Μποροῦμε νὰ λέμε ὅ,τι θέλουμε…
Νὰ σκεπτόμεθα ὅ,τι θέλουμε…
Νὰ πράττουμε ὅ,τι θέλουμε…
…μὲ βασικὸ κριτήριον τὸν σεβασμὸ πρὸς τοὺς ἄλλους, μὰ κυρίως πρὸς τὸν ἑαυτόν μας.
Ὅταν ὅμως τοποθετούμεθα δημοσίως, (πολλῷ δὲ μᾶλλον ἐὰν μᾶς …«θέλῃ» καὶ ἡ «μηχανὴ προπαγάνδας») τότε εὐθέως καὶ σαφῶς θέλουμε νὰ ἐπιδράσουμε στὴν γενικὴ ἀντίληψιν τοῦ πλήθους.
Κοινῶς; Νὰ χειραγωγήσουμε τὴν κοινὴ γνώμη πρὸς τὴν μία ἢ τὴν ἄλλην κατεύθυνσιν.
Ὅπως ἡ γέννησις τοῦ ἀνθρώπου παραμένει, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, μία ἀπολύτως προσωπική του στιγμή, ἔτσι κι ὁ θάνατος τοῦ ἀνθρώπου ὀφείλει νὰ παραμένῃ μία ἀπολύτως προσωπικὴ στιγμή.
Ἰδίως ἐὰν αὐτὴ ἡ στιγμὴ γίνεται κατὰ ἀπόλυτον ἐπιλογή, ὅπως ἡ εὐθανασία.
Ὅταν γύρω ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀπολύτως προσωπικὴ στιγμὴ – ἐπιλογή, «κολλοῦν» διαφημιστικὲς ἐκστρατεῖες, «ἀδέσμευτη τραπεζικὴ ἐνημέρωσις» καὶ διάλογοι ἀμπελοφιλοσοφίας, παύει νὰ εἶναι προσωπικὴ ἐπιλογὴ καὶ μετατρέπεται σὲ ἐργαλεῖον τοῦ δημιουργοῦ τῆς γνωστῆς ἀτζέντας.
Τὰ καραγκιοζιλίκια, ἡ δημοσιότης, ἡ παραφιλολογία καὶ ὅλες αὐτὲς οἱ κατινίστικες ὑστερίες κρύβουν πίσω τους τὴν ἀτζέντα τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων, ποὺ προωθεῖται, χρηματοδοτεῖται καὶ ἐλέγχεται ἀπὸ τὸν soros, σκηνοθετεῖται ἀπὸ τὸ economist τῶν rothschild καὶ λέγεται ἀποπληθυσμός!!!
Ὅσοι δὲν τὸ ἀντιλαμβάνονται, ἰδίως τώρα ποὺ λαμβάνει σάρκα καὶ ὀστᾶ ἐμπρός μας, ἢ ἠλίθιοι εἶναι ἢ μισθοδοτοῦνται ἀρκούντως, πρὸ κειμένου νὰ σπεύδουν νὰ …μᾶς ὠθοῦν ἐκεῖ ποὺ τοὺς ὁρίζουν οἱ τραπεζίτες.
Ἀποπληθυσμὸς λέγεται τὸ ἔγκλημα…
Καὶ γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε ἀμφιβολίες περὶ τοῦ ποιὸς ὁρίζει κι ἀποφασίζει τὸ τὶ θὰ προβληθῆ στὰ μέσα μαζικῆς ἐξαπατήσεως, ἂς ξαναθυμηθοῦμε τὸ πόσο …«ἀδέσμευτη» εἶναι ἡ δημοσιοκαφρία στὶς ἡμέρες μας, ποὺ μονίμως χρηματοδοτεῖται, κατὰ κύριον λόγον, ἀπὸ τὶς …τράπεζες τῶν τοκογλύφων:
Ἀδέσμευτη τραπεζικὴ ἐνημέρωσις…
…πρὸ κειμένου νὰ προβάλλῃ μονίμως τὰ συμφέροντά τους.
Καὶ εἶναι τόσο κοντόφθαλμοι ὅλοι αὐτοὶ οἱ πρόθυμοι, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ συνειδητοποιήσουν πὼς πρῶτοι αὐτοί, μαζὺ μὲ τὰ παιδιά τους, ἀπειλοῦνται μὲ ἐξαφάνισιν. Διότι, βάσει τῆς ἀτζέντας πάντα, οἱ μετρίως ἠλίθιοι δὲν εἶναι χρήσιμοι. Χρήσιμοι εἶναι μόνον οἱ κατασκευασμένως ἠλίθιοι…
…ἢ ἄλλως τὰ ὑβρίδια ποὺ μᾶς ἑτοιμάζουν…
Κατ’ ἐπέκτασιν ὅλα αὐτὰ τὰ παπαγαλάκια, ποὺ χαζογελοῦν ὁπουδήποτε καὶ μὲ κάθε εὐκαιρία, διαφημίζοντας κάθε παπαρολογία μὲ εὐκολία, κινδυνεύουν περισσότερο ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον ἀπὸ τὸν ἀποπληθυσμὸ τοῦ πλανήτου..
