(Σὲ συνέχεια τῆς προηγουμένης μου ἀναρτήσεως μὲ τίτλο Ἡ Pax ottomanica συνεχίζω τὴν καταγραφὴ τῶν διαφωνιῶν μου, ἀναφορικῶς πάντα μὲ τὰ λεγόμενα τῶν κυρίων Βερέμη καὶ Τατσοπούλου.)
Κύριε Τατσόπουλε, στὴν ἀρχὴ τῆς παρουσιάσεώς σου (1:04) ἀναφέρεις πὼς «μόλις σὲ μερικοὺς μῆνες, οἱ κάτοικοι της, (τῆς ἀπομεμακρυσμένης περιοχῆς τῆς Πελοποννήσου) ἐνώνονται καὶ πολεμοῦν μαζὶ…» (κάτι ποὺ φυσικὰ ἐπαναλαμβάνεις περὶ τὸ 4ο λεπτό!
Ποιὸς λογικὸς ἄνθρωπος ποὺ ἀντιλαμβάνεται στοιχειωδῶς τὴν ἱστορία, θὰ ἀκούσῃ κάτι τέτοιο καὶ δὲν θὰ ἀναζητήσῃ μέσα στὶς πηγὲς του ἀπαντήσεις; Ποιὸς θὰ δεχθῇ ἔτσι, ἄνευ ἀντιλόγου, τὰ ὅσα ἰσχυρίζεστε;;;
Ξεχνᾶς κύριε Τατσόπουλε τὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία.
Ἔτος ἱδρύσεως; Μόλις τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1814!!!
Ξεχνᾶς φυσικὰ καὶ τὸν Ῥῆγα Βελεστινλῆ! Ἔτος Θανάτου: 1798!!!!
Ὅσο γιὰ τὴν δράσι του; Εἶχε ξεκινήσει τὴν (ἐπίσημο) δράσι του κατὰ τῆς ὀσμανικῆς αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὸ 1790(!!!). Ὅμως ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν εἴκοσι ἐτῶν (1777) εἶχε καταφύγει στὰ κλέφτικα λημέρια τοῦ Ὀλύμπου, διότι εἶχε σκοτώσει κάποιον τοῦρκο στρατιώτη!!! Λὲς νὰ σκότωσε τοῦρκο στρατιώτη γιατὶ ἦταν ἁπλῶς τρελλὸς ἤ γιατὶ ἦταν ἁπλῶς ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ καὶ δὲν ἀνεχόταν κανέναν ἀφέντη;
Ἡ «Ἑλληνικὴ Νομαρχία» (ἔτος πρώτης ἐκδόσεως 1806) τί ἀκριβῶς μᾶς δεικνύει; Λέτε ξαφνικὰ, ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, ἕνας συγγραφεὺς νὰ κάτσῃ καὶ νὰ γράψῃ κάτι τόσο σημαντικὸ;
Ὅλα αὐτὰ (καὶ πολλὰ ἄλλα) καταδεικνύουν τὸ «ξαφνικὸν» καὶ τυχαῖον ἢ τὸ συστηματικὸν καὶ ὀργανωμένον; (Ἡ ἀπάντησις μου, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ἐὰν ἤ ὄχι θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνῃ κάτι τέτοιο, ἐδόθη ἐκτενῶς ἤδη στὴν προηγουμένη μου ἀνάρτησι. )
Θὰ συμπληρώσω μόνον πὼς τὸ «θαῦμα» δὲν εἶναι καὶ τόσο «θαῦμα». Παραμένει φυσικὴ ἐξέλιξις! Μόνον!
Τατσόπουλος, 6:50, «… οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς σήμερα πιστεύουμε πώς ἡ Ἑλλάδα σβήνει ἀπό τὴν ἱστορία γιὰ 400 χρόνια. Ὅτι οἱ κυνηγημένοι Ἕλληνες, βρίσκουν καταφύγιο στὰ βουνὰ γιὰ νὰ σχεδιάσουν τὴν ἐπανάστασι τοῦ ’21. Ἐν ὦ οἱ ὀθωμανοί εἶναι ἕνας βάρβαρος λαὸς ποὺ δὲν προσφέρει τίποτα τὸ θετικό.»
Βερέμης, 7:12 : «Ὑπάρχει γενικὰ ἡ ἀντίληψις ὅτι τὰ 400 χρόνια ὑπό ὀθωμανική κυριαρχία, ἦταν ἕνα ὄνειρο ποὺ πέρασε ἔτσι, ἐνῷ ἐμείς κοιμόμασταν. Δὲν εἶναι βέβαια ἔτσι τὰ πράγματα. Τὰ τετρακόσια χρόνια εἶναι τετρακόσια χρόνια ἀλλὰ ἔχουν γίνει βέβαια πάρα πολλὲς ἐξελίξεις μέσα σὲ αὐτὰ τὰ τετρακόσια χρόνια…..»
Κύριοι Βερέμη καὶ Τατσόπουλε, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ κλέφτικο ποὺ δοξάζεται μέσα ἀπὸ τὴν δημοτικὴ ποίησι καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας, (βασικὴ καὶ κυρία ἀπόδειξις τῆς ἀρνήσεως τοῦ πληθυσμοῦ νὰ «ἀποδεχθῇ» τὴν pax ottomanica) ἔρχεστε σήμερα νὰ μᾶς μιλήσετε γιὰ «ἐξελίξεις» ποὺ συνέβησαν καὶ τὶς ὁποῖες «ἀγνοοῦμε»!!!
Κύριε Βερέμη, τὸ φρᾶγμα θαῦμα τῆς Βοιωτίας εἶναι ἕνα ἀπό τὰ πολλὰ ποὺ μαρτυροῦν τὴν ἐξέλιξι τοῦ γένους; Ἡ ἄφιξις τῶν ὀθωμανῶν, κατὰ τὰ λεγόμενά σας, ὀφελεῖ τοὺς Ἕλληνες. Μάλιστα ἀλβανοί ἔποικοι ἐδημιούργησαν πολλά νέα χωριά στὴν Ἑλληνικὴ ἐπαρχία. Μὰ αὐτὴ ἡ «ἀνάπτυξις» κύριε Βερέμη ἀφορᾷ τοὺς ἀλβανούς. Ὄχι τοὺς Ἕλληνες!
Μᾶς παρουσιάζετε λοιπὸν τὴν «ἐκπληκτικὴ ἀνάπτυξι» ποὺ παρουσιάστηκε στοὺς πρώτους αἰῶνες τῆς τουρκοκρατίας καὶ συγκεκριμένα στὸ χωριὸ Παναγιὰ τῆς Βοιωτίας. Πράγματι, μέσα σὲ περίπου ἐκατὸ καὶ πενήντα χρόνων ὁ πληθυσμὸς (βάσει τῶν τουρκικῶν διφθερῶν) τριπλασιάστηκε! Πῶς ὅμως; Μὲ ἀλβανικὸν ἐποικισμόν; Αὐτὸ ἴσως γιὰ τὴν ὀσμανικὴ αὐτοκρατορία νὰ θεωρεῖται ἀνάπτυξις, ἀλλὰ γιὰ τοὺς Ἕλληνες; Ἦταν; Ἤ κάπου ἐκεῖ, μέσα στὴν λοιπὴ ἀνάπτυξι, κατάφεραν νὰ ἐπιβιώσουν καὶ οἱ Ἕλληνες;
Μιχαηλίδης, 7:30: «Ὑπάρχουν διάφορα σημεῖα, στὴν νέα ἑλληνικὴ ἱστορία, στὰ ὁποῖα ἡ συνείδησις τοῦ μέσου Ἕλληνα διαφέρει σημαντικά ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἡ ἱστορικὴ ἐπιστήμη ἔχει πιὰ ἀποδεχτεῖ καὶ τὰ θεωρεῖ ὡς δεδομένα.
Ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα αὐτὰ ἦταν αὐτὴ ἡ ἀπέραντη σκλαβιὰ κι ὁ πόνος στὴν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας ὅπως ἦταν ὁ ὅρος ποὺ ἰδιαίτερα στὸ παρελθόν ἐχρησιμοποιοῦνταν.
Ἕνα ἄλλο σημεῖον εἶναι ἡ ταυτόχρονη περίοδος τῆς μεγάλης ἀναμονῆς τοῦ γένους. Τοῦ ἔθνους. 400 ὁλόκληρα χρόνια ὅπου τὸ γένος περίμενε νὰ ‘λθῇ ἡ στιγμή τῆς γλυκιᾶς ἀπελευθέρωσης.»
Βερέμης, 8:14: Λᾶθος εἶναι αὐτὸ. Ἡ ἔννοια μίας διακοπῆς ῥεύματος ποὺ βυθίζει τοὺς ἀνθρώπους σὲ σκοτάδι 400 ἐτῶν… Δὲν ἰσχύουν αὐτὰ. Αὐτὰ εἶναι ἀστεῖα.»
Κύριε Βερέμη! Τί ἀκριβῶς ῥόλο ἔπαιξαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ κλέφτες; Ἦταν κλέφτες τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου ἤ μήπως διεδραμάτισαν κάποιον σημαντικότερο ῥόλο; Κύριε Μιχαηλίδη, τελοῦμε ἐν ἀγνοῖᾳ; Τότε γιατί ΟΛΟΙ οἱ ἑλληνικοὶ πληθυσμοὶ σφαγιάζονταν μὲ τὴν παραμικρὴ αἰτία καὶ ἀφορμὴ; Ἔχει λοιπὸν ἡ κοινωνία μας λᾶθος εἰκόνα;
Ξέρετε κάτι; Τὸ «ἔνστικτον» ἑνὸς λαοῦ δὲν στοιχειοθετεῖ ἐπιστημονικὴ κατάρτησι. Στοιχειωθετεῖ ὅμως προσέγγισι τῆς ἀληθείας! Ἴσως τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ μας νὰ ἀγνοῇ σημαντικὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα! Ὅμως ἡ «διαισθητικὴ» γνώσις, ποὺ κατὰ κύριον λόγο βασίζεται σὲ παραδόσεις καὶ ἀναπαραγωγὴ μύθων καὶ λόγων, καθορίζει οὐσιαστικῶς τὴν πραγματικότητα. Ἢ μήπως θὰ ἀρνηθεῖτε κι αὐτὴν τὴν παράμετρο;
Μᾶς ὁμιλεῖτε γενικῶς γιὰ ἐλευθερία στὴν ἀγροτικὴ οἰκονομία. Ἴσως νὰ ἔχετε δίκαιον. Ὁ ῥαγιᾶς πάντως δὲν τὴν εἶχε. Διότι:
«…Οἱ Ἐνετοὶ παρέλαβον ἀπὸ τῶν Τούρκων τὴν Πελοπόννησον εἰς ἀθλίαν κατάστασιν. Ἐξαιρέσει τῆς Κορινθίας καὶ τῆς Μάνης, ἡ χερσόνησος δὲν εἶχε περὶ τὸ 1690 εἰμὴ 86.468 ψυχὰς, ἐξ ὧν ἄνδρες ἱκανοὶ νὰ φέρωσιν ὅπλα ἦσαν 20.128. Ὁπόσον δὲν διάφορος ἀπέβη τῆς προτέρας κυβερνήσεως ἡ τότε ἐνιδρυθείσα χριστιανικὴ καθίσταται δῆλον ἐκ τούτου ὅτι τὸ 1692 ὁ πληθυσμὸς ἀνέβη εἰς 116.000 καὶ τὸ 1701 συνεποσώθη εἰς 259.564. Ἐννοεῖται ὅτι ὁ τριπλασιασμὸς οὖτος τῶν κατοίκων τῆς χερσονήσου ἐντὸς μιᾶς δεκαετίας, δὲν προέκυψεν οἴκοθεν ἀλλὰ κυρίως διὰ τῶν ἐκ τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος μεταναστεύσεων. Καὶ τοῦτο ὅμως μαρτυρεῖ, ὅτι οἱ Ἕλληνες εὕρισκον ὑπὸ τὴν ἐνετικὴν κυριαρχίαν ἀσφάλειάν τινα ζωῆς, τιμῆς, ἰδιοκτησίας καὶ συνειδήσεως, ἦς ὅλως ἐστεροῦντο ὑπὸ τὴν ὀσμανικὴν….» (Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος, τόμος Ε’, σ. 640, ἐπανέκδοσις ὑπὸ MAILLINK A.E., πρώτη ἔκδοσις Ἀνέστη Κωνσταντινίδου, Ἀθῆναι 1887)
Θὰ ὑπάρξῃ ἀπὸ πλευρᾶς σας ἄρα γε κάποια «ἐπιστημονικὴ» ἀπάντησις στὸ παραπάνω ἀπόσπασμα; Πῶς ἀκριβῶς δικαιολογεῖτε ἐσεὶς οἱ εἰδικοὶ ἐτούτην τὴν ἱστορικὴ καταγραφὴ;
Συνεπῶς, τὰ περί ἀναπτύξεως καὶ ἐξελίξεως, ἄς τὰ ἀφήσουμε κατὰ μέρος! Δὲν ἀφοροῦσαν τοὺς προγόνους μας! Κύριοι καθηγηταὶ!
Υ.Γ. Ἐπιστρέφω μὲ τὸ τρίτον μέρος τῶν σχολιασμῶν μου συντόμως.
α’ μέρος ἡ pax ottomanica
προσωρινὸ μέρος προσωρινὴ συνέχεια γιὰ τὸ pax ottomanica
β΄ μέρος ἡ pax ottomanica καὶ ἡ ἐπιστημονικὴ ἀλήθεια της (β’ μέρος)
γ’ μέρος: ἡ pax ottomanica (γ’ μέρος)
δ΄ μέρος: τὰ μαργαριτάρια ἀπὸ τὴν pax ottomanica
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.