Γιὰ αὐτὴν τὴν ἡμέρα δὲν μποροῦμε νὰ γράψουμε πάρα πολλά.
Μόνον ἀναφορὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε, πρὸ κειμένου νὰ «ξεσκονίζουμε» κάπως τὶς μνῆμες μας, κάπου κάπου, καὶ νὰ μὴ μᾶς ἰσοπεδώνῃ ἡ ἀμνημοσύνη.
Τὸ πρῶτο Μεγάλο Ὄχι λοιπόν, βάσει ἱστορικῶν καταγραφῶν, ποὺ εἰπώθη σὲ μίαν ἥσυχη οἰκία στὴν Κηφισιά, σὲ κάποιον Ἰταλό, ὀνόματι Γκράτσι, λίγο μετὰ τὴν 3η πρωϊνή, στὶς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ἀπὸ ἕναν κοντόχονδρο μεσήλικα, ποὺ τὸ ὄνομά του ἦταν Ἰωάννης Μεταξᾶς, δὲν ἦταν Ὄχι, ἀλλὰ ἀνακοίνωσις πολεμική.
Τὸ πρῶτο Μεγάλο Ὄχι, ποὺ δὲν ἦταν ἀκριβῶς Ὄχι, ἀλλὰ τελικῶς τὸ γνωστό: «Λοιπόν, ἔχουμε πόλεμο».
Τὸ πρῶτο Μεγάλο Ὄχι, τοῦ τελευταίου ἔπους τῆς φυλῆς μας, ποὺ ἐλέχθῃ διὰ στόματος Ἰωάννου Μεταξᾶ… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Σοβιετικοί
Οἱ δώδεκα χειρότερες γενοκτονίες.
Τὸ ἄρθρον ποὺ ἀκολουθεῖ παρουσιάζει πολλὲς πληροφορίες, ἀναφορικῶς μὲ τὶς γενοκτονίες τοῦ πλανήτου μας, ἀλλὰ δυστυχῶς, δὲν μπορεῖ νὰ ἀναλύσῃ, λόγῳ περιορισμένου χώρου, περισσότερες λεπτομέρειες.
Ἐπεὶ δὴ ἡ κάθε περίπτωσις εἶναι διαφορετική, λόγῳ διαφορετικῶν συνθηκῶν, ἠθῶν, ἐθίμων, ἀντιλήψεων, θὰ περιοριστῶ μόνον στὸ νὰ προσθέσω μία σημαντικὴ λεπτομέρεια, γιὰ τὴν ὁποίαν οὐδὲ ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς ἀσχολεῖται. Ἡ γενοκτονία στοιχειοθετεῖται ἀπὸ ἀπογόνους, κυρίως, αὐτῶν ποὺ δολοφονήθηκαν. Αὐτὸ σημαίνει πὼς μαρτυρίες ἀπὸ τμήματα τῶν πληθυσμῶν ποὺ κυριολεκτικῶς ἔσβησαν, δίχως ἐπιβίωσι μαρτύρων, ἀγνοοῦνται ἤ δὲν συνυπολογίζονται στὴν ἔκτασι ποὺ ἔλαβαν χώρα. Ἄρα, τὸ πιθανότερον εἶναι νὰ συζητᾶμε μόνον γιὰ τμήματα τῶν πληθυσμῶν, σὲ σχέσι μὲ τὰ πραγματικὰ σύνολα, διότι ἀγνοοῦμε πολλὲς παραμέτρους. Συνέχεια
24 Ἰουνίου, περὶ γενοκτονίας τῶν Ποντίων ἐπὶ Στάλιν
”Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν
το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.
Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν’ απόμενε
έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε.”
Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…..
28η Ὀκτωβρίου 1940: Ἡ ἡμέρα ποὺ νικήθηκε ὁ ζόφος.
Του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου
Την 28η Οκτωβρίου 1940, η προοπτική της Ιστορίας ήταν όσο ποτέ ζοφερή. Οι λαοί της Ευρώπης είχαν υποδουλωθεί ή φαίνονταν έτοιμοι να υποκύψουν στην φυλετική αλαζονεία του προβαλλόμενου ως «λαού των κυρίων». Η Γερμανία σάρωνε τα σύνορα των ηπειρωτικών επικρατειών, απειλούσε την υπόσταση της θαλασσοκράτειρας, προχωρούσε ακάθεκτη προς την κοσμοκρατορία.
Οἱ 4 ἐποχές τοῦ Κοντράτιεφ καί ἡ κρίσις τοῦ συστήματος
NIKOΛΑΪ ΚΟΝΤΡΑΤΙΕΦ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
1892-1938
Ο ΚΟΝΤΡΑΤΙΕΦ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ…..
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ; Ή…….
— «Σύντροφε Στάλιν, ο Καπιταλισµός θα περνάει Κρίσεις αλλά µέσα από αυτές θα ανανεώνεται και… δεν θα πεθάνει ποτέ!», δήλωσε ευθαρσώς ο σπουδαίος Ρώσσος οικονοµολόγος Νικολάι Κοντράτιεφ στον σοβιετικό ηγέτη που του είχε αναθέσει να προσδιορίσει µε επιστηµονικό τρόπο την ηµεροµηνία… θανάτου του Καπιταλισµού. Μερικά χρόνια αργότερα και ενώ είχε δηµιουργήσει τη θεωρία των οικονοµικών «εποχών», ο Κοντράτιεφ έπεφτε νεκρός από τη σφαίρα ενός φρουρού στο γκουλάγκ όπου είχε εξοριστεί. Η γνώση, παρ’ όλα αυτά, που µας κληροδότησε µπορεί ακόµα και σήµερα να φανεί πολλαπλά χρήσιµη σε όποιον προσπαθεί να ερµηνεύσει το πώς και το γιατί της δικής µας ταραγµένης εποχής. Συνέχεια
Τὸ ἱστορικό τῆς γενοκτονίας μὲ λίγα λόγια…
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.