Μικρό, διότι ἀδύνατον νὰ μπορέσουμε νὰ ἀνταποδώσουμε, στὸ ἐλάχιστον, ὅσα ἐκεῖνος ἔπραξε, ἐμμένοντας ἔως τοῦ τέλους του στὶς ἰδέες του καὶ στὶς ἀρχές του.
Καί, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί πιστεύει ὁ καθείς…
…αὐτὰ τὰ πρόσωπα, ποὺ πεθαίνουν γιὰ τὶς ἰδέες καὶ τὶς ἀρχές των, εἶναι καὶ τὰ μόνα πού, σύσσωμος ἡ Ἀνθρωπότης ὀφείλει νὰ τιμᾶ, διότι αὐτὰ καὶ μόνον αὐτὰ τὸ δικαιοῦνται… Καὶ τὸ δικαιοῦνται διότι, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν συμφωνοῦμε ἢ διαφωνοῦμε μὲ τὶς θέσεις των, ἕνα εἶναι βέβαιον: ὁ σκοπὸς εἶναι μεγαλύτερος ἀπὸ τὸ πρόσκαιρον τοῦ βίου!
Με κατάνυξη και παρουσία δεκάδων πολιτών, Δημοτικών Συμβούλων, ανθρώπων από τον πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό χώρο της Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή η επιμνημόσυνη δέηση, στο πλαίσιο του εορτασμού του Μακεδονικού Αγώνα, στο ναό του Αγίου Ελευθερίου, στο Δήμο Παύλου Μελά.Η δέηση έλαβε χώρα παρουσία του Δημάρχου Διαμαντή Παπαδόπουλου και πλήθους δημοτών. Από την πλευρά του, ο κ. Παπαδόπουλος ανέφερε «Η επέτειος μνήμης του μάρτυρα της Μακεδονικής ελευθερίας Παύλου Μελά, γνωστού και ως καπετάν Μίμης Ζέζας, αποτελεί σημείο αναφοράς για τη νεότερη ελληνική ιστορία και εθνική γιορτή για κάθε πολίτη. Το θάρρος, η αυτοθυσία, η περηφάνια, η αποφασιστικότητα και η έντονη αγωνιστική συνείδηση που τον αναγνώριζε, είναι αναγκαία χαρακτηριστικά για κάθε Έλληνα, στην δύσκολη περίοδο που διανύουμε.
Αισθάνομαι περήφανος που ο νέος Καλλικρατικός Δήμος, τον οποίο έχω την ευλογία να διοικώ, φέρει την επωνυμία ενός μεγάλου Έλληνα οραματιστή, ενός πατριώτη που θυσίασε την ζωή του στον βωμό της ελευθερίας και της εθνικής ολοκλήρωσης. Αισθάνομαι περήφανος που το πρώην στρατόπεδο, που έφερε το όνομά του, αποδόθηκε στον Δήμο μας και θα αποτελέσει ένα έργο πνοής και δημιουργίας για τις Δυτικές Συνοικίες. Ο Παύλος Μελάς οραματίστηκε μια Ελλάδα ελεύθερη, ισχυρή, πρωταγωνίστρια, όπως οραματιζόμαστε εμείς τον Δήμο μας. Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, στον κυκεώνα της οικονομικής κρίσης, όπου ταλανίζονται τα ελληνικά νοικοκυριά και βάλλονται τα μεσαία και κατώτερα οικονομικά στρώματα, θα πρέπει όλοι μαζί να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο μας, για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και την Ελλάδα μας».Η ζωή και ο ηρωικός θάνατος του Παύλου Μελά
Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα. Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά και γαμπρός του Στέφανου Δραγούμη.
Γεννήθηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τη Βόρεια Ήπειρο. Μετά τη μετακίνηση της οικογένειας στην Αθήνα, σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού το 1891. Φέροντας τύψεις για την έκβαση του πολέμου του 1897 συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό κομιτάτο για την εμψύχωση του απογοητευμένου ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας και σε αντίδραση στη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Έτσι από τον Φεβρουάριο του 1904 ο Παύλος Μελάς έσπευσε με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους Α. Κοντούλη, Α. Παπούλα και Γ. Κολοκοτρώνη, προς επιτόπια μελέτη της κατάστασης. Αποτυγχάνοντας σε εκείνη την πρώτη προσπάθεια, επανήλθε τον Ιούλιο του ίδιου έτους οπότε και εισήλθε στη Μακεδονία ως ζωέμπορος με το όνομα “Πέτρος Δέδες”. Μετά 20ήμερη παραμονή συναντήθηκε με τον Λάμπρο Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη ανταλλάσσοντας σκέψεις για ανάληψη επιχειρήσεων και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα.
Στις 18 Αυγούστου όταν όλα ήταν έτοιμα κατά το σχέδιο ο Παύλος Μελάς με το επιχειρησιακό όνομα Καπετάν Μίκης Ζέζας, επικεφαλής σώματος εκ 35 μόλις ανδρών, που το αποτελούσαν Μακεδόνες, Μανιάτες και Κρητικοί, ανέλαβε την αρχηγία του Μακεδονικού αγώνα ενάντια στους Βούλγαρους και εισήλθε ένοπλα στα Μακεδονικά εδάφη με την εντολή να ασκεί καθήκοντα αρχηγού και στις μικρότερες ομάδες που δρούσαν εν τω μεταξύ στη περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς. Πληροφορηθέντες οι Τούρκοι από διάφορους καταδότες περί της εισόδου και της δράσης του Παύλου Μελά έθεσαν προς καταδίωξή του πολυάριθμο τουρκικό απόσπασμα. Παρά τις συνεχείς διώξεις του Οθωμανικού στρατού ο Παύλος Μελάς άρχισε ν΄ αποδεκατίζει τις βουλγαρικές ομάδες με βάση τα χωριά Λιγκοβάνη και Λίχυβο. Όμως στις 13 Οκτωβρίου 1904 ευρισκόμενος στα Στάτιστα και προδοθείς από την βουλγάρικη συμμορία του Μήτρου Βλάχου περικυκλώθηκε από Τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά από δίωρη λυσσαλέα μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο τεθείς επικεφαλής των ανδρών του .
Στην επιχείρηση αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα στην οσφυϊκή χώρα και πέθανε μετά από μισή ώρα στα χέρια του φιλου του, Γεώργιο Στρατινάκη. Η τελευταία του φράση πριν ξεψυχήσει ήταν:
“Βούλγαρος να μη μείνει”Γύρω από το σώμα του νεκρού Π. Μελά εκτυλίχθηκε μια διπλωματική επιχείρηση για την παραλαβή και ενταφιασμό του. Οι Έλληνες δεν ήθελαν να γίνει γνωστό στους Τούρκους ποιός ήταν ο νεκρός, και συγκεκριμένα ότι ήταν Έλληνας αξιωματικός, διότι αυτό θα δημιουργούσε διπλωματική κρίση. Αρχικά ο νεκρός θάφτηκε από τους χωρικούς έξω από τη Στάτιστα ενώ οι Τούρκοι δεν γνώριζαν την ταυτότητά του. Αργότερα ο προεστός της Στάτιστας ονόματι Ντίνας απεσταλμένος της Ελληνικής πλευράς (πιθανώς του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη ή του οπλαρχηγού Κύρου) επιχείρησε να ξεθάψει και να μεταφέρει αλλού τον νεκρό. Στο μεταξύ όμως ο θάνατος του Μελά είχε μαθευτεί στην Αθήνα και η Τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα ειδοποίησε τις Τουρκικές Αρχές της Θεσσαλονίκης να βρουν το πτώμα ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως απόδειξη της Ελληνικής επέμβασης σε Τουρκική επικράτεια. Έτσι, ενώ ο Ντίνας έκανε την εκταφή εμφανίστηκε Τουρκικός στρατός. Τότε έκοψε βιαστικά το κεφάλι του νεκρού και έφυγε. Το κεφάλι τάφηκε μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Πισοδέρι ενώ οι Τούρκοι πήραν το ακέφαλο σώμα και το πήγαν στην Καστοριά για αναγνώριση. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης, που γνώριζε τα πάντα, κινητοποίησε τη νεολαία της Καστοριάς που περικύκλωσε το Διοικητήριο και απαιτούσε να τους δοθεί το σώμα “κάποιου Ζέζα” που ήταν Έλληνας. Ο Μητροπολίτης, προειδοποιώντας ότι μπορεί να συμβούν ταραχές που θα έβλαπταν την ειρηνική συμβίωση Τούρκων και Ελλήνων κατάφερε να του δοθεί το σώμα το οποίο και τάφηκε στο παρεκκλήσιο των Ταξιαρχών.
Μετά το θάνατο του η δράση των Ελληνικών δυνάμεων έγινε πιο έντονη, περιορίζοντας τη δράση των Βούλγαρων Κομιτατζήδων, και επιτυγχάνοντας την ένωση Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας με την Ελλάδα.
Σήμερα, το όνομα του Παύλου Μελά φέρει προς τιμή του το χωριό Στάτιστα ενώ πλήθος προτομών του στολίζουν πλατείες πόλεων μεταξύ των οποίων στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Κοζάνη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Ο Παύλος Μελάς θεωρείται σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, και πολλά προσωπικά του αντικείμενα εκτίθενται τώρα στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης και στο μουσείο Παύλος Μελάς στην Καστοριά. (Μακεδονία Γῆ Ἑλληνική)
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Στό τό στρατόπεδό μας στό Διοικητήριο δίπλα από την εικόνα του έγραφε:
ΠΑΝΤΑ ΧΛΩΡΟ ΝΑ ΣΕΙΕΤΑΙ ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ
ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΑΓΙΑΣΑΙ
ΤΟ ΒΟΛΙ Ω ΠΑΛΗΚΑΡΙ…………..
http://www.youtube.com/watch?v=uyH9rfk7LYQ
Εὐχαριστοῦμε, Μιχάλη!