Ο Ελληνισμός ρίζωσε στην γη του Πόντου από αρχαιοτάτων χρόνων. Ήδη από τον 8ο π.Χ αιώνα, τουλάχιστον, οι μεγάλες ελληνικές μητροπόλεις στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας άνθιζαν. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἀρμένιοι
Ἡ Ἀρμενικὴ Ἐπίσκεψις καὶ ἡ «Ἔξοδος».
Ὅσων Ἀρμενίων εἶχον τὴν τιμὴν τῆς γνωριμίας των, δὲν ἠδυνήθην νὰ ἀποκομίσῳ ἐξ αὐτῶν τὴν ἐμπειρίαν μιᾶς παρατεταμένης καὶ κουραστικῆς ἐπισκέψεώς των.
Ἴσως, ἡ περιπετειώδης διαδρομὴ τοῦ ἔθνους αὐτοῦ καὶ ἡ διασπορὰ τῶν μελῶν του, νὰ ἐτροφοδότησαν τοιαύτας ἀντιλήψεις περὶ τῶν ἐπισκέψεων, ὅτε εἷς Ἀρμένιος ἐκ τῆς μιᾶς ἄκρης τοῦ κόσμου, συνήντα κάποιον ἄλλον ἐκ τῆς ἄλλης…
Συνέχεια
Οἱ δώδεκα χειρότερες γενοκτονίες.
Τὸ ἄρθρον ποὺ ἀκολουθεῖ παρουσιάζει πολλὲς πληροφορίες, ἀναφορικῶς μὲ τὶς γενοκτονίες τοῦ πλανήτου μας, ἀλλὰ δυστυχῶς, δὲν μπορεῖ νὰ ἀναλύσῃ, λόγῳ περιορισμένου χώρου, περισσότερες λεπτομέρειες.
Ἐπεὶ δὴ ἡ κάθε περίπτωσις εἶναι διαφορετική, λόγῳ διαφορετικῶν συνθηκῶν, ἠθῶν, ἐθίμων, ἀντιλήψεων, θὰ περιοριστῶ μόνον στὸ νὰ προσθέσω μία σημαντικὴ λεπτομέρεια, γιὰ τὴν ὁποίαν οὐδὲ ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς ἀσχολεῖται. Ἡ γενοκτονία στοιχειοθετεῖται ἀπὸ ἀπογόνους, κυρίως, αὐτῶν ποὺ δολοφονήθηκαν. Αὐτὸ σημαίνει πὼς μαρτυρίες ἀπὸ τμήματα τῶν πληθυσμῶν ποὺ κυριολεκτικῶς ἔσβησαν, δίχως ἐπιβίωσι μαρτύρων, ἀγνοοῦνται ἤ δὲν συνυπολογίζονται στὴν ἔκτασι ποὺ ἔλαβαν χώρα. Ἄρα, τὸ πιθανότερον εἶναι νὰ συζητᾶμε μόνον γιὰ τμήματα τῶν πληθυσμῶν, σὲ σχέσι μὲ τὰ πραγματικὰ σύνολα, διότι ἀγνοοῦμε πολλὲς παραμέτρους. Συνέχεια
Δύσκολο ἡ ψυχὴ νὰ ξεκολλήσῃ ἀπὸ τὴν Πατρίδα.
Γενοκτονία. Μία λέξη, χιλιάδες εἰκόνες, χιλιάδες συναισθήματα, χιλιάδες ἀναμνήσεις. Μία λέξη ποὺ σοῦ προκαλεῖ δέος, στενοχώρια, λύπη, μῖσος, πόνο, ὀργή, ὄχι μόνο ἀκούγοντάς την ἀλλὰ καὶ ἐπεξεργάζοντάς την στὸ μυαλό σου, σὲ τραβάει στὸ παρελθὸν θυμίζοντάς σου τις τόσα ἑκατομμύρια ἀδικοχαμένες ψυχὲς ἀνὰ τὸν κόσμο. Συνέχεια
Ἡ ἐκδίκησις τῶν Ἁρμενίων.
Ἡ ἀτομικὴ ἀνάληψις τῆς τιμωρίας, ὡς ἀναφαίρετον δικαίωμα, τί εἶναι; Θεία δίκη; Νέμεσις; Σὲ μίαν γενοκτονία, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ Νέμεσις! Οὔτε θεία δίκη! Σὲ μίαν γενοκτονία ὑπάρχει τὸ θύμα κι ὁ θύτης. Ἐὰν τιμωρεῖται ὁ ἐγκέφαλος ἀθωώνεται τὸ χέρι ποὺ διέπραξε τὴν γενοκτονία; Καὶ ποῦ εἶναι ἡ ἀτομικότητα;
Ὁ συστηματικὸς ἀφανισμὸς παναρχαίων πληθυσμῶν ἀπὸ τοὺς νεό- ἢ παλαιό- Τούρκους, δὲν εἶναι ἕνα φαινόμενον τυχαῖον. Οὔτε πρωτοεμφανίσθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ περασμένου αἰῶνος. Ἁπλῶς τότε ἔλαβε διαστάσεις χιονοστιβᾶδος.
24 Ἰουνίου, περὶ γενοκτονίας τῶν Ποντίων ἐπὶ Στάλιν
”Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν
το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.
Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν’ απόμενε
έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε.”
Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…..