Στίς 7 Ἰουλίου, σέ ἕνα κλασικό γερμανικό ἐστιατόριο στά περίχωρα τοῦ Βερολίνου, μέ οἰκοδεπότη τόν Γερμανό ὑπουργό Οἰκονομικῶν, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε καί προσκεκλημένο τόν Ἕλληνα ὁμόλογό του, Εὐάγγελο Βενιζέλο, ἔκλεισε ἡ συμφωνία «ἀποβάσεως» τῶν γερμανῶν ἐπιχειρηματιῶν στήν Ἑλλάδα ἡ ὁποία προβλέπει, μεταξύ ἄλλων, τήν ἐκποίησιν Ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ δημοσίου καί τοῦ εὑρυτέρου δημοσίου τομέως στήν γερμανική πλευρά. Τό δεῖπνο, τό ὁποῖον προηγήθηκε τῆς συνόδου τῶν Βρυξελλών γιά τήν «σωτηρία» τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ εὐρώ, θεωρεῖται ἀπό τούς γνωρίζοντες ὡς τό μεγαλύτερο deal τῆς γερμανικῆς πλευρᾶς μέ εὐρωπαϊκή χώρα καί δή μέ χώρα πού ἀνήκει στήν ζώνη τοῦ εὐρώ, σέ μιά χρονική περίοδο, μάλιστα, κατά τήν ὁποίαν τό Βερολῖνο ἀντιμετωπίζει μέ τρόμο τήν ἀλλαγή ἰσορροπιῶν στά ποσοστά τῶν ἐξαγωγῶν του.

Οἱ γνωρίζοντες τό παρασκήνιο τῆς συμφωνίας μεταξύ Σόιμπλε καί Βενιζέλου ἀναφέρονται σέ «λεόντειο» συμφωνία τῆς γερμανικῆς πλευρᾶς, ἡ ὁποία μετατρέπει – στήν τελική της μορφή – τήν Ἑλλάδα σέ ἐπαρχία τῆς γερμανίας. Ἐνδεικτική τῶν προθέσεων τῆς γερμανικῆς πλευρᾶς θεωρεῖται καί ἡ γραπτή δήλωσις τοῦ κ. Σόιμπλε, μέ τήν ὁλοκλήρωσι τοῦ δείπνου τῆς 7ης Ἰουλίου, ἡ ὁποία μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε: «Πέρα ἀπό τήν ἐφαρμογή τῶν εἰλημμένων οἰκονομικῶν μέτρων, πρέπει νά ληφθοῦν ἐπιπρόσθετες ἀποφάσεις, οἱ ὁποῖες θά ὡδηγήσουν στήν οἰκονομική ἀνάπτυξιν τῆς Ἑλλάδος. Αὐτό δέν μπορεῖ νά ὑλοποιηθῇ παρά μόνον μέ ἰσχυρότερο ἰδιωτικό τομέα ἀλλά καί μέ ἰδιωτικές ἐπενδύσεις, πού θά ὡδηγήσουν σέ ἐπιτυχῆ, ἰσοσκελισμένο προϋπολογισμό τόσο μεσοπρόθεσμα ὅσο καί μακροπρόθεσμα.

Οἱ συμπτώσεις

Ὡς πρός τίς διεργασίες πού προηγήθησαν τοῦ δείπνου στό Βερολῖνο, ἀξιοσημείωτες εἶναι ὡρισμένες… «συμπτώσεις», οἱ ὁποῖες, ἐν πολλοῖς, ἐπεξηγοῦν καί τήν ἀλλαγή στάσεως ἀρκετῶν ἐκ τῶν ἐμπλεκομένων πλευρῶν στήν κρίσιμη σύνοδο τῶν Βρυξελλῶν τῆς προηγουμένης ἑβδομᾶδος ὅπως:

ἡ ἐντυπωσιακή «στροφή» τῆς καγκελαρίου Μέρκελ στήν «ἀνάγκη νά βοηθηθῇ ἡ Ἑλλάς», ἔπειτα, μάλιστα, ἀπό τήν μακράν περίοδο ἀπαξιώσεως τοῦ «Ἑλληνικοῦ προβλήματος» μέ φρασεολογία περί «τεμπέληδων τοῦ Νότου», ἀλλά καί

ἡ ἀποδοχή ἀπό τήν Ἑλληνική πλευρά τῆς συμμετοχῆς ἰδιωτῶν στή διακράτησι ἑλληνικῶν ὁμολόγων καί, στόν ἀντίποδα τῆς ἀναφορᾶς τοῦ Ἕλληνα πρωθυπουργοῦ στή τρισέλιδη ἐπιστολή του πρός τόν κύριο Γιοῦνκερ, τό ὅτι ἡ ἐνδεχόμενη συμμετοχή ἰδιωτῶν θά μποροῦσε νά θεωρηθῇ ὡς «credit event» («πιστωτικό ἐπεισόδιο»).

Ἀξιοσημείωτο θεωρεῖται, ἄλλωστε καί τό γεγονός ὅτι ὁ ὅρος «ἐπιλεκτική χρεωκοπία», μπῆκε στήν ἐγχώρια συζήτησι ἀπό τό ὑπουργό οἰκονομικῶν καί ἀντιπρόεδρο τῆς κυβερνήσεως, Εὐάγγελο Βενιζέλο, ἀμέσως μετά τήν ἐπιστροφή του ἀπό τό Βερολῖνο καί τήν μαραθώνια σύνοδο τοῦ Eurogroup, πού εἶχε προηγηθεῖ τῆς συναντήσεως τῶν δύο ὑπουργῶν οἰκονομιικῶν.

Ἡ συνάντησις τοῦ Βερολίνου καί ἡ συμφωνία γιά τήν σύνδεσι τοῦ νέου δανείου πού ἀποφασίστηκε γιά τήν Ἑλλάδα μέ τό πρόγραμμα – «μαμούθ» στόν τομέα τ[[ων ἀποκρατικοποιήσεων αἰφνιδίασαν, σύμφωνα μέ ἀσφαλεῖς πληροφορίες ἀπό διπλωματικές πηγές, τή γαλλική καί τήν ἀμερικανική πλευρά.  γνωρίζοντες, μάλιστα, τό παρασκήνιο ἀναμένουν μέ ἐνδιαφέρον τίς ἀντιδράσεις ἀπό τό Παρίσι καί τήν Οὐάσιγκτον, ἰδιαιτέρως στό κομμάτι τῆς ἐνεργείας καί τῆς ἀξιοποιήσεως τοῦ ὀρυκτοῦ πλο΄΄υτου, ὅπου ἔχει ἐκδηλωθεῖ καί σχετικό ἐνδιαφέρον.

Ἄν καί ἡ συμφωνία «κυρίων», Σόιμπλε καί Βενιζέλου, δέν ἔχει ἐπακριβῶς περιγραφεῖ, καθώς χρειάζονται μιά σειρά ἀπό «ἐφαρμοστικούς νόμοους», πού θά , πρέπῃ νά ψηφιστοῦν προκειμένου Βερολῖνο καί Ἀθήνα νέ ὑπερκεράσουν τά «ἐμπόδια» πού θέτει τό Ἑλληνικό δίκαιο ὡς πρός τήν διαχείρησιν τῆς δημοσίου περιουσίας, ἐκτιμᾶται ὅτι μέχρι τό φθινόπωρο τά ἐπενδυτικά σχέδια τῶν γερμανῶν θά ἔχουν πλήρως διακριβωθῇ.

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὁ γερμανικός τύπος ἀναφέρεται σέ «πρότασι» γερμανῶν ἐπιχειρηματιῶν, πού εὑρίσκονται ἤδη στήν Ἑλλλάδα, γιά τήν δημιουργία ζωνῶν «οικονομικῆς ἀναπτύξεως», ὅπου θά ἰσχύουν «εἰδικά προνόμια» στή φορολογία ἀλλά καί στή νομοθεσία πού ἀφορᾶ τούς ἐργαζομένους. Ἔνδεικτικό γιά τήν ἅλωσιν τῆς Ἑλληνικῆς δημοσίου περιουσίας ἀπό γερμανικά συμφέροντα θεωρεῖται πρόσφατο δημοσίευμα τῆς ἐφημερῖδος Handelsblatt, τό ὁποῖο ἀναφέρει ὅτι τό ὑπουργεῖο οἰκονομιικῶν τῆς Γερμανίας ἔχει ἤδη ἐπεξεργαστεῖ ἕνα σχέδιο δεκαέξι σημείων γιά τίς «ἐπενδυτικές εὐκαιρίες» στήν Ἑλλάδα, πού φέρει τόν τίτλο «Ἐπενδυτική ἐπίθεσις καί ἀνάπτυξις στήν Ἑλλλάδα».

Διάσκεψις ἐπιχειρηματιῶν

Στό πλαίσιο τοῦ ἰδίου δημοσιεύματος γίνεται λόγος γιά τήν πρόθεσιν τοῦ γερμανικοῦ ὑπουργείου οἰκονομικῶν νά ὀργανώσῃ διάσκεψιν γερμανῶν ἐπιχειρηματιῶν γιά νά προσφέρῃ τεχνογνωσία στήν διαδικασία τῶν ἀποκρατικοποιήσεων στήν Ἑλλάδα. Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἐπιδεικνύει ἡ γερμανική πλευρά γιά τά Ἑλληνικά περιφερειακά ἀεροδρόμια ἀλλά καί γιά τήν ἐπέκτασιν τῆς συμβάσεως παραχωρήσεως τοῦ «Ἐλευθέριος Βενιζέλος», ἐνῶ κινητικότης τοῦ Βερολίνου ἐκδηλώνεται καί ἀναφορικά μέ τούς σιδηροδρόμους, ὅπως καί γιά τήν ΔΕΗ, μέ τόν γερμανικό ὅμιλο RWE νά διεκδικῇ τή «μερίδα τοῦ λέοντος».

Διπλωματικές πηγές στί Βρυξέλλλες, πού γνωρίζουν – κυρίως ἀπό ὁμολόγους τους ἄλλων εὐρωπαϊκῶν κυβερνήσεων – τό παρασκήνιο τῶν συνομιλιῶν, κάνουν λόγο «γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον ἀντιλανβάνεται τό Βερολῖνο τό περιβόητο “Σχέδιο Μάρσαλ” γιά τήν Ἑλλάδα» καί σημειώνουν, μμάλιστα, μέ νόημα ὅτι σέ τέτοιου εἴδοους συμφωνίες «ὁ διάβολος κρύβεται πάντα στίς λεπτομέρειες»… Πρό ἡμερῶν, ἄλλωστε, ὁ ὑπουργός τεχνολογίας καί ἔμπιστος συνεργάτης τῆς γερμανῖδος καγκελαρίου, Φ. Ρέσλερ, σέ συνέντευξί του στόν Γερμανικό τῦπο ἦταν ὅλως ἀποκαλυπτικός ὡς πρός τίς προθέσεις τῆς χώρας του: «Ἔχουμε» εἶπε, «συγκεκριμένες προτάσεις στηρίξεως τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ἀλλά θά πρέπῃ καί οἱ γερμανικές ἐπιχειρήσεις νά ἀντλήσουν ὀφέλη ἀπό μιά μελλοντική ἀνάπτυξι στήν Ἑλλάδα.-                                                                             Ἐπίκαιρα