Κρήτη μου ὄμορφο νησί, πού ΄γραψες Ἱστορία,
δίχως στρατό πολέμησες μιάν αὐτοκρατορία
Ἡ μάχη τῆς Κρήτης ὅπως ἐπεκράτησε νά λέγεται ἠ ἐπική ἀντίστασι τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς νήσου κατά τῶν Γερμανῶν εἰσβολέων τό τελευταῖο δεκαήμερο τοῦ Μαΐου τοῦ 1941, εἶναι τό τελευταῖο μεγάλο γεγονός στήν Ἱστορία τῆς Κρήτης. Ἡ μάχη αὐτή εἶναι «ὁ δραματικός ἐπίλογος τοῦ Ἑλληνοιταλικοῦ πολέμου.
Μετά τήν ὑποταγή τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος τόν Ἁπρίλιο τοῦ 1941 ἀπό τούς Γερμανούς, Συνέχεια
Τί συμβαίνει ὅταν μία τίμια Ἑλληνίδα μάννα ἤ/καὶ σύζυγος θῦμα τράφικινκ τοῦ καρτέλ φοροφαγάδων στήν Ἀθῆνα καί τίς Βρυξέλλες, πού βιώνει καθημερινά τὸ μακρύ χέρι τῆς κρατικὴς ἐξουσίας, νά καταληστεύῃ τόν μόχθο της, ἀγανακτεῖ μέ τό γαμωκράτος καί τήν ἐξοντωτική φορολογία, ὀρθώνει τό ἀνάστημά της στόν λαδοπόντικα ἐφοριακό γραφειοκράτη καί τοῦ κάνει τήν ΔΟΥ λαμπόγυαλο; Συνέχεια
*Ο Κωνσταντίνος Κριάρης, εικόνα από το περιοδικό «Αττικόν Μουσείον» 1884
«…Πριν πεθάνει όμως η μοίρα έπαιξε ένα ακόμα παιχνίδι με τον καπετάν Κριάρη. Ο Τούρκος Φούσκης Σελήμ Αγάς, προσεβλήθη από μια σοβαρή πάθηση των ματιών του. Έτσι όταν έμαθε ότι ο Κριάρης ζει στην Αθήνα ταξίδεψε και τον συνάντησε. Ο Κρητικός καπετάνιος τον φιλοξένησε στο σπίτι του μέχρι να θεραπευθεί. Ο Αντωνιάδης στον επικήδειό του θυμήθηκε αυτό το περιστατικό λέγοντας:
«Τὸν ἐφιλοξένησεν εἰς τὸν πενιχρὸν αὐτοῦ οἶκον καὶ μέχρι δακρύων συγκινούμενοι, ἔβλεπον τῶν Ἀθηνῶν οἱ κάτοικοι, τοῦτον τῶν μαχῶν τὸν ἥρωα ὁδηγούντα ὡς μικρὸν παιδίον ἐκ τῆς χειρὸς εἰς τὸ ὀφθαλμιατρεῖον ἐκεῖνον, ὅν ἀμειλίκτως ἄλλοτε ἤθελε φονεύσῃ ἄν εἰς μάχην τὸν ἀπήντα»….» Συνέχεια
Την περίοδο του 1866-68 ήταν που ξεσπούσε μια ακόμη επανάσταση των Κρητών, ο Πειραιάς δεν είχε περισσοτέρους από επτά με οκτώ χιλιάδες ψυχές, που παρακολουθούσαν με αγωνία το ηρωικό δράμα της Κρήτης. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ο χαλασμός εξαπλωνόταν και τόσο τα καραβάνια των προσφύγων, που αποτελούντο μόνον από γυναίκες και παιδιά, καθώς οι άνδρες έμεναν να πολεμήσουν, κατέφθαναν στην πειραϊκή γη. Στην αρχή δεν εύρισκαν καράβια για να γλυτώσουν από το τουρκικό μαχαίρι, καθώς οι δυνατοί της γης, δεν άφηναν τα πλοία τους να προσεγγίσουν στην Κρήτη, μη τυχόν και παραβιάσουν τάχα την ουδετερότητα! Σιγά σιγά όμως, κάθε μια από αυτές, έδινε οδηγίες στον Πρόξενό της στα Χανιά, πως αν υπάρξει ευρωπαϊκό καράβι καράβι να μεταφέρει γυναικόπαιδα, τότε κι αυτοί να βάλουν ένα! Αυτό δυστυχώς που αρνιούντο από φιλανθρωπία το εδέχοντο από αντιζηλία!
Μιὰ πόλις μέσα στὴν σύγχρονο πόλι.
Ἡ σύγχρονος πόλις τῶν Χανίων εἶναι ἱδρυμένη πάνω στὴν μινωϊκὴ πόλι πού, τοὐλάχιστον ἀπὸ τὸ 1400 π.Χ., θεωρεῖται ὅτι ὀνομάζετο Κυδωνία ἤ ku–do–ni–ja σὲ κνωσσιακὲς πινακίδες τῆς Γραμμικῆς Β´ γραφῆς.
Κατὰ τὴν παράδοσι ἦταν μιὰ ἀπὸ τίς τρεῖς πόλεις ποὺ ἵδρυσε ὁ Μίνως στὴν Κρήτη: Κνωσσός, Φαιστός, Κυδωνία (Διόδωρος Σικελιώτης V, 78.2).
Οἱ ἀνασκαφὲς τῶν τελευταίων σαράντα χρόνων ἔχουν φέρει στὸ φῶς σημαντικὰ λείψανα τοῦ μινωϊκοῦ οἰκισμοῦ στὸν λόφο Καστέλλι καὶ στὴ γειτονικὴ συνοικία Σπλάντζια, στὴν Παλιὰ Πόλι.
Ἑπτά μέτρων;
Ἐντός τοῦ Αἰγαίου Πελάγους; Ἀπό μόνον μία κακοκαιρία;
Δέν εἶναι πολύ περίεργον αὐτό;
Ἑπτὰ μέτρων κύμα σημαίνει μία διώροφος οἰκοδομή, περίπου, σὲ ὕψος.
Ἐὰν ἕνα, ἀκραῖο ὁπωσδήποτε, κύμα, παρουσιάζεται σὲ μίαν μόνον κακοκαιρία, τότε θὰ πρέπῃ ἴσως νὰ περιμένουμε πολλὰ ἀνάλογα, ἐντὸς τῶν ἐπομένων. Συνέχεια
