Βλέπω ὅτι εἶστε πολλοὶ ποὺ συζητᾶτε σοβαρὰ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ γίνῃ ἡ Ἀκρόπολις πασαρέλλα. (Γιὰ τοὺς Τούρκους στὴν Ἁγια-Σοφιὰ ποὺ ἔκαναν τὸ ἴδιο, καὶ τοὺς Ἄγγλους ποὺ ἔκαναν τσιμπούσια στὴν αἴθουσα τῶν κλοπιμαίων, φωνάζαμε, ἔτσι;)
Τί νά πῶ!
Ἄντε, καὶ τὴν Τσικνοπέμπτη, σήμερα, στὴν Ἀκρόπολι ῥὲ παιδιά! Ἄλλωστε τὸ ἔχουμε ξανακάνει. Γιὰ νὰ «διαφημισθοῦμε» στοὺς ξένους πάντοτε. Παρθενῶνα ἔχουμε νὰ πουλήσουμε· τί ἄλλο ἔχουμε;… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἕλληνες
Δημοκρατίας μαθήματα ἀπὸ Ἕλληνες καὶ Ῥουμάνους
Ἕλληνες καὶ Ῥουμάνοι, σὲ κοινὰ μαθήματα Δημοκρατίας, στὸ Ἄμστερνταμ τῆς Ὁλλανδίας
Μία ἰδιαιτέρα εἰκόνα παρουσιάζει ἡ πόλις τοῦ Ἄμστερνταμ τὸν τελευταῖο καιρό.
Ἐδῶ κι ἀρκετὲς ἡμέρες, κάθε βράδυ, μαζεύονται στὴν πλατεία τοῦ Dam ἑκατοντάδες Ῥουμάνοι μὲ σημαῖες, συνθήματα καὶ τραγούδια! Ἔρχονται κάθε βράδυ, μετὰ ἀπὸ τὶς δουλειές του, γιὰ νὰ συμπαρασταθοῦν στοὺς συμπατριῶτες τους, ποὺ διαδηλώνουν στὸ Βουκουρέστι ἐνάντια στὴν διαφθορά!
Ἡ σπουδαία Θάλεια Φλωρᾶ…
Ἦταν 17 Ἰανουαρίου τοῦ 1960, ὅταν πέθανε στὴν Ἀθήνα ἡ ζωγράφος Θάλεια Φλωρᾶ-Καραβία.
Γεννήθηκε στὴν Σιάτιστα στὰ 1871 καὶ ἦταν τὸ μικρότερο παιδὶ τοῦ ἱερέως Χριστοδούλου Φλωρᾶ. Ἦταν ἡ πρώτη Ἑλληνίδα τῆς νεώτερης Ἑλλάδος ποὺ ὕψωνε τὸ ἀνάστημά της γιὰ νὰ κατακτήσῃ μία ἐπίζηλο θέση στὸν διεθνὴ καλλιτεχνικὸ στίβο. Στὸ σύνολό τους τὰ ἔργα της ξεπερνοῦν τὰ 2500.
Ἡ Θάλεια Φλωρᾶ-Καραβία στὸ Ἐμὶν Ἀγᾶ κατὰ τὴν πολιορκία τῶν Ἰωαννίνων τὸ 1913.
Τὸ θέατρο εἶναι μία ἔπαλξις ἐλευθερίας!
Τὸ θέατρο εἶναι μιὰ ἔπαλξις ἐλευθερίας
«Εἶναι πάρα πολὺ δύσκολο μιὰ κοινωνία νὰ δημιουργήσῃ μίαν Ἀντιγόνη – νὰ φτιάξῃ μίαν Ἀντιγόνη.
Πρέπει νὰ θέλῃ, μιὰ κοινωνία νὰ ἔχῃ θέατρο.
Πρέπει νὰ πηγαίνῃ, βρέχει – χιονίζει, στὸ Ἐθνικὸ Θέατρο. Συνέχεια
Διωγμοὶ ἑλληνικῶν πληθυσμῶν στὴν Ἀν. Ρωμυλία, τὸ 1906… (ἀναδημοσίευσις)
Μετὰ τὴν προσάρτηση τῆς ὑπὸ ὀθωμανικὸ ἔλεγχο αὐτόνομης ἐπαρχίας τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας στὴν βουλγαρικὴ ἠγεμονία (1885,) ἐπιδιώχθηκε ἀπὸ βουλγαρικῆς πλευρᾶς ἡ κατάργηση τῆς ἑλληνικῆς ἐκπαιδεύσεως. Ταυτόχρονα οἱ βουλγαρικὲς ἀρχὲς ἀρνοῦνταν νὰ ἀναγνωρίσουν τὶς ἑλληνικὲς ὀρθόδοξες κοινότητες ὡς νομικὰ πρόσωπα, μὲ συνέπεια τὴ δήμευση κοινοτικῶν περιουσιῶν καὶ τὴν ἀρπαγὴ πατριαρχικῶν ἐκκλησιῶν. Αὐτὸ θὰ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἀφομοίωση τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου τῆς περιοχῆς.
Ξενοφῶν

Εἶναι πλούσιος. Εἶναι ὡραῖος. Καὶ ἀνήκει εἰς μίαν τῶν ἀριστοκρατικωτέρων τῶν Ἀθηναίων τάξεων, τὴν
τάξιν τῶν «ἱππέων».