«Πυθαγόρας»
Ἡ ἔμπνευσις μοῦ ἔνευσε Συνέχεια
«Ἢ ποίηση τοῦ Βάρναλη, δὲ μύριζε ποτὲ γάλα. Μύριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μπαροῦτι· κατέβηκε δηλαδὴ στὸ στίβο χωρὶς πάρα πολλὰ γυμνάσματα καὶ δοκιμὲς καὶ περιπλανήσεις στοὺς λειμῶνες τῶν ἀσφόδελων. Συνέχεια
Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Θέα τῶν Ἀθηνῶν, 1940 (ἰδιωτικὴ συλλογή)
Ἄ γαιώδη ἄνθρωπε
Ἰδὲς ποὺ ὁ τοκετὸς τῆς νύκτας ἔφερε
Κυανὸ καὶ κιννάβαρι, πορφύρα καὶ ὤχρα
Συνέχεια
Αὐτὸ κρατάει ἀνάλαφρο μὲς στὴν ἀνεμοζάλη
τὸ ἀπὸ τοῦ κόσμου τὴ βοὴ πρεσβυτικὸ κεφάλι,
αὐτὸ τὸ λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλο κανένα:
Μεθύστε μὲ τ᾿ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα. Συνέχεια
«Τὸ ῥεῦμα τ’ οὐρανοῦ ἀφίνει ἀπὸ σᾶς ζωντανοὺς
μόνο τοὺς ἀγράμματους, κι ἔτσι πρέπει ν’ ἀρχινᾶτε
πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σὰν παιδιά…»
Ἀπὸ τὸν Τίμαιο τοῦ Πλάτωνος
Τὸ φῶς,
τῆς ἄρετῆς,
τῆς ὀμορφιᾶς
καὶ τῆς γνώσης σου, Συνέχεια