Τό 2006 ὁ Βύρων Πολύδωρας συνέταξε μίαν ἒκθεσι! Ἡ ὁποῖα, ὃπως πολλές ἂλλες παρόμοιες φαντάζομαι, ἢ πέρασε στά ἀδιάβαστα ἢ δέν πέρασε καθόλου.

Ἒχει φυσικά μεγάλην σημασία ἡ ἒκθεσις αὐτή, γιατί συνετάχθη ἀπό κάποιο πρόσωπο τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ.

Τό ἀσφαλές συμπέρασμα εἶναι πώς τά προβλήματα, δέν τά βλέπουμε μόνον ἐμείς, πού θεωρητικῶς,  εἲμαστε ὁ τελευταῖος πού θά ἐρωτηθῃ γιά τέτοια ζητήματα. Τά βλέπουν καί κάποιοι ἂλλοι πού, πάλι θεωρητικῶς, ἒχουν τοὐλάχιστον καί τήν δύναμι καί τήν θέσι νά ἀντιδράσουν.

Γιατί ὃμως δέν τό κάνουν; Γιατί πρόσωπα πού ἒως πρότινος κατείχαν κυβερνητικές θέσεις, ἀδιαφόρησαν καί κωλυσιέργησαν; Γιατί δέν ἒδρασαν ὃταν μποροῦσαν; Τί φοβήθηκαν ἢ τί περίμεναν νά λάβουν ὡς ἀντάλλαγμα;

Διαβάζουμε στό μεταξύ τίς διάφορες συμφωνίες πού ὑπογράφουν  Μπερλουσκόνι-Καντάφι καί τούς ἐκβιασμούς πού κάνει ὁ Καντάφι στήν Εὐρώπη. Ἀνατριχιαστικές! Κι ὃμως, οἱ διάφοροι πολιτικοί, βλέποντας πλεόν τά ἀδιέξοδα, ἀναζητοῦν ἐπισήμως λύσεις, πού ὃμως δέν συνάδουν μέ μίαν ἂλλη, ὑπόγειο κι ἂγνωστη στούς πολλούς γραμμή.

Μοῦ θυμίζουν ὃλες αὐτές οἱ συμφωνίες καί οἱ διάλογοι τήν θαμμένη ἒκθεσι Πολύδωρα. Κάτι σάν :

«τά βλέπουμε, τά ξέρουμε, τά καταγράφουμε γιά νά εἲμεθα «ἐντάξει» μέ τήν συνείδησί μας, ἀλλά τά δεχόμεθα γιατί ἒτσι εἶναι! Εἲμεθα πολύ μικροί γιά νά  τά ἀλλάξουμε!»

Ἀναρωτιέμαι λοιπόν κι ἐγώ γιά τά κάτωθι:

• Ἐὰν τά ξέρετε καί δέν ἀντιδρᾶτε, πῶς θά μπορούσαμε νά σᾶς χαρακτηρίσουμε; Ἢ μήπως περιμένετε νά λάβη ὑπ’ ὂψιν του ὁ ἐξαπατημένος σας ψηφοφόρος τήν κάθε παραπεταμένη σας ἒκθεσι;
• Ἐὰν πάλι ἒχετε ἀποδεχθεῖ τήν ἀδυναμία σας γιά ἀντίδρασι, γιατί δέν ἒχετε παραιτηθεῖ ἐδῶ κι ἀρκετά χρόνια; Ἐλπίζατε νά ἀλλάξῃ κάτι στήν πορεία ἀπό μόνον του ἢ ἐλπίζατε νά ἀθωωθεῖτε λόγω ἀμφιβολιῶν;
• Ἐάν ἐκόμη καί σήμερα, πού ἒχουν καταπέσει ἐπί τῆς κεφαλῆς μας, βουνά τά προβλήματα, σέ κάθε ἐπίπεδον, ἐσείς παραμένετε ἀδρανείς, τότε γιατί δὲν αὐτοκτονεῖτε; Γιά ποιόν λόγον ἐξακολουθεῖτε μίαν ζωή καταδικασμένη σέ ἀτολμία καί πλήρως εὐτελισμένη;  Ξεχνᾶτε πώς μέ τίς δικές σας ἀποφάσεις, πράξεις, ὑπογραφές ἢ ἀδιάφορα σφυρίγματα, καταστρέφετε μίαν χώρα κι ἕναν λαό πού δέν σᾶς ἀνήκει;

