἀποδεικνύοντάς μας πὼς ὀρέγονται νὰ γίνουν «χαλίφηδες στὴν θέσιν τῶν χαλίφηδων», ἀλλὰ οὐδέποτε προτίθενται νὰ ἀλλάξουν κάτι σὲ αὐτὴν τὴν σαπίλα, παρὰ μόνον νὰ τὴν συντηρήσουν μὲ ὅλα τὰ μέσα, πάντα εἰς βάρος μας καὶ πάντα πρὸς ὄφελός τους.
Ὁ ἐχθρός μας εἶναι, τελικῶς ὅ,τι κι ὅποιος ὑπηρετεῖ αὐτοβούλως καὶ συνειδητῶς αὐτὴν τὴν σαπίλα, μὲ ἀντάλλαγμα ψιχουλάκια (μέν, ἀναλογικῶς μὲ τὰ πολλά, ποὺ ἀπολαμβάνουν οἱ τοκογλῦφοι), ἀλλὰ συντηρῶντας αὐτὸ τὸ σύστημα ἐξουσίας μὲ ὅλα τὰ μέσα καὶ τοὺς τρόπους, ἀρνούμενος κι ἀνίκανος νὰ ἀντιληφθῇ πὼς πριονίζει τὸ …κλαδὶ ποὺ ἐπάνω του κάθεται. 

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply