Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Δαφνομήλης Εὐστάθιος

Πόσο μπουρδέλο εἶναι αὐτό τό κράτος;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἐδαπανήθησαν ἀναρίθμητα ἑκατομμύρια γιὰ νὰ φτιαχθῇ ἀρχικῶς ἕνα ἀναποτελεσματικὸ μέσο μαζικῆς μεταφορᾶς ὀνόματι τρὰμ ἐνάντια στὴν θέληση τῶν τοπικῶν Δήμων καὶ Κοινοτήτων, ποὺ θὰ ἐξυπηρετοῦντο ἀπὸ αὐτό, οἱ ὁποῖοι διεδήλωσαν καὶ ἐξέθεσαν γραπτῶς καὶ μὲ κάθε τρόπο μέσῳ τῶν Δημοτικῶν Ἀρχῶν τὴν ἀντίθεσή τους πρὸς αὐτὸ τὸ καταστροφικὸ γιὰ τὸν συγκοινωνιακὸ ἱστὸ ἔργο.

Ἐν τέλει τὸ τρὰμ κατεσκευάσθη καὶ φυσικὰ ἔφερε τὰ ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα: μιάμιση ὥρα ἀπὸ τὴν ἀφετηρία στὸ τέρμα τῆς γραμμῆς εἶναι ἕνας χρόνος ποὺ ἀπευθύνεται μόνο σὲ τουρίστες. Ὁ δὲ συγκοινωνιακὸς φόρτος ποὺ ἔχει προστεθεῖ στοὺς ὑπάρχοντες ὁδικοὺς ἄξονες εἶναι καταστροφικός. Οὐαὶ κι ἀλίμονο ἐὰν χρειασθῇ νὰ περάσῃ ἀσθενοφόρο μὲ ἑτοιμοθάνατό τους ἄξονες τῆς Μάχης Ἀναλάτου, τῆς Ἠλία Ἡλιοῦ, τῆς Βενιζέλου τῆς Ἀχιλλέως, τῆς Μεταξᾶ…
 Συνέχεια →

Χάσαμε κι ὅλα τὰ θηλυκὰ …«ἀλληλέγγυα

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Κώστας Μπακογιάννης: «τὸ 2020  νὰ μὴν εὕρῃ κάποιον μόνο του.»

Μὴν ἀνησυχεῖς Κώστα μου…
Τὰ ἀγόρια αὐτὰ δὲν εἶναι μόνα τους…

Συνέχεια →

Ὑπέρ-καλπάζουσα …πρόοδος καὶ στὰ παιχνίδια!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Οἱ κοινωνικὲς ὑποχρεώσεις μὲ ἔσυραν ἐχθὲς στὸ «κατάστημα παιχνιδιῶν Ντάμπο». Αἰτία ἐπιλογῆς τοῦ καταστήματος αὐτοῦ ἦταν ἡ κατοχὴ ἑνὸς κουπονιοῦ γιὰ ἀγορὲς ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη ἁλυσίδα, ἀπότοκος τῶν ἀλλαγῶν ποὺ ἔχει ἐπιφέρη στὴν ζωή μας τὴν τελευταία δεκαετία τὸ ἀγαθοελεῆμον καὶ λαθραλληλέγγυο παρασοβιετικὸ κράτος μας.

Προσωπικῶς ἀνθίσταμαι στεναρῶς στὸ νὰ ἀφήσω ἀκόμη καὶ δέκα σέντσια στὴν συγκεκριμένη ἁλυσίδα, τόσο γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἠθικὴ ποὺ ἔχει ἐπιδείξη στὸ παρελθόν, ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἐπιχειρηματικὴ ἠθικὴ ποὺ ἐπιδεικνύει ἀκόμη. Συνέχεια →

Παρακολουθοῦμε ἀδρανεῖς τὴν συμφορὰ νὰ μᾶς πλησιάζῃ

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ ἐπικειμένη ἀποστολὴ τουρκικῶν στρατευμάτων στὴν Λιβύη δὲν πρόκειται νὰ γίνῃ ἄνευ ἐναερίου καλύψεως.
Μπορεῖ ὁ Ὀθωμανὸς νὰ διατηρῇ τὸ διαχρονικὸ δόγμα του  περὶ ἀνεξαντλήτου καὶ ἀναλωσίμου ψυχικοῦ ὑλικοῦ, ὡστόσο εὑρισκόμεθα στὴν ἐποχὴ ποὺ οἱ ἐντυπώσεις δικάζουν σκληρότερα ἀπὸ διεθνῆ δικαστήρια.
 Συνέχεια →

Διερευνῶντας (καὶ κατανοῶντας) τὸ «δίλημμα τοῦ φυλακισμένου»

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

«Τὸ δίλημμα τοῦ φυλακισμένου».

Μία παραλλαγὴ τῆς γνωστῆς Θεωρίας Παιγνίων μᾶς ἐξηγεῖ πολὺ ἁπλᾶ γιατί ἐφθάσαμε ἔως ἐδῶ καὶ θὰ πᾶμε ἀκόμη παρακάτω.

Μεταξὺ δύο ἀτόμων ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὸ δίλημμα τῆς ἐπιλογῆς τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος ἔναντι τοῦ συλλογικοῦ, κερδίζει πάντα ἡ λογικὴ καὶ ὄχι τὸ συναίσθημα.Τί λέει ἡ λογική;
Πώς, ἀκόμη κι ἐὰν ἐσὺ πάρῃς τὴν σωστὴ ἀπόφαση, βάσει συλλογικοῦ συμφέροντος, ὁ ἄλλος εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ ἐπιλέξῃ ὑπὲρ τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντός του, ζημιώνοντάς σε. Ἀντίστοιχα, ὁ ἄλλος σκέφτεται τὸ ἴδιο γιὰ ἐσένα. Ἄρα τὸ πλέον λογικὸ καὶ γιὰ τοὺς δύο εἶναι νὰ κάνουν damage control ἐπιλέγοντας, βάσει τοῦ συμφέροντός τους, δημιουργῶντας ἀντιθέτους πόλους συμφερόντων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐναλλάσσονται στὴν ἐξουσία.
 Συνέχεια →

Διεβρωμένες (καὶ πτωχοποιημένες) κοινωνίες μὲ …ψίχουλα «ξεχειλώνουν» τὶς ἀνοχές τους!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ καλοκαίρι ἐγνώρισα μίαν συμπαθεστάτη κυρία. Ἡ κυρία αὐτή, κατηγομένη ἐκ τῆς Χίου, ἔχοντας ὅμως φύγη ἀρκετὰ χρόνια ἀπὸ τὸ νησί της καὶ διαμένοντας ὡς μόνιμος κάτοικος πλέον στὴν Θεσσαλονίκη, ἀντεμετώπισε τελευταία ἕνα πρόβλημα μὲ τὸ πατρικό της στὴν Χίο.
 Συνέχεια →