Δέν μοῦ χρειάζονται οἱ ἀπαντήσεις σας. Ῥητορικὰ τὰ ἐρωτήματα. Οὖτε καί οἱ δικαιολογίες σας. Ἀναγνωρίζουμε ὃλοι μας πλέον τήν σαθρότητα  πού στηρίζει τίς «πολιτεῖες»  σας!  Γνωρίζουμε γιατί συνεργήσατε σέ ἓνα ἀκόμη ἒγκλημα. Πιόνια ἂβουλα καί ἂχρωμα ἢσασταν καί παραμείνατε σέ ὃλον σας τόν βίο. Πιόνια σέ ἓνα παιχνίδι πού ἂλλοι, κάποιες φορές «ἀόρατοι»  καί «ἀνώνυμοι» ὁρίζουν κανόνες καί πεδία δράσεως. Ὃμως….

Ἀκόμη καί τώρα πού ξέρετε πώς καταλαβαίνουμε συνεχίζετε! Ἐξακολουθεῖτε νά παίζετε βρώμικα. «Ῥίχνετε»  διαρκῶς νέα ὃπλα στήν ἀρένα. Ὃπλα πού ἀποπροσανατολίζουν καί μπερδεύουν.

Δέν ξέρω ἐὰν ὁ κύριος στόχος σας ἦταν νά γεμίσετε τήν Εὐρώπη καί τήν Πατρίδα μας πληγές. Πολύ φοβᾶμαι πώς μόνον ἓνα ἐργαλεῖο ἦταν ὃλο ἐτοῦτο γιά νά κερδίσετε χρόνο.

Ὃμως τὸ παιχνίδι παίζεται ἀκόμη….

Καί παρά τό, κατ’ ἐσᾶς, περίτεχνο στήσιμο πού κάνατε, ἀρχίζουμε καί βλέπουμε…

Γιά σήμερα ὃμως ἀρκετά ἀσχολήθηκα μαζύ σας ὠραῖα μου πιθηκάκια….

Πρίν σᾶς ἀφήσω μέ τίς «σκέψεις σας»  θά θέσω μερικά ἀκόμη ἐρωτήματα, πού ἐπίσης δέν χρειάζονται νά τύχουν ἀπαντήσεως. (Ἒτσι… Γιά νά  προβληματίζεσθε ὃλην τήν νύχτα…. Κακό δὲν κάνει!)

• Ποιός ὁ κύριος λόγος πού γέμισε ἡ Εὐρώπη λαθρομετανᾶστες; Μὴ βιαστεῖτε νά ἀπαντήσετε: τά φθηνά ἐργατικά χέρια γιατί… δέν…
• Ποιός ὁ λόγος πού ἐνθαῤῥύνονται ὃλοι αὐτοί οἱ καταπατητές νά δροῦν βιαίως καί ἐπεκτατικῶς; Μὴ μοῦ πεῖτε: ἡ ἀποκατάστασις τῆς ἀδικίας τοῦ ἐποικισμοῦ γιατί …δέν…
  
• Ποιός ὁ λόγος πού ἐδῶ καί 4-5 δεκαετίες ἒχετε σχεδόν ἀποκόψει τά παιδιά ἀπό τήν οἰκογένεια καί τά ποτίζετε μέ κάθε εἴδους ἀντιληπτικό, ἠθικό καί πνευματικό δηλητήριο πού γεννᾶ τό ἀῤῥωστημένο σας κεφάλι; Μὴ μοῦ πεῖτε: ὁ πολύ-πολιτισμός γιατί…δέν…

Αὐτά γιά σήμερα.

Ἡ συνέχεια στό ἐπόμενον.

Εἶναι πού αἰσθάνθηκες θεός.. Ἀλλά δέν ἢσουν!.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Γνωρίζετε, ὃπως καί γνωρίζουμε, πώς τώρα ξεκινᾶμε…. Μὴ βιασθεῖτε νά κρυφθεῖτε… Δέν κάνει… Δὲν θὰ βοηθήση… Δὲν σᾶς σώζει… Ὄχι διότι ἐμεῖς θὰ ἐκδικηθοῦμε, ἀλλὰ διότι ἐσεῖς εἶσθε, πολὺ ἁπλᾶ, ἀνίκανοι νὰ ἐπιβιώσετε στὸν κόσμο ποὺ συνεργήσατε γιὰ νὰ στηθῇ.

Ἡ ἔκθεσις πολύδωρα:

ΕΚΘΕΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ κ. ΠΟΛΥΔΩΡΑ 2006

Α΄ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα (2006 όταν τα έγραφα) είναι η λαθρομετανάστευση. Η ανεργία, τα ναρκωτικά, η δημόσια Υγεία και Παιδεία θα ήσαν ήσσονος σημασίας προβλήματα εάν δεν συνεδέοντο πολλαπλώς και αναποτρέπτως με τη λαθρομετανάστευση.

Αμφίβολο τυγχάνει εάν έχει συνειδητοποιηθεί επαρκώς -και δη από τους αρμοδίους- το πολλαπλώς επικίνδυνο αυτό πρόβλημα. Και τούτο διότι έχει απαγορευθεί κάθε συζήτηση γύρω από το θέμα. Για την ακρίβεια, επιτρέπονται μόνον εγκωμιαστικές συζητήσεις για τους λαθρομετανάστες και τα προβλήματά τους. Άλλου είδους προβληματισμοί θεωρούνται, άμα τη διατυπώσει, ως αιρετικοί και τιμωρητέοι διά δημοσίας διαπομπεύσεως. Άλλο το ζήτημα ότι την επομένη στιγμή θα ολοφύρονται οι ίδιοι οι διαπομπευτές, γιατί η «αλλοδαπή» εγκληματικότητα θα τους χτυπάει την πόρτα. Βέβαια, η Αριστερά «θα κάνει πάρτι» όταν θα καίγεται η Αθήνα, η αλωθείσα και υπό κατάληψη τελούσα. Δεν εξέφρασαν, άλλωστε, ποτέ τη θλίψη τους ή την καταδίκη τους για το φαινόμενο και τις δραματικές επιπτώσεις του. Η επανάσταση κατά του αστικού καθεστώτος και κατά του εθνικού τρόπου, με την αξιοποίηση «του στρατού των εισβολέων-καταληψιών», θα είναι το πιθανό ή και επιδιωκόμενο γεγονός.

Β΄ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

1. Το τοπίο

Όπως κατεβαίνουμε τη Σοφοκλέους και περνούμε την Αιόλου και την Αθηνάς βλέπουμε την αλήθεια. Τη δραματική και απειλητική αλήθεια. Μενάνδρου, Γερανίου, Κλεισθένους, Σωκράτους, αριστερά Λεωχάρους (όπου στο στενάκι βρίσκεται το Α.Τ. και Τ.Α. Ακροπόλεως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ), Μοναστηράκι, Πετράλωνα, Θησείο, Ομόνοια, Κοτζιά, (Θεάτρου) και στη συνέχεια βδ Πατησίων, Γ’ Σεπτεμβρίου, Αχαρνών, Λένορμαν, Βάθης, Μεταξουργείο, Πατήσια, Άγιος Παντελεήμονας (όπου και βρίσκεται το Α.Τ. και Τ.Α. Παντελεήμονος, πάλι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ), Κυψέλη, εκτός από τα γνωστά και παραδοσιακά «άβατα και άδυτα» της Κουμουνδούρου, του Πολυτεχνείου και των Εξαρχείων (όπου και εκεί Α.Τ. και ΤΑ. βρίσκονται επίσης ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ) είναι οι υπό κατάληψη περιοχές. Η μισή Αθήνα υπό κατάληψη.

2. Τα χαρακτηριστικά του

Εκεί βλέπεις το δράμα ιδίοις όμμασι. Εκεί βλέπεις τα γκράφιτι (που δηλούν σήματα ύπαρξης «στεκιών» ή «διανομής δόσεων». Δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά αθώο γκράφιτι που απεφάσισαν κάποια μεμονωμένα και αργόσχολα νεαρά άτομα να αποτυπώσουν χάριν καλαισθησίας στον τοίχο. Βλέπεις την εγκατάλειψη της γειτονιάς και των πολυκατοικιών από τους χθεσινούς ενοίκους, βλέπεις ομίλους 3-5 νεαρών ατόμων (συνήθως μελαψής απόχρωσης) να στέκονται ή να κινούνται νωχελικά στις γωνίες των δρόμων, να παρατηρούν ασκαρδαμυκτί και να επιλέγουν στόχους. Εκεί κυρίως διαμένουν, για την ακρίβεια στοιβάζονται, οι αλλοδαποί, σε καταλύματα ημιπαράνομων μισθώσεων (γιατί οι ιδιοκτήτες δεν δηλώνουν τη μίσθωση ή γιατί μισθώνουν το διαμέρισμα «με το κεφάλι») ή και καταλήψεων σε εγκαταλειμμένα υπόγεια ή και ανώγεια πεπαλαιωμένων κτιρίων. Ούτε λόγος για καταγραφή ή απογραφή του αριθμού (και των άλλων στοιχείων) των διαμενόντων σε κάθε πολυκατοικία ή γειτονιά. Το εμπόριο αγαθών, τροφίμων και βιομηχανικών προϊόντων είναι «εσωτερικού κυκλώματος». Ουδείς έμπορος γηγενής κάνει τζίρο από αυτούς. Όλες οι μορφές του εγκλήματος ευδοκιμούν εκεί.

3. Το εγκληματογόνο πεδίο

Η «κοινωνία» εκεί είναι άθροισμα πολλαπλών εθνοτικών, φυλετικών, θρησκευτικών, γεωγραφικών, κουλτουριστικών κοινωνιών. Κίνδυνοι υγείας, από ανύπαρκτες προϋποθέσεις και συνθήκες υγιεινής, άμεσοι. Τονίζω, όλες οι μορφές εγκλήματος. Από την επαιτεία, τις μικροκλοπές, τις διαρρήξεις, τις αρπαγές τσαντών και τις μικροληστείες στον δρόμο, τις ένοπλες ληστείες, τις κλοπές οχημάτων, τις βιαιοπραγίες και τις σωματικές βλάβες (έργω και λόγω εξυβρίσεις δεν λογίζονται πλέον ως αδικήματα, διότι απερροφήθη ο άδικος χαρακτήρας τους από την «κοινωνική προσφορότητα» της πράξεως), μέχρι βαρέα εγκλήματα οργανωμένου τύπου. Μία είναι η παραδεκτή νομιμότητα εκεί: Ο νόμος του πιο δυνατού ή του πιο αδίστακτου. Μικρές, με τάση να γίνουν μεγάλες, και ποικίλες συμμορίες φυτρώνουν σε όλο το πεδίο σαν μανιτάρια.

4. Λαθρομετανάστευση και εγκληματικότητα

Ο αριθμός των λαθρομεταναστών (νομιμοποιηθέντων και μη) των διαβιούντων στην Αθήνα (την ως άνω «καταληφθείσα») υπολογίζεται γύρω στις 800.000. Τα «ποιοτικά» τους χαρακτηριστικά: Απελπισμένοι, άρρωστοι, άνεργοι, άστεγοι, γονείς (με γάμο ή χωρίς) μικρών παιδιών, αδέλφια ανήλικα ή στην εφηβεία, ευεπίφοροι στη μίσθωση των εγκληματικών υπηρεσιών τους σε πρώτη ζήτηση (οι σχετικές και όχι αξεπέραστες δυσκολίες έγκεινται μόνον στο ύψος της αμοιβής του προσλαμβανομένου).

Αυτός ο αριθμός των επήλυδων δεν είναι απλό μέγεθος. Δεν είναι κάτι σαν μια «υπεργεννητικότητα» των κατοίκων της Αττικής από το 1990 μέχρι το 2006. Είναι κάτι άλλο. Που απαιτεί (για να μη μετατρέπουμε την εισήγηση σε κοινωνιολογική μελέτη) πρόσθετο αστυνομικό προσωπικό, προκειμένου να αντιμετωπισθεί το, σε απίθανα μεγέθη, αυξηθέν και προσφάτως προστεθέν αστυνομικό έργο. Καμία συζήτηση δεν γίνεται ούτε απλή αναφορά καν για την κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα, η οποία κατά πάσαν μέτρηση δεν δημιουργήθηκε το τελευταίο δεκάμηνο. Συζήτηση ή ψέλλισμα για τη λαθρομετανάστευση είναι απηγορευμένη «διά ροπάλου». Όχι να μας πουν και ξενόφοβους ή ρατσιστές!

5. Η μη απαξίωση. Η μη αναγνώριση του κακού

Οι πάντες (πολιτικοί, θρησκευτικοί, τοπικοί, ακαδημαϊκοί, πνευματικοί και δημοσιογραφικοί άρχοντες) ασκούνται σε υποκριτικές ρητορικές φιλανθρωπίας και συμπόνιας. Έννοιες ξεχασμένες όμως για τους δυστυχείς «ιθαγενείς».

Γι’ αυτούς η προτεινόμενη λύση είναι η απαγόρευση κυκλοφορίας στην παλιά τους γειτονιά, η άνευ αντιστάσεως παράδοση των κινητών πραγμάτων, χρημάτων, ρούχων, κινητών τηλεφώνων, προκειμένου να σώσουν την πολύτιμη μεν αλλά χωρίς αξιοπρέπεια πλέον, χαρισθείσα από τους μεγάθυμους κακοποιούς, ζωή τους. «Ζωή στα γόνατα» προ του κουκουλοφόρου τού κραδαίνοντος τις «μολότοφ» ή των πολιτικών προστατών του, ιδού η συνταγή και η καινούργια πρόταση πολιτισμού και επιβίωσης! Προτείνεται επίσης και ο «σιδηρόφρακτος εγκλεισμός» των παλαιών, των αυτοχθόνων και των δήθεν ελεύθερων πολιτών στα σπίτια τους. Των εναπομεινάντων, γιατί οι πολλοί έχουν μετοικήσει ήδη για άλλες περιοχές, πιο «καθαρές». Είναι εκεί, στην κάτω Αθήνα, η διοίκηση της φιλανθρωπίας και της Κοινωνικής Πρόνοιας, που οργανώνει συσσίτια και φιέστες και θεάματα υπέρ των εισβολέων-καταληψιών ως κακέκτυπο και φάρσα των παλαιών «βασιλικών» δραστηριοτήτων!

6. Συναρμοδιότητες

Τα συναρμόδια υπουργεία ή κοιμούνται ύπνον βαθύ ή λαϊκίζουν ανεπιτρέπτως και ασυστόλως.

α) Το ΥΠΕΣΔΔΑ νομιμοποιεί τους λαθρομετανάστες κατ’ εξακολούθηση και αδιακρίτως. Οι υπηρεσίες του δεν διστάζουν να προκαλούν τους συναισθανόμενους τον κίνδυνο, παριστάνοντας τους ρητορικά καλοσυνάτους υποδοχείς, χωρίς όμως να μεριμνούν για χώρους υποδοχής. Ο φόρτος του έργου της έκδοσης των διαβατηρίων μετετέθη –και δικαίως, για λόγους ασφαλείας– από το ΥΠΕΣΔΔΑ στους ώμους της Αστυνομίας, χωρίς να ενισχυθεί με προσωπικό ή ανάλογους πόρους. Η ευθύνη για τους αλλοδαπούς ανήκει στο ΥΠΕΣΔΔΑ, αλλά όλα μένουν στην ασάφεια. Κανείς δεν ξέρει ούτε πόσοι μπαίνουν ούτε πόσοι βγαίνουν ούτε πόσοι είναι συνολικά ούτε πού διαμένουν ούτε πού δουλεύουν. Όλα στην ομίχλη.

β) Το ΥΠΕΘΑ δεν φυλάσσει τα σύνορα. Στην προκάλυψη δεν αναπτύσσονται φυλάκια πλέον. Τα σύνορα είναι αφύλακτα. Τη φύλαξη των συνόρων την έχει (η λαϊκίζουσα και στρουθοκαμηλίζουσα Πολιτεία) από ετών αναθέσει σε 2.οοο συνοριοφύλακες! Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ποιος θα διακρίνει τη διμοιρία εισβολέων-καταδρομέων από μια ομάδα λαθρομεταναστών που κινούνται «έρπειν»; Αλλωστε, εύκολα μπορεί να φαντασθεί κανείς πως το μέγεθος της προξενούμενης βλάβης ή δολιοφθοράς δεν διαφέρει. Από τα Γενικά Επιτελεία (κυρίως του Στρατού) υποβάλλονται, με μια κάποια αναίδεια, «αιτήματα» να φυλάσσονται (με περιπολίες) τα στρατόπεδα από αστυνομικούς. Τεράστιο έργο εθνικής άμυνας (εμφατικά αυτό της φύλαξης των συνόρων και της «απώθησης» των λαθρομεταναστών) μετακυλίστηκε «ανεπαισθήτως» στην Αστυνομία με τον υψηλόφρονα ενδιάμεσο στόχο να διορισθούν τότε 2.000 συνοριοφύλακες με τα «αδιαμφισβητήτως αξιοκρατικά» κριτήρια του Χρυσοχοΐδη. Τονίζεται, για τη μετρήσιμη αξία του επιχειρήματος, ότι το 2006 συνελήφθησαν 100.000 λαθρομετανάστες (εκτός από τους αγνώστου αριθμού που διαφεύγουν τη σύλληψη). Εξ αυτών 80.000 επαναπροωθήθησαν (με τρόπο αμφισβητούμενης νομιμότητας). Υπόλοιπο, «καθίζημα» 20.000. Αυτή είναι η εικόνα της ροής των λαθρομεταναστών. Οι συλλαμβανόμενοι «δουλέμποροι» μάλλον βρίσκουν μαλακή και συμφέρουσα τη σχέση «ρίσκου και αποτελέσματος (τιμωρίας)».

Αυτή είναι η επαναλαμβανόμενη κατ’ έτος ροή-είσοδος λαθρομεταναστών στη χώρα.

γ) Το ΥΠΕΞ δεν πιέζει, ίσως ευλόγως («στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»), την Τουρκία να συμμορφωθεί προς τις πρόνοιες της συμφωνίας επαναπροώθησης που έχει υπογράψει με την Ελλάδα. Όχι μόνον η γείτων και σύμμαχος δεν τιμά την υπογραφή της, αλλά περιφρονεί ιταμώς -τίποτα το πρωτότυπο- την Ελλάδα, προς την οποία «τροχονομεί» εκατοντάδες λαθρομετανάστες καθ’ εβδομάδα. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, οργανώνει διεθνή εκστρατεία συκοφαντικής προπαγάνδας μέσω των διεθνών τηλεοπτικών πρακτορείων, εμφανίζοντας τους «επαναπροωθουμένους» ως εισαγόμενους από την Ελλάδα!

δ) Το υπουργείο Υγείας θα έπρεπε να είχε οργανώσει καταυλισμούς των λαθρομεταναστών και των προσφύγων. Και να είχε φροντίσει προ πολλού και συστηματικά τις συνθήκες υγιεινής σε όλα τα ανοιχτά και εκτεταμένα «γκέτο» (που έχουμε σημειώσει στο σημείο «Α1» του παρόντος). Το Λαύριο δεν είναι απλώς «γκέτο». Είναι «άβατο» και ευθεία πρόκληση για την έννομη τάξη. Για την ακρίβεια, είναι η πιο δραματική ομολογία «παραίτησης» του κράτους. Οι Κούρδοι μπαινοβγαίνουν όπως θέλουν («φορτωμένοι» ή «άδειοι»), όποτε θέλουν. Οι συνθήκες υγιεινής άθλιες. Οι της φύλαξης ανύπαρκτες,

ε) Το υπουργείο Δικαιοσύνης «κήδεται» της διαιώνισης του ελληνικού «παραδείσου» του Ποινικού Δικαίου διεθνώς. Επιείκεια στις καταδίκες και ποινές μέχρις ατιμωρησίας. Άδειες επικίνδυνων φυλακισμένων (και μη επιστρεφόντων). Μη κράτηση επ’ αυτοφώρω συλλαμβανομένων, όπως και μη κράτηση κρατουμένων ελλείψει δικαστικών κρατητηρίων. Και εδώ υποκριτική μεταμέλεια γιατί κατεδικάσθησαν συνάνθρωποι! Μα αφού δεν αντέχουν ψυχολογικά τις δίκες και τις καταδίκες γιατί τις επιχειρούν και υποφέρουν οι «πονόψυχοι»;

7. Κοινωνιολογικά δεδομένα

Αυτά όλα δεν είναι απλώς στα όριά τους. Είναι πέραν των ορίων τους. Εγώ συναγερμό σημαίνω. Δεν είναι η κοινωνία μας στο παρά πέντε. Είναι στην ώρα μηδέν.

Το κοινωνικό φαινόμενο συντίθεται από:

α) Την κρίση στην οικογένεια: Η σημερινή οικογένεια δεν ανταποκρίνεται ούτε στα ποσοτικά κριτήρια της συμβίωσης υπό την αυτή στέγη. Πρόκειται μάλλον για συνάντηση κάπου εκεί, στην είσοδο του σπιτιού, συναφικνουμένων ή συναναχωρούντων προσώπων. Ούτε «συνοίκηση». Ούτε «συνύπνωση» δεν υπάρχει γιατί γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα τα παιδιά «βγαίνουν» για διασκέδαση!

β) Την κρίση στην Παιδεία, με την αλόγιστη παραγωγή πτυχιούχων κατά κύριο λόγο και την «αιχμαλωσία» των δύστυχων παιδιών στις τάξεις των ολοήμερων σχολείων.

γ) Την έλλειψη κοινωνικών προτύπων και τον μαζικό πληθωρισμό αντικοινωνικών.

δ) Την άμβλυνση των αρχών και αξιών σε εθνική κλίμακα και διεθνή.

στ) Την προβολή κατ’ εξακολούθηση τρόπων αντικοινωνικής συμπεριφοράς από τα media, εις θέση υποδείγματος προς μίμηση. Η σταθερή και συνεπής δραστηριότητά τους είναι η εκθεμελίωση του θεσμικού οικοδομήματος, μέσω της δήθεν κριτικής που στην ουσία της δεν είναι τιποτ’ άλλο παρά γενικόλογες αξιολογικές κρίσεις ριπτόμενες στον ίδιο στόχο: Να μη μείνει τίποτα όρθιο (εκτός από το δικό τους κοντόθωρο συμφέρον).

ζ) Την εξώθηση των νέων στην τεμπελιά και τη διεκδίκηση αχρεωστήτως και αναιτίως από τους παντοίους λαϊκιστές, δήθεν κοινωνιολόγους και πολιτικούς αναλυτές.

η) Την απότοκο συνέπεια όλων των ανωτέρω, που δεν είναι άλλη από τη δραματική εξάπλωση των ναρκωτικών (χωρίς να υποτιμάται το αλκοόλ) σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα και σε νεότατες ηλικίες.

ι) Τη λαθρομετανάστευση (με όλα τα συνοδευτικά στοιχεία της και χαρακτηριστικά της που σημειώσαμε στο κεφάλαιο «Β»).

Γ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Των πραγμάτων ούτως εχόντων, αστυνόμευση δεν μπορεί να γίνει εύκολα και κυρίως συμβιωτικά με το έγκλημα. Τα σκουπίδια είναι πολλά και το χαλί μικρό. Το κοινωνικό φαινόμενο είναι απείρως μεγαλύτερο από το υποπροϊόν της εγκληματικότητας. Η ανισότητα είναι δυσμενέστατη συνθήκη σε βάρος του θεσμού (της Αστυνομίας) που καλείται να αποκρούσει την εγκληματικότητα σαν χιονοστιβάδα στη βάση του βουνού. Λύση αδύνατη. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα. Ήδη είναι πολύ αργά.