Ποίημα τοῦ Σπάρτακου Τανασίδη γιὰ τὸν Πυθαγόρα.

«Πυθαγόρας»

Ἡ ἔμπνευσις μοῦ ἔνευσε Συνέχεια

Ὁ Λουντέμης γιὰ τὸν Βάρναλη.

«Ἢ ποίηση τοῦ Βάρναλη, δὲ μύριζε ποτὲ γάλα. Μύριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μπαροῦτι· κατέβηκε δηλαδὴ στὸ στίβο χωρὶς πάρα πολλὰ γυμνάσματα καὶ δοκιμὲς καὶ περιπλανήσεις στοὺς λειμῶνες τῶν ἀσφόδελων. Συνέχεια

Θέα τῶν Ἀθηνῶν

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Θέα τῶν Ἀθηνῶν, 1940 (ἰδιωτικὴ συλλογή)

Ἄ γαιώδη ἄνθρωπε
Ἰδὲς ποὺ ὁ τοκετὸς τῆς νύκτας ἔφερε
Κυανὸ καὶ κιννάβαρι, πορφύρα καὶ ὤχρα
Συνέχεια

Στὴν Νεολαία μας.

Αὐτὸ κρατάει ἀνάλαφρο μὲς στὴν ἀνεμοζάλη
τὸ ἀπὸ τοῦ κόσμου τὴ βοὴ πρεσβυτικὸ κεφάλι,
αὐτὸ τὸ λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλο κανένα:
Μεθύστε μὲ τ᾿ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα. Συνέχεια

Ὑπατία.

«Τὸ ῥεῦμα τ’ οὐρανοῦ ἀφίνει ἀπὸ σᾶς ζωντανοὺς
μόνο τοὺς ἀγράμματους, κι ἔτσι  πρέπει ν’ ἀρχι­νᾶτε
πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σὰν παιδιά…»

Ἀπὸ τὸν Τίμαιο τοῦ Πλάτωνος

 

Τὸ φῶς,
τῆς ἄρετῆς,
τῆς ὀμορφιᾶς
καὶ τῆς γνώσης σου, Συνέχεια

Δάκρυ σὲ γαλάζια ἀπόχρωσιν

Χρώματα πολλὰ
καὶ φῶτα ποὺ ξεδίπλωναν τὴν εὐελιξίαν τους,
ἐπάνω σὲ κάθε λογῆς στολίδια..!
Κραττοῦσα τὸ χέρι τοῦ μπαμπᾶ μου σφιχτὰ
καὶ προσπαθοῦσα νὰ μὴν οὐρλιάξω ἀπὸ τὴν χαρά μου!
Ἤμουν μόλις λίγα μέτρα ἀπὸ Συνέχεια