Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μάιος

Δημήτριος Πλαπούτας.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, στρατιωτικός και πολιτικός.

Ο Δημήτριος Πλαπούτας γεννήθηκε στις 15 Μαΐου 1786 στην Παλούμπα Αρκαδίας και ήταν δευτερότοκος γιος του κλεφταρματολού Νικόλα – Κόλια Πλαπούτα από τον Σουλιμά Μεσσηνίας. Νεαρότατος έγινε αρματολός και σε ηλικία 17 ετών παντρεύτηκε τη Στεκούλα Κολοκοτρώνη, ανιψιά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο ταύτισε τον πολεμικό του βίο και τις πολιτικές του θέσεις.

Το 1811, καταδιωκόμενος από τους Τούρκους, κατέφυγε στα Επτάνησα, όπου υπηρέτησε στον Αγγλικό Στρατό ως λοχαγός. Τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στο χωριό και ανέλαβε καπόμπασης στους Δεληγιανναίους. Το 1819 κατέφυγε και πάλι στα Επτάνησα, αφού κατηγορήθηκε για φόνο Τούρκου στην Αλωνίσταινα. Στη Ζάκυνθο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.

Συνέχεια →

Δημήτριος Μακρῆς. Ἕνας ἥρως ὑψηλοῦ ἤθους!

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

 

Ο Δημήτριος Μακρής, (Γαβαλού, 1772 – 1841). Φιλικός και οπλαρχηγός του Αγώνα, από τους ισχυρότερους της Δυτικής Στερεάς. Γιος του Ευάγγελου Μάκρη που είχε πάρει μέρος στα Ορλωφικά, ο Δημήτριος Μακρής ήταν αρχικά κλέφτης υπό τον καπετάνιο Γιώργο Σφάλτο, μετά το θάνατο του οποίου ανέλαβε την αρχηγία του σώματος του. Λίγο αργότερα, διορίστηκε αρματολός του Ζυγού. Ήταν ανάμεσα στους ελάχιστους μεγαλοκαπετάνιους που δεν υπηρέτησε στην αυλή του Αλή πασά και πάντοτε βρισκόταν σε εχθρότητα μαζί του. Τις παραμονές της Επανάστασης ο Μακρής μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία και υπήρξε εκείνος που έδωσε το έναυσμα της επαναστατικής έκρηξης στη Δυτική Ελλάδα, χτυπώντας Οθωμανούς φοροεισπράκτορες στη Σκάλα του Μαυρομάτη (5 Μαΐου 1821). Συνέχεια →

Δύσκολο ἡ ψυχὴ νὰ ξεκολλήσῃ ἀπὸ τὴν Πατρίδα.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Γενοκτονία. Μία λέξη, χιλιάδες εἰκόνες, χιλιάδες συναισθήματα, χιλιάδες ἀναμνήσεις. Μία λέξη ποὺ σοῦ προκαλεῖ δέος, στενοχώρια, λύπη, μῖσος, πόνο, ὀργή, ὄχι μόνο ἀκούγοντάς την ἀλλὰ καὶ ἐπεξεργάζοντάς την στὸ μυαλό σου, σὲ τραβάει στὸ παρελθὸν θυμίζοντάς σου τις τόσα ἑκατομμύρια ἀδικοχαμένες ψυχὲς ἀνὰ τὸν κόσμο. Συνέχεια →

Ἀνδροῦτσος ἤ Κολανδροῦτσος Γεώργιος. Ὁ Ναύαρχος τῶν Σπετσῶν.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Γεώργιος Ἀνδροῦτσος

Ανδρούτσος ή Κολανδρούτσος Γεώργιος (1782; -1849): ο ναύαρχος των Σπετσών Μία από τις σημαντικότερες μορφές του ναυτικού Αγώνα του 1821, ο Γεώργιος Ανδρούτσος, γνωστότερος σαν Κολανδρούτσος, γεννήθηκε στις Σπέτσες γύρω στα 1782. Ιδιοκτήτης του βρικιού «Παγκρατίων», που ναυπήγησε στις Σπέτσες το 1813, ασχολήθηκε δραστήρια με το ναυτεμπόριο της εποχής αποκτώντας παράλληλα την απαραίτητη για τον κατοπινό αγώνα εξαιρετική ναυτική εμπειρία.

Στις 3 Απριλίου 1821, αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης στις Σπέτσες, ο Κολανδρούτσος γίνεται μέλος της Επιτροπής η οποία διοίκησε στη διάρκεια του Αγώνα το νησί και διηύθυνε τις πολεμικές επιχειρήσεις του. Ο «Παγκρατίων» τον συνόδευσε σχεδόν σε όλες τις ναυτικές αποστολές του. Στις επιχειρήσεις του τρινήσιου ελληνικού στόλου στον Αργολικό, το Σεπτέμβριο του 1822, ηγήθηκε της ναυτικής μοίρας του νησιού του ως ναύαρχος, ενώ στα 1823 και 1824 εκλέχθηκε και επανεκλέχθηκε ναύαρχος των Σπετσών, διατηρώντας το αξίωμα αυτό μέχρι το τέλος του Αγώνα.

Παρά τους όχι και τόσο κολακευτικούς χαρακτηρισμούς των τοπικών ιστοριογράφων, του Αν. Ορλάνδου, ο οποίος περιγράφει τον Κολανδρούτσο ως «άνδρα γενναίον μεν, τίμιον και σοβαρόν, αλλ’ ουχί ι­κανότητος αναλόγου προς την ναυαρχικήν θέσιν…», και του Αν. Χατζη-Αναργύρου, ο οποίος τον χαρακτηρίζει Συνέχεια →

Ἡ ἀναγνώρισις τῆς γενοκτονίας ἀπὸ τὴν Αὐστραλία.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Τό κοινοβούλιο τῆς Νέας Νότιας Οὐαλίας τῆς Αὐστραλίας ἀναγνώρισε τή Γενοκτονία Ἑλλήνων, Ἀρμενίων καί Ἀσσυρίων. Μία ἀκόμη νίκη τῆς ἀλήθειας τῶν λαῶν
Ἡ 1η Μαΐου ἀποτελεῖ μία ἀκόμη σημαντική ἡμέρα στήν προσπάθεια ἀναγνώρισης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων, τῶν Ἀρμενίων καί τῶν Ἀσσυρίων, μία ἀκόμη νίκη τῆς ἀλήθειας τῶν λαῶν, πού δολοφονήθηκαν ἀπό τό Ὀθωμανικό κράτος καί τή συνέχειά της την Κεμαλικὴ Τουρκία. Μίας Γενοκτονίας πού μετά ἀπό μαζική βία, συλλήψεις γυναικῶν καί παιδιῶν, βίαιους ἐξισλαμισμούς, πορεῖες θανάτου, μαζικές δολοφονίες, διώξεις, ἐκτοπίσεις, στοίχισε τή ζωή σέ πάνω ἀπό 3.500.000 ἀνθρώπους.
Συνέχεια →

Ἡ κατάρα τῆς Ἀσίας.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ
THE BLIGHT OF ASIA
GEORGE HORTON
 Προξένου και Γενικού Προξένου των Hνωμ. Πολιτειών στην Εγγύς Ανατολή επί τριάντα χρόνια.
 
Η πρωτότυπη έκδοση Τυπώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής
Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε απ” την BRAUNWORTH AND CO, INC.BROOKLYN, ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Η παρούσα έκδοση έγινε με δαπάνη των Σωματείων: «ΕΣΤΙΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ», «ΕΝΩΣΙΣ ΣΜΥΡΝΑΙΩΝ»,& «ΘΡΑΚΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ»Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε απ” την ΑΤΛΑΝΤΙΣ – Μ. ΠΕΧΑΙΒΑΝΙΔΗΣ & ΣΙΑ Α.Ε.-ΑΘΗΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι”
 Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
 (Μάιος 1919)

Εγύρισα στη Σμύρνη στα 1919 λίγον καιρό μετά την απόβαση του Ελληνικού στρατού στην πόλη αυτή. Επειδή το Τουρκικό σχέδιο εξοντώσεως είχε τεθεί σε πλήρη εφαρμογή πριν απ” την άφιξη των Ελληνικών στρατευμάτων, οι Έλληνες χωρικοί είχαν διωχθεί απ” όλη την περιφέρεια με εξαίρεση, μόνο της ίδιας της πόλεως, και πολλοί κάτοικοι είχαν εξαφανιστεί όπως είχαν καταστραφεί και τ” αγροκτήματα τους και τα χωριά τους. Είχαν διασκορπιστεί μέσα στα Ελληνικά νησιά, καθώς και στην ηπειρωτική Ελλάδα και στη Θεσ/νίκη οπού η Ελληνική κυβέρνηση είχε κατασκευάσει παραπήγματα για τη στέγαση τους και είχε λάβει χώρα ένας σημαντικός εποικισμός από αυτούς.

Πολλά έχουν λεχθεί για ωμότητες και σφαγές πού διέπραξαν τα Ελληνικά στρατεύματα κατά την απόβαση τους στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919. Στην πραγματικότητα τα συμβάντα πού έλαβαν χώρα την ημέρα της αποβάσεως και τις λίγες μέρες πού ακολούθησαν, έχουν μεγαλοποιηθεί ωσότου μεταφέρθηκαν στην δημόσια γνώμη σε πολύ μεγαλύτερες αναλογίες από ό,τι είχε γίνει με την προσχεδιασμένη εξόντωση Συνέχεια →