Γύρισα πρὶν λίγο. Κουρασμένος, σκεφτικός, δύσθυμος. Τὴν ὥρα ποὺ κλείδωσα τὸ αὐτοκίνητο τὸ βλέμμα μου διέκρινε το φῶς τοῦ φεγγαριοῦ νὰ διαχέεται στὰ λιβάδια. Πανσέληνος. Κάτι σκίρτησε μέσα μου. Σήκωσα τὸ κεφάλι ψηλά. Πουθενὰ τὸ φεγγάρι. Ἕνα κατάμαυρο σύννεφο σὲ σχῆμα γῦπα τὸ κάλυπτε. Συνέχεια →