Ὑπάρχουν καὶ ὅρια στὴν ξετσιπωσιά…

Ἐπειδὴ ἡ κριτική μου στὴν μειωμένη πλέον Ἐθνικὴ συνείδηση πολλῶν Κυπρίων προκαλεῖ ἀπαντήσεις τοῦ τύπου: «Εἴδαμε καὶ τοὺς Ἑλλαδίτες!!!» καὶ κάτι τέτοια, θὰ σᾶς πῶ εὐθαρσὼς ὅτι ὄχι οἱ Ἑλλαδίτες δὲν ἔχουν φτάση σὲ τέτοια σημεῖα ξεπεσμοῦ, νὰ περνοῦν ἐμπρὸς ἀπὸ σημεῖα ποὺ ἐδολοφονήθησαν ἐν ψυχρῷ δύο συμπατριῶτες τους καὶ παρὰ ταῦτα νὰ συνεχίζουν ἀνερυθρίαστα τὴν πορεία τους πρὸς τὸ ὁδόφραγμα τῆς ντροπῆς, πρὸ κειμένου νὰ περάσουν στὴν κατεχομένη ἀπὸ τοὺς δολοφόνους τους, γῆ…

Συνέχεια

Σάπιο ἔως τὸ μεδούλι (κι ἀκόμη παραμέσα…!!!)

Σαπίλα παντοῦ… Σαπίλα ποὺ διαρκῶς ἐξαπλώνεται… Σαπίλα ποὺ ἔφερε γάγγραινες καὶ αὐτὲς ἄλλες γάγγραινες ἀλλὰ ὅσο δὲν ἀποκόπτονται τὰ σαπισμένα «ὄργανα», τόσο αὐτὲς ἐπιφέρουν νέες μολύνσεις, νέες σαπίλες καὶ νέες γάγγραινες… Κάτι πεθαίνει ἀλλὰ ἀρνούμεθα νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε… Κάτι πεθαίνει κι ἐὰν δὲν ἀντιδράσουμε θὰ μᾶς παρασύρη στὸ τέλος του… Κάτι πεθαίνει καὶ ἡ μπόχα του μᾶς πνίγει, ἀλλὰ παραμένουμε ἀδρανεῖς, μουδιασμένοι καὶ ἄτολμοι… Συνέχεια

Γιὰ νὰ σωθοῦμε πρέπει νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν πολιτικὴ «χολέρα»!!!

Οὐδέποτε ἔχω λάβη θέσι γιὰ τὸ θέμα τῶν ἐκτρώσεων. Πρέπει ὅμως νὰ πάρω θέσι γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀφίσσας.

Ἔχω δῆ χιλιάδες ἀφίσσες καὶ συνθήματα γιὰ ἑκατοντάδες θέματα. Εἶναι κι αὐτὸ μία ἐλευθερία (τί εἶναι ἐλευθερία εἶναι ἕνα πιὸ σύνθετο θέμα βεβαίως), ἀλλὰ ἡ διαταγὴ τῆς κυβερνήσεως νὰ κατέβουν οἱ ἀφίσσες στὸ μέτρο γιὰ τὶς ἐκτρώσεις ἀπὸ ὀπαδοὺς τῆς «ζωῆς» εἶναι κατάπτυστος καὶ ἐπικίνδυνος. Συνέχεια

Ξεχείλισε ἡ ἀηδία…

Ἐτοῦτες τὶς ἡμέρες ἡ γελοιότης τῆς δημοκρατίας τους κτυπᾶ διαρκῶς …συναγερμούς. Ἡ ἀηδία δὲ ποὺ αἰσθάνομαι πλέον μὲ πνίγει τόσο, ποὺ εἰλικρινῶς οὔτε ποὺ θέλω πιὰ νὰ ἀσχολοῦμαι μαζύ τους. Ἐπιχειρῶ νὰ μάθω τὶς εἰδήσεις τῆς ἐπικαιρότητος, ἀπολύτως συνοπτικῶς, ἀλλὰ ἡ μπόχα τῆς ὑποκρισίας τους μὲ πνίγει.

Θέλετε παραδείγματα; Ἀπὸ τὸν ὑπόδικο πάκη (ναί, γαργάρα τὸ ἔκαναν ἄπαντες τὸ …θεματάκι τότε), περάσαμε στὴν μανδὰμ σακελλαροπούλου….

Συνέχεια

Κάθε εὐρῶ σου καὶ μία σφαίρα τους…

…ποὺ θὰ σημαδεύη τὸ κεφάλι τοῦ παιδιοῦ σου!!!
Κάθε εὐρῶ σου καὶ μία σφαίρα  τους ποὺ θὰ σημαδεύη τὴν καρδιά σου…
Κάθε εὐρῶ σου καὶ μία σφαίρα τους ποὺ θὰ κτυπήση στὸ κέντρο τοῦ στόχου τους… Ἐμᾶς…

Ἀφορμὴ γιὰ αὐτὲς τὶς σκέψεις μία φωτογραφία, μαζὺ μὲ τὰ σχετικὰ σχόλια τοῦ φίλου Κωσταντίνου Δημητριάδου:

Ἔβγαλα τὸν σκύλο μου, πρὸ δύο ἡμερῶν, πρωϊνὴ βόλτα….
Καὶ εἶδα αὐτό:
Συνέχεια

Βολευόμεθα, γιὰ τὴν ὥρα, μὲ κυριακο-βαρουφάκηδες…

Ἀναφορικῶς μὲ τὸ κύμα δεξιοῦ «λαϊκισμοῦ», ποὺ σαρώνει τὸν δυτικὸ κόσμο, πολλοὶ Ἕλληνες φίλοι προβληματίζονται γιατί δὲν ὑπάρχει ἀνάλογο στὴν Ἑλλάδα.
Στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει καὶ δὲν θὰ ὑπάρξη ἀνάλογο κίνημα διότι δὲν ὑφίσταται ἡ κρίσιμος κοινωνικὴ μάζα ποὺ θὰ τὸ προκαλέση.
Μικρομεσαία τάξις δηλαδὴ μικρῶν ἐπιχειρηματιῶν καὶ κυρίως «μπλὲ κολλάρα».
Συνέχεια