Καὶ κινδυνεύουν διότι αὐτὸ τὸ παιχνιδάκι κτυπᾶ ἀδιακρίτως καὶ συνολικῶς, δίχως νὰ ἐλέγχῃ τὸ ποιὸς εἶναι «δικός τους» καὶ ποιὸς δὲν εἶναι.
(Διότι τοὺς πραγματικοὺς «δικούς τους» ἔχουν φροντίσει νὰ τοὺς προστατεύουν καταλλήλως…!!!)
Πᾶμε λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Ἡ ἀτζέντα τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων περιλαμβάνει, σὰν πρῶτο καὶ βασικό της μέλημα, τὸν ἀποπληθυσμό.
Ἀποπληθυσμὸς σημαίνει μείωσις τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ πλανήτου κατὰ (τοὐλάχιστον) 75-80%, βάσει πάντα τῶν ἐπισήμων στοιχείων. Λέτε νά μᾶς …ἐξαιρέσουν ἐμᾶς ἀπό τήν συμφορά;
Καί λέτε νά γλυτώσουν οἱ πρόθυμοι;
Ἐὰν δὲν ζομποποιηθοῦμε, δὲν θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ συνεχίσουμε.
Αὐτὸ θέλουν, αὐτὸ προπαγανδίζουν καὶ γιὰ αὐτὸ δουλεύουν ὅλα τὰ πρόθυμα παπαγαλάκια τους.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Η τηλεοπτική και εικονική γκλαμουριά της δημοσιογραφίας
Η γκλαμουριά (τηλεοπτική – εικονική όπως πάντα) του θανάτου δεν χρειάζεται σχολιασμό. Με τέτοια σκουπίδια πνευματικής υποκουλτούρας, που έρχονται να διαμορφώσουν τρόπους ζωής και κοινωνικές συμπεριφορές, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο, από δυο μόνο λόγια, ώστε να καταδειχθεί το μέγεθος της βλακείας. Και αυτά είναι :
Αφού τα έχει ξεπεράσει όλα τα προβλήματα τού θανάτου, γιατί δεν πηδάει από το μπαλκόνι ; Τι τα θέλει τα χαρτιά, τα έξοδα για την Ελβετία και το ποτήρι τού … αξιοπρεπούς θανάτου ; Τουλάχιστον, εκείνος που πήρε τα βουνά και κλείστηκε σε μια τρύπα για να πεθάνει (Λιαντίνης) από ασιτία, στάθηκε πιο έντιμος απέναντι στήν βλακεία του ή μάλλον στό δικαίωμα τού θανάτου του.
Και γιατί γράφω περί βλακείας ; Διότι το σκεπτικό αυτών των διαφωτισμένων είναι : Η Φύση με έκανε από το μηδέν κι εγώ της ανταποδίδω το τίποτα. Μία σου, μία μου. Ωστόσο, αυτό το τίποτα εκ τού μηδενός υπήρξε ως κάτι και αυτό το κάτι, έγραψε πνευματικά βιβλία της υποκουλτούρας του τίποτα. Αυτά θέλγουν την τηλεοπτική και εικονική όπως πάντα γκλαμουριά, που θέλει να ονομάζεται δημοσιογραφία.
Υστερόγραφο
Παρεμπιπτόντως, στην παρέα της δημοσιογραφικής εκπομπής για την συμφιλίωση με το θάνατο ήταν και ένας Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος – δεν γνωρίζω – του “Ωνασείου” Καρδιοχειρουργικού Κέντρου και μίλησε για την “πίστη”, που δίνει ελπίδα, σε εκείνους που θα εξακολουθήσουν να ζουν, παίρνοντας τα όργανα (σημ. κατόπιν ευθανασίας του δωρητή, πράγμα που δεν ειπώθηκε, αλλά καλώς εννοείται από όσους δεν έχουν βλακοποιηθεί εκ της εικονικής γκλαμουριάς) ενός άλλου.
Το Δίδαγμα ; Η πίστη δίνει ελπίδα σε εκείνους που ζουν ή μάλλον θα ζήσουν κάτι περισσότερο από εκείνον που θα του πάρουν τα όργανα. Μετά υπάρχει το τίποτα. Εδώ ο παράδεισος, εδώ και η κόλαση. Ο κύριος Βέλιος δεν κατατάχθηκε στην ομάδα των δωρητών οργάνων, ανήκει στην κατηγορία των δωρητών πνευματικής δημιουργίας κατόπιν μεταβάσεως σε ειδική κλινική της Ελβετίας, που ειδικεύεται στο “ευ θνήσκειν” έναντι αμοιβής. Η αξιοπρέπεια συνοδεύεται πάντα με το οικονομικό της αντίκρυσμα.
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2016/06/blog-post_58.html
Εἶναι μία …λεπτομέρεια ποὺ δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀσχοληθοῦμε μαζύ της.
Ακριβως ετσι.
Οπου υπαρχει “οικιοθελης” θανατος, οι εβραιοι πρωτοι-πρωτοι να μας συγχαρουν.
Το ιδιο συμβαινει και με τις αμβλωσεις.
Οπου υπαρχει αντιστασις, πεφτουν μπομπες……δημοκρατικες.
Ἀπολύτως …δημοκρατικὲς ὅμως!